sophia

Echt onzinnig om dit te zeggen, lees het stukje op blz 1 en pak de Bijbel erbij voordat je elkaar een zonde of een schuld aanpraat.

De Heilige Geest is het onderpand, in de zin zoals Eduard het beschrijft.

Wij zijn als gelovigen van na de opstanding degenen die meedelen in de erfenis maar ook in de aardse zegeningen, die aan Israël beloofd waren.

En we zijn nu al gezegend met alle geestelijke zegeningen in de hemel zoals in de eerste post is beschreven.

We krijgen als Gemeente a.h.w. een dubbel deel.

Je kunt pas een erfenis krijgen als iemand dood is.

Dus pas nadat de erflater (Jezus Christus) gestorven is, werd Hij aangesteld als Zoon en ergenaam. Wat zou Hij erven?

Het koninkrijk, net als Willem Alexander en als onderpand is de Trooster gestuurd naar de aarde toen Hij opvoer naar Zijn Vader.

Dat God de Heilige Geest kwijt is???

Dat wordt misschien anders bedoeld, maar zo als het er nu staat is het m.i. niet correct, althans ik lees dat nergens, want God is Geest en dan zou Hij Zichzelf kwijt zijn.

De Heilige Geest is het onderpand en de erfenis is Het Koninkrijk in de hemelen.

Israël zal als erfenis het koninkrijk op aarde ontvangen, maar omdat de Gemeente een dubbel deel krijgt, zullen wij met Christus gelijk in de Hemel alzo ook op de aarde regeren zoals het gebed ook zegt.

Eva werd uit de man genomen terwijl Hij sliep, dat is een beeld van de Gemeente die uit de Man wordt genomen, terwijl Hij voor de wereld slaapt en niks doet, maar wel degelijk Zijn werk doet 'aan en in de Gemeente.

Als eerste persoon na Zijn opstanding ontmoette de Heer, Maria, een type van De Gemeente.

Martha is een type niet van de Gemeente maar van de wet, zij dacht door te werken, dat ze het goed deel had gekozen, het tegendeel is waar, men zou rusten en neerzitten aan de voeten van de Heiland.

Het lichaam van Christus is vrouwelijk t.o.v. het Hoofd dat zijn dus relatieve begrippen.

Maar het Hoofd en het Lichaam vormen samen de Man.

Bij de geschiedenis van de vijf wijzen en de vijf dwaze maagden wordt niet gesproken over een bruid.

de vijf wijzen zijn het gelovige deel uit Israël en de vijf dwazen zijn het ongelovige deel van Israël.

Ook dat betrekt men vaak op de huidige tijd, maar is niet correct, het slaat op de periode van na de opname van de Gemeente.

Daarom staat het ook in Mattheus en ook precies in dat hoofdstuk, na Mattheus 24.

Het betreft het koninkrijk op aarde waar de wijze maagden in konden gaan.

Een andere gebeurtenis dan het ingaan in het koninkrijk der hemelen.

De vrouwen die aanvankelijk onvruchtbaar zijn in de Bijbel zijn ook typen, want later worden zij vruchtbaar.

Zo zien we ook dat Israël altijd een vrouw was van DE Man en niet de bruid.

Zie ook Openbaringen 12 waar de vrouw en niet de bruid een mannelijke zoon baarde en de mannelijke zoon is de Gemeente want de Zoon is Christus en de Gemeente.

Zoon heeft in de Bijbel altijd te maken met erfrecht en de Gemeente is medeerfgenamen van Christus, die mannelijke zoon word weggerukt en de vrouw is dus Israël vlucht naar de woestijn (Petra) zij zal vluchten via de gespleten Olijfberg en de Koninklijke weg (the king's highway) deze weg is al aangelegd.

Dan volgt de krijg in de hemel wat betekent dat de Gemeente de hemel ingaat en de duivel die daar nog vrije toegang heeft, eruit gegooid wordt op de aarde. De volgorde is volkomen helder. Openbaring 12 vers 7.

Zij wordt straks de bruid zoals boven al uitgelegd en onderbouwd met teksten. Geen 36000 maar een aantal belangrijke teksten.

Als er verder geen reacties komen ga ik er vanuit dat het duidelijk is, dat de Gemeente niet de bruid is.

Dit schrijf ik allemaal uit mijn hoofd op en niet zoals bovenstaand, wat ik ooit heb uitgezocht vanuit het OT.

