Jeroen°

Onderstaande is wat ik vind van de Islam. Er zitten heel wat voorbarige uitspraken bij maar ik ben wel benieuwd naar de reactie dus ik heb ze toch maar opgeschreven. Het kan natuurlijk zijn dat ik de spijker op zijn kop sla, maar waarschijnlijker is het dat mijn beeld van de Islam niet helemaal correct is. Ik ben wel benieuwd welke dingen de moslims hier wel herkennen en welke dingen ze niet herkennen. Ook hoop ik dat, als ze denken dat mijn beeld niet klopt, ze kunnen uitleggen hoe het komt dat ik verkeerd denk en observeer.

Over het algemeen heb ik de ervaring dat moslims het christendom niet snappen. Ook als ze hun best doen vaak niet. Ze zien namelijk de bijbel in het kader van hun eigen religie en zien daarmee heel veel interne conflicten. En wanneer je het aan ze uitlegt stoppen ze je uitleg al gauw in het hokje wat ze hebben klaargezet. Ik denk niet echt dat het ze te verwijten valt aangezien het christendom een hele andere manier van denken is waardoor het veel van iemand vergt om dat ineens te doorgronden en aangezien ik de koran ook niet snap zou het best kunnen dat hetzelfde geldt voor christenen ten opzichte van de Islam.

Voorzover ik het wel snap komt het mij voor dat de Islam een geloof is die God neerzet als een God met veel regels, die mensen voor die regels verantwoordelijk houdt en die straft en vergeeft. Voor een deel hetzelfde als in het christendom. Typisch vond ik de volgende verzen van Soera 11 (Hud):

42 En zij bewoog zich met hen op golven als bergen voort. En Noach riep tot zijn zoon, die zich afzijdig hield: "O mijn zoon, scheep u met ons in en wees niet met de ongelovigen."

43 Hij antwoordde: "Ik zal mijn toevlucht weldra op een berg zoeken, die mij tegen het water zal beschermen." Hij antwoordde: "Er is deze dag geen beschermer tegen het gebod van Allah, met uitzondering van degenen wie Hij barmhartigheid toont." En een golf kwam tussen beiden, hij behoorde tot de drenkelingen.

44 En er werd gezegd: " O, aarde, slok op uw water en o, hemel, houd op (met regenen)." En het water werd tot zakken gebracht en het gebod was vervuld. En de Ark kwam op (de berg) Al-Djoedie te rusten. En er werd gezegd: "Vervloekt zij het onrechtvaardige volk."

45 En Noach riep zijn Heer aan en zeide: "Mijn Heer, mijn zoon is voorwaar van mijn familie en Uw belofte is voorzeker waar en Gij zijt de Rechter der rechters."

46 Hij (God) zeide: "O, Noach, hij behoort niet tot uw gezin omdat zijn daden niet goed zijn; daarom vraag Mij niet over hetgeen waarvan gij geen kennis bezit. Ik geef u raad om niet tot de onwetenden te behoren."

47 Hij zeide: "Mijn Heer, ik zoek mijn toevlucht tot U om niet te vragen waar ik geen kennis van heb. En indien Gij mij niet vergeeft noch mij barmhartigheid betoont, zal ik onder de verliezers zijn."

Uiteindelijk vraagt, zoals ik het zie, Noach dus om vergeving voor het bidden tot Allah om zijn zoon te redden. Ik weet niet zeker of ik het snap maar Noach lijkt van Allah niet te mogen bidden om het zieleheil van zijn zoon.

In de bijbel in Ezechiel 18:32 staat:

32 Want Ik heb geen welgevallen aan de dood van wie sterven moet, luidt het woord van de Here HERE; daarom bekeert u, opdat gij leeft. NBG51

Daar komt God op mij over als iemand die met verdriet in zijn hart het vonnis uitvoert.

Daarnaast komt het op mij over dat de dingen die in de Islam eerzaam zijn voor Allah heel andere dingen zijn dan de dingen die bij de eer van de God van de bijbel horen. Het past niet bij de eer van Allah om te lijden (ik vraag me af of het niet pijn doet in Allah's hart als hij menselijk lijden en onrecht aanschouwt, maar dat terzijde). Het strekt de God van de christenen juist tot eer dat God liefde is, en zijn liefde laat blijken in goddelijke nederigheid door zich aan ons te geven aan het kruis. Het strekt Allah niet tot eer om zich met zondige mensen in te laten dus heeft hij geen relatie met mensen afgezien van de feilloze profeten. De God van de christenen zoekt zondaars op omdat hij van ze houdt en ze wil redden, zijn profeten zijn niet feilloos en hij wast de voeten van zijn leerlingen.

Ik denk ook dat de Islam sterk verbonden is aan de Arabische cultuur. Het christendom is ook verbonden aan culturen, maar niet één cultuur en bovendien lang niet zo sterk. Ik denk dat die Arabische cultuur hele mooie elementen heeft, maar ook hele lelijke, net als elke cultuur. Toch vind ik niet elke cultuur gelijk. Zo vind ik de Duitse cultuur beter dan de Nederlandse, de Perzische beter dan de Arabische, en van zowel de Arabische als de Westerse cultuur in het algemeen heb ik niet zo'n hoge pet op.

Een bijzonder mooi element van de Arabische cultuur is de familiewaarden. Een ander mooi element is ooit de wetenschaps- en discussiecultuur geweest maar volgens mij is die een paar eeuwen geleden verdwenen. Een lelijk element is de krampachtige eerzucht die er naar mijn idee mede voor zorgt dat moslims heel hoogdravend zijn in hun communicatie en een beetje huichelachtig. Ik denk dat die eerzucht in de huidige Arabische cultuur gevoed wordt door de Koran en dat de eer die gepropageerd word in de Koran een uiting is van de Arabische cultuur van 1400 jaar geleden. De eerzucht en intolerantie van de huidige Arabische cultuur zorgt dat vrij wetenschap bedrijven en constructief discussieren in gevaar komt.

De Westerse cultuur mist wat mij betreft wat gezonde hiërarchie en is bovendien teveel op status, sex en consumeren belust. Maar goed, dat is voor een andere keer.

75 mensen is volgens mij geen schandalige steekproef voor een onderzoek dat uitgaat van studentenverenigingen. Hooguit wat karig. Als het onderzoek nou gesubsidieerd was of als er sterke consequenties aan verbonden werden was het een ander verhaal geweest. Maar dat is allemaal niet het geval.

