G. Bruno

Een mooi topic. Wat mij persoonlijk heel erg geroerd heeft is een fragment uit 'De Naam van de Roos', de bekende historische roman van Umberto Eco. In dit fragment vindt een vraag-antwoord gesprek plaats tussen de twee hoofdpersonen: Adso van Melk, een jonge dominicaan en zijn mentor, de fransiscaner monnik William van Baskerville. In dit gesprek gaat het over moderne melaatsen (in de roman is het de 11e eeuw naar ik vermeen, we zitten midden in de universaliënstrijd, maar het is vrij duidelijk dat dit fragment ook geprojecteerd kan worden op de huidige tijd). Hoewel het fragment vrij lang is

Vandaag heb ik de 'Terug naar het begin' van Ellen van Wolde uitgelezen en persoonlijk ben ik van mening dat ze de vertaling van bârâ met 'scheiden' sterk onderbouwt. De taaltechnische kant is wat ingewikkeld en dat is ook de kant van het verhaal waarvoor de meeste achtergrondkennis benodigd is. Maar toegankelijker is haar onderbouwing van haar vertaling door het te plaatsen in a) de context van de andere scheppingsverzen in Genesis en in de context van contemporaine scheppingsverhalen uit Mesopotamië. Van Wolde beargumenteert op overtuigende wijze (als je ten minste open staat voor een

Quote: Op zondag 11 oktober 2009 12:48:10 schreef Iriacynthe het volgende: [...] Dat vind ik zo boeiend aan Genesis 1. Natuurlijk zijn er parallellen te trekken met andere scheppingsverhalen, de Bijbel is niet ontstaan in een cultureel vacuüm, maar je ziet ook hoe het scheppingsverhaal zich bewust afzet tegen die scheppingsverhalen, ze als het ware voor een stukje ontmythologiseert. Maar goed, da's niet zo helemaal on-topic dus ik denk dat ik daar beter niet uitgebreid op in ga hier. Onmythologiseert? Het scheppingsverhaal in Genesis is even mythologisch (van het Gri

Quote: [W]at je schrijft over de rabbijnen en de rol van de Tora in de schepping is interessant. Je ziet die gedachte echter ook duidelijk terug in de katholieke traditie. Waar de joden de Tora duiden als de Logos (ook de joden hebben bij de Grieken geleend) wordt al vanaf het begin van het christendom duidelijk dat wij Jezus als zodanig zien. In Johannes 1 komt dit al duidelijk naar voren. Wederom lijkt lenen bij de joden me hierbij niet nodig (waar die hernieuwde rage op dit forum ineens vandaan komt is me een raadsel). Beste Bonaventura, als ik het goed begrijp zeg je dit:

Hallo allemaal, Ik denk dat dit behoorlijk groot nieuws is, maar wel oud nieuws. Ik zag trouwens dat iemand er al een keer een informatief stuk over gepost heeft: link Ik vraag me af waarom hier zo lang over heen is gekeken. Bovendien hebben de joden dit denk ik wel al lang begrepen en gezien, maar het godsbegrip dat met deze vertaling ontstaat is voor de doorsnee gelovige denk ik te filosofisch. Het gaat meer richting het godsbegrip zoals dat van oudsher door de joodse rabbi's en mystici werd begrepen. Volgens mij is het een teken van toenemend inzicht dat men nu het oppervlakkige ge