snuffie

tis niet egoïstisch, tis juist goed dat je hulp durft te vragen!!

k zal ook voor je bidden

liefs, snuffie

ik schrijf al een hele tijd gedichten, eerst vooral over hoe ik mezelf voelde (vrij down) en nu over vanalles, ook over t geloof enzo, die heb ik ook op internet gezet en ik heb ook wel ns gedichten voorgelezen of laten lezen. Sinds kort schrijf ik ook verhalen. k heb er hier een op de site gezet en verder doe ik er niet zoveel mee

t lijkt me wel leuk om n boek te schrijven of schrijfster te worden, alleen ben k daar volgens mij nooit goed genoeg voor.. ;P

wow, heel mooi, heel waar ook

woorden zijn rare dingen

ze kunnen pijn doen en verdriet

ze kunnen je laten lachen

maar doen dat soms niet

een wereld zonder woorden

zou te leeg zijn om te leven

omdat soms een paar woorden

de moed tot leven geven

spontane invalling na t lezen van jouw gedicht, k heb er nog een, die zet ik er ook meteen bij..

Woorden

Een stem.

Woorden komen, woorden gaan.

Maar iemand schrijft ze op,

zodat ze blijven staan.

Maar ze zijn dood,

niet gezien door mensen.

Maar één doet,

wat ze al zolang wensen.

Hij leest ze op,

schenkt ze leven.

Zachtjes, rustig.

Zodat ze blijven zweven.

Ze zweven door de ruimte

en gaan van mond tot mond.

Ze raken nooit vergeten,

omdat één iemand ze vond.

op zaterdag: met z'n allen (=ouders+zussen) naar musicals in Ahoy

zo gaaf..

ken het niet Arad, ben ik benieuwd, kan ik niet op die site komen omdat t zondag is...

dan maar even n dagje wachten..

Op maandag 15 mei 2006 22:10:16 schreef yojo het volgende: nog iemand nieuwe verhalen geschreven? (gebruikt trouwens iemand het verhalen schrijven ook als 'genezingsmethode', klinkt dramatischer dan ik het bedoel maar meer als je emoties op een rijtje zetten? daar helpt het bij mij echt heel goed voor namelijk!)

ja, k ging t proberen met t verhaal over Michelle (wat ik ook al weer verwijderd heb) maar t werd n beetje te warrig om t verder hier neer te zetten (daarom had ik t dus verwijderd)

t heeft mij wel spr veel geholpen trouwens, ik zag t echt ff niet meer, maar ik heb ook alles op n rijtje kunnen zetten en t daarna ook bij God achter kunnen laten. Dus t helpt wel, maar tis nie egt interessant om hier neer te zetten

goh niet erg populair geloof ik..

ik weet t ook nie, kun je niet n hint geven

geen verhaal wat ik zelf geschreven heb, maar een verhaal wat ik over de email gekregen heb. Ik vond het een erg mooi verhaal, dus ik heb het vertaald (het was engels, sorry als de zinnen soms niet zo netjes zijn, ik heb mn best gedaan..) en ik zet het hier neer. Het was officieel een doorstuurmeeltje, maar zo is denk ik ook goed

Op een koude, donkere nacht in Chicago brak er een sneeuwstorm los. Een kleine jongen verkocht kranten op de hoek van de straat, maar alle mensen gingen de kou snel in en weer uit. De kleine jongen had het zo koud dat hij niet probeerde veel kranten te verkopen.

Hij liep naar een politieagent en zei: “Meneer, u weet vast niet een plaats waar een arme jongen een warm plekje kan vinden om vannacht te slapen, of weet u dat wel? Weet u, ik slaap in een doos op de hoek daar en het is afschuwelijk koud daar voor vannacht. Het zou absoluut fijn zijn om een warm plekje te hebben.

De politieman keek naar de kleine jongen en zei: “ga naar dat grote witte huis aan het einde van de straat en klop op de deur. Als ze naar buiten komen hoef je alleen maar ‘Johannes 3: 16 te zeggen en dan zullen ze je binnenlaten.