Stukje statistiek:

We weten de spreiding van het antwoord op de ja-nee-vraag "Denk je wel eens na over de reden van je bestaan", namelijk ongeveer 50%.

Ik heb de populatiegrootte even opgezocht en er zijn dit jaar blijkbaar iets meer dan 2000 eerstejaars aan de UvT. De steekproefgrootte is 75. Ik zou het graag zelf hebben uitgerekend maar mijn statistiek is wat roestig en ik moet zo weg. Gelukkig bestaat er dit apparaatje:

http://www.journalinks.be/steekproef/

Je komt daarmee met een betrouwbaarheidsniveau van 95% uit op een foutenmarge van 11%. Dat betekent dat we met 95% zekerheid kunnen zeggen dat van de hele populatie Tilburgse eerstejaars tussen de 39% en 61% van de wel eens nadenkt over de reden van zijn bestaan.

Tja, zoals ik al zei. Voor wetenschappelijke standaarden te laag maar voor een initiatief hooguit karig.

Maar de termen "slechts" en "zeer klein" zijn inderdaad een beetje misplaatst.

Dedisz zet zichzelf hier neer als een verklapper van mannengeheimen en wat hij zegt is in zekere zin wel waar. Ik durf zelfs wel een stapje verder te gaan en te zeggen dat als een man vreemdgaat met een jong dametje, een zogeheten sexuele escapade, dit in sommige gevallen emotioneel geheel betekenisloos is.

Maar Dedisz is niet de enige man die geheimpjes kan verklappen. Hoewel ik het voor mijzelf ook niet accepteer kan ik helaas niet zeggen dat ik nooit porno heb gekeken en er zijn momenten geweest dat het me behoorlijk in beslag nam. Ik denk dat het me in de toekomst niet meer zo in beslag zal nemen, ook omdat ik dan om hulp zou vragen, maar misschien zal ik af en toe wel weer kijken.

Ik heb geprobeerd heel eerlijk naar mezelf te kijken en heb een poosje de gedachte gehad dat porno enkel verkeerd is omdat God at zegt. Ik heb echter een aantal dingen gemerkt.

De eerste is dat porno enorm veel verleidelijker is op momenten dat je het moeilijk hebt.

De tweede is dat porno dingen (gedachten) in je oproept die te gruwelijk zijn om hier te noemen en dat het beïnvloedt hoe je naar dingen kijkt, en hoe je naar vrouwen kijkt.

De derde is dat porno dingen in je wegneemt die heel mooi zijn, het maakt de liefde lelijk en maakt dingen leeg en waardeloos.

Het zijn overigens dingen waar ik in mijn omgeving veel met mensen over gepraat heb en dat andere mensen heel erg herkennen.

Ik zou je aanraden om je man niet wisselend als dader of als slachtoffer te zien maar als beiden en in op beide manieren van hem te houden. En je hoeft niet te ontkennen dat het enorm kwetsend voor jou is en dat mag je ook best duidelijk maken aan hem.

Verder mag je je man wel vertellen het ook met anderen te bespreken. Wellicht met vrienden, wellicht met professionals.

Hé Pusjol,

Leuk om te zien dat je de discussie nog al die tijd hebt levend gehouden. Ik was op vakantie en was erg benieuwd wat er met dit topic gebeurd was in de tussentijd. Nog een kleine reactie op je post van 17 jul 2011 02:11:

Je reactie gaat enkel in op één zin. Helaas is dat net een wat ongelukkig geformuleerde zin. Ik heb je nooit willen betichten van het bewust zwart maken van het christendom. Ik vond juist dat je liet zien oprecht geïnteresseerd te zijn. Ik bedoelde meer dat je methode van vragen stellen niet het werkelijke karakter van het christendom zouden opleveren. Dat is meer iets dat je onbewust zo deed. Ik zou het leuk vinden als je nog op andere delen van mijn post reageerde, maar hoewel het nu niet heel off-topic zou zijn kan ik me voorstellen dat je dat een te oude post vindt.

Verder vind ik het leuk om te zien dat je nu wel op het goede spoor zit, zoals RobertF ook al aangeeft. Ik zeggen, ga zo door. Probeer vooral open vragen te stellen waarin je de ander veel ruimte geeft om de richting van zijn antwoord te bepalen. Dan krijg je namelijk ook de interessantste dingen te horen.

Dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan merk ik nu ik mijn eigen vraag over de Islam probeer te formuleren...

Ik heb ergens op een islamitisch forum ook al een discussie gelezen hierover. De centrale vraag is hoe de Islam haar profeten ziet en hoe zij zonde ziet.

In de bijbel laten God door de profeten altijd zien wie Hij is of hoe mensen zijn, soms doordat de profeten erover vertellen, soms door goed te leven en soms juist door fouten die ze maken. Profeten zijn daarmee dus geen voorbeeld en kennen stuk voor stuk zonde. De bijbel verhaald dan ook over een aantal bijzonder ernstige zonden die de geloofshelden deden. Zonden zijn eerder regel dan uitzondering. Gods goedheid wordt in deze verhalen echter altijd laten zien.

Met dit in het achterhoofd las ik ergens dat iemand beweerde dat in de Islam de profeten geen zonde kennen. Er werd echter wel onderscheid gemaakt tussen zonden en fouten. Zo werd er beweerd dat profeten wel fouten maakten maar geen zonden (of ergens anders in het engels: wel minor sins, maar geen major sins). Anderen beweerden dat profeten compleet zondevrij waren. Het werd ook als ondenkbaar geacht. Maar Joenoes (Jona) kent toch zeker wel zonde. En Noeh (Noach) wordt vermaand door Allah wanneer hij voor zijn zoon bidt.

Uiteindelijk zit ik met twee vragen:

Wat is de rol van een profeet? Beeld van God? Boodschapper? Beeld van mensen? Voorbeeld? Kan volgens de Islam theoretisch elk mens zo goed leven als de profeten? En is er nog een wezenlijk verschil tussen Mohammed en de anderen (behalve dat hij de grootste en laatste van de profeten was)?

Wat is zonde eigenlijk binnen de Islam? En wat wordt er bedoeld met fouten en zonden, of "minor sins" en "major sins". Heeft zonde betrekking op handelingen, woorden, gedachten of zelfs ook je begeerten en je zijn?

Als ik terugkom van vakantie nummer 2 dan lees ik je reactie hierop graag.

