annzie

maar ik ben niet katholiek hè? vind de katholieke kerk ook niet echt geweldig, ga nu ook naar een pinkstergemeente. (sowieso ook dichterbij, de kerk waar ik gedoopt ben ligt in den haag, ik woon in leiden)

wat is het verschil tussen belijdenis en dopen?

mijn moeder vind het onzin, want ze zegt dat ik al voor God gedoopt ben, en dat het toch dezelfde god is, en dat het dan dus onzin is om me twee keer te laten dopen en daar ben ik het dus niet mee eens.

Het maakt mij niet uit dat het twee keer voor dezelfde God is (er is er trouwens maar één, tenzij je Satan ook een god wil noemen) het is alleen dat ik als baby niet bewust de keuze kon maken om Jezus te volgen, toen deden mijn ouders dat als het ware voor mij.

Maar als ik me nu nog en keer laat dopen, is dat omdat ik zelf bewust de keuze maak om Jezus te volgen, en mijn oude leven achter me te laten.

Op woensdag 28 februari 2007 18:58:53 schreef Mr. Emilio het volgende: [...] Ik weet niet of een getuigenis wel de plaats is om het heikele punt van de wederdoop/overdoop ter sprake te brengen...

daar ben ik het wel mee eens, ik weet dat daar ook en topic over is, maar heb daar nog niet gekeken, ga ik denk ik maar even doen...

okee, hoe moet ik beginnen...

Ik was al een jaar op zoek naar God. Ik miste wat in mijn leven en dacht dat Hij die leegte wel zou kunnen vullen (wat ik dus goed gedacht heb). Ik was niet heel actief op zoek ofzo, maar sprak alleen af en toe met mijn nichtje op msn over het geloof en surfte af en toe een beetje rond op internet.

Dat alles werd alleen flink op de achtergrond geschoven, toen het opeens heel veel slechter met me ging. Ik was namelijk al 3/1/2 jaar moe, altijd moe, en dat werd steeds erger, tot ik vier maanden geleden ook nog depressief werd en niet meer naar school ging. Ik was zo bezig met mijn behandeling bij jeugdzorg dat ik het al bijna vergeten was. Tot ze bij jeugdzorg vroegen of het niet beter voor me was als ik even en tijdje uit huis zou gaan, omdat het thuis te druk was om te herstellen (wat wil je met alleen je moeder een ADD-zusje, een ADHD-broertje en nog een meervoudig gehandicapt broertje waar om de haverklap mensen voor over de vloer komen).

Ik had daar zelf ook al over zitten denken, want ik werd niet goed thuis, ik kon helemaal niks hebben, moest om alles janken en had constant het idee dat mijn hoofd op springen stond.

Ik kon in eerste instantie niemand bedenken waar ik heen zou gaan, tot mijn moeder kwam met iemand, die vijf jaar geleden bij ons gewerkt had en nu een goeie vriendin van ons is. Dat zag ik helemaal zitten, want ik wist dat zij christen was, en hoopte met haar en beetje over het geloof te kunnen praten.

Alles geregeld en de week daarna kon ik meteen bij haar terecht voor een maand.

Die eerste avond aan de afwas, vertelde ze me dat ze het idee had dat het heel goed voor me zou zijn dat ik daar was, en dat ik heel erg zou veranderen, alleen wist ze niet in welke opzicht. Ik geloofde er niks van, ik had expres geen verwachtingen bij mezelf opgewekt (hoe zeg je dat?), omdat ik bang was om verschrikkelijk teleurgesteld te worden.

Daarna ging het heel snel, ik verveelde me en zocht in haar boekenkast naar een goed boek. Ik had er een gevonden, en vroeg of het goed was dat ik die ging lezen. Dat vond ze alleen niet zo'n goed idee, omdat het een nogal depri boek is. Ze gaf me een ander boekje, en zei dat je daar heel vrolijk van werd (goedemorgen Heilige Geest, Benny Hinn, kennen jullie vast wel...). Ik weet niet waarom, maar ik ben het gaan lezen. Ik werd er alleen niet vrolijk van, maar juist heel verdrietig, omdat ik nu zeker wist dat God was wat ik zocht. Toen ze die avond thuis kwam, was ze heel verbaasd dat ik het erin begonnen was. Ik heb die avond nog een tijdje met haar over God gepraat enzo, en het voelde ontzettend goed.

De volgende dag las ik het boekje nog eens, en nu werd ik er wel heel vrolijk van, ik wist nu gewoon 100% zeker dat God was wat ik zocht. Alleen durfde ik dat niet te zeggen, ik durfde niet te vragen of Hij in mijn hart wilde komen, en durfde me niet aan hem over te geven. 's Avonds had ik het er weer over met Annemarie (zo heet die vriendin, had ik nog niet gezegd geloof ik,) en het voelde weer ontzettend goed. Ze vroeg me waarom ik het niet durfde te vragen, en vertelde haar dat het waarschijnlijk kwam door mijn gewoonte altijd van alles eerst precies te willen weten hoe het in elkaar zit, zodat ik wet of er wel of geen addertjes onder het gras zitten. Dat is erg handig bij van die "geweldige" aanbiedingen, maar ik zag zelf ook wel dat je God niet van binnen en buiten kunt leren kennen, en dat ik Hem gewoon moest vertrouwen.

Toch bleven de twijfels, en ik vroeg Annemarie of ze voor me wilde bidden om mijn twijfels wg te nemen. Dat wilde ze wel, en ik voelde me helemaal warm worden. Ik omschreef het als energie die begon te stromen tussen ons twee, maar achteraf was dat natuurlijk gewoon de kracht van God!