En dat deed de jongen. Hij liep naar het huis, de trap naar de voordeur en klopte op de deur en een vrouw opende. Hij keek op en zei: “Johannes 3: 16.†De vrouw zei: “Kom binnen, zoon.†Ze nam hem mee naar binnen en zette hem in een grote stoel voor de open haard. Daarna verdween ze. De jongen zat daar voor een poosje en dacht bij zichzelf: ‘Johannes 3:16… Ik begrijp het niet, maar het maakt een koude jongen absoluut warm.’

Later kwam de vrouw terug en ze vroeg: “ Heb je honger?†Hij zei: “Nouja, een klein beetje. Ik heb al een paar dagen niet gegeten en ik denk dat ik wel wat te eten kan hebben.†De vrouw nam hem mee naar de keuken en zette hem aan een tafel vol met heerlijk eten. Hij at en at tot hij niets meer kon eten. Toen dacht hij bij zichzelf: ‘Johannes 3: 16… Jongen, ik weet absoluut niet wat het betekent, maar het maakt een hongerige jongen vol.’

Ze nam de jongen mee naar boven naar de badkamer, naar een grote badkuip vol met warm water, en de jongen zat er een poosje in te weken. Terwijl hij daar zat, dacht hij bij zichzelf: ‘Johannes 3: 16… Ik begrijp het helemaal niet, maar het maakt een vieze jongen absoluut schoon. Weet je, ik heb nog nooit een bad, een echt bad, gehad in mijn hele leven. Het enige bad dat ik ook heb gehad was toen ik voor dat grote oude vuurslang stond toen ze het doortrokken.’

De vrouw kwam binnen en nam de jongen mee. Ze bracht hem naar een kamer, stopte hem in een groot oud bed en stopte hem in tot aan zijn nek, kuste hem goede nacht en deed het licht uit. Toen de jongen daar in het donker lag en naar buiten keek, naar de sneeuw die naar beneden viel op die koude nacht, dacht hij bij zichzelf: ‘Johannes 3: 16…Ik weet helemaal niet wat het betekent, maar het laat een jongen die moe is rusten.’

De volgende dag kwam de vrouw weer terug en ze nam weer mee naar diezelfde grote tafel vol met eten. Nadat hij gegeten heeft, neemt ze hem weer mee naar de grote stoel voor de openhaard en pakt een grote oude bijbel. Ze ging voor hem zitten en keek naar zijn jonge gezicht.

“Begrijp je Johannes 3: 16?†vraagt ze vriendelijk.

De jongen antwoordde: “Nee mevrouw, ik begrijp het niet. De eerste keer dat ik het ooit hoorde was gisteravond toen de politieman me zei het te gebruiken.†De vrouw opende de bijbel bij Johannes 3: 16 en begon de jongen uit te leggen over Jezus. Op die plaats, voor die grote openhaard, gaf de jongen zijn hart en leven aan Jezus. Hij zat daar en dacht: ‘Johannes 3: 16… Ik begrijp het niet, maar het laat een verloren jongen zich absoluut veilig voelen.

Weet je, ik moet bekennen dat ik het ook niet begrijp, hoe God bereid was Zijn Zoon naar de aarde te sturen om voor mij te sterven, en hoe Jezus akkoord ging met dat. Ik begrijp niet de ondraaglijke pijn van de Vader en elke engel in de hemel wanner zij Jezus zagen lijden en doodgaan. Ik begrijp de enorme liefde voor MIJ niet die Jezus aan het kruis hield. Ik begrijp het niet, maar het maakt het leven absoluut waard.