@Ed (over de inhoud van je post):

Deels met je eens Ed. Kleine nuancering:

"En Jezus kwam naar hen toe, sprak met hen en zei: Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde." (mat 28:18)

Uiteraard zul je het niet met me eens zijn dat dit de juiste vertaling is. Maar "autoriteit" of "macht" is wat dit betreft om het even (nee echt, in een rechtvaardige wereld, en met een machtige en goede God als de onze is dat toch het geval, is autoriteit hetzelfde als macht, check evt. Ef 1:20-22).

Jezus is dus wel almachtig, maar ontleend die macht aan de Vader.

@Ed (over de rest van je post)

De suggestie dat de posters op dit forum ernstig tekortschieten in het aanhalen van en trouw blijven aan de bijbel heeft mijn sympathie wanneer deze voortkomt uit een passie voor bijbelgetrouwheid. Maar van iemand die er zijn eigen vertaling op na houdt geldt dat helaas niet. Zelfs als je gelijk hebt en de vertaling van het wachttorengenootschap (WTG) de enige juiste is vind ik het niet goed om op een christelijk forum iets te zetten in de trant van "kom op mensen, jullie zouden moeten weten dat [WTG-standpunt] want het staat in de [WTG-]bijbel" terwijl je zelf heel goed weet dat de bijbel zoals de christenen hem vertalen iets heel anders leert. Daarnaast kunnen we niet echt een discussie met je voeren aangezien een discussie over God eenzelfde vertaling vereist en een discussie over een vertaling kennis van de grondtalen en tekstbronnen.

Het zou natuurlijk leuk zijn als je Grieks kon. Ik weet wel dat ikzelf nooit met de gedachte zou kunnen leven dat:

• mijn geloof afhing van een vertaling,
• die door een extreem kleine minderheid erkend wordt,
• zonder dat deze aanspraak kan maken op enige traditionele basis (vanaf 1950),
• terwijl de vertalers verzochten anoniem te blijven,
• de vertalers onderdeel waren van een groepering waarin debat haast niet mogelijk is aangezien afvalligen genadeloos verstoten worden,
• en de leer er was voor de vertaling er was,
• zonder dat ik zelf Grieks of andere brontalen zou kunnen beheersen om de boel te kunnen controleren.

Voor iemand die de bijbel leest heb je behoorlijk veel vertrouwen in mensen...

Je moet niet vergeten stil te staan bij de redenen waarom het voor een christen moeilijk is om met een niet-christen een relatie te hebben.

Er is een heel groot deel van je leven dat je niet met de ander kunt delen. Dat is moeilijk in een relatie en het besef dat dit altijd zo zal blijven is toch moeilijk.

Daarnaast heb je als christen een duidelijke basis voor je moraal. Vaak genoeg denk je als christen "het staat in de bijbel dus het is goed om te doen" in het vertrouwen dat er een goede reden voor is. In het geval van bijvoorbeeld moraal rond seks en het huwelijk helpt het niet als jouw redenen niet tellen voor de ander. Goed omgaan met seksualiteit is al moeilijk genoeg van zichzelf. Zelfs als je het ook zonder te verwijzen naar de bijbel kunt uitleggen voor jezelf en de ander is het de vraag of de ander het niet alleen accepteert, maar ook begrijpt. Maar goed, dit hoeft niet bij iedereen een probleem te zijn.

Dan is er nog de vraag hoe je je kinderen opvoedt. Ook dit hoeft niet een probleem te zijn. Maar wel een relevante vraag.

En dan is er nog de onzekerheid over het hiernamaals. Het kan wel erg pijnlijk zijn om hierin geen rust te kunnen vinden. Natuurlijk is dit ook het geval bij gewone vrienden en kennissen, maar iemand die zo dichtbij je staat is toch iets van een andere orde. Ik ben zelf een kleinkind van iemand die het grootste deel van haar leven geen christen was. Godzijdank heeft God haar aan het eind van haar leven opgezocht. Ik stelde me pas de vraag wat er met mijn oma zou gebeuren als ze doodging toen ze ziek werd. Maar ik weet dat mijn moeder, ooms en opa er lange tijd veel zorgen over hebben gehad.

Ik zou me wel tien keer bedenken voor ik verkering zou nemen met iemand die geen christen is. Maar als ik wel verkering zou hebben met zo iemand en het zou om die redenen uit gaan, dan zou dat niks te maken hebben met acceptatie of eisen stellen en het zou ongetwijfeld een moeilijk besluit zijn om er een punt achter te zetten.

Ik kwam de volgende tekst ook al tegen:

Eigenlijk heel Johannes 5 en 6 gaat heel erg over hoe de Zoon en de Vader zich verhouden tot elkaar en tot de mensen.

En ook Johannes 1 gaat over dit onderwerp en stukken van verdere hoofdstukken van Johannes. Blijkbaar is het een beetje Johannes zijn ding. Kijk maar.

Uit Matteus is de volgende passage:

Als Jezus alwetend is, waarom wist hij dan niet wanneer het uur zal aanbreken, als hij niet weet wanneer het zal aanbreken is hij niet alwetend toch?

Niemand weet wanneer die dag en dat uur zullen aanbreken, ook de hemelse engelen en de Zoon niet, alleen de Vader weet het. [...] Weest dus waakzaam, want jullie weten niet op welke dag jullie Heer komt. [De] mensenzoon komt op een tijdstip waarop je het niet verwacht. (Mt 24:36,42,44)

Dus hoe kan het antwoord op beiden ja zijn?

1. Ja.

2. Ja.

Ik vind het een goede vraag. De vraag of Jezus God is is voor christenen niet aan de orde. De vraag of God alwetend is is ook niet aan de orde. Artikel 15 en 16 van de geloofsbelijdenis van Athanasius luiden echter:

Zo is de Vader God, de Zoon God, en de Heilige Geest God.

En toch zijn zij niet drie Goden, maar één God

Dus dat God alwetend is zegt nog niet iets over de drie afzonderlijke personen.

De tendens in dezelfde geloofsbelijdenis is echter wel dat elke eigenschap aan alledrie wordt toegedicht dus dan zou Jezus ook alwetend moeten zijn. Het staat er echter niet zo, bovendien is het een geloofsbelijdenis en geen bijbeltekst (hoewel hij wel door alle oorspronkelijk west-europese kerken wordt onderschreven, en natuurlijk de bijbel als basis heeft).

Tegelijk komt in mij de vraag op door welke kracht Jezus eigenlijk wonderen verrichtte. Door zijn eigen goddelijke kracht of door de Vader of de Heilige Geest in Hem? Hierover zouden toch bijbelteksten te vinden moeten zijn. Er staat mij bij dat wordt gezegd dat de Vader de Zoon opwekt uit de doden.

