Jta

oh neej zo is het niet bedoeld hoor. Ik bedoel het meer zo van: mijn ex is echt anti-geloof. Dus heb het idee dat voor mij persoonlijk dat niet goed is. En dan heb ik meer aan een gelovig iemand, of iemand die mijn geloof respecteert Liefs Jantina Quote: Op vrijdag 31 oktober 2008 16:14:48 schreef Stukje 2 het volgende: [...] Het lijkt er bijna op dat je hier een waarde-oordeel geeft over wel of niet gelovig zijn, dus dat je per derinitie gelukkiger zult zijn met een gelovige partner dan met een nietgelovige. Ik denk dat het belangrijk is dat je over alles kunt praten, of je

Bedankt allemaal voor jullie ervaringen en adviezen. Het geeft nu toch meer een bepaalde rust. En ik zal gewoon geduld moeten hebben denk ik. Wat ook gezegd is, mijn weg is bij God allang bekend. En ik zal vanzelf wel ondervinden wat die weg moet zijn. Diep van binnen zegt mijn gevoel dat ik wel de goede keus heb gemaakt, dat ik ooit toch gelukkiger zal zijn met een gelovige jongen. En als ik dat als vooruitzicht me ga voorstellen, krijg ik er helemaal zin in. Echt super bedankt allemaal! Liefs Jantina

Nee, das waar. Alleen krijg ik het idee soms, dat ik nu de ware laat lopen.. gewoon zo'n dilemma.. Aan de ene kant wil ik hem wel, aan de andere kant juist niet.. Quote: Op donderdag 30 oktober 2008 18:47:04 schreef Mister_L het volgende: [...] Hier zou ik me niet zo'n zorgen over maken. Mijn ervaring is (ik ben 21) dat je juist rond deze leeftijd veel mensen gaat leren kennen en gaat bedenken wat je belangrijk vindt in vriendschappen en relaties. Geduld, de ware zal echt wel een keer langskomen. En het hoeft toch niet binnen een paar maanden?

Mooi gedicht, en het is waar wat erin staat. Maar zo moeilijk om te vinden. Dan neem ik al snel genoegen met hetgeen wat ik wel heb/had en denk ik ach, misschien is het wel niet zo belangrijk. Maar hoe meer ik me in het geloof verdiep, hoe belangrijker is het ga vinden. Als ik dan ook lees dat het zo fijn kan zijn dat je je geloof met iemand kan delen. En inderdaad het gevole van thuiskomen en dan samen over een preek kunnen praten. Dat zal er met hem gewoon nooit inzitten. Maar ik heb het gevoel dat in mijn omgeving zo weinig mensen nog om het geloof geven. Vooral in mijn leeftijd (ik be

Ja, dat respect miste ik ook wel in onze relatie. Maar alleen op het gebied van geloof. Verder was het prima, maar ik had inderdaad ook zoiets van, een relatie waar je je geloof kan delen is toch veel fijner. Maar ja, vind dat tegenwoordig maar eens.. Quote: Op donderdag 30 oktober 2008 17:09:21 schreef zoveel vragen nu nog antwoorden het volgende: Liefde draait toch wel om wederzijds respect? Dat mis ik in jouw verhaal een beetje. Op basis van dit argument zou ik zeggen dat je een goede beslissing hebt gemaakt, maar dat is vanaf hier erg moeilijk te beoordelen. Daarnaast is he

Hoi allemaal, ik zit in een hele lasige situatie. Ik heb mijn relatie voor een paar maanden terug beeindigt ivm mijn geloof. Mijn ex-vriend was niet gelovig en we botsten daar steeds met elkaar. Hij was heel erg van: eerst zien dan geloven. Hij vond het maar onzin en ik kreeg er weinig begrip voor van hem. We kregen het wel eens over trouwen en kinderen en dan vertelde ik dat ik graag in de kerk wilde trouwen en mijn kinderen met het geloof wilde opvoeden. Daar kon hij razend om worden. Eerst dacht ik van, nou ik zie wel hoe dat gaat als het zover is. Maar ik kreeg er steeds een slechter ge