Johannes 3: 16

Want alzo lief had God de wereld, dat hij zijn enige zoon gegeven heeft, opdat zij, die in Hem geloven, niet verloren gaan, maar eeuwig leven hebben.

wauw, geweldig verhaal

zo waar..

owke, deel twee:

is dus ook weg..

k haal dit even weg.. klopt niet meer en tis een beetje een warrig verhaal dus.. sorry

Help mij te praten met U

Heer zo graag

Zou ik U eens opbellen

Met U persoonlijk praten

En alles waar ik mee zit vertellen

Ga dan bidden zeggen ze

Maar wat ik het liefste wil

Is antwoord van U

Maar U blijft zo vaak stil

En daarom vind ik het soms zo moeilijk

Om met U te blijven praten

Om naar U te blijven komen

En alles bij U achter te laten

En omdat ik soms de woorden niet kan vinden

Vermijd ik het soms naar U te gaan

Dat doet mezelf dan zoveel pijn

Dat kan ik dan soms gewoon even niet aan

En dat terwijl ik tegelijk weet

Dat het niet beter gaat als ik niets zeg

En daarom vraag ik nu aan U Heer

Help mij over deze weg

Help mij met U te blijven praten

Hoeveel pijn dat misschien ook doet

Want alleen dan Heer, en dat weet ik

Komt alles wel weer goed

k zit n beetje met mezelf in de knoop en ik kan moeilijk praten, maar ik kan nog wel schrijven, dus probeer ik het zo maar een beetje van me af te schrijven...

mooi verhaal, nog steeds..

is soms makkelijker he? in de zij-vorm schrijven over jezelf doe k ook wel ns

@ yojo, jij ook nog dankje voor jou reactie trouwens

heej yojo, mag ik ook om meer vragen, of moet ik wachten tot holla t doet?

ik vind je verhaal ook spr goed, vooral dit stuk is best herkenbaar voor mij (wel n beetje confronterend, maar wel heel goed)

ik heb er ook een, is miss n beetje lang, maar ben benieuwd wat jullie ervan vinden..

Lisette staart door haar raam naar buiten, naar de lucht. ‘Ben je daar dan nu ergens?’ vraagt ze zichzelf af. Ze zucht en gaat tegen de muur aan zitten. Ze zit op haar bed met haar deken over haar benen heen getrokken. Het is maandagochtend en toch is ze niet op school. Ze vond het niet erg. Ze dacht aan alle vragen die ze vast zou krijgen als ze weer kwam en was blij dat ze de rest van de week ook niet meer hoefde. Daarna was het vakantie. Dan kon het niet anders of iedereen wist wat er gebeurd was tegen de tijd dat zij weer op school kwam en dan hoefde ze het tenminste niet te vertellen. Als ze er alleen al aan dacht moest ze bijna huilen, laat staan dat ze erover kon praten. Dan pakt ze het blaadje dat naast haar ligt en leest het nog eens door. Dat was volstrekt onnodig, ze wist woord voor woord, letter voor letter wat er opstond. Het was een gedicht en ze had het zelf geschreven. Zo meteen moet ze het voorlezen en ze had er geen zin in. Eigenlijk zou ze het liefst hier blijven zitten en nooit meer opstaan. Gewoon, rustig in slaap vallen en niets meer voelen, zeker niet die pijn en dat verdriet. Dan roept haar moeder van beneden: “Lisette, kom je nog ontbijten?†Lisette trekt haar kussen tegen zich aan en trekt haar benen op. Ze geeft geen antwoord. Ze wil niets meer, helemaal niets. Dan hoort ze gestommel in de gang beneden, en daarna op de trap. Haar moeder komt naar boven. Lisette kruipt zo mogelijk nog verder in elkaar. ‘Begrijpt haar moeder dan niet dat ze niet wil? Dat ze niets wil?’ Er wordt op haar deur geklopt. Dan gaat die voorzichtig open en Lisettes moeder kijkt om het hoekje. Zonder verder iets te zeggen gaat ze naast Lisette op bed zitten en slaat haar armen om haar heen. Lisette schudt ze van zich af. Ze weet dat ze haar moeder daar pijn mee doet, maar het kan haar niets schelen. Lisettes moeder laat haar armen slap langs haar lichaam hangen. Ze weet niet wat ze moet doen. Ze ziet de pijn en het verdriet van haar dochter, maar ze weet niet hoe ze haar moet troosten. Zelf heeft ze ook pijn, ook verdriet. Zij zou het liefst bij iemand wegkruipen, maar die is er niet, behalve Lisette. En die wil het niet. Ze staat op en loopt de kamer weer uit. Ze moest haar maar even laten gaan. Ze zou wel weer bijtrekken. Dan loopt ze weer naar beneden. Lisette kijkt weer uit het raam. ‘Waarom?’ denkt ze, ‘waarom?’ Ze voelt de tranen al weer opkomen, maar ze slikt ze weg. Ze heeft al teveel gehuild de laatste dagen. Ze wil niet meer. Dan komt ze overeind. Ze moet wel. Langzaam kleedt ze zich aan. Alles in haar verzet zich ertegen. Dan loopt ze naar beneden en zonder een woord tegen haar moeder te zeggen gaat ze aan tafel zitten en eten.