Eulogia heeft het erover dat Jezus toen hij op aarde was geen alwetendheid had. Mee eens. Ik weet echter niet of het nodig is om te stellen dat Jezus nu wel weet wanneer de wederkomst is. De Zoon heeft altijd het karakter van onderdanigheid aan de Vader gehad en ik kan me best voorstellen dat de Zoon zelfs nu hij "aan de rechterhand van de Vader zit" niet Zijn macht ontleend aan zichzelf maar aan gehoorzaamheid aan de Vader. Het zou in lijn zijn met zijn indrukwekkende karakter van dienstbaarheid aan de Vader. Maar ook dat is puur speculatie. Tegelijk zie ik ook geen aanleiding voor het standpunt van Barbara dat een beetje bijbeltekst blijvend geldig zou moeten zijn, of dat het er anders op z'n minst wel bij had mogen staan. Volgens mij neemt dit de onnodig opgezochte spanning wel iets uit het vraagstuk.

Hoe dan ook begeven we ons hier op het gebied van de christologie en de triniteitsleer. Pittige theologie als je het mij vraagt. Hoewel het een leuke vraag blijft moet ik wel opmerken dat de vraag niet veel hoeft te betekenen voor de geloofsbeleving. En het uitblijven van antwoord is niet problematischer voor het christendom dan de vragen hoe God nou mens kan zijn, en hoe drie personen één wezen kunnen vormen. Het christendom heeft daar vanzelfsprekend ook geen antwoord op.

Nog niet echt een antwoord, misschien wel een duiding... ben benieuwd wat anderen hierover te zeggen hebben. Ik baal er een beetje van dat ik er zo 1-2-3 geen bijbelteksten bij heb en hoop dat er iets te vinden valt waaraan ik mijn visie kan toetsen.

@Thorgrem,

Als je het probleem niet snapt moet je niet reageren. Het probleem is zonde en het is voor iedereen een aanvechting. Als je het idee hebt dat vechten tegen de zonde gemakkelijk is dan is het tijd om een tikje veeleisender voor jezelf te zijn.

Sorry dat ik zo belerend ben, maar ik denk dat xlisanne meer behoefte heeft aan bemoediging om te doen waarvan ze inmiddels wel weet dat het juist is dan aan de opmerking, cru gezegd, dat ze niet zo moeilijk moet doen.

@xlisanne

Ik denk dat als je de stap eenmaal hebt gezet dat je dan zult merken dat je meer zekerheid uit jezelf en uit God kunt putten en de aandacht van jongens minder nodig hebt. Jongens loslaten betekent een keuze voor God en een vertrouwen in Hem. Ik weet zeker dat Hij je niet zal teleurstellen als je je vertrouwen in hem stelt en tot Hem bidt.

Ok, ik ben het er niet totaal mee eens, maar dat is niet belangrijk.

Ik ook niet hoor Pusjol.

Stel voor dat ik ook een Christen ben en ik ga drinken, gokken en meer van die dingen doe die afgeraden zijn. U bent ook een Christen die zich wel gedraagt zoals het hoort (dus een perfecte Christen).

Is de beloning dan (na de dood) hetzelfde? Of staat u dan dichterbij God dan ik?

Ik zeg niet dat u het zelf gaat verbieden. Ik heb het over het Christendom zelf (de hele gemeenschap), geestelijken of door God. Dat het algemeen wordt en iedereen weet waar hij zich minimaal aan moet houden als Christen (soort van huisregels).

Ik denk dat als u echt het christendom wilt leren kennen u dan andere vragen moet stellen. Als u namelijk het christendom enkel vergelijkt met de Islam op punten die in de Islam van belang zijn komt het christendom waarschijnlijk niet zo goed uit de verf. Wat het christendom dan echt te zeggen heeft zult u dan nooit horen. Dat kunt u natuurlijk ook niet weten dus daarom geef ik u maar antwoord op vragen die niet echt gesteld heeft. Misschien helpt dat.

Uw vraag over het algemeen is ongeveer deze: wat moet men volgens het chistendom doen om het eeuwige leven te ontvangen. Laat dat nou net een vraag zijn die in de bijbel ook gesteld wordt aan Jezus. Het is het verhaal van de rijke jongeling. U kunt het nalezen in Matteus 19, Marcus 10 en Lukas 18. Voor het gemak heb ik de verzen van Marcus 10 waar het om gaat hieronder neergezet.

Jezus begint in zijn antwoord met de opmerking dat niemand goed is behalve God. De jongeling ziet Jezus als een voorbeeld, een man die de juiste levenswandel heeft. Hoewel dit klopt is dit niet waarvoor Jezus gekomen is. Jezus is gekomen om de kloof tussen God en mensen te dichten. Wanneer Jezus zegt ‘waarom noemt u mij goed? Niemand is goed, behalve God’, zegt hij in feite tegen de jongeman: je bent op zoek naar het goede om te doen, maar je moet op zoek zijn naar het goede (dat wil zeggen: God) om lief te hebben. Hij zegt vervolgens een aantal van de tien geboden op die onder de Joden welbekend waren. Opvallend is dat hij alleen de eerste vier geboden niet noemt. De eerste vier gaan over je handelen tegenover God, bijvoorbeeld "vereer naast mij geen andere goden" terwijl de laatste 6 gaan over je handelen ten opzichte van mensen. Waarom dit is wordt duidelijk in het vervolg. Jezus vraagt hem om afstand te doen van zijn geld, maar dit kan hij niet. Blijkbaar hecht de jongeman meer waarde aan schatten hier op aarde dan aan schatten in de hemel. God komt voor hem niet op de eerste plaats.

Dan gaat de tekst verder:

Wat een christen dus moet doen is God op de eerste plaats zetten. Alles moet ondergeschikt zijn aan God zelfs als dit betekent dat je alles moet opgeven. Toch is het geen zonde om bezittingen te hebben of om broers of zusters, moeder, vader of kinderen, huis of akkers te hebben en te koesteren. Het gaat dus niet zozeer om de daad zelf maar om de toewijding aan God.

Een andere tekst die hieraan doet denken en is en ons ook een op een nieuw spoor leidt is Galaten 3:1-14

De tekst spreekt redelijk voor zichzelf maar ik zal toch verduidelijking geven om te voorkomen dat u het verkeerd leest en om alvast een antwoord te hebben op een aantal vragen die de tekst oproept.