Ik weet dat de organisatie van Johannes de Heer en dus Het Zoeklicht oprecht meende dat De Gemeente de bruid is, vandaar dat er vele liederen over gaan; 'Welk een uitzicht Bruidsgemeente, eeuwig Hem ten eigendom.

Inmiddels is de tekst gewijzigd in de nieuwe bundels, want men heeft later ontdekt mede door uitleg van een aantal Bijbelleraren, dat men het niet goed had gezien.

Op vele sites op internet van verschillende bijbelleraren wordt geleerd dat Israël de bruid is. Een enkele leraar leert dat de Bruid het hemelse Jeruzalem is wat neer zal dalen.

Dat leert o.a. Watchman Nee en www.woord.net en dan teksten aanklikken en dan algemene onderwerpen. Ook deze broeder ken ik heel goed en heeft verder een hele goede zienswijze, slechts op dit punt ben ik het niet met hem eens.

Ook deze broeder is mij bekend en heeft goede studies, maar bij hem scheiden onze wegen betreffende de gedachte van de Alverzoening.

http://www.goedbericht.nl/NT/Efeze/5-lichaam-bruid.html

Met vr. groeten.

Ik zag dat de titel is; de vrouw als beeld van de Gemeente en ik heb geantoord op de vraag wie de Bruid van de Here Jezus Christus is. En de vrouw als type van de gemeente is eigenlijk een ander item.

Als je iets niet meer leest moet je het bij het oudpapier gooien.

Groot gelijk.

Het woord vertaald als Bruidegom staat 6 keer in Mattheus en 2 keer in Lukas, 3 keer in Johannes, en 1 keer in Openbaringen, waar het alle keren verwijst naar de Here Jezus Christus, behalve in Johannes 2 vers 9 en Openbaring 18 vers 23.

14 keer is de Heer de Bruidegom.

Bruid of tewel nymf in het Grieks staat 8 keer in het NT en wordt soms vertaald als schoondochter.

Er staat niets erover in de brieven.

De Gemeente, het lichaam wordt nooit en nergens de bruid genoemd, ook niet als bruid van Christus of bruid van Jezus.

Sommige beweren dat Israël als volk de bruid is en verwijzen naar.... Hooglied, Hosea of Psalm 45, maar Israël is in het OT altijd een getrouwde vrouw en zij is nu alleen en verlaten vanwege hoererij.

Hosea 3 vers 3-5.

Men zegt ook wel eens dat alle individuele gelovigen uit Israël de bruid zijn.

Dat de Gemeente samen met het Hoofd verenigd is, al onderbouwd door bovenstaande bijbelteksten.

Paulus spreekt er veel over.

Wij zijn het Lichaam en Hij is het Hoofd daarvan, dan kan de Gemeente nooit de bruid zijn.

Zoals in al mijn postings heb ik de Bijbel als bron gebruikt en mijn hoofd en hart waar in vele jaren heel wat ligt opgeslagen.

@ Iggi, goed te lezen dat je dergelijk bijbels verantwoorde literatuur leest, de bron is ook daarvan de Bijbel.

Alles wat wij tot ons nemen begint al heel jong, want wij zijn een leeg vat als we geboren worden. Eerst leren we van onze ouders en daarna op school enz....

Het is een grote zegen als je ook via Bijbelleraren of evangelisten of predikanten, in dit geval mijn vader en nogal wat familieleden en broers konden mij de dingen van de Heer leren.

Paulus zat aan de voeten van Gamaliël en Maria zat aan de voeten van haar Heiland om daar te leren.

Ik kan door genade zeggen, dat ik niets van mezelf heb, het is Zijn werk door mij heen.

Het is echter wel onze verantwoordelijkheid als we tot de jaren des onderscheids zijn gekomen om te toetsen 'of deze Dingen' alzo zijn.

Ik zou niet eens mijn eigen mening willen posten, die is niet interessant, het gaat om wat de Schrift ons leert en dat wil ik graag doorgeven en/of delen.

Daarom is mijn gelijk ook helemaal niet belangrijk.

Vr.groeten

Het spijt me maar dit is mijn eigen bijbelstudie die ik uitgeschreven heb en op mijn pc had opgeslagen in Word.

--Uw maker is Uw man; Jesaja 54 vers 5 ;

Het is een nieuw huwelijk, niet een hersteld huwelijk. Het is de opgewekte Christus met een gelovig Israël.