“We moeten zo weg,†zegt haar moeder zacht. Lisette knikt, ze weet het. Ze eet nog wat en staat op. “Even mijn tanden poetsen,†mompelt ze. Haar moeder knikt.

Even later zitten ze samen in de auto. Beiden zeggen ze geen woord. Wat zouden ze moeten zeggen? Ze hebben ieder genoeg aan zichzelf, aan hun eigen pijn en hun eigen verdriet. Dan zijn ze er. Na een poosje begint het kerkje langzaam vol te stromen. Lisette en haar moeder zitten in een kamertje achterin de kerk. Zij zullen als laatste naar binnen gaan. Dan is het zover. Het orgel speelt een treurig melodietje. Lisette voelt de tranen alweer komen. Ze probeert zich ertegen te verzetten, ze wil niet, maar het lukt niet meer. Langzaam rolt er een traan naar beneden. Eerst houdt de dominee een kort praatje en hij bidt. Lisette laat het allemaal langs zich heen gaan. Dan voelt ze plotseling een duwtje van haar moeder en ze schrikt op. “Of je naar voren gaat,†fluistert haar moeder. Lisette kijkt op en ziet de dominee haar bemoedigend aankijken. Langzaam staat ze op en loopt naar voren. Ze slikt haar tranen weg en haalt het briefje uit haar zak. Nu is ze blij dat ze het heeft meegenomen, want plotseling weet ze niet meer wat erop staat. Ze slikt haar tranen weg en leest het gedicht voor. Iedereen in de kerk is muisstil, ook nog als ze klaar is. De tranen rollen over haar wangen. Dan slikt ze de brok in haar keel weg, om nog één ding te zeggen: “Dag lieve papa, ik zal altijd van je blijven houden….â€

Samen

Heer ik weet het

U bestaat

en U bent bij mij

waarheen mijn weg ook gaat

U zult mij nooit verlaten

maar bij mij zijn mijn hele leven

en alle goede dingen

wilt U graag aan mij geven

U bent mijn Vader

die van mij houdt

en ik Uw kind

dat op U vertrouwt

En samen gaan wij het leven door

Ik vol zonde en spijt

U vol liefde en vergeving

Samen naar de eeuwigheid

Ben ik weer..

ik heb nog een tekst gevonden waar ik niet uitkom.

Romeinen 8: 31

Wat zullen wij dan van deze dingen zeggen? Als God vóór ons is, wie zal dan tegen ons zijn?

Maar als je voor God kiest heb je toch sowieso al Satan tegen je en wat te denken van christenen in Iran die daar vermoord worden, daar zijn toch juist heel veel mensen tegen ze? Of lees ik dan nu de bijbeltekst verkeerd?

Ik ben naar aanleiding van een discussie met vrienden op zoek naar een bijbeltekst. Het ging erover dat de vrouw haar man moest gehoorzamen, maar ik zoek nu de tekst waarin staat dat dat niet hoeft als de man zich niet aan Gods wetten houdt of zijn vrouw iets opdraagt te doen wat tegen die wetten is. K weet niet of t ergens staat, maar ik dacht t een keer gelezen te hebben...