Allereerst is het goed om te bedenken dat dit een brief is die Paulus schrijft aan één van de eerste gemeenten, namelijk die in Galatië. Paulus is een van de apostelen (een apostel is iemand die gezonden is door Jezus om het woord van God te verspreiden). De brief aan de Galaten is opgenomen in de bijbel en heeft daarmee net zoveel zeggingskracht als elk ander bijbelboek.

Dan over de tekst, Paulus schrijft dat niemand gerechtvaardigd wordt door de wet. Hiermee bedoelt hij dat elk mens zondig is, hoe goed hij zich ook voordoet. Wij moeten dan ook niet ons vertrouwen stellen in de wet wanneer wij God naderen want wij veroordelen onszelf daarmee en zo kunnen wij nooit leven.

Wat is dan het alternatief? Het alternatief is Jezus ("zoon van God", "mensenzoon", God en mens), die voor onze zonden is gestorven en daarmee de schuld heeft weggenomen die ons van God hield. Wanneer wij nu tot God naderen beroepen wij ons niet op de wet maar op de genade die Jezus ons gebracht heeft. Wij komen niet tot God met de gedachte dat onze goede daden onze slechte daden wel zullen uitwissen, maar wij komen tot God met de gedachte dat wij zondig zijn maar God ons genade heeft geschonken door zijn Zoon de last te laten dragen, omdat Hij ons liefheeft.

Ook de Geest komt in deze tekst weer naar voren. Waarschijnlijk heeft u alsnog vragen over de Geest maar ik kan u adviseren eerst bijvoorbeeld uw vragen over het God als rechter binnen het christendom en uw vragen over Jezus af te vuren voordat u over de Geest begint.

Vers 7 verwijst naar het verbond dat God met Abraham.

Waarschijnlijk zit u nu nog met de vraag hoe een christen dan nog gemotiveerd is om het goede te doen. De brief van Jakobus is een leuke brief om te gebruiken als antwoord. Maar ik zal niet nog een bijbelstuk aanhalen, het is nou wel genoeg geweest. Ik volsta ermee te zeggen dat wanneer men gelooft in God (dat wil zeggen, zijn vertrouwen op Hem stelt, Hem boven alles zet, de genade beseft en dankbaar aanvaardt) daar ook goede daden uit voortvloeien. Als dit niet zo is kan men zichzelf de vraag stellen of men wel gelooft. Jakobus noemt dat een 'dood geloof'.

Mocht u nog sceptisch zijn over of de bijbel wel streng genoeg is, dan is het een idee om de bergrede (matteus 5-7) eens te lezen.

Je ziet het verschil niet tussen iemand van 30 die een meisje van 14 ontmaagd en twee 14 jarigen die wat met elkaar experimenteren? Dat verschil lijkt me heel erg duidelijk.

Ik zie wel verschil. In het eerste geval zie ik duidelijk een dader en een slachtoffer, hoewel slachtoffer ook enigzins dader is en dader enigzins slachtoffer. Omdat ouderen meer verantwoordelijk geacht worden te hebben staat de oudere duidelijk in de schuld tegenover de jongere.

In het tweede geval zie ik twee mensen die elkaar gebruiken als sekspeeltje en die schuldig staan tegenover elkaar. Ik zie het zo:

Wanneer een mens enkel gebruikt wordt als lustobject wordt die mens niet als mens gerespecteerd en daarmee onteerd. Seks waarin een mens gebruikt wordt als lustobject is in mijn ogen alle seks die niet voortkomt uit liefde. De voornaamste uiting van die liefde is trouw, en pas na een trouwbelofte kunnen mensen seks hebben die puur is. Jonge eperimenteurs voelen zich niet gekwetst omdat degene die hen onteerde ook degene is die zij onteerd hebben. Ze kunnen zich hooguit overgeven aan de lust die hen zowel tot onteerder als onteerde maakte. Dit gaat gepaard met een verlies aan identiteit als intrinsiek waardevol mens en zorgt ook dat andere mensen niet als mens gezien worden. Hoewel zij dus niet gekwetst zijn zijn ze toch beschadigd.

Daarom neem ik het de moraal dan ook kwalijk dat zij dit soort dingen goedkeurt, hoewel ik begripvol tegenover mensen sta die deze moraal naleven.

Maar goed, mijn poging om de discussie in te kaderen is duidelijk mislukt. Gemiste kans voor sommigen. Ik vind het zelf in ieder geval erg jammer. Ik zou het dan ook niet heel erg vinden als er een slotje op dit topic zou worden gezet

Ik heb wel bepaalde meningen over hoe christenen zich zouden moeten kleden, hoe christenen zich zouden moeten gedragen ten opzichte van Joden en ten opzichte van homo's, maar het gaat vooral om hetgeen God tegen een individuele gelovige zegt. Wat God tegen een individuele gelovige zegt, zo zou een gelovige zich moeten gedragen. Het is ook niet de bedoeling dat de ene christen voor een andere christen bepaalt hoe deze zou moeten leven, maar elke christen moet zelf bepalen hoe hij/zij het best kan leven volgens Gods wil.

Nou, nou... zoals je het nu formuleert kan ik het er toch echt niet meer mee eens zijn. Allereerst denk ik dat je als christenen zelfs de plicht hebt om elkaar op het rechte pad te houden. Zeker in een ouder-kind-relatie, maar ook als medegelovige (Gal 6:1). Zo heeft Paulus bijvoorbeeld Petrus (Kefas) terechtgewezen (Gal 2:11), alle brieven aan gemeenten zitten vol terechtwijzingen en Priscilla en Aquila zijn een voorbeeld van hoe je als christen ook iemand in de leer op het rechte pad kunt trekken (Hand. 18:26).

Verder heeft Jezus wel dingen gezegd over wat je moet doen en laten. Een belangrijke tekst is bijvoorbeeld Mat 22:37-40 waar Jezus de wet samenvat: ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf. Deze twee geboden zijn de grondslag van alles wat er in de Wet en de Profeten staat.’

Jezus haalt hier het Oude Testament aan (OT; de "joodse bijbel" of Torah). Dus ook de Joden kennen/kenden deze frasen.

Vervolgens wordt over deze woorden door de apostelen geschreven. Kijk maar hier, hier of hier

Ook leuk als reactie op de eerste vraag van Luxuria is Hebreeën 12 tot vers 13. Vooral rond vers 7 is het interessant. Het lijden is dus een leerschool waar wij op den duur de vruchten van mogen plukken. Opvallend is dat in eerder hoofdstukken in Hebreeën tot tweemaal toe wordt gezegd dat ook Jezus door het lijden vervolmaakt is (Hebr. 2:10; 5:9, aan te raden vertaling: NIV).

