lucky84

Wat laat je voorgaan, een avondje samen of afspraken buitenshuis? Tja, dat hangt er vanaf wat het precies is... we zijn meestal 's avonds wel samen thuis, maar dan gaan we vaak ook ons eigen gang. In het weekend zitten we wel minstens 1 avond gezellig samen voor de buis. En dat zou ik niet zomaar willen inruilen voor een andere afspraak. Over het algemeen ben ik het liefst met m'n mannetje thuis.

Voordat je ging trouwen had je vast wel een beeld ervan. Misschien zag je tegen dingetjes op, of bekeek je alles door de roze bril, het zou allemaal geweldig worden. Hoe is dat nu je getrouwd bent? Valt het mee of valt het stiekem een beetje tegen? Is het moeilijker dan je dacht of leuker? Ik eerst maar dan... Ik vind getrouwd zijn super leuk! Ik vind het heerlijk, gezellig, geweldig, gaaf en spannend. Tuurlijk hebben we wel eens onenigheid enzo, maar ik had niet verwacht dat het zo goed zou gaan. Ik was bang dat ik hem misschien zou verstikken, dat hij meer op zichzelf zou willen zijn, maar

Hoi RoCkFaCe, ik heb precies de vraag gehad die jij ook stelt. Lees maar eens mijn verhaal: Hoe kreeg jij verkering? (de 1e) Ik twijfelde ook, maar op een dag legde ik het compleet in Gods handen en het werd duidelijk dat ik er voor moest gaan. Daarna werd steeds duidelijker dat hij de ware is voor mij en nu... nu we alweer een poosje getrouwd zijn is er geen enkele twijfel meer: hij is echt de ware, we zijn voor elkaar gemaakt. Het enige wat ik dus kan zeggen is: blijf het aan God vragen en als het de ware is zul je dat uiteindelijk gewoon weten, voelen. En heb je dat niet, ook niet na lang

Hallo iedereen, lang geleden dat ik op dit forum was. En wat zag ik: mijn topic is nog steeds gaande, super leuk! En dan mijn eigen verhaaltje te lezen dat ik 10 maanden verkering had, geweldig! Inmiddels bijna 7 maanden getrouwd, jaja... nog steeds superdesuper gelukkig! Blijven jullie lekker verder gaan met verhalen schrijven over hoe je verkering kreeg, is leuk om te lezen! Groetjes lucky

Ik zou nog 1 keer een brief naar haar schrijven waarin je alles vertelt wat je kwijt wilt, maar dan vooral om er zeker van te zijn dat zij weet wat ze mist als ze haar besluit doorzet. Niet met de directe reden om haar terug te krijgen, want dat lijkt te wanhopig. Je zou er in kunnen zetten dat je geen antwoord terug hoeft, dat je het gewoon nog 1 keer van je af wou schrijven om het achter je te kunnen laten. Daarna proberen om je leven weer op te pakken inderdaad. Ware liefde bestaat volgens mij wel. Ik vind in elk geval dat ik de ware liefde heb gevonden. En ik zou niet weten wat ik moest

Quote: Gaat eens vlug de Theologie van het Lichaam lezen, trolletje. [afbeelding] Ten eerste: het is gá i.p.v. gaat Ten tweede: wat belachelijk dat je iemand trolletje noemt Ten derde: niet iedereen vindt de bedenksels van de paus heilig... ik lees liever de bijbel en die zegt heel wat anders, in Hooglied bv, dat je mag genieten van elkaar. Ten vierde: seks is niet alleen gemeenschap hebben met elkaar, er is ook seks waarbij je niet eens kinderen kúnt krijgen.

Fijn dat zoveel mensen reageren. We zijn inmiddels al weer wat verder en dan merk je wel dat je vaak wat tijd nodig hebt voor dit soort dingen. Ik denk nu dat ik met mijn vriend meega en het eerste half jaar of jaar voorbehoedsmiddelen wil gebruiken. Nu is alleen nog de vraag welke, maar daar komen we vast wel uit. Je kunt inderdaad je eigen mening niet er doorheen drukken, want je wil wel dat je man een fijne vader kan zijn en dat wordt moeilijk als hij het eigenlijk niet wilde. Bovendien is het wel fijn om eerst nog wat te sparen en aan elkaar te wennen. De reactie van: als jij geen voorbe

Bedankt voor jullie reacties. We hebben zelf nog even zitten kijken, en gaan misschien wel kiezen voor de geschiedenis van de knecht van Abraham die een vrouw gaat zoeken voor Izaak. God leidt hem dan naar Rebecca. (Gen. 24) "hij heeft mij de goede weg gewezen en zo heb ik voor zijn zoon de kleindochter van mijn meesters broer gevonden." kunnen we in onze situatie vertalen naar "Hij heeft ons de goede weg gewezen en zo hebben wij elkaar gevonden." (vers 48)

Niemand? Te moeilijk zeker...