In Jeremia 31 vers 31 en 31 zegt de Heer, dat Hij een huwelijksverbond had met de 12 stammen, 'hoewel ik hen getrouwd had'

In Jeremia 3 vers 8 gaat het over een scheidbrief van de 10 stammen en in vers 10 gaat het over Juda, die ook ontrouw was.

In Ezechiël 16 verst 13, 14, 15 en vers 25 staat het beklag wat de Heer doet over Israël, de geschenken verkwanselde men aan andere goden of andere mannen.

Ezechiël 16 vers 32-35.

Jeremia 31 vers 31-34 spreekt over een nieuw huwelijksverbond.

'Keer weder o jonkvrouw Israëls.Hoe langzul gij u ontrekken gij afkerige dochter? Want de Heere heeft wat nieuws op aarde geschapen de vrouw zal de man omvangen. De Heer zal temidden van hen gaan wonen is de profetie en in het midden is het midden van een gelovige staat Israël, waarmee deze tekst gestalte zal krijgen.

Geloof wordt gerekend tot rechtvaardigheid. Wanneer Israëls zonden vergeven zijn en aan hun ongerechtigheden niet meer gedacht zal worden, dan hebben we van doen met een gelovig en wedergeboren Israël.

Een Israël dat een nieuwe schepping geworden is. Een Israël dat 'de man omvangen' zal. Kortom, een Israël dat deel heeft gekregen aan het haar beloofde nieuwe verbond.

Deze uitgebreide uiteenzetting in Jer. 31 wordt uiteraard bevestigd in andere Schriftgedeelten.

'En ik zal een verbond des vredes met hen maken, het zal een eeuwig verbond met hen zijn... en Ik zal Mijn heiligdom in het midden van hen zetten tot in eeuwigheid.. en Ik zal hun tot een God zijn, en zij zullen Mij tot een volk zijnâ€.

Ez. 37: 26-28.

Uw Maker is Uw Man

Israëls Maker is Israëls Echtgenoot! Hij Die Israël in het verleden maakte was toen Israëls Echtgenoot. En Hij Die Israël in de toekomst opnieuw zal verzamelen uit alle volken en weer tot Zijn volk zal maken is wederom de Echtgenoot van Israël. Hij zal Israël opnieuw roepen 'als een verlaten vrouw', als vrouw, die ooit door haar Man was weggezonden met een scheidbrief.

De Heer zal opnieuw Zijn 'huisvrouw der jeugd' roepen, om een nieuw verbond met haar te sluiten;

Een 'verbond des vredes' (vs. 10), een 'eeuwig verbond' (55: 3). Een vredig huwelijk, een eeuwig huwelijk. En wie is nu de bruid?

Het is geen hersteld oud huwelijk, maar een nieuw huwelijk.

De profeet Hosea trouwde de tweede keer een 'vrouw der hoererijen' , en hij kocht haar op de markt (Hos. 3: 1 en 2). Deze tweede vrouw van Hosea was dezelfde als zijn eerste vrouw Gomer (Hos. 1 : 2 en 3). Hosea's eerste huwelijk leed, als type van de verhouding tussen de Heer en Israël, schipbreuk en eindigde in een scheiding. Maar werd hersteld.

De de naam van de tweede vrouw wordt niet vermeld.

Het was Gomer, maar het staat er niet! Typologisch zouden we begrijpen dat het dezelfde vrouw moet zijn.

Die de bruid heeft is de Bruidegom

Joh. 3: 21.

De bruid zou het gelovige, wedergeboren, Israël zijn. Maar in de dagen van Johannes moest Israël nog sterven.

De bijl lag aan de wortel van de vijgenboom.

Johannes wist, dat hij in zijn leven de wedergeboorte van Israël niet meer zou meemaken, en rekent zich dus ook niet tot de bruid. Hij is de vriend van de Bruidegom.

Nergens in de brieven wordt over de bruid gesproken pas weer in Openbaringen 18 vers 23;

De stem eens bruidegoms en ener bruid zal in u (de stad Babylon) niet meer gehoord worden.

En ik, Johannes, zag de heilige stad, het nieuwe Jeruzalem, nederdalende van God uit de hemel, toebereid als een bruid, die voor haar man versierd is.

'Kom herwaarts, ik zal u tonen de bruid, de vrouw des Lams... en hij toonde mij de grote stad, het heilige Jeruzalem...

Op. 21:2 en 9.