Wat betreft Luxuria's tweede vraag, die vind ik zelf ook moeilijk. Ik heb aan de ene kant de hoop dat God alle mensen zal redden. Tegelijk besef ik dat het nog maar de vraag is of dit te rijmen valt met de bijbel. De hoop zelf is echter sowieso niet onbijbels als je bedenkt dat ook God geen vreugde schept in de dood van een slecht mens (Ezechiël 18:32 of 33:11). Verder is het denk ik bovenal belangrijk dat je erop vertrouwt dat wat God doet goed is, wat dat ook moge wezen. Daarnaast kan het ook geen kwaad te beseffen dat alle vergelijkingen ergens mank gaan en ook ons verstand ontoereikend is.

Er is al een topic over, waarom nog één? Deze vraag kan toch prima binnen het andere?

Op zich wel, maar ik denk dat je door de discussie te vernauwen constructiever kunt discussieren met een hopelijk bevredigender resultaat.

"Van een deel van deze mensen waren de problemen en de relatie daarvan met sexualiteit duidelijk te zien terwijl zijzelf óf de problemen ontkenden, óf het feit dat hun sexueel gedrag dit bij hun veroorzaakte."

Wel knap trouwens, dat jij beter weet hoe de vork in de steel zit dan degene die het 'probleem' (wat die wazige omschrijving dan ook mag betekenen) hebben.

Tja, wel een beetje een vage en gewaagde uitspraak inderdaad. Maar de details zet ik liever niet op een forum. Met 'problemen' verwijs ik naar het eerder genoemde rijtje. Verder denk ik dat je maar moet vertrouwen dat ik die mensen genoeg ken om te zien waar hun oogkleppen zitten. Maar goed, wie weet ben ik degene met oogkleppen. (Dat is wat je bedoelt toch?)

Al met al hoopte ik hiermee de discussie de richting van de mens en zijn identiteit op te sturen, en niet op de voor de hand liggende de-bijbel-als-voorschrift-benadering aan te sturen (hoewel ook die welkom is). Ik ben dan ook erg benieuwd naar Ursa's wat meer persoonlijke benadering.

Ik ken meerdere ongetrouwde mensen, christen, niet-christen, man zowel als vrouw, die mij in vertrouwen hebben verteld dat zij seks hebben gehad (voor het huwelijk). Ik wou dat ik kon zeggen dat dit geen problemen opgeleverd heeft maar helaas. Het leverde afhankelijk van hoe het gegaan is problemen op met lichamelijke intimiteit, identiteit, bindingsangst en verlies van emotioneel bewustzijn met kwetsende gevolgen voor allerlei partijen. Van een deel van deze mensen waren de problemen en de relatie daarvan met sexualiteit duidelijk te zien terwijl zijzelf óf de problemen ontkenden, óf het feit dat hun sexueel gedrag dit bij hun veroorzaakte.

De harde sexuele moraal die de bijbel ademt vind ik dan ook erg goed en ik kan mij best kwaad maken wanneer in media een heel andere moraal als normaal wordt neergezet. Op een of andere manier wordt iedereen boos als een 20-30-jarige man een 14-jarig meisje met zoete woordjes inpakt, ontmaagd en haar dan teleurstelt en haar achterlaat met diepe minderwaardigheidsgevoelens, maar als hetzelfde gebeurt met leeftijdsgenoten (14-jarig of 40-jarig) dan is het gezonde sexuele experimentatie/vrijheid.

Ik ben zelf ook geen heilige, en juist daarom besef ik hoe belangrijk het is dat mensen zichzelf niet voor de gek houden. Maar mensen die alle sexuele moraal bagatelliseren en zelfs als schadelijk en beperkend wegzetten maken dat niet makkelijker.

Daarom heb ik onderstaand topic aangemaakt, om zonder ruis samen te kunnen ontdekken waarom het precies zo is dat de bijbel spreekt over sex als iets dat binnen het huwelijk thuishoort, wat je precies moet als dit al niet meer een optie is en wat dit alles zegt over wie God is en over wat mensen zijn.

Waarom geen sex voor het huwelijk (gesteld dat dit klopt)

Wellicht komen hier interessante gedachten naar voren waardoor completer duidelijk wordt waarom veel christenen geloven dat sex in het huwelijk thuishoort. Voel je vrij om ook te kijken als je het niet met de vooronderstelling eens bent, maar probeer je wel in je posts aan te passen aan de voorwaarden.

Ik ken meerdere ongetrouwde mensen, christen, niet-christen, man zowel als vrouw, die mij in vertrouwen hebben verteld dat zij seks hebben gehad (voor het huwelijk). Ik wou dat ik kon zeggen dat dit geen problemen opgeleverd heeft maar helaas. Het leverde afhankelijk van hoe het gegaan is problemen op met lichamelijke intimiteit, identiteit, bindingsangst en verlies van emotioneel bewustzijn met kwetsende gevolgen voor allerlei partijen. Van een deel van deze mensen waren de problemen en de relatie daarvan met sexualiteit duidelijk te zien terwijl zijzelf óf de problemen ontkenden, óf het feit dat hun sexueel gedrag dit bij hun veroorzaakte.

De harde sexuele moraal die de bijbel ademt vind ik dan ook erg goed en ik kan mij best kwaad maken wanneer in media een heel andere moraal als normaal wordt neergezet. Op een of andere manier wordt iedereen boos als een 20-30-jarige man een 14-jarig meisje met zoete woordjes inpakt, ontmaagd en haar dan teleurstelt en haar achterlaat met diepe minderwaardigheidsgevoelens, maar als hetzelfde gebeurt met leeftijdsgenoten (14-jarig of 40-jarig) dan is het gezonde sexuele experimentatie/vrijheid.

Ik ben zelf ook geen heilige, en juist daarom besef ik hoe belangrijk het is dat mensen zichzelf niet voor de gek houden. Maar mensen die alle sexuele moraal bagatelliseren en zelfs als schadelijk en beperkend wegzetten maken dat niet makkelijker.

Daarom heb ik dit topic aangemaakt, om zonder ruis samen te kunnen ontdekken waarom het precies zo is dat de bijbel spreekt over sex als iets dat binnen het huwelijk thuishoort, wat je precies moet als dit al niet meer een optie is en wat dit alles zegt over wie God is en over wat mensen zijn.