@jeffrey_1989 nouja, gelijk.. t was echt niet dat ik er daarvoor niet mee bezig was geweest

t heeft allemaal wat langer geduurd en zat wat ingewikkelder in mekaar, maar uiteindelijk komt t er wel op neer dat Hij m'n gebed verhoort heeft ja..

ik ben gelovig opgevoed, maar wist t op een gegeven moment niet meer.. Ik twijfelde heel erg en neigde eigenlijk meer te zeggen dat God niet bestaond. Maar ik ben aan t begin van dit jaar naar de Youth Alpha gegaan en heb daar heel veel gepraat met mijn leiding over dingen waar ik mee zat. Op een gegeven moment stuurde ze me over de meel 'bidt God om rust' dat heb ik gedaan en toen voelde ik ook gewoon dat God er was en ik werd ook rustig en daardoor geloof ik nu heel zeker dat Hij bestaat

ik ben nu net begonnen aan Job en ik vind t nu al spr, dus dat is absoluut mn lievelingsboek

@ Marloes: ja, ik geloof in God, maar soms vind ik het moeilijk om dingen te begrijpen en omdat dat ervoor zou kunnen zorgen dat ik mijn geloof kwijt raak, stel ik die vragen. Dankje trouwens voor je antwoorden, daar kan ik wel wat mee

Ik ben in de bijbel aan het lezen, maar ik kom regelmatig stukjes tegen waarvan ik niet weet wat ik ermee aan moet. Ik zal er hier een paar opschrijven en kijken of jullie me kunnen helpen.

- 2 Johannes 1: 10-11

Als er iemand bij u komt die deze leer (dus het geloof in God en Jezus) niet uitdraagt, ontvang hem dan niet in uw huis. Groet hem niet eens. Want wie zo iemand groet is medeplichtig aan kwalijke praktijken.

- dus als ik het goed begrijp mogen we alleen maar met andere christenen omgaan en mensen die niet of iets anders geloven niet eens groeten? Ik dacht dat het christendom zo tolerant was en op die manier haal je mensen toch ook niet over in God te gaan geloven. Lijkt me niet de bedoeling..

hoewel, kom ik bij een andere tekst:

-Markus 5: 11-12

Hij (Jezus) zei tegen hen: 'Aan jullie is het geheim van het koninkrijk van God onthuld; maar zij die buiten blijven staan, krijgen alles te horen in gelijkenissen, opdat ze scherp zien, maar geen inzicht hebben, opdat ze goed horen, maar niets begrijpen, anders zouden ze zich bekeren en vergeving krijgen.

- ik dacht dat God juist blij was met iedereen die zich bekeerde? Ik snap niet waarom Jezus dit dan zo zegt...

- Leviticus 21: 16/17- 24

Wanneer iemand van jullie nakomelingen een lichaamsgebrek heeft, mag hij niet dienstdoen in het heiligdom: het is hem niet toegestaan aan mij, de Heer, de offergaven op te dragen. Dit geldt alle generaties door. Iemand met een lichaamsgebrek mag het priesterambt niet uitoefenen. Uitgesloten zijn dan ook: (...) 23 Maar vanwege zijn lichaamsgebrek is het hem niet toegestaan het heiligdom binnen te gaan; hij mag niet bij het gordijn komen dat voor de heilige ruimte hangt, en evenmin mag hij dienst doen bij het altaar. Hij mag mijn heiligdom niet ontwijden, want aan mij, de Heer, heeft het zijn heilig karakter te danken.

- ik dacht dat voor God iedereen gelijk was en iedereen welkom was bij Hem. Hoe kan dit dan?

Nog even voor de duidelijkheid: ik wil absoluut de bijbel niet in twijfel trekken ofzo, maar dit zijn gewoon stukken eruit die ik niet begrijp en waarvan ik hoop dat iemand anders ze mij kan uitleggen.

Alvast bedankt

wat ik zoek in de bijbel is het stuk waarin staat dat je geen seks mag hebben voor het huwelijk. Mijn vriendin vroeg haar dominee er namelijk naar en die wist absoluut niet waar het in de bijbel stond en nou vroeg ze zich af (en ik gelijk ook) of t er eigenlijk wel in staat...