Deze verzen gebruiken het woord bruid voor de derde en vierde maal in het Nieuwe Testament.

Hier gaat het niet over Israël en ook niet over de Gemeente

De consequentie van de gedachte van jou dat de Gemeente de bruid is is, dat de Gemeente dus de positie in neemt van een jonge vrouw die zich gereed maakt om haar a.s. man te ontmoeten.

Maar waar vinden we dat in de gemeentelijke brieven?

De bruid wordt daar niet genoemd.

Terwijl de gedachte, dat de gelovige op enige wijze zichzelf zou hebben te bereiden voor een ontmoeting met Christus, is in strijd met de leer van Paulus. Zijn geïnspireerde brieven leren, dat wij als gelovigen een ontmoeting met Christus gehad hebben en sindsdien leven in gemeenschap met Christus. Als dat juist is, kan de gemeente absoluut niet de bruid zijn, aangezien gemeenschap is voorbehouden aan de getrouwde vrouw en niet aan iemand die dat binnen zekere tijd hoopt te worden.

Vlak na zijn bekering werd hij gedoopt en Handelingen 9 vers 20 zegt: Hij predikte terstond Christus, dat Hij de Zoon van God was.

Waarom zou Paulus de aardse Jezus verkondigen,die was gestorven.

het is niet terzake doende, maar het woord toeval komt verschillende keren voor in de Bijbel.Kijk maar in de concordantie.

Wat is je punt hier?

Hier ben ik het helemaal mee eens, bloed is leven en daarom gedenken wij bij brood en beker Zijn opstanding en niet Zijn sterven.

Misschien komen we wat dichter tot elkaar.

Helemaal mee eens.

Ok Piet, maar ik verkondig geen vleselijke Christus, Jezus is dood en Christus is de Gezalfde en zit nu aan de rechterhand van de

Vader en Zijn Geest is in de Gemeente en elke individuele gelovige.Die tekst die jij aanhaalt gaat over het ongeloof van de Joden; Welke zijn de vaders, en uit welke Christus is, zoveel het vlees aangaat. Het gaat hier over de afstamming van de Here Jzus als je het hele hoofdstuk in zijn geheel leest. Dus ik weet niet wat je punt is, Piet.

Als iets heel onduidelijk is en niemand begrijpt het word ik altijd argwanend, maar wellicht te snel met mijn oordeel, maar het is niet het eerste wat ik van je lees.

Je stelt dat het een fundamentele misvatting is om een vleselijke Christus te willen. Wie wil dat dan?

Wij bezitten niet de gave van Gods Geest, wij bezitten de Geest die in ons woont en dat is de Geest van God of de Geest van Christus.

W.s. bedoel je dat ook maar 'de gave' zet me op een ander been.

Pas na het opvaren naar de Vader om tot Zoon te worden aangesteld op Zijn opstandingsdag en heel concreet toen Hij definitief opvoer, zond Hij ons de Trooster Die ons in heel de Waarheid zou leiden. En Die van Zichzelf niet zou spreken. Wij geloven niet in de Heilige Geest maar in de Here Jezus Christus. Wij zijn geen 'Jesus people' ,maar Christenen of Gelovigen of Heiligen in Christus.

dit is ook zo'n vage tekst, je brengt het in relatie met de vleselijke Christus, volgens mij komt dit woord nergens in de Bijbel voor, tenzij je dat aan kunt tonen. En het in jezelf zoeken is wat ik dan onzin noem. Wij zouden niets in onszelf zoeken. Wij zouden zoeken de dingen die boven zijn.

Christus in U de hoop der heerlijkheid is een citaat uit de kolossenzenbrief, maar ik vraag me af of je het net zo bedoelt als de Bijbel, en dat is nog steeds mijn argwaan, een waarheid die er net langs loopt maar het net niet is.

Waaruit bestaat verlossing?

DAt bestaat uit het verzoenend werk van Jezus Christus.

En de laatste zin zet me weer op een merkwaardig been.

die in u tot leven gewekt en geboren is.

Nee wij zijn door wedergeboorte een nieuwe schepping geworden en Jezus is geboren en bij Zijn opstanding werd hij Christus de Gezalfde en tevens werd Hij de Eerstgeborene van een nieuwe schepping.

Je gebruikt steeds onbijbelse termen en ik heb het gevoel dat ik in jouw betoog al of niet door jou zo bedoeld aan het knopen tellen ben. Ja, nee, ja ,nee, ja, nee,

En dat maakt het zo warrig.

