Nathan83

2 februari 2006

Aha, op die manier

Ik dacht juist dat je het ook kon stimuleren als het eenmaal in je los komt. Dan weet je zegmaar dat je de gave in je hebt. Als ik in tongen bid, lees ik eerst de bijbel, doe wat rustige muziek op de achtergrond van M.W. Smith en op een gegeven moment (mooie woordspeling ) dan sluit ik me ogen en komt het vanzelf. Is het echt zo dat het maar eenmalig voorkomt per persoon? Wel raar, want ik weet echt dat ik mezelf niet voor de gek hou en raar gebrabbel uit om niets , voel het echt vanuit me onderbuik komen met heel veel ontzag en respect bid ik dan. Kan toch niet zo zijn dat je de gave maar eenmalig bezit vraag ik me dan af?

Trouwens, wens jou ook veel succes met jou gebedsleven en iedereen die dit leest.

2 februari 2006

Nee kijk, dat gewoon proberen was meer van; eens kijken of ik het zou kunnen. Of ik het in me heb. En zoniet, dan gebeurt er niets. Ik ben wel iemand die er open voor staat. Maar hoe kan je nou iets ontvangen, zonder dat je er open voor staat. Dat open voor staan zie ik als proberen. Je wou toch niet zeggen dat je zomaar vanuit het niets ineens in tongen kon bidden, ergens in de tram ofzo.

Ik probeerde het en iets in me zei dat daar het moment voor was. Zoals ik zei was het niet geheel 'toevallig' dat ik de bijbel opensloeg op het gedeelte waar het over in tongen spreken over ging, dus voor mij een soort van teken dat God indirect zei dat ik het moest doen. Wat daarop volgde heb ik verteld. Dus het is niet zo van, ik ga vandaag eens proberen in tongen te bidden. Nee, een geheel van stappen richting het gebeuren. Ik ben ook van mening dat God het zo heeft gewild. Sinds ik in tongen bid, voel ik dat Hij dicht bij me is. Geestelijk groei je idd. Je kijk op de wereld veranderd etc, moeilijk uit te leggen..

2 februari 2006

True, ik doe het sindsdien bijna elke dag, maar ik bid daarna ook met mijn verstand. Mijn gevoel zegt ook dat ik dat ook moet behouden.

Maar dat knielen in de geest, tja, dat voelt gewoon goed. Ok, je zegt wel niet dat het verkeerd is, maar ik weet zeker dat dit van het goede komt. Blijkbaar vond Hij en de Heilige Geest het niet acceptabel dat ik liggend zat te bidden, werd ik ff in een betere houding gezet. Nog anderen hier ervaring mee?

2 februari 2006

Op verzoek vd mod ff hier geplaatst:

Ah, de topic waarvoor ik me in principe hier heb aangemeld. Omdat ik wat vragen had.

Het spreken in tongen is 1 van de gaven van de Geest toch? Deze heb ik een week geleden meegemaakt. Ik lag op mijn bed, kon niet slapen, deed het licht aan en ging de bijbel lezen, denk dat het rond een uurtje of 1 was.

Ik was deze periode echt op zoek naar God, wat prive problemen gehad, dus dan ga je veel uit, dingetjes uitproberen softdrugs etc en andere slechte fratsen, maar altijd was er wel de stem in me die zei: 'Zoek Mij, eens kijken wat jij doet als je in problemen komt, ga je Mij zoeken?' Iets in me zei dat mijn geloof nog niet helemaal overtuigend/compleet was.

Dus dan ga je Hem zoeken, de Bijbel lezen, bidden, met Hem praten. Ok, ik was al gelovig, maar toch had ik altijd het gevoel dat er meer was, het geloof kon bij mij sterker zegmaar.

Dus ik sloeg de bijbel open en kwam op Corinthiers terrecht, ff doorlezen dus en opeens stuitte ik op de gaven van de geest en het spreken in vreemde talen wat Paulus beschreef. Ik herrinerde me, dat een goede vriendin van me vertelde over het spreken in tongen. Dus zij alles uitgelegd wat dat nou precies was etc. , maar ze kon het niet zelf.

Dus ik dacht toen bij mezelf, laat ik eens proberen wat er gebeurt als ik het probeer, niet geschoten is altijd mis zeggen ze bij Ajax toch altijd.

Dus ik me handen opheffende, ogen dicht en zacht fluisteren/zuchten. Ik herrinerde ook dat die vriendin zei dat je je vertand (niet geheel) moet uitschakelen, maar met je geest moet bidden. Dus nog geen seconde later......opeens vanuit me onderbuik, trillende (!), voel ik me toch een KRACHT opkomen, niet normaal! en ik had me ogen dicht, je weet als je je ogen dicht doet zie je alles zwart, maar bij mij werd het opeens wit/licht en ik sprak 6/7 seconden lang in tongen! Ik had het afgekapt, omdat ik het best eng vond, helemaal als het 1 uur s'nachts is.

Ik weet nog dat ik gauw ging bidden, gewoon met me verstand, om Hem te bedanken. Daarna snel me ogen dicht om te gaan slapen, wat dus niet lukte..

Ik lag gewoon een half uur stilletjes lachen en te glimlachen van vreugde en blijdschap. Kreeg ook vage beelden door, maar dat zou niets hoeven te betekenen, wellicht gewoon gedachtes..

Volgende dag weer geprobeerd, op een normaler tijdstip en het lukte weer, dus wat langer volgehouden, gewoon de tijdsduur van een normaal gebed, je voelt ook als je in tongen bid dat je Hem eert en prijst met een ongelooflijk hoeveelheid respect, je voelt je gewoon heel klein en weet dat Hij zo groot is, dat mijn geweten dat niet kan bevatten, zo groot. Dag erna heb ik zelfs gezongen in tongen!

En toen kwam het waar ik mijn vraag over had, want ik kan er niets over vinden op internet.

Eergisteren had ik dus dat ik weer in tongen wilde bidden, maar er kwam niets uit. Opeens begon mijn lichaam te bewegen vanuit de geest. Ik gaf me dus over en liet mezelf me gang gaan. Dus opeens handen gekruist, rug gebogen (ik lag in een liggende houdingop bed), knieen krachtig tegen elkaar aan, als 2 magneten, want me knieen lagen best ver van mekaar, maar ze schoten echt richting elkaar .......en toen lag ik daar op bed....in een knielende houding, in tongen te bidden en te zingen, God te prijzen. Geheel 'automatisch' die houding aangenomen. Me voorhoofd heel nederig tegen m'n matras gedrukt.

Nou wil ik dus vragen of anderen dit ook hebben meegemaakt of ergens zoiets hebben opgevangen, dat opeens automatisch bewegen/knielen in de geest tijdens het bidden in tongen??

2 februari 2006