Hiëronymus

Zolang het binnen de sport is lijkt me dat geen punt. Bij het trainen moet je natuurlijk wel beetje realistisch te werk kunnen gaan, iig zolang je de ander geen bezwaar heeft.

Het volgende over heiligverklaringen:

Heiligverklaring (canonisatie van het Grieks: kanõn) is in de Katholieke Kerk een kerkrechtelijk proces met als mogelijke uitkomst, dat de paus een gestorven mens heilig verklaard. Dat houdt in dat diegene wordt geacht in de Hemel te zijn opgenomen. De heilige wordt ingeschreven in de canon van de heiligen. Aan de plechtige verklaring van de paus, de canonisatie, die inhoudt dat de heilige in het openbaar vereerd mag worden, gaat een langdurig en uitvoerig onderzoek vooraf. Hierbij spelen verschillende criteria een rol zoals wonderen.

Met een heiligverklaring verordonneerd de Kerk een gelovige niet tot de hemel. Daarentegen verkondigt de Kerk met een heiligverklaring haar vertrouwen, dat de betreffende persoon de nabijheid van God bereikt heeft. De Kerk bidt daarom niet meer voor deze gelovige, maar met hem of haar, zodat "de pelgrimerende Kerk zich in haar gebed verenigt met het gebed van de heiligen, wier voorspraak zij inroept."[1] De heilige is tot voorspraak van de gelovigen bij God.

(bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Heiligverklaring)

Dit betekend dus dat er veel meer heiligen in de hemel zijn dan diegene die door de Kerk gecanoniseerd zijn. Heilig zijn betekent dat de desbetreffende persoon in de hemel is. De eerste heilige is daarom ook Dismas. Hij is één van de twee misdadigers die ieder aan een kant van Jezus Christus aan het kruis hingen. Hierover staat in de bijbel geschreven:

Boven Hem stond als opschrift in Griekse, Romeinse en Hebreeuwse letters: Dit is de koning der Joden. Ook een van de misdadigers die daar hingen, hoonde Hem: Zijt Gij niet de Messias? Red dan uzelf en ons. Maar de andere strafte hem af en zei: Heb zelfs jij geen vrees voor God, terwijl je toch hetzelfde vonnis ondergaat? En wij terecht, want wij krijgen wat we voor onze daden verdiend hebben; maar Hij heeft niets verkeerds gedaan. Daarop zei hij: Jezus, denk aan mij, wanneer gij in uw Koninkrijk gekomen zijt. En Jezus sprak tot hem: Voorwaar, Ik zeg u: Vandaag nog zult gij met Mij zijn in het paradijs. (Lc.23, 38-43)

Iedereen die in de hemel is mogen wij heilig noemen. Omdat Jezus hem zegt, gij zul met Mij zijn in het paradijs is Dismas dus direct heilig verklaard door de Heer zelf!

Als RK'er denk ik zelf dat dat ook de werking is van het Sacrament van de Biecht. Om echt verder te gaan en niet terug te vallen is het natuurlijk wel belangrijk dat men oprecht biecht. Dat er berouw is, dat men wil zich wil beteren en dat men oprecht aan God zijn/haar zonden verteld. Hierbij is de priester enkel een doorgeefluik, men praat dus rechtstreeks met God bij het uitspreken van de biecht.

Het toppunt ligt denk ik ook in de hemel. Ik geloof wel dat mensen heilig kunnen leven door de kracht die ze ontvangen van de H. Geest.

Op dinsdag 26 augustus 2008 23:29:25 schreef diakio het volgende: [...]Hangt van de verhoudingen af. Met vrienden zal ik altijd mijn eigen visie geven. Maar in bijvoorbeeld een pastoraal gesprek de visie van de Kerk. [...] DV toetreden tot de clerus

Dan hierbij alvast mijn hartelijke gelukwensen ! Dat God jou mag zegenen, behoeden & leiden op de weg die jij met Hem zal gaan!

@diakio: Misschien een beetje off-topic, maar je verhaal klinkt wel erg interessant. Ik zou graag contact met je opnemen, alleen staat de optie tot mailen uit in je acount.

Het is inderdaad geen makkelijk te houden onderscheid, maar toch is het altijd weer opvallend dat er zoveel wetenschappers gelovig zijn. Geloof en wetenschap zijn verenigbaar, ze zoeken beide naar de Waarheid. Ze hebben beide een andere benadering maar hetzelfde doel, en ook dat is iets wat we niet uit het oog mogen verliezen denk ik persoonlijk.