Romeinen 8 vers 9 zegt Doch gijlieden zijt niet in het vlees, maar in de geest, zo anders de Geest Gods in u woont. Maar zoiemand de Geest van Christus niet heeft, die komt Hem niet toe.

Dat is correct vertaald. En voor mij heel begrijpelijk.

Wat wil je ermee zeggen in dit verband, dat is me nog niet duidelijk.

een profetie uit Psalm 2 en Psalm 110 wat wijst op Zijn aanstelling tot Zoon en zoon heeft in de Bijbel altijd met erfrecht te maken. Wat zou Hij erven? Het koninkrijk. Wanneer werd Hij daartoe aangesteld?

Bij Zijn opstanding toen Hij de Christus werd.

Wanneer werden de vijanden gezet tot een voetbank Zijner voeten?

Dat moet nog gebeuren. Wanneer werd Hij Priester naar de ordening van Melchizédek. Psalm 110 vers 4 bij Zijn opstanding en dat is nog steeds Zijn huidige positie en werk. Hij pleit als advocaat voor ons. En wij zullen met Hem priesters en koningen zijn.

En vers 7 slaat weer op Psalm 1 Hij zal op de weg uit de beek drinken; daarom zal Hij het hoofd omhoog heffen (=opstanding).

Alle psalmen spreken over hoe Jezus de Christus zou worden via de mond van David. Welgelukzalig is de Man en dat wijst direct op Christus.

Psalm 2 Gij zijt mijn Zoon heden heb ik u gegenereerd. En dat heden is op de dag van de opstanding. De Heer is allereerst verschenen aan Maria (de Gemeente) en daarna voer Hij op naar Zijn Vader om de Gemeente aan te bieden en om aangesteld te worden tot Zoon, erfgenaam en Hogepriester. Daarna ging Hij terug en mochten ze Hem aanraken. Dan openbaart Hij Zich als Christus aan de dicipelen en dan aan de ongelovige Thomas (een beeld van het ongelovig Israël)

En dat is allemaal in de positie van Christus.

Filippensen:

Paulus en Timotheus ,dienstknecht van Jezus Christus al de heiligen in Christus Jezus die te Filippi zijn met de opzieners en diakenen.

Genade en vrede (dus eerst de groet aan de heidenen en dan aan de Joden)

Kolossenzen;

Paulus een apostel van Jezus Christus, door de wil van God en Tmotheus, de broeder, de heiligen en gelovigen broederen in Christus, die te Kolosse zijn.

Genade zij u en vrede (eerst de groet aan de heidenen en dan aan de joden) van God onze Vader en de Heere Jezus Christus. Jehova, Jezus, de Messias.

Paulus gebruikt vaak het woord; de heiligen in Christus Jezus en dat zijn Christenen.

Idem de brief aan de Thessalonicensen

En Galaten is helemaal duidelijk in vers 1;

Paulus een apostel niet van mensen geroepen, noch door een mens, maar door Jezus Christus en God de Vader, die Hem uit de doden heeft opgewekt.En weer genade en vrede van God de Vader, en onze Here Jezus Christus.

De Hebreeën brief begint anders; God voortijds veelmaal en op velerlei wijze gesproken hebbende door de profeten, heeft in deze laatste dagen gesproken door de Zoon Welke Hij gesteld heeft (bij Zijn opstanding) tot een Erfgenaam van alles, door Welke Hij ook de wereld gemaakt heeft.

Dewelke alzo Hij is het afschijnsel Zijner heerlijkheid enz,,,

Ik vrees dat het paarlen voor de zwijnen is, maar ik heb nog nooit zoveel onzin bij elkaar gezien en meen dat dat wel onder de aandacht moet komen. Het lijkt interessant maar het is zo onbijbels als wat.

De topic opener weet het antwoord op zijn eigen vraag maar al te goed, maar het is de verkeerde vraag en ook het verkeerde antwoord.

Onzin het woord Messias is het Hebreeuwse woord voor het Griekse Christos.

Wij hebben als niet joden alles met dat woord te maken, daarom zijn wij Christenen omdat ons leven verborgen is met Christus in God (Kolossenzen 3 vers 3)

Wat een ingewikkelde manier om een onbijbelse leer te brengen.

Het zit heel gehaaid in elkaar.

Maar wat ik leest is het volmaakte offer van de Here Jezus waar bloed gevloeid heeft. Jezus stierf als mens want Zijn komst is een komst in vernedering.

