Zes

@ zoveel vragen nu nog antwoorden : paar posts terug zeg ik dit:

Ik heb niet gezegd dat god niet bestaat, alleen dat het rationeel gezien onlogisch is. De bijbeltechnische verklaring doet mij eerlijk gezegd niet zoveel, omdat ik ook de bijbel niet als de waarheid beschouw. Ik ben benieuwd naar jouw persoonlijke motivatie om een religieus leven te leiden. Beter samen gevat: Wat doet jou geloven dat een niet-religieus leven jou minder gelukkig zou maken?

Waarom kies je dan bewust voor het minst plausibele? Dat gaat nog steeds tegen de ratio in. Hoe kom je erbij dat dat geen logische grond heeft?

Ik vind een overtuiging niet te vergelijken met een sfeer. Een overtuiging is een manier van denken, je gebruikt je hersenen, dus je ratio.

Dus jij gelooft dat het je meer is overkomen en je zelf ook niet weet waarom je het gelooft?

Niemand is nog inhoudelijk op mijn argumenten/stellingen ingegaan, daarom stel ik de vraag nog een keer. Zelfde geld voor Michiel. Maar ik zal dan ook maar antwoord geven: Ik ben niet overtuigd dat god niet bestaat, ik heb alleen beweerd dat het rationeel gezien niet logisch is. Verdere verklaring daarvoor staat in mijn begin post.

Voor mij klinkt dat net zoiets als er van uit gaan dat een baksteen blijft zweven als je hem omhoog gooit, omdat het logisch zou zijn dat ie weer naar beneden komt. Waarom geloof je in iets wat je zelf niet uit kunt leggen? Waar is je overtuiging dan op gebaseerd?

Hoe kom jij tot de overtuiging dat God bestaat, in een logica die menselijk is?

Ik heb naar bewijs gezocht, logisch geredeneerd, maar geen enkel spoor tegen gekomen van een "God". Wat is dan hetgeen wat jou doet geloven dat God bestaat? Als ik vraag wat dan de Goddelijke definitie van almachtigheid is krijg ik waarschijnlijk als antwoord dat die niet te bevatten is voor mij als mens?

Wat ik dus probeerde duidelijk te maken is dat ik geloof dat religieuze mensen angst voor het onbekende als motivatie hebben. Wat ik wil weten is wat jouw persoonlijke motivatie voor een religieus leven is.

Maar het christendom is volgens jou als aanhanger ervan de meest nauwkeurige waarheid neem ik aan. Waarom ben jij tot die overtuiging gekomen?

Voor mij als niet-gelovige is het moeilijk te begrijpen wat er in gelovige mensen om gaat om hun gehele leven te baseren op een theorie (zo beschouw ik het christendom, als een theorie om het leven, het universum en alles wat daarbij hoort te verklaren) zonder dat daar enig bewijs voor is. Omdat ik mij persoonlijk wil ontwikkelen besloot ik daarom om me hier te registreren om jullie mijn vragen voor te leggen. Deze zijn niet als persoonlijke aanval bedoeld, noch als aanval op jullie geloofsovertuiging. Ikzelf ben van mening dat iedereen moet geloven wat hij/zij wilt en zelf zijn/haar leven in mag richten op de wijze waarin hij/zij zich prettig voelt. Jullie dus ook.

Je gelooft in iets waar geen bewijs voor is. Omdat er geen enkel bewijs is, is het rationeel gezien logischer om van het feit dat hetgeen waar geen bewijs voor is niet bestaat. Rationeel gezien is het bestaan van een almachtige God niet eens mogelijk, dit is te laten zien door een simpele vraagstelling: Kan God een burrito zo heet maken, dat hij hem zelf niet op kan eten? Als eerste zou je waarschijnlijk \"Ja\" zeggen, want God kan alles, maar dan zou hij hem dus ook op moeten kunnen eten, wat betekend dat de burrito niet heet genoeg is. Erg paradoxaal, niet? Waarom gaan jullie toch tegen jullie ratio in? De verklaring die ik hiervoor in mijn hoofd heb is angst (verbeter bij indien dit niet het geval is).

Er zijn twee mogelijkheden mogelijk omtrent het bestaan van God; of hij bestaat niet, óf hij bestaat wel. Dan heb je nog 2 keuze's over: wel of niet geloven. In totaal dus vier mogelijke situaties. Indien God niet bestaat maakt hiet niet uit of je wel of niet gelooft, het heeft geen invloed op je leven. Indien God wel bestaat heb je als gelovige natuurlijk een voorsprong op de niet-gelovige. In drie van deze gevallen gebeurt er eigenlijk niks (god bestaat niet en je gelooft, god bestaat niet en je gelooft niet, god bestaat en je gelooft niet) en in één geval heb je een voorsprong op anderen (god bestaat en je gelooft). Mijn verklaring is dat angst om door God benadeeld te worden jullie doet geloven.

Hetzelfde geld voor mij met de hemel: je hebt niks te verliezen als je er in gelooft, maar áls hij bestaat en jij geloofde tijdens je leven heb jij het wel mooi even bij het rechte eind gehad en ga jij naar de hemel. Alhoewel...hebben jullie het wel bij het rechte eind? Naar mijn weten zijn er honderden, zo niet duizenden verschillende religieuze groeperingen, sekte's en geloofsovertuigingen. Wat doet jullie geloven dat het christendom de weg naar de hemel is, en bijvoorbeeld niet de Islam? Is dit niet simpel weg het feit dat je in de westerse samenleving woont en opgegroeid bent? Kortom: Is het feit dat jij christelijk bent niet net zo'n puur toeval als het feit dat jij in de westerse samenleving geboren bent? Anders gezegd: als jij ergens anders geboren was, had jij waarschijnlijk ergens anders in geloofd?

Geloven jullie dat mensen met een andere geloofsovertuiging (polytheïsme enatheïsme bijvoorbeeld) verkeerd zijn en het bij het verkeerde eind hebben? Geloven jullie dat jullie \"beter\" zijn door het \"juiste\" geloof aan te hangen?

Graag hoor ik hier verschillende reactie's op. Ik ga graag de discussie aan [: