snuffie

laat maar, is al geregeld..

gedaan: opgestaan, gelezen, ontbeten, gedoucht, opdracht gemaakt, gepuzzeld, meer gelezen, gegeten, naar dorp geweest, gecompjoeterd

doen; compjoeteren

nog doen: lezen, eten, voetballen of aanmoedigen

drinken: niets

eten: niets

denken: wat zal k doen vanavond

dragen: spijkerbroek, t-shirt met lange mouwen, witte sokken

willen: vakantie

voelen: hoofdpijn

Op vrijdag 06 juni 2008 16:48:40 schreef Glenn het volgende: Doe eens Control + F5 op Credible?

was dat nodig dan

gefeliciteerd en n fijne dag nog

en je tweelingzus ook

++ bijna vakantie

++ halve opdracht gedaan

--- moet t nog wel verbeteren

--- moet dus ook nog een halve opdracht

++++ heb daar nog tot donderdag de tijd voor (ben voor de verandering op tijd begonnen)

++ weekend

-- hoofdpijn

gefeliciteerd met je verjaardag!!

Ik hoop dat je een fijne dag hebt gehad!

ik heb ook gezocht, volgens mij is dat van tevoren niet ergens al te lezen.. Pas als je daar binnen bent staat er een mooi bord met wie er die avond spelen..

gedaan: geleerd, kamer opgeruimd, gelezen, liedjes geoefend met mn vader, hoop nutteloze dingen

doen: crediblen

nog doen: omkleden en naar bed

luisteren: enorme plensbui op het dak

eten: niets

drinken: niets

denken: hmm hopen dat ik morgen wel gewoon kan slapen

dragen: warme trui, spijkerbroek, pantoffels

willen: slapen

voelen: moe

misschien kun je iets met deze site

gefeliciteerd!!

Maak er een mooie dag van

gefeliciteerd

gefeliciteerd!! En een fijne dag

Daar ben ik het helemaal mee eens

Hier thuis klinkt nog wel eens bij zo'n grappige valpartij oid de uitspraak 'geen beter vermaak dan leedvermaak'. En ik moet toegeven dat het vaak het hardst lachen is om blunders van andere mensen.

Is het blundertopic hier op credible niet ook een soort leedvermaak?

for the birds (Pixar, korte film die bij de film monsters & co zat)

Knick-Knack (ook Pixar, filmpje bij ik dacht Finding Nemo?)

erg leuk allebei

Op donderdag 22 mei 2008 09:37:09 schreef Kurt het volgende: Je zou beter de eerste kunnen negeren en de laatste wél lezen. Want die boeken uit de 'Laatste-Bazuin-serie' zijn natuurlijk volstrekt waardeloos.

mja, is wel zo, maar omdat ik die boeken ging lezen ben ik ook begonnen met openbaringen lezen.. Toen kwam mn schoolwerk ertussendoor, daar gooi ik nu mn concentratie op, en als ik dan 'op' ben, lees ik nog ff iets wat ik niet hoef te onthouden.. Dus das een roman

Openbaringen ga ik ook zsm uitlezen, vond t altijd een vervelend boek (vooral toen ik nog niet geloofde ), maar heeft mn interesse nu wel heel erg

Ik lees op dit moment:

- Apollyon - Tim LaHaye & Jerry B. Jenkins (deel 5 'de laatste bazuin'; )

- Children; rights and childhood - Archard (studieboek filosofie)

- Openbaringen van Johannes

hoewel ik moet zeggen: eerst las ik alleen in de eerste en de laatste, maar sinds ik in de 2e ben begonnen schiet de laatste er nogal bij in

kijk anders hier even.. Misschien dat er iets tussenstaat wat je aanspreekt

Misschien zo'n soort verhaal?

Niemand is zoals jij - Max Lucado

De Nerflanders waren kleine mensen van hout. Alle houten mensen waren gemaakt door Eli, een houtsnijder.

Eli’s werkplaats lag boven op een heuvel, zodat hij het hele dorp goed kon zien.

Elke Nerflander zag er anders uit. De een had een grote neus, de ander grote ogen. De een was lang, de ander kort. De een droeg een hoed, de ander een jas.

Maar ze waren allemaal gemaakt door dezelfde houtsnijder en ze woonden allemaal in hetzelfde dorp.

De Nerflanders deden elke dag hetzelfde: Ze gaven elkaar stickers.

Elke Nerflander had twee dozen met stickers, één met gouden sterren en één met grijze stippen. Waar je ook keek, in alle straten en steegjes, overal waren de mensen bezig bij elkaar sterren of stippen op te plakken.

De Nerflanders die er mooi uitzagen, met glad hout en glanzende verf,

kregen altijd sterren. Maar de nerflanders van wie het hout ruw was of de verf afgebladderd, kregen stippen.

De Nerflanders die iets heel goed konden, kregen ook sterren.

Sommigen konden zware voorwerpen boven hun hoofd tillen of over een hoge stapel dozen springen. Anderen kenden moeilijke woorden of zongen heel mooi. Van iedereen kregen zij sterren.

Sommige Nerflanders waren bedekt met sterren! En elke keer dat zij er een ster bij kregen, voelden ze zich heel gelukkig. En wilden ze snel iets doen om nog een ster te verdienen.

Maar er waren ook Nerflanders die weinig bijzonders konden. Zij kregen stippen.

Wout bijvoorbeeld. Steeds als hij probeerde net zo hoog te springen als de anderen, viel hij. En als hij viel, kwamen de andere mensen naar hem toe om hem stippen te geven.

Soms gebeurde het bij zo’n valpartij dat zijn hout werd beschadigd. Dan gaven de mensen hem nog meer stippen.

En als Wout probeerde uit te leggen waarom hij was gevallen, zei hij per ongeluk iets geks, waardoor de Nerflanders hem nog meer stippen gaven.

Na een poosje hadden de mensen zoveel stippen op hem geplakt, dat hij niet meer naar buiten durfde.

Hij was bang dat hij weer iets doms zou doen, zoals zijn hoed vergeten of in het water vallen.

Dan zouden de mensen hem nog veel meer stippen geven. Omdat Wout nu zoveel grijze stippen had, kwamen de mensen soms zomaar naar hem toe om hem een stip te geven, zonder dat hij iets verkeerds had gedaan!

‘Hij verdient het om zoveel grijze stippen te krijgen’, zeiden de mensen tegen elkaar. ‘Hij is geen goede houten jongen’.

Het duurde niet lang of Wout ging dit zelf ook geloven. Ik ben geen goede Nerflander, dacht hij.

De weinige keren dat hij naar buiten ging, trok hij op met andere Nerflanders die ook veel grijze stippen hadden. Bij hen voelde hij zich iets beter.

Op een dag ontmoette hij een Nerflander die anders was dan alle mensen die hij ooit had ontmoet. Ze was van puur hout, zonder sterren of stippen. Zij heette Lucia.

De mensen probeerden haar wel stickers te geven, maar de stickers bleven gewoon niet plakken.

Sommige mensen hadden bewondering voor Lucia omdat ze helemaal geen stippen had, dus wilden ze haar een ster geven. Maar de sterren vielen zomaar van haar af.

Anderen keken op haar neer omdat ze helemaal geen sterren had, dus wilden ze haar een stip geven. Maar de stippen bleven ook niet plakken.

Ik zou zo graag net als Lucia willen zijn, dacht Wout. Ik wil niet dat andere mensen stickers op mij plakken.

Daarom vroeg hij aan Lucia hoe zij ervoor zorgde dat de stickers niet plakten.

‘Eigenlijk is het heel makkelijk’, zei Lucia. ‘Ik ga elke dag naar Eli.’

‘Eli?’ ‘Ja, Eli de houtsnijder. Elke dag ben ik bij hem in de werkplaats.’ ‘Waarom?’ ‘Dat kun je beter zelf ontdekken. Loop de heuvel maar op. Hij is in zijn werkplaats.’ Toen draaide Lucia zich om en huppelde weg.

‘Zou hij wel willen dat ik kom?’ riep Wout haar na. Maar Lucia hoorde het niet meer.

Dus ging Wout maar naar huis. Hij zat voor het raam en keek naar de houten mensen die druk bezig waren elkaar sterren en stippen te geven.

‘Het is niet eerlijk’, mopperde hij. Wout besloot naar Eli te gaan.

Hij volgde het smalle paadje naar boven, de heuvel op en hij stapte de enorme werkplaats binnen. Verbaasd keek Wout om zich heen. Wat was alles groot! De kruk was net zo groot als hijzelf. Hij moest op z’n tenen gaan staan om op de werkbank te kunnen kijken. Er lag een hamer die net zo lang was als zijn hele arm. Wout slikte.

Ik ga hier snel weer weg! Dacht hij en hij draaide zich om.

Toen hoorde hij zijn naam. ‘Wout?’ De stem klonk diep en sterk. Wout bleef staan. ‘Wout! Wat fijn dat je bent gekomen. Kom eens dichterbij, dan kan ik je goed zien’.

Wout draaide zich langzaam om en keek naar de houtsnijder. ‘Weet u wie ik ben?’ vroed de kleine Nerflander verbaasd. ‘Natuurlijk weet ik wie je bent. Ik heb je zelf gemaakt.’

Eli kwam van zijn stoel af, tilde Wout op en zette hem op zijn werkbank. ‘Hmm’, mompelde maker toen hij alle grijze stippen zag. ‘Ik zie dat de mensen jou geen goede Nerflander vinden’.

‘Het spijt me, Eli. Ik heb echt mijn best gedaan om net zo goed alsandere Nerflanders te zijn.’

‘Oh, dat hoef je tegen mij niet te zeggen, zoon. Het geeft niets. Ik trek me niets aan van wat andere mensen denken.’

‘ Oh nee?’ vroeg Wout verbaasd. ‘Nee, en eigenlijk zou jij het ook niet erg moeten vinden. Zij delen sterren en stippen uit, maar alle Nerflanders zijn net als jij. Het maakt niet uit wat ze van je vinden. Het gaat erom wat ik van je vind. En ik vind jou heel bijzonder.’

Wout moest lachen. ‘Ik bijzonder? Waarom? Ik kan niet hard lopen. Ik kan niet hoog springen. Mijn verf is afgebladderd. Waarom vindt u mij bijzonder?’

Eli keek hem aan, legde zijn handen op de kleine houten schouders en zei met nadruk: ‘Omdat je bij mij hoort. Daarom vind ik jou zo bijzonder. Ik hou van jou.’

Wout had nog nooit meegemaakt dat iemand zo naar hem keek. En dit was niet zomaar iemand, nee, dit was zijn maker. Hij wist niet wat hij moest zeggen.

‘Elke dag hoopte ik dat je bij mij zou komen’, verteld Eli. ‘Ik ben gekomen omdat ik iemand heb ontmoet die niet was beplakt met sterren of stippen’, legde Wout uit. ‘Ik weet het. Ze heeft me over jou verteld.’ ‘Hoe komt het dat de stickers bij haar niet plakken?’

De maker sprak rustig. ‘Omdat zij heeft besloten dat wat ik van haar vind

belangrijker is dan wat de mensen van haar vinden. De stickers blijven alleen plakken als je dat zelf wilt.’ ‘O, ja?’ ‘De stickers plakken alleen als je ze belangrijk vindt. Hoe meer je op mijn liefde vertrouwt, Hoe minder belangrijk je de stickers van andere mensen vindt.’ ‘Ik weet niet zeker of ik helemaal begrijp wat u zegt.’

Eli glimlachte. ‘Wacht maar, je zult het wel gaan begrijpen. Je hebt nu heel veel stickers. Kom elke dag maar bij me, zodat ik je kan laten merken hoeveel ik van je hou.’

Eli tilde Wout van de werkbank af en zetten hem op de grond. ‘Vergeet het niet’, zei Eli toen de Nerflander de deur uit liep, ‘jij bent bijzonder omdat ik je heb gemaakt. En ik maak geen fouten.’

Toen Wout de werkplaats uitliep, dacht hij: volgens mij meent Eli het echt.

En terwijl hij dat dacht, viel er een grijze stip op de grond.

ik ken meer van zulk soort verhalen, dus als je zoiets zoekt en meer wilt, laat t maar horen..

een beetje laat op de dag, waarschijnlijk zat hij al te hopen dat hij eronder uitkwam

maar nee, toch wil ik op deze dag met jullie gedenken dat het precies 19 jaar geleden is dat Gewoon Paultje ter wereld kwam!!

Gefeliciteerd met je verjaardag en ik hoop dat je een fijne dag hebt gehad!!

Dan kan ik nu namelijk naar hartelust de opgespaarde smileys posten:

toch wel jammer dat ik er niet bij kan zijn..

wel: iedereen heel veel plezier gewenst!!

in onze eigen kerk zingen we uit de liedbundel voor de kerken, begeleid door het orgel, en vaak ook een lied uit de evangelische liedbundel (staan opwekkingsliederen in, maar ook andere liederen).

Ik ga ook naar de jeugdkerk, daar wordt opwekking gezongen.

Ik vind het allebei mooi en leuk, hoewel ik denk ik niet iedere week opwekking zou willen zingen.. Dan ga ik toch voor de liedbundel. Opwekking vind ik meer leuk voor 1 of 2 keer in de maand met een jeugddienst/-kerk.

Gefeliciteerd en nog een hele fijne avond!!

owke, geen getwijfel meer..

* snuffie komt definitief niet..

Ik breng die dag waarschijnlijk (gedeeltelijk) in Brussel door. 's Avonds komen mn papa en mama terug van vakantie en die halen we dan daar van t vliegveld

ik geloof dat ik wel eens iets gehoord heb over een IB-grens van 30 studiepunten in een jaar, maar ik weet niet meer in welke context dat was en wat daar dan precies mee was..

misschien voor de zekerheid IB bellen?

* snuffie heeft er al helemaal zin in..

Dit jaar geen wigwam (owke, das wel errug jammer), maar een vakantie naar Zuid-Frankrijk staat op het programma

moeten alleen nog even genoeg aanmeldingen zijn, maar ik ga er maar vanuit dat dat wel goedkomt..

Dan zit ik van de zomer in Cantignergues (Cantignergens) ergens in de Midi-Pyreneeën