Na Zijn opstanding volgt Zijn Zoonstelling en werd Hij erfgenaam en Hogepriester en Koning.

Dat is Zijn huidige positie, weliswaar koning van een verborgen koninkrijk, maar wel heel duidelijk de Hogepriester van het Nieuwe Verbond. Naar de ordening van Melchizédek.

De Geest stierf niet maar de mens Jezus, Die Zijn godheid afgelegd had.

Paulus sprak tot de Korinthiërs in de verwijtende zin dat Hij niets anders aan hen kwijt kon dan Jezus en Dien gekruisigd. Hij wilde ze n.l. bepalen bij het belangrijkste n.l. dat Jezus, Christus werd en dus de Gezalfde.

Paulus was de dertiende apostel en had een speciale bediening en aan Hem waren de verborgenheden van de Gemeente geopenbaard.

Wij dan gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God, door onze Heere Jezus Christus.

Hier zijn alle namen en posities vertegenwoordigd.

Jehova, Jezus en Messias.

Zelfbevrediging (of masturbatie) heet van oudsher onanie. Het is volstrekt terecht dat deze term in onbruik is geraakt. Onanie herinnert aan de Bijbelse naam Onan.

Van hem lezen we dat hij zijn zaad verspilde op de grond en deed wat kwaad was in de ogen des HEREN (Genesis 38:8-10). Traditioneel heeft men gemeend dat het kwaad dat Onan deed, zijn zaadverspilling was. Dat is een misverstand. Wat Onan trouwens deed was geen zelfbevrediging maar de oudst bekende vorm van anti-conceptie, deftig coïtus interuptus geheten.

Maar ook dát was zijn zonde niet. Onan wilde geen nakroost verwekken voor zijn overleden broer.

Dát werd hem door God aangerekend.

Bron Br. A Piet van Goedbericht

Van oudsher worden een aantal Bijbelteksten in verband gebracht met zelfbevrediging. Hier volgen er een paar:

Romeinen 1:24. De Lutherse vertaling is hier nogal suggestief: 'om hunne eigene lichamen te schenden aan zichzelve...'. Zelfs in deze weergave dient men de gedachte van zelfbevrediging er éérst in te leggen om deze vervolgens er weer te kunnen uithalen.

Bovendien, de Staten Vertaling die hier veel correcter is, luidt: 'om hun lichamen onder elkander te onteren'. Het verwijst naar de homosexuele praktijken die genoemd worden in navolgende verzen (let op het 'daarom' van vers 26).

2Timotheüs 2:22: 'de begeerten der jeugd'. Ook hier geen enkele noodzaak om aan zelfbevrediging te denken.

1Korinthe 7:5: 'opdat niet de satan u verzoeke wegens uw gemis aan zelfbeheersing'. Paulus doelt hier niet op zelfbevrediging maar 'op de gevallen van hoererij' (7:2).

Matteüs 5:27,28: 'Gij hebt gehoord, dat er gezegd is: Gij zult niet echtbreken. Maar Ik zeg u: Een ieder, die een vrouw aanziet om haar te begeren, heeft in zijn hart reeds echtbreuk met haar gepleegd.'

Niet de sexuele begeerte in het algemeen wordt hier veroordeeld maar het begeren 'uws naasten vrouw' (Exodus 20:17). Welke zin zou anders de verwijzing naar echtbreuk hebben?

Op de keper beschouwd treffen we niet één (expliciete) vermelding van zelfbevrediging aan in de Bijbel.

Er wordt gesproken over 'wanneer bij een man een zaaduitstorting plaats heeft' (b.v. Leviticus 15:16), maar de wijze waarop deze tot stand komt speelt kennelijk geen rol.

Dat zelfbevrediging wel degelijk zondig kan zijn, staat overigens buiten de discussie. Dat is b.v. het geval wanneer een mens 'verslaafd is aan velerlei begeerten en zingenot' en dus geen meester meer is over zichzelf (Titus 3:3).

Of in een huwelijk waarin de één zich onttrekt aan zijn (of haar) partner (1Korinthe 7:3-6).

Door de eeuwen heen heeft 'de kerk' mensen angst aangepraat voor het eigen lijf. Vanaf de kansel werd opgeroepen te strijden tegen 'het vlees'. Dat zo'n strijd tegen de natuur ingaat, bevestigde slechts de kerkelijke leer, die inhoudt dat de menselijke natuur totaal verdorven is (in de Schrift is juist het tegennatuurlijke zondig!).

