Gionchere

Sfeerimpressie van een CD presentatie

Concert ter gelegenheid van de CD presentatie "Samen" van Magré en Magré

Datum: 21 november 2009

Locatie: Grote of Sint-Nicolaaskerk, Elburg

Artiesten: Wim Magré, orgel en Wilbert Magré, vleugel

Uitgezonden door: Reformatorische Omroep en een lokale omroep

Zaterdag 21 november bezocht ik de presentatie van "Samen", de nieuwste CD van het duo Magré en Magré. Gerdien B. had via Refoweb vrijkaartjes gewonnen en we hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om het vestingstadje Elburg te bezichtigen. Er is veel te zien: een knus haventje, leuke winkels, een joods museum en het Nationaal Historisch Orgelmuseum (om maar wat te noemen). Gelukkig waren we ruim op tijd in de Grote of Sint-Nicolaaskerk. Deze grote kerk, die een grondige restauratie wel zal waarderen, was heel goed gevuld met belangstellenden. We hadden vanuit de dwars opgestelde banken goed zicht op zowel de verrichtingen van de zeventienjarige (!) Wilbert Magré als op het monumentale Quellhorstorgel (1825).

Het concert begon flitsend met een compositie van Ruud Bos, genaamd "De Fabriek" (naar de gelijknamige TV-serie uit de jaren tachtig). De toon was gezet: vader Wim en zoon Wilbert lieten de machines op volle toeren draaien. Het orgel was echter soms wat dominant, waardoor de vleugel het onderspit moest delven en dat terwijl wij vrij dicht bij de vleugel zaten.

Hierna volgde een korte, bondige opening - ook een kunst!

Vervolgens speelde Wim Magré "You raise me up" van Rolf Løvland op het orgel. De registratie maakte het bijna tot een pastorale met aan het eind een duidelijke, maar gelukkig niet al te schelle uitkomende stem.

Hierna volgden twee arrangementen voor orgel en piano: "God and God alone" van Phil McHugh. Ook hier werd de vleugel nogal eens door het orgel "overvleugeld". Gelukkig werd dit euvel bij het spelen van "In His Love" van Mark Patterson verholpen. Vader en zoon Magré toonden een heerlijke harmonie van gewijde klanken waarbij de vleugel speels om het maatgevende orgel dartelde. Thuis dit lied beluisterend, kan ik er nog geen genoeg van krijgen.

Maar toen kwam er wederom een hoogtepunt: de improvisatie over bekende melodieën op de vleugel, uitgevoerd door Wilbert. Beethoven, Maistre Pierre, Mozart, Lloyd Webber en diverse andere grootheden uit de hedendaagse en klassieke muziek kregen gezelschap van... Sint Nicolaas. Die had eerder deze dag al een aantal rondvaarten achter de rug, maar kwam in deze geweldige improvatie keer op keer terug - tot vermaak van diverse luisteraars. Toch aardig als Für Elise, de Phantom of the Operah en de Turkse Mars worden afgewisseld met stoomboten en waaiende wimpels... Vlag en wimpel voor Wilbert!

Vader en zoon Magré toonden aan dat muziek in een kerk niet uitsluitend tot het geestelijke repertoire hoeven te behoren. "Music of the Night" (van Andrew Lloyd Webber) uit de befaamde musical "The Phantom of the Opera" en "Anthem" (van Benny Andersson) uit "Chess" kunnen prima worden bewerkt voor orgel en vleugel. Zoveel mensen, zoveel smaken. Niet iedereen loopt warm voor dit zogeheten "populaire" repertoire. Ik heb daar soms ook mijn bedenkingen bij, soms komt het heel "gemaakt" over. De manier waarop Wim en Wilbert Magré deze bekende nummers onder de aandacht hebben gebracht vormt een argument vóór deze vorm van muziek. Het orgel kampt in veel kringen toch al met een imagoprobleem en wellicht dat juist deze "verpopularisering" het belang van vooral het orgel bij de "ongeoefende luisteraar" (en daardoor bij de broodnodige kredieten voor het onderhoud van deze monumenten van de Nederlandse cultuur) kan onderstrepen. Op dat punt rust er op de schouders van bekende organisten een zware verantwoordelijkheid, want in hun kielzog bevinden zich al die welwillende orgelspelers van kleine orgeltjes in kleine kerkjes die ook de moeite waard zijn...