Ik zag dit topic nog staan en dacht.. zal even vertellen hoe het verder is gegaan. Met oud en nieuw heeft mijn vriend me ten huwelijk gevraagd en we gaan in april 2008 trouwen. We nemen dus nog even de tijd. Bedankt voor jullie reacties. (beetje laat, maar goed...)

Dat God ervoor heeft gezorgd dat wij bij elkaar zijn, dat hij dingen zo heeft laten gebeuren dat wij elkaar hebben kunnen ontmoeten. En ook dat wij in andere dingen erop vertrouwen dat God het zo zal maken dat het goed is, ook al begrijp je op dat moment misschien niet waarom iets gebeurd. Dus misschien een tekst waarin de overgave aan God en Zijn leiding naar voren komt.

Dank je!

Ik zoek een bijbeltekst (trouwtekst) over de leiding van God in je leven. Beetje vaag misschien, maar misschien weet iemand er wel eentje.

Weer iemand die de posts niet goed heeft gelezen, erg jammer! Ik zou graag reacties zien van mensen die met hetzelfde zitten of mensen die een kind hebben gekregen in het 1e jaar van hun huwelijk. Hoe hebben jullie dit ervaren? Over die link van jou Nynthe over of je anticonceptie mag gebruiken, die had ik al eens gelezen maar daar kan ik niet zoveel mee. Ik geloof namelijk wel dat je anticonceptie mag gebruiken in het algemeen, maar of ik het zelf zou moeten doen dat is de vraag. Misschien een beetje vaag, maar als je het niet snapt moet je het maar zeggen.

Quote: Op zondag 18 maart 2007 10:33:28 schreef MartineV het volgende: NFP is echt neit zo veilig hoor, mensen die ik ken hebben daardoor nu al 3 kinderen... Maar eigenlijk wil je dus dat God je pas kinderen geeft als jij daar zin in hebt, maar dat je ondertussen dus wel mooi kan vrijen met je man... klinkt een beetje krom vind je niet? Ik snap niet waar je dit vandaan hebt. Dit heb ik helemaal niet gezegd. Ik zeg juist dat God me kinderen geeft als HIJ dat wil. Daarbij... vrijen is er niet alleen voor om kinderen te krijgen...

Hoi allemaal, bedankt voor jullie serieuze reacties! Quote: Op dinsdag 13 maart 2007 16:56:51 schreef NienkeJ het volgende: wat vinden jij en je a.s. man van periodieke onthouding? Ik zie niet zo goed het verschil tussen periodieke onthouding en NFP, wie kan dit uitleggen? Dit las ik n.l. over periodieke onthouding: Meer geavanceerde vormen zoals de sympto-thermale methode gebruiken drie andere aanwijzingen om de ovulatie nauwkeuriger te kunnen voorspellen : - de lichaamstemperatuur van de vrouw, - het al dan niet aanwezig zijn van (vruchtbaar) slijm in de vagina v

Hoi allemaal, mijn vriend en ik gaan volgend jaar trouwen en we hebben het wel eens over kinderen krijgen. Nu is het probleem dat mijn vriend liever niet 9 maanden na onze trouwdatum een kind zou willen krijgen. Hij zou liever een poosje willen wennen aan het getrouwd zijn en dan na een jaar ofzo kinderen proberen te krijgen. Dit betekent dat we het eerste half jaar of jaar voorbehoedsmiddelen zouden moeten gebruiken. Ik snap zijn gedachtegang wel, ikzelf zie me ook nog niet direct als moeder en zie ook in dat een kind krijgen een impact heeft op je huwelijk, maar wil het liefst het overlate

Hoi allemaal, wat leuk om, als topicstarter, al die verhalen te lezen. Ik hoop dat jullie het ok vinden als ik even een mededeling tussendoor gooi. Het is big nieuws, maar om nou een nieuw topic te starten... dus daarom hier: WIJ GAAN TROUWEN!!! Met oudejaarsnacht ben ik in Praag op de romantische Karelsbrug gevraagd. 25 april 2008 wordt de dag! We gaan het zaterdag aan de beide ouders vertellen, dus het moet nog een beetje geheim blijven, maar ik kan het wel uitschreeuwen van geluk, dus daarom doe ik dat even hier. WWWWWHAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!! Ok, dat lucht op!