Hij moet er zeker rekening mee houden. De afgelopen tijd heb ik een aantal priesters gesproken over bepaalde onderwerpen als celibaat etc. en gevraagd wat hun persoonlijke mening is. En die mening was echt wel eens afwijkend van de lijn die de Kerk die op dit moment vaart. Er was echter wel een diep respect en begrip voor de lijn die op dit moment gegaan werd, ze konden wel achter de mening van de Kerk staan. En als dat het geval is dan mag je best je eigen mening vertellen in een persoonlijk gesprek denk ik.

Eigenlijk ben ik wel benieuwd wat je over pakweg 33 dagen gaat doen? *Heb wel een vermoeden, maar toch.*

Misschien zeg ik het wat bot en lomp *sorry daarvoor *, maar waarom spreekt u over één geloof maar hoort daar dan geen één universele Kerk bij die te vinden is in de Katholieke Kerk?

De basis van het geloof ligt inderdaad in de persoonlijke relatie die wij met God hebben en Gods Geest die ons onze levensadem geeft. Geloven is zoektocht naar de ene Waarheid. En om die Waarheid te kunnen vinden is het belangrijk vanuit de persoonlijke relatie en de Heilige Geest die in ons ademt in discussie te gaan. Als we met elk wind meevaren komen we er niet, het is belangrijk om in alle bewustheid in discussie te gaan. Dat is ook een weg die ons gegeven is om dichterbij de Waarheid te komen. Een discussie maakt een gemeenschap gezonder zolang deze opbouwend is en dus vanuit een positieve invalshoek geleid door de Heilige Geest.

In uw stuk klinkt geloven heel erg als een individuele bezigheid. En alhoewel de basis in de persoonlijke relatie ligt is het geloven iets wat we samen doen. Het is een gemeenschap van gelovigen die samen het Lichaam van Christus vormen.

Op maandag 25 augustus 2008 15:20:13 schreef diakio het volgende: [...]Als leek kan je redelijk verregaand geloven wat je wil. De Kerk vertelt je wel wat je zou moeten geloven, en geeft je richtsnoeren voor het geweten, maar dat is grotendeels wel dat. Als theoloog zit je in een boeiende spagaat: als wetenschapper moet je wetenschappen. Onafhankelijk, kritisch, etc. Maar als katholiek theoloog ben je wel je bevoegdheid kwijt zodra je je wat al te nadrukkelijk verzet tegen de leer van de Kerk. (Niet voor niets dat veel "overige" wetenschappers theologie geen wetenschap vinden) Als lid van de clerus ben je vertegenwoordiger van de Kerk, als je spreekt, spreek je, altijd namens de Kerk. Dat schept de verplichting (die niet iedereen houdt ) je te richten naar de leer van de Kerk, ook als die in je eigen ogen veranderd. Voor mezelf geldt dat ik op dit moment altijd zuiver probeer te houden in mijn uitspraken wat het verschil is tussen wat de Kerk leert, en wat ik zelf vind. Ik heb het vrij stellige voornemen om over pakweg 33 dagen mij in geloofsvragen te beperken tot wat de Kerk leert. En als ze een dag later iets anders leert, dan beperk ik me dáár toe.

Hier wil ik toch wel een persoonlijke kanttekening plaatsen. Persoonlijk denk ik dat de Kerk een weg naar de Waarheid uitzet, de Waarheid die God zelf is. Het Kerk is een instrument, het is een middel, niet het doel, het doel is God!

Ook denk ik dat wetenschap in principe niet heel erg in het vaarwater gaat van de theologie. Wetenschap gaat toch hoofdzakelijk over het materiële en theologie over het immateriële.

Mag een lid van de clerus helemaal niet meer zijn eigen mening vertellen? Ik ken genoeg clerici die ook hun eigen mening vertellen. Alleen is het wel nodig hierbij duidelijk te zijn wat de lijn is van de Kerk met de bijbehorende argumentatie en de duidelijk te zeggen dat het gaat om eigen mening met de daar bijhorende mening.

Zelf moet ik zeggen dat ik juist door het openstaan voor andere meningen en de bijbehorende twijfel mij elke keer weer terugbracht bij de standpunten van de Kerk. Daardoor heb ik mij vaak versterkt mogen voelen in mijn geloof!