Na de overhandiging van de CD aan de beide heren, speelden dezen op de vleugel de "Tweede Wals" van Dmitri Sjostakovitsj - een hele bekende. Een deel van het publiek klapte naar hartenlust mee. Het was de opmaat tot de pauze.

Na de pauze volgden twee stukken filmmuziek: uit de tekenfilm "Pocahontas" het veelkleurige stuk "Colors of the Wind" van Alan Menken en nadien "My Heart Will Go On" (van James Horner) uit "The Titanic". Het is zo'n typische romantische film over een afschuwelijk drama en ik ben daar niet zo kapot van. Echter, je kon het schip bijna horen zinken. Het orgelspel gaf de dreiging prachtig weer, de piano de wanhoop van passagiers. En zoals aan het eind de piano zacht twinkelend eindigt, zo kabbelen de golven verder, alsof de zee geen schip in haar kaken verzwolgen heeft.

Vervolgens werd het massaal toegestroomde publiek getrakteerd op een orgelbewerking van "Time To Say Goodbye" van Francesco Sartori. Ook dit was een arrangement van een populair lied, dat ook op begrafenissen vrij vaak te horen is. Het barokke orgel leende zich echter goed voor dit moderne stuk. Maar wij wilden nog helemaal niet weg!

Gelukkig hoefden we ook nog niet weg, want Wim en Wilbert strooiden de bekende klanken uit "The Sound of Music" over ons uit. De Edelweiss, die wij elke morgen begroeten, bloeide ook op orgel en vleugel. Het aardige aan deze medley was verder het volgende: ik was dit jaar samen met mijn verloofde in de tuin van Schloß Mirabell in Salzburg en ik zag de kindertjes Von Trapp al het alfabet oefenen. Toch was het juist in deze medley dat de beide heren Magré elkaar even uit het oog verloren. Vleugel en orgel klonken soms wat onsamenhangend - iets wat op de CD gelukkig niet te horen is, daar ging alles gelijk. Het mocht het luisterplezier gelukkig niet drukken, want kinderen lopen vaker uit de pas - de kindertjes Von Trapp konden in deze bewerking daardoor net even een beetje meer kind zijn.

Het concert werd afgesloten met het "Maestoso" uit de 3e symfonie van Camille Saint-Saëns, die waarlijk vorstelijk klonk.

Het magnifieke samenspel van Wim en Wilbert Magré werd beloond met een staande ovatie van het overgrote deel van het publiek. Applaus in de kerk - niet iedereen schijnt er aan te kunnen wennen, maar het was voor deze twee musici de meest passende blijk van hulde die wij, als luisteraars, hun kunnen doen toekomen.

Na de sluiting werd nog het bekende lied "'k Wil U, o God, mijn dank betalen." gezongen, waarna we, met een dubbelgesigneerde (vader èn zoon!) CD huiswaarts togen.

In de auto bleek dat "Samen" ook een prima CD voor in de auto is. Nu ben ik geen professionele recensent of musicus, maar wel een enthousiaste liefhebber van diverse soorten muziek. Deze CD is een aanrader voor iedereen die orgelmuziek niet alleen als kerkmuziek, maar ook voor "gewone luistermuziek" beschouwt. Het aardige is verder dat beide heren geen spoor van wereldvreemdheid of een veel te sterk vertrouwen in eigen kunnen vertonen, maar, net als de muziek die zij ons bieden, gewoon heel toegankelijk blijken te zijn. De arrangementen die vader en zoon Magré de luisteraar bieden, zitten technisch heel goed in elkaar (je speelt dat echt niet zo even na) en, misschien nog wel belangrijker: Wim en Wilbert Magré laten heel duidelijk maken dat zij heel veel plezier hebben in de muziek die zij met ons hebben willen delen.

De CD "Samen" van Wim en Wilbert Magré kost ? 16,50 (inclusief administratie- en verzendkosten) en is verkrijgbaar via www.wimmagre.nl

Het feit dat er nog steeds mensen zijn die onderscheid maken op grond van een genetisch verschil, is natuurlijk absurd. Is de Verlichting aan hen voorbij gegaan?