Voorwaarde om deel te nemen aan dit topic is dat je op zijn minst bereid bent om omwille van dit topic aan te nemen dat:

• Sex bedoeld is om samen te gaan met een trouwbelofte;
  
• Sex voor het huwelijk ook afgekeurd wordt wanneer dit met iemand is met wie je van plan bent te trouwen;
• Alle vlees is zwak, maar God is genadig.

Het doel van dit topic is om te ontdekken waarom dit zo is (eventueel met de toevoeging: als dit zo is).

Ik weet nog wel een leuk voorbeeld van hoe een heel kleine toevoeging van woorden door de vertaler ooit bijna onze hele bijbelstudie verknoeide. We lazen 1 koningen 19, allemaal uit dezelfde vertaling, namelijk de NBV.

Het is vlak nadat Elia op de berg Karmel één van de meest indrukwekkende gebeurtenissen heeft mogen aanschouwen, en heel het volk met hem. God had namelijk op het gebed van Elia vuur uit de hemel doen komen om aan heel het volk zijn macht te laten zien. Voor de profeet Elia, wiens taak het was om het volk naar God te leiden, was dit natuurlijk nog veel fantastischer dan het al was voor de willekeurige Israëliet! Maar zelfs dat mooie moment is niet genoeg voor een simpel 'eind goed al goed'. Want in plaats van dat heel Israël nu eindelijk godvrezend leeft moet Elia vluchten voor zijn leven omdat de vrouw van de koning opdracht heeft gegeven hem op te jagen en te vermoorden. Wat een teleurstelling dat zelfs zo'n krachtig teken van God niet overtuigend genoeg is! Elia ziet het niet meer zitten. Hij zoekt God op in de woestijn bij de berg Horeb. Daar geeft God hem antwoord.

Het meest cruciale deel van dat antwoord is vers 18, wat in de NBV als volgt luidt: "Ik zal in Israël niet meer dan zevenduizend mensen in leven laten, alleen degenen die niet voor Baäl hebben geknield en hem niet hebben gekust.’"

Je kunt je voorstellen dat onze bijbelstudiegroep er even niet uitkwam. Moet dat Elia nou uit zijn wanhoop brengen, een extra benadrukking hoe weinig mensen er overgebleven?

We kwamen er echter achter dat Paulus in Romeinen 11:2-5 over hetzelfde vers een minibijbelstudie houdt. Romeinen 11:2-5 uit diezelfde NBV luidt: "God heeft zijn volk, dat hij al van tevoren uitgekozen heeft, niet verstoten. Of weet u niet wat de Schrift over Elia zegt, hoe hij Israël bij God aanklaagt? ‘Heer, uw profeten hebben ze gedood, uw altaren verwoest. Ik ben als enige overgebleven, en nu hebben ze het ook op mijn leven voorzien.’ Maar hoe luidt het antwoord van God aan hem? ‘Ik heb zevenduizend mensen voor mijzelf in leven gelaten; die hebben niet voor Baäl geknield.’ Zo is ook nu een klein deel over dat God uit genade uitgekozen heeft."

Blijkbaar was het feit dat er 7000 over waren niet een teleurstellend feit maar een opbeurend feit. Elia dacht dat hij de enige was, maar God heeft nog een hoop dienaren die Hij bewaard heeft. De bijbeltekst vertelt je nog wel meer maar dan moet je er maar een keer studie naar doen. Maar wat mij dus onder andere bijbleef over deze tekst was dat je hem 20x kunt lezen zonder het te snappen als je niet achter deze vertaalfout komt. Overigens heeft geen enkele andere bijbelvertaling het over "in leven gelaten" behalve dan twee redelijk vrije engelse vertalingen. Bijna elke vertaling vertaalt het met iets in de trant van "ik heb er 7000 overgelaten" of "I have left me...". Deze tweede vertaalfout in de NBV zorgt dat de tekst suggereert dat God heel Israël zal uitroeien op 7000 gelovigen na.

Maar goed... klein foutje dus, maar grote gevolgen. Mooi voorbeeld toch?

----------------

Ik gebruik nu zelf trouwens al 2 jaar de New International Version (NIV). Oorspronkelijk mijn reservebijbel, maar ik was te lui om een nieuwe te kopen toen mijn NBV een week kwijt was en ik hem verschimmeld terugkreeg. Beste vertaling ooit! Ik deed afgelopen jaar bijbelstudie in een groep waar mensen verschillende vertalingen hadden (Groot Nieuws, 2x NBV studiebijbel, NBG met aantekeningen en de statenvertaling uit 1637). Meerdere malen bracht de Engelse taal verduidelijking simpelweg doordat het vocabulair in het Engels veel groter is (bekend voorbeeld: faith betekent geloof, maar ook vertrouwen). Nooit zat de NIV een uitleg in de weg die paste bij de bredere context en vaak was het ook de duidelijkste vertaling. En het leukste is dat het de boel een beetje dramatiseert, ik denk vanwege de associatie met films .

----------------

Hoewel ik wel eens foutjes tegenkom in bijbelvertalingen denk ik dat je niet te snel een vertaling moet afdanken. De NBV ben ik bijvoorbeeld vaak foutjes in tegengekomen maar die is daarmee nog niet uit den boze. Ik lees er geregeld uit (als ik niet uit de NIV lees). Maar het probleem van een slechte vertaling bagatelliseren is ook niet goed. De Groot Nieuws Bijbel ben ik bijvoorbeeld afgelopen jaar (vanwege die bijbelstudiegroep) zo vaak fouten in tegengekomen dat ik mij zorgen maak voor de gevolgen ervan. Misschien is het wel zo dat als je veel kleine foutjes hebt in een vertaling je moeilijker de boodschap van een hoofdstuk in zijn geheel inziet en je vaker voor onbevredigende raadsels komt te staan. Het zou best kunnen dat als je geregeld uit de GNB leest je jezelf oefent in het zoeken van betekenis in losse verzen, want dat is tenminste bevredigend.

Dat vertalen soms wel heel erg moeilijk is blijkt trouwens uit sommige verzen van Job. Kijk maar

Op zondag 25 mei 2008 22:30:13 schreef Pius_XII het volgende: [...]Waarom hangt het eerste met het laatste samen? Ik bedoel, het is best aannemelijk dat heel wat Moslims ook bij God horen, toch weiger ik actief aan hun vieringen deel te nemen, anders dan als toeschouwer.