Leuke vraag, ik moet zeggen dat ik me nooit echt in de verschillende concilies verdiept heb.

Maar als ik er zo over nadenk dan denk ik wel dat ze zeker een belangrijke rol gespeeld hebben in de ontwikkeling van de Kerk. Zoals binnen elke vereniging is er af een toe een ALV (Algemene Leden Vergadering) nodig om koers te bepalen en doelstelling te plaatsen. Ook kan men in het geval van de Kerk onderzoeken & bepalen welke geloofspunten waar zijn en welke niet. Daarom denk ik dat de concilies mooi uitbouwen op de basis van de Kerk die ligt in de Bijbel & de Sacramenten.

Zelf zou ik chaos niet direct als vijand zien. Het kan wel een instrument zijn denk ik van het 'slechte'*ben niet echt van de mensen die over duivels praten, heb er niet echt een specifieke naam voor, noem het daarvoor maar even zo* om ons in verwarring te brengen. Daarvoor zijn, zo ervaar ik dat iig, de bijbel & de sacramenten om orde te brengen in mijn leven. Een orde die mij via de RKK door God zelf wordt aangeboden door de H. Geest. Voorbij die wereld is een plek waar orde en chaos niet bestaan, een dimensie die wij met ons verstand niet kunnen bevatten. Dat is inderdaad de dimensie van de eenwording met God, waar de ware betekenis van het Lichaam van Christus zijn in zijn volheid is. Maar tot die tijd is de RKK denk ik een waardevol instituut die ons kan helpen om dichterbij Hem te komen.

@diakio: Veel respect voor de manier waarop jij op pad gaat met jouw roeping! Het is waardevol om daarbij in gesprek te gaan met anderen die ook dat pad bewandelen *dank daarvoor dus ook voor iedereen!*. Een pad met veel vallen en opstaan. Zelf zou ik je graag mee willen geven om te blijven bidden tot de H. Geest. Waar Hij je ook mag leiden, onder zijn leiding zal je het goede doen!

1. Waarneming 1 is alleen waar als je daarbij ook vermeld wat voor goeds de RKK bijdraagt aan deze wereld en de verhouding tussen het goede & het kwade. Volgens mij worden wij *ja, ik ook* nog wel eens misleid door de media. Toen ik in Sydney met bijna 250.000 man om mij heen op een veld stond om deel te nemen aan de H. Mis, dan kan je mij niet beweren dat de Kerk ook bijdraagt aan een veel grotere dosis goed dan kwaad. *Dit is niet persoonlijk bedoeld, maar vind wel dat we niet het goede uit het oog moeten verliezen wat in de band met Jezus en de medemens gebeurt en door de RKK positief word gestimuleerd.*

2. Waarneming 2 is alleen waar als je hierbij vermeld dat ze in hun zoektocht naar iets zuivers vaak ook hele onzuivere dingen gebeuren. En zie ook punt 1.

3. Punt 3, 5 & 7 zijn zonder meer waar! *WJD Australië is !*

4. De conclusies zijn in mijn invalshoek/mening nu zo veranderd dat in gaan op rest van de punten niet echt nut meer heeft.

Voor mijn gevoel is dit ook *niet persoonlijk/beledigend bedoeld* een beetje zoeken naar de juiste argumenten en conclusies bij iets wat je voelt, en niet de argumenten voor en tegen echt afwegen en dan concluderen. *Maar kan het mis hebben hoor .*

Als ik niet netjes reageer om sommige reacties, sorry daarvoor . Door alle replies kan ik het soms echt ff niet meer volgen . Wel vind ik dat mensen eens wat minder snel een aangeslagen/zeikerige/arrogante/vervelende toon aan moeten slaan die de discussie bederft. Iedereen die serieus samen met God op weg wil gaan in het leven verdient hoe dan ook veel respect!!!

Eens!

Waar baseer jij dit standpunt op?

Jezus noemde Petrus de rots waarop Hij zijn kerk wilde bouwen. En de paus is de apostolische opvolger van Petrus. Maar dit zegt niet direct dat de paus geen fouten gemaakt, Petrus heeft immers toch ook de Heer 3 maal verraden?