Wat een mooie verhalen allemaal zeg. Ik snap dat het vervelend kan zijn, voor de mensen die geen verkering (meer) hebben, dat zou ik een jaar geleden ook hebben gevonden. Ik hoop dat jullie allemaal op een dag je eigen verhaal hebben.

Ik heb pas mijn eerste verkering gekregen op mijn 21e, dus dan kun je nog ff. En zoenen, zelfde verhaal. Nu happy met m'n eerste (en enige, zullen we hopen) vriend, en zeker niet het gevoel dat ik iets moet inhalen of iets heb gemist dus... het kan zeker goed komen

Ik ben ook graag alleen. Ik heb ong. 8 maanden op mezelf gewoond en dat beviel me uitstekend. Ik woonde ook niet met andere mensen in een huis, maar echt in m'n eigen huisje. (schattig tuinhuisje achter een studentenhuis) Ik vond het heerlijk! Gevaar was wel, dat ik soms wel even tussen de mensen moest, anders vereenzaam je een beetje. Maar gelukkig leerde ik wel mensen kennen. Nu ik weer bij mijn ouders woon, zit ik heel veel op mijn eigen kamer. Dat vind ik heerlijk, computer aan, radio (heb graag muziek om me heen) of tv. Of lekker bellen met mijn vriend. Met anderen samen zijn vind ik o

Ik ben wel benieuwd naar verhalen over hoe je verkering kreeg. Ik zal zelf beginnen. Ik heb mijn vriend leren kennen via de kerk. Ik woonde al een half jaar in Enschede maar pas in juni/juli kwam ik een paar keer aan de praat met hem op het kerkplein. We hadden het over vakantie en toen mocht ik een tas van hem lenen met wieltjes eronder (hoe heet zo'n ding). Lekker makkelijk! Nadat ik terugkwam van vakantie wilde ik de tas teruggeven, maar hij was er niet. Ik heb de tas aan iemand anders van de kerk gegeven, zodat die het een keer kon brengen. Toch wou ik hem graag nog bedanken en contact

Hm... ik voel me nu wel een... (ik weet er even geen woord voor) Natuurlijk wil ik gewoon met mijn vriend trouwen omdat ik ontzettend veel van hem houd en ik niet meer zonder hem kan. Hij is de liefste man die ik ken en hij zorgt ontzettend goed voor me. We hebben heel veel dingen gemeen en denken vaak dezelfde dingen, soms ook nog op hetzelfde moment. Het zou heerlijk zijn om mijn leven helemaal met hem te kunnen delen. Dit is DE reden waarom ik met hem wil trouwen, en ja... die anderen dingen zijn natuurlijk bijzaak en maken het dat je geen jaren wil wachten. Just for the record...

Lastig als mensen gelijk hebben. Het is alleen wel: ik ben absoluut zeker (ik kan er niks aan doen ), mijn vriend ook, maar hij krijgt even de kriebels als hij eraan denkt dat het zo snel al zou kunnen gebeuren. De mensen om ons heen (ouders e.d.) zien ons wel getrouwd. Ik denk dat ik deels jullie raad, en mijn eigen gevoel wat ik al een beetje had, maar opvolg: ik laat het onderwerp trouwen een poosje rusten, totdat mijn vriend er zelf over begint en dan zullen we serieus nadenken wanneer we het willen en welke redenen we hebben om het dan te doen. Inderdaad heb ik ook een voorbeeld van dich

Quote: Op woensdag 19 juli 2006 10:09:09 schreef faraways het volgende: [...] Beste Lucky, jou verhaal kan ik heel goed begrijpen! Mijn vriend en ik zijn inmiddels al weer ruim 22 maand bij elkaar. En vanaf het begin voelde het al zo goed dat we wel wilden trouwen. We hebben het er over gehad en gelukkig zijn we het er roerend over eens. Natuurlijk gaan we trouwen! Maar nu nog even niet. Daar hebben we een paar redenen voor: Besef je goed wat trouwen inhoud! Het valt niet mee hoor! Tegenwoordig zien we helaas vaak mensen waarbij het huwelijk stukloopt en dat is zonde. God heeft