Om een dergelijke reden zal ik ook geen avondmaal of eucharistie in een Roomse kerk vieren. Dat is echter wat anders dan hetzelfde doen om de reden dat je denkt dat een roomse niet kan geloven en dus zijn avondmaal respectloos is voor Jezus' dood. Mensen in mijn kerk zullen dit niet zo zeggen maar ze handelen er wel naar. De reden waarom je iets doet is in dit geval waar ik op doelde.

Ik doelde meer op, een kerk die alles perfect weet hoeft niet de juiste weg meer te vinden, en er zijn geen meningsverschillen...

maar het was een beetje een onbelangrijke nuancerende opmerking.

Het ging mij er even om dat er ook heus wel niet-christenen zijn die wel christen lijken. Dat wil je vast niet ontkennen.

Het geloof definieren wil ik wel een poging tot doen, maar met de bescheidenheid om het een poging te noemen.

Maar sowieso niet in dit topic.

dan weer een andere invalshoek.

De kerk waar ik zit, (gereformeerde kerk vrijgemaakt), heeft naar mijn idee, hoewel ik het tegendeel niet wil uitsluiten, de leer wel op een rijtje, (behalve juist over dit onderwerp). (sorry voor de uitgebreide zinsopbouw)

Er zitten echter wel veel kerkgaande leden bij die naar mijn idee het punt missen van het geloof. Anders geformuleerd: ik hoop dat ze christen zijn maar ik vrees dat ze alleen gereformeerd zijn.

Ik weet zeker dat anderen uit andere kerken, hoewel het meer een lokaal fenomeen is dan kerk-gebonden fenomeen, dit herkennen.

Daardoor ga je je toch afvragen hoe belangrijk leer is. En het topic van deze thread interpreteerde ik dan ook in de eerste instantie als zieltjes winnen onder mensen die menen christen te zijn maar het niet zijn

Om het even uit een andere hoek te belichten. Als je vindt dat het niet veel uitmaakt in welke kerk iemand zit, dan moet je het ook niet zo erg vinden als er iemand uit jouw kerk naar een andere kerk vertrekt.

Daarnaast is het zo dat er één kerk, qua geloofsleer, toch gelijk moet hebben. Te denken dat jij in die kerk zit vind ik negatief, noch positief. Te denken dat mensen van een andere kerk niet bij God horen, en bijvoorbeeld weigeren avondmaal met ze te vieren, dat is sowieso echt fout. Ik denk ook dat je alleen maar iemand het "huis van God" (zoals Gothaur het noemde) uit kunt werken als je de instelling hebt dat de leer van die andere kerk onacceptabel is.

Dat voorbeeld van avondmaal is in mijn kerk in sommige plaatsen wel zo, wat ik erg betreur. Maar goed, in een perfecte kerk is er ook weinig theologische discussie.

Calculus, Early Transcendentals

Echt een aanrader

Ik heb het even nagekeken en destijds is er één keer Johannes 1 genoemd, maar dat werd vervolgens genegeerd. Jammer want dat bood echt duidelijkheid.

in Johannes 1 staat:

trek je eigen conclusies

Dan hier alsnog mijn beloofde reactie, maar alleen omdat ik hem beloofd had want dit topic wordt al oudt en waarschijnlijk lezen nog weinigen dit.

Waarom geloof ik... Als je op zoek bent naar een betoog, waarin dan logisch uiteengezet wordt wat mij leidt tot het idee dat het bestaan van God waarschijnlijker is dan het niet bestaan van God, dan zoek je naar iets wat er niet is. Logica, filosofie en wetenschap, brengen je niet verder dan dat het niet onmogelijk is dat God bestaat en het niet van der zotte is om in Hem te geloven. Sommige mensen komen echter ook niet eens zo ver en beweren wel dat christenen gek zijn.

De reden dat ik geloof is dan ook meer op gevoel, ik voel Gods liefde, en ik voel het in mij werken. En het evangelie (wat letterlijk blijde boodschap betekent) spreekt mij aan. Het geeft mij rust, laat mij beseffen dat ik geen haar minder of meer ben dan anderen.

Dat is ongetwijfeld een onbevredigend antwoord. Dat is logisch, het heet niet voor niets geloof. Maar de oplossing is heel simpel. Lees een bijbelboek (Markus, Lukas of Johannes zou ik aanraden) met de hypothese dat het waar is. Spreekt het ja aan lees je er meer, en zie maar of het werkt. Zo niet dan weet je iig waar je het over hebt.

Denken dat het waar zou kunnen zijn is voor een freethinker niet zo moeilijk dunkt me. Om het compleet te begrijpen kun je het beste een christen die weet wat zijn geloof inhoudt vragen om hulp, die zijn er genoeg.

Dat je geen zin hebt in het lezen van een boek zou me niet vreemd in de oren klinken maar verder kan ik je niet helpen.

hoewel bijbelteksten je misschien weinig zeggen staat het wel beschreven in 1 korinthiërs 1:

ik wil niet flauw doen maar... is zelfvertrouwen een goede eigenschap, behalve voor jezelf. Wat hebben anderen aan jouw zelfvertrouwen.

Sterker nog, wat voor goeds heeft de wereld er aan gehad dat Hitler genoeg zelfvertrouwen had om het zover te schoppen in de politiek dat hij op democratische wijze een dictatuur kon creëeren.

Ik snap dat jij als atheïst wijst op de redding zonder God, maar hoe definieer jij redding, als je daarbij Gods bestaan uitsluit. Als het een goed persoon worden is denk ik niet dat het te maken heeft met zelfvertrouwen.

Ik vind zelfvertrouwen overigens wel een goede eigenschap, als het echter niet gecombineerd wordt met andere goede eigenschappen ben jijzelf de enige die er wat aan heeft.

Jij hebt meer van mij gelezen

De boodschap van de bijbel is genade, Rom 3:

Joh 3:

in de bovenstaande teksten blijkt dat het gaat om het geloof, en niet om eigen verdienste... Als je dan gaat denken "geloof ik wel goed" ben je toch wel weer bezig met je prestatie. Als het echt genade is wat ons redt ligt het dus niet aan Gods kant als wij na het oordeel niet bij hem kunnen zijn, dan komt dat omdat je Gods genade niet aan wilt nemen (omdat je het zelf wil verdienen).

In Johannes 3 zegt Jezus dat hij ons wil redden, en ik neem dat aanbod aan.

ja, dat plus dat ik God wel voel maar dat is natuurlijk geen fatsoenlijk argument