De islam mag een achterlijke cultuur zijn, maar de homofobe vrouwenhatende "christenen" zijn net zo belachelijk.

Rome heeft inmiddels zoveel flaters begaan, dat ik helemaal niet eens RK zou willen worden.

Een traditie die vrouwen 2000 jaar onderdrukt, is geen door de H. Geest geïnspireerde traditie, maar een vorm van geestelijke mishandeling.

Gelukkig zijn veel Europese christenen nu eindelijk verlicht genoeg dat zij de vrouw in het kerkelijk ambt aanvaarden en aanmoedigen. Dat is niet de waan van de dag, dat is de tijd-Geest.

In Naam van God is door christenen zoveel onrecht gepleegd en daar komt men nu eindelijk van terug. Alleen mensen die bang zijn hun eigen gelijk te verliezen, die houden vast aan verteerde principes. Op misdadige wijze claimen zij Bijbel en traditie, terwijl zij op deze wijze een eeuwenlange misdaad tegen de vrouwelijke menselijkheid verdedigen en voortzetten. In het verleden waren dergelijke mensen ook diegenen die de neger als minderwaardig beschouwden op grond van de Bijbel en de traditie, gelijk ook de jood, de vreemdeling, de andersgelovige christen en vele andere slachtoffers van kerkelijke misdrijven.

Moge de Heilige Geest deze mensen ook doen smelten,

opdat stromen van vrijheid de mensheid lave.

Je moet ook betalen voor de toegang tot de St. Jan in Gouda (PKN) en tot de St. Servaas in Maastricht (RK).

Ik vind het Nederlands-Gregoriaans van de oud-katholieke kerk en de gezangen van PKN en OKKN het fijnst (inclusief het Geneefse psalter). Opwekking vind ik doorgaans erg oppervlakkig, teveel op het ik-ben-blij-want-ik-ken-Jezus-hoera-hoera-hoera gericht.

Ik kom vaak in PKN-gemeenten en OK-parochies. In tegenstelling tot veel RK-parochies wordt er in OK-parochies uit volle borst en zeer enthousiast meegezongen, terwijl het sacrale van de kerk niet wordt weggebulderd. Dàt maakt dit kleine kerkgenootschap zo uniek: het sacrale element uit de catholica en de actieve gemeentezang uit de reformatie worden hier verenigd.

Dus dan had Luther ook niet tegen Rome in moeten gaan?

Inderdaad, niet doen. De naam katholiek is niet voorbehouden aan een hoop Romeinen alleen.

Gewoon je hart volgen.

Zie het als een uitdaging en respecteer elkaar in elkanders geloof. Het is niet zo moeilijk als het misschien lijkt.

Heel kort antwoord: niet en niet. Immers, de PKN beweert niet de waarheid in pacht te hebben, de OKKN ook niet. Inzake de 3FvE (mooie afkorting!): die heb ik nooit echt als mijn belijdenisgeschriften gezien, meer als kerkhistorische documenten.

De 3FvE vormen min of meer het tegenovergestelde van wat Rome destijds voorschreef. Daartussen zit nogal wat ruimte voor het zoeken naar wat ons samenbrengen kan - of naar Wie ons samenbrengen wil: Christus, onze Heer.

Lekker ben jij! We hebben net een nieuwe pastoor in Schoonhoven en dan ga jij bepalen dat die geen pastoor mag zijn? Je wordt bedankt! Onze parochie bestaat nog dankzij de inzet van vooral een aantal energieke vrouwen - zoals wel vaker in de (Bijbelse) geschiedenis zijn het hier de vrouwen geweest die Hem bleven volgen.

Geert wordt in elk geval niet gedemoniseerd. Hij demoniseert zichzelf wel. Ik heb zelden zoveel wrok, haat, kleinheid en frustratie in één persoon verenigd gezien.

Laat die man nou gewoon eens aan het werk gaan - hij wordt betaald om wetgeving te maken en de regering te controleren, niet om derderangs comedies te produceren.

Zeg Sacerdos, was jij woensdag in Utrecht?

Doorgaans ga ik in het buitenland gewoon ter communie in een katholieke kerk. Aan mijn neus zie je niet of ik katholiek ben of niet en het lijkt mij dat een nodiging welke van Christus uitgaat, niet door een paus of kapelaan ongedaan kan worden.