Het hoeft niet te verbazen dat zulke opvattingen tot op vandaag, tot onnoemelijk veel sexuele frustratie hebben geleid. En niet te vergeten: tot hypocrisie...

Bron www.goedbericht.nl

welk woord voor mens wordt daar gebruikt?

En hoe kan het lichaam van een Hoofd, Die de Bruidegom is een ander persoon n.l. de bruid zijn.

In de Bijbel is de maan een beeld van Israël en de zon een beeld van Christus.

De Bijbel spreekt wel over het vrouwelijke en het mannelijke in de relatie van dat het lichaam vrouwelijk is t.o.v. het hoofd.

In Psalm 19:6 wordt de zon vergeleken met een bruidegom. Kennelijk met de maan als bruid. Vanouds wordt de maan gezien als een type van de vrouw. Beiden ondergaan een maandelijkse cyclus. Interessant is ook dat volle maan een klassiek symbool is van vruchtbaarheid. De maan is dan namelijk halverwege haar cyclus en dit komt overeen met de vrouw die halverwege haar cyclus vruchtbaar is.

Zoals het licht van de maan eigenlijk het licht van de zon is, zo is de vrouw de heerlijkheid van de man. 1Korinthe 11:7

De verhouding man-vrouw wordt in Efeze 5 vanuit een uniek hoog niveau bezien. Ze wordt vergeleken met de verhouding tussen het Hoofd en Lichaam. 'Zo zijn de mannen schuldig hun vrouwen lief te hebben als hun eigen lichamen. Wie zijn eigen vrouw liefheeft, heeft zichzelf lief, want niemand haat ooit zijn eigen vlees'. Efeze 5:28,29,33

Het is heel gebruikelijk in kerken en kringen om te zeggen dat we ons vlees moeten haten. Maar Paulus stelt daarentegen als een vanzelfsprekendheid: 'niemand haat ooit zijn eigen vlees'. Niet het vlees als maar de 'gezindheid van het vlees' is zondig. D.w.z. niet de neigingen en driften van het lichaam op zich zijn verkeerd maar het geleid worden daardoor. Efeze 5:29; Romeinen 8:5,6,7

Heel Paulus' betoog vanaf Efeze 5:22 is gebaseerd op het tweede hoofdstuk van de Bijbel. Op de schepping van Eva uit Adam. Eva was in feite lichaam van Adam. Voordat Adam en Eva één vlees werden, waren ze al één vlees!

Na het citeren van Genesis 2:24 roept Paulus: deze verborgenheid is groot! Oppervlakkig gezien gaat dit vers over de eenwording van man en vrouw in het huwelijk. Maar ónder de vlakte gezien heeft (volgens Paulus) de uitspraak 'die twee zullen tot één vlees zijn' betrekking op Christus en de Gemeente. Efeze 5:31,32

Adam is een bekend beeld van 'de laatste Adam', Christus. Alles is onder de voeten van zowel Adam als 'de laatste Adam' gesteld. En heel de mensheid is begrepen in zowel Adam als de laatste Adam.

Efeze 1:22; 1Korinthe 15:22,45;

Eva, die nooit iets anders geweest is dan één vlees met Adam, is juist in dit unieke feit een voortreffelijk type van de Gemeente. De Gemeente is ook nooit iets anders geweest dan één Lichaam met Christus. We zijn 'IN HEM uitverkoren vóór de nederwerping der wereld'. Efeze 1:4 top

Het unieke van de Gemeente is dat ze volkomen deelt in de positie van Christus. Ze zijn één zoals hoofd en lichaam dat zijn. Alles wat Hij ontvangt, ontvangen wij ook. De Gemeente die Zijn Lichaam is, is Zijn completering. Zonder ons, zou Hij niet compleet zijn. Romeinen 8:17; Efeze 1:22,23

In liederen en prediking is het heel populair om de Gemeente voor te stellen als bruid. Maar in de brieven van het 'Nieuwe Testament' komt dit woord NIET ÉÉN KEER voor. Het gaat ook totaal in tegen de boodschap van Efeze 5. Want we zullen niet als een bruid één vlees worden met Christus maar we zijn één vlees met Hem. 'Omdat we leden zijn van Zijn Lichaam'. We zien niet uit naar de gemeenschap met Hem, we leven er uit! Efeze 5:29

Israël is de bruid

De bruid in de Bijbel is Israël. Nog steeds leeft dit volk niet in gemeenschap met de Man. Sterker nog: ze zullen zich straks verbazen over Zijn identiteit! Maar de bruiloft komt. De bruiloft van het Lam. 'Op de derde dag zal er een bruiloft zijn...'. En alle volken zullen deze heugelijke dag (van duizend jaar) vieren. Jesaja 62:5; Hosea 2:19,20; Zacharia 12:10; Openbaring 19:7-10; Johannes 2:1 .