Soms krijg ik in deze discussies heel sterk het gevoel dat mensen die die punten willen zien er oneindig veel zien. Als je commentaar wil geven zijn er denk ik altijd wel punten te vinden bij elke kerk of geloofsgemeenschap. Er worden veel fouten gemaakt, we moeten daarom ook kritisch blijven op het geloof niet voor niets schrijft de paus, in de al eerder aangehaalde brief Spe Salvi: Van de zelfkritiek van de moderne tijd moet ook een zelfkritiek van het moderne christendom deel uitmaken, dat zichzelf vanuit zijn wortels steeds weer opnieuw moet leren verstaan.

En dat verklaart dan ook wel voor mij waarom we op bepaalde gebieden koers kunnen wijzigen zonder daarmee het vroeger tegen te spreken. We baseren ons namelijk op de bron en staan daarmee in lijn met de wil van vroeger.

Op zondag 17 augustus 2008 22:54:27 schreef Pius_XII het volgende: [...] Mwah, dit lijkt me nogal een anachronistisch onderscheid wat je aanbrengt. Je kan rustig zeggen dat geloven weten is.

Maar als geloof een 'puur weten' zou zijn, zou het dan nog geloof zijn?

Interessant om hierbij aan te halen is de encycliek Spe Salvi, een van de recente brieven van de paus. Hierin word duidelijk gezegd dat de Christelijke Hoop ook de werkelijkheid van het heden veranderd. Iets waar ik het ook zeker mee eens ben. Het lijkt mij echter niet dat dit doorgetrokken kan worden naar een 'puur weten'. Het geloof is voor mij meer een 'weten van het hart'. Een weten dat onomstotelijk voor mij vast staat doordat ik het niet zelf ben die het weet maar God door de H. Geest in mij die het weet en het mij laat weten. Dus of ik het geloof als een 'puur weten' zie zelf, ik denk het niet. *Maar ben natuurlijk wel heel geïnteresseerd over de mening van anderen hierover , als we daarmee tenminste niet te ver off topic raken .

Iets wat mij te binnen schoot was de volgende vraag: is het zoeken naar God en de Waarheid niet een weg met vallen en opstaan?

Mijn persoonlijke visie is als volgt: niemand bezit de Waarheid, zelfs de RKK niet, anders zouden wij niet geloven maar kennen & weten. Doordat wij geloven betekent dat ook dat wij zoeken naar Hem. En dat zoeken is, zoals bij meer dingen in het leven, een weg met vallen en opstaan.

Het grote verschil is hierbij echter dat wij ons wel geleid en geïnspireerd mogen weten door de kracht van God die wij door de H. Geest en door het ontvangen van de H. Communie in de Eucharistieviering. Deze kracht is groter dan wij mensen.

En het is heel belangrijk om te realiseren dat de RKK een Kerk is die gevormd word door de gelovigen. Mensen die ook fouten maken en tekortkomingen hebben. Maar ook mensen die, zoals hierboven al aangestipt, zich gesterkt mogen weten door Gods onvoorwaardelijke liefde en kracht! Door God vallen wij niet, tenzij in Gods liefdevolle armen.

Om nog even op het voorbeeld van de onfeilbaarheid in te gaan. Het dogma leert ons niet dat een paus geen fouten maakt. Er zijn pausen geweest die verschrikkelijke fouten gemaakt hebben. Het dogma leert ons echter dat:

"Wanneer de Bisschop van Rome met het hoogste leergezag (Ex cathedra) spreekt, dat wil zeggen, wanneer hij zijn ambt van herder en leraar van alle christenen uitoefent en met het hoogste apostolische ambtsgezag definitief beslist, dat een leer over geloof of zeden door de gehele Kerk gehouden moet worden, dan bezit hij op grond van de goddelijke bijstand, die hem in de heilige Petrus is beloofd, die onfeilbaarheid, waarmede de goddelijke Verlosser zijn Kerk bij definitieve beslissingen in zaken van geloofs- en zedenleer wilde zien toegerust. Deze definitieve beslissingen van de Bisschop van Rome zijn daarom uit zich (ex sese) en niet op grond van de toestemming der Kerk onveranderlijk (irreformabiles)."

En dat betekent dus iets heel anders dan dat de paus geen fouten kan maken of in al zijn doen en laten onfeilbaar is!

De allerbelangrijkste taak van de Kerk is om ons tot Hem te brengen! En laten we dat nu alsjeblieft niet uit het oog verliezen!!!