Ik vind het echter altijd weer jammer dat er nooit wijn aan de gelovigen wordt uitgedeeld.

Het aardige aan de RKK vind ik echter wel weer dat de liturgie wereldwijd vrijwel eenvormig is. Ik heb in Kibuye (West-Rwanda) een mis bijgewoond waarbij het slot van het eucharistisch gebed werd gezongen in Rwandeestalig gregoriaans - het klonk uitstekend en de tekst was ook in orde.

Dan moet die verdraaide altaarschel niet afgaan op het moment dat dit niet moet... *mopper mopper*

Het is niet zo dat je bij elke klingel een kruis "moet" slaan. Bij het "Heilig" klinkt de altaarschel driemaal (namelijk bij de beginwoorden: Heilig, heilig, heilig) en dan is er geen kruisteken. Na afloop van het heilig klinkt de altaarschel éénmaal ten teken dat er geknield wordt (mag worden). Ik weet eigenlijk niet of er dan ook een kruisteken gemaakt wordt.

Bij het opheffen van de hostie wordt er één keer geklingeld en volgt er een kruisteken. Ook bij het opheffen van de kelk is dit het geval.

Tenslotte wordt er drie keer geklingeld bij het slot van het eucharistisch gebed als de voorganger het "Door Hem en met Hem en in Hem" heeft ingezet. In dat stukje komen woorden als "Alle eer en heerlijkheid" of woorden van gelijke strekking voor. Dan wordt er geklingeld, maar volgt er geen kruisteken.

Na Vaticanum twee is het authentieke wel een beetje van de RKK afgevallen. De Nieuwe Misorde is een schrale versie van wat de RKK ooit op liturgisch gebied te bieden had.

De Anglicana heeft het op dat punt veel beter gedaan.

Doe ps. Verhey en Emiel de groeten van me... Ps. Verhey en ik hebben tijdens de chrismamis een eigen vorm van vredegroet ontwikkeld.

De Heidelberger heb ik eigenlijk nooit echt aanvaard. Persoonlijk hecht ik veel meer waarde aan het Apostolicum, Nicæa-Constantinopel en Athanasius. Dat zijn de belijdenissen die in alle christelijke kerken worden gehanteerd.

Los daarvan, de Heidelberger rept - niet woordelijk maar wel inhoudelijk - over de transsubstantiatie. Die wordt in de OKKN niet gehanteerd en derhalve is zondag 30 niet op de OKKN van toepassnig.

De Oud-Katholieke Kerk is niet vrijzinniger geworden, maar is uit haar isolement getreden. Dit proces is onder Mgr. Kok voorzichtig ingezet en heeft onder Mgr. Glazemaker een heldere gestalte gekregen.

De liturgie is in de OKKN totaal anders, maar de inhoud nagenoeg gelijk.

Ik kerk in twee kerken: PKN en OKKN en dat bevalt me eigenlijk wel.

Bij ons:

Palmzondag: Dienst, waarbij de kinderen met palmpaasstokken binnenkomen.

Witte Donderdag: Viering H. Avondmaal (m.m.v. Cantorij)

Goede Vrijdag: Gedachtenis aan des Heren lijden en sterven (m.m.v. Cantorij)

Stille Zaterdag: Geen dienst (tot mijn grote verdriet)

Paaszondag: Feestelijke paasmorgendienst (m.m.v. Cantorij)

Mag ik vragen naar welke parochie?

Ik ben zelf namelijk één van de twee organisten van de parochie te Schoonhoven.

Op dinsdag 11 april 2006 09:46:50 schreef Raido het volgende: O trouwens, ik heb niet helemaal de waarheid gesproken. Woensdag ga ik naar de Chrismamis in de Oud-Katholieke Kerk (Oliewijding) dat telt ook mee

Die vermaledijde treindeuren toch ook hè.

Hervormde Gemeente van Berkenwoude en Oud-Katholieke Kerk van Schoonhoven. In beide gemeenten voel ik me erg thuis.

Hallo allemaal,

Ik ben Il Gionchere, woonachtig tussen Lek en IJssel. Geïnteresseerd ben ik in heel veel dingen, onder andere in gesprekken over geloof.

Groeten.