Zijn komst is eigenlijk niet het goede woord, want wij gaan Hem tegemoet en Hij ons en de ontmoeting is niet op de aarde. De opname van de Gemeente is wat anders dan Zijn wederkomst op de Olijfberg.

Dat is toch niet aan jou om daar over te gaan.

Dat kun je dan wel liefde noemen maar zo komt het niet op me over.

In die tekst in Korinthe staat in de SV; Want ik ben ijverig over u met een ijver Gods; want ik heb ulieden toebereid, om een reine maagd aan een man voor te stellen, aan Christus.

Elders staat dat de Gemeente zal opgroeien tot een volwassen man en dat Christus het Hoofd is van de Gemeente Zijn Lichaam.

Op vele wijzen wordt beschreven, hoe straks een gelovig Israël zal huwen met Christus.

Maar het is niet het onderwerp van dit topic. Dus ik wou het maar afsluiten.

vr. gegroet.

dubbele post

dubbele post

dubbele post

dubbele post

Mag ik de tekst weten?

Hoe kom je tot deze conclusie?

Mooi.

Nee.

Openbaringen 7 kenmerken is dat Dan en Efraim ontbreken.

Efraim is een type van de Gemeente en dat gedeelte gaat dus niet over de Gemeente.

Het volgende stuk gaat over degenen die uit de grote verdrukking komen. Zie vers 14.

Ik denk dat we het aan de Heer Zelf kunnen vragen.

'Uw bescheidenheid zij alle mensen bekend.

Hoe kunnen wij de bruid zijn als wij samen met Christus de bruidegom vormen.

De Bijbel leert dat Israël de toekomstige bruid is, en dan een bekeerd Israël, maar het is off-topic.

Wat wil je nu nog weten?

De conclusie is dus;

Wanneer van de doop met de Heilige Geest gesproken wordt, is daardoor altijd het komen

van de Geest van God op Pinksterdag bedoeld. Toen nam Hij woning in de gelovigen en maakte hen daardoor leden van het Lichaam van Christus, de Gemeente Gods. Dit is een éénmalig feit dat niet herhaald wordt.

Tegenwoordig ontvangt ieder, die tot overgave komt en wedergeboren wordt, de Heilige Geest als

zegel en onderpand. Hij wordt bij het Lichaam van Christus gevoegd,(de Bruidegom)

maar dit feit wordt in

het Nieuwe Testament niet 'doop met de Heilige Geest' of 'geestesdoop' genoemd. Wel spreekt de Bijbel over 'vervuld zijn met Heilige Geest'

Wat wil je nu weten, wij weten toch hoe dat gegaan is.

Ja en?

Klopt.

Een uitzonderingssituatie dus.

Het ontvangen van de Heilige Geest was mogelijk vanaf de opstanding want de Heer was de eerste Die die Geest ontving en elke gelovige Die in Christus is ontvangt die Geest. Of die Geest in elke gelovige even actief is, is al eerder uitgelegd, want dat denk ik niet.

Blijft nu alleen de handoplegging nog over als door mij onbewezen?

Het quoten en kopiëren lukt de hele middag niet, ik weet niet waar het aan ligt.

Maar nog een reactie op je post, ik ontken niet dat een gelovige vervuld is en gaven van de Heilige Geest ontvangt, maar de gelovige ontvangt de HG direct bij wedergeboorte. En de gaven die de gelovige ontvangt zijn verantwoordelijkheden ten behoeve van De Gemeente.

n.l. tot opbouw daarvan, laat daar geen misverstand over ontstaan. Het onderwerp wordt her en der behandeld dus ik weet soms niet meer waar ik wat gepost heb.

Het OT is een afschaduwing van de toekomende dingen, dat is correct en dat heb ik in dat verband verkeerd opgepakt denk ik.

Ik word er ook een beetje tureluurs van zo langzamerhand. Jij niet?