Een uur later in bed, probeerde ik voor mezelf redenen te bedenken waarom ik God niet durfde te vragen in mijn hart te komen, en ik kon nog steeds niks verzinnen. Maar (le moment suprème!!) ineens bedacht ik me dat ik gewoon onwijs veel van God hou, en Hij nog meer van mij, en daar werd ik zo ontzettend blij van! Ik heb toen meteen gevraagd of Hij in mijn hart wilde komen, en ik voelde me zo onwijs goed! En ondanks dat het half twaalf 's avonds was, en we allebei allang op bed lagen, ben ik naar Annemarie toegegaan om het te vertellen, en we kregen allebei de slappe lach!! Dat was op zaterdag 20 januari.

De volgende dag ben ik meegegaan naar haar kerk, en voelde me meteen op mijn plaats, wat heel bijzonder is voor me. In grote groepen onbekenden voel ik me namelijk steevasdt niet op mijn gemak, omdat ik tijdens mijn hele basisschooltijd en in de brudklas gepest ben. Ik voelde me daar in die kerk, terwijl ik niemand kende, en niemand mij kende, meteen welkom, gewaardeerd en gewoon op mijn gemak. Dat was echt een wonder voor me. (#1)

's Avonds gingen we met een paar mensen uit de kerk naar de bios, en daar heb ik volgens mijn en halve zak malteser's op zitten eten, terwijl ik allergisch ben voor cacao, en 's middags ook al chocopasta op had. De volgende dag had ik helemaal nergens last van!! (#2)

Na een paar dagen was ik gewoon ook nog steeds zo ontzettend blij, dat ik iedereen om me heen wilde knuffelen, en daar had ik sinds zaterdagavond al last van.. (en das best vervelend als je alleen thuis bent en alleen de kussens hebt om te knuffelen). Dat is ondertussen wel wat afgekoeld, maar ik ben nog wel steeds blij. Ik ben gewoon genezen van mijn depressie!! (#3)

Na twee weken vroeg ik mijn moeder of ze een afspraak bij de dokter wilde maken, want ik had al heel lang las van een oondertussen bijna chroniche zwemmerseczeem. Afspraak gemaakt, en een dag ervoor, kom ik uit de douche en als ik mijn voeten wil afdrogen, zie ik dat ze helemaal genezen zijn!(#4)

Ondertussen ben ik weer thuis, de strijd met mijn moeder over de kerk is gestreden (die heeft hier nl niet zo'n goede naam, maar ik heb nu zelf ervaren dat er van alle verhalen niks waar is!) en ik merk het vijfde wonder op. Ik kan me duizendmaal beter beheersen in een ruzie dan ik ooit heb gedaan, ik heb niet met deuren gesmeten, niet gescholden en niet eens geschreeuwd. Ik hb alleen boos gekeken, bijna mijn lip kapot gebeten en toen keihard mijn muziek in mijn oren gestopt. Einde ruzie.

Nu ben ik dus een maand, een week en een dag christen, en ik hb me nog nooit zo goed gevoeld als nu!!! (ondanks dat ik nog steeds moe ben, maar iig niet meer zo erg als eerst (#6?)) Ik mag elke zondag naar de kerk, op dinsdag (bijbelstudie) en/of vrijdagavond (bidstond) ook, als er iemand met me meerijdt (donker=niet alleen fietsen).

Het enige wat ik nu nog wil, is me laten dopen, maar daar zijn mijn moeder en ik het nog niet over eens. Ik ben namelijk als baby ook gedoopt, voor de katholieke kerk (ben alleen niet zo katholiek opgevoed), en mijn moeder vind het onzin om me voor de tweede keer te laten dopen, wat ik dus wil. Alleen vind ik ht onzin dat ik me niet nog een keer mag laten dopen, want als ik me nu laat dopen, is dat omdat ik dan bewust kies voor een leven met Jezus en mijn oude leven achter me laat, en wat ik geleerd heb over de (katholieke) kinderdoop, is dat mijn ouders beloven me katholiek op te voeden en dat ik gezegend wordt.

Misschien weten jullie een manier om mijn moeder zover te krijgen dat ik me toch mag laten dopen, want ik wil het echt heel graag! En vragen staat vrij, dus wil je meer weten of is er iets niet duidelijk... you know what to do!

yoo!!! das gaaf, maar zoals je zegt, alles op zijn tijd. Alhoewel ik volgens mijn vriendin al wel een beetje bezig ben, alleen hoef ik dan niemand te bekeren, want ze geloven al!

'Trek de wereld in', zei Hij tegen hen, 'en vertel aan de hele schepping het goede nieuws over Mij' (Markus, 16:15-16, het Boek)

Dat is het motto van onze kerk, en daar ben ik het helemaal mee eens.

Maar dit topic is dus toch bedoeld om getuigenissen te geven? of heb ik het nou helemaal verkeerd begrepen, want ik wil graag hoor...

ik dacht dat ik ook in tongen kon spreken, maar heb het nooit op die manier ervaren dat ik helemaal lig te shaken en mijn tong niet in bedwang heb. (nou heb ik nog nog niet zoveel ervaringen, ben pas en maand christen, maarja)Maar 't lucht wel altijd op...

En ik heb geleerd dat als je in tongentaal spreekt dat alles dan recht uit je hart komt, zonder je verstand te passeren, zodat je alles in het nederlands kan "vertalen". daarom begrijp je het zelf ook niet echt, denk ik.

hey allemaal,

ik ben anne, 15 jaar, sinds 1 maand en 1 week christen en ben deze site tegen gekomen toen ik een songtekst opzocht op google, en die ik dus hier gevonden heb . Ik hoop hier opgebouwd te worden in mijn geloof en een aantal van mijn heleboel vragen beantwoord te krijgen.

Ben nog niet gedoopt ofzo, maar ga het Outreach Center Nederland, wat ik en supergave gemeente vind... ^^

doeiii!!!!