Antonius

En, hoe is het gegaan?

Joh. 17:20-23

"20 Ik bid niet alleen voor hen, maar voor allen die door hun verkondiging in mij geloven. 21 Laat hen allen één zijn, Vader. Zoals u in mij bent en ik in u, laat hen zo ook in ons zijn, opdat de wereld gelooft dat u mij hebt gezonden. 22 Ik heb hen laten delen in de grootheid die u mij gegeven hebt, opdat zij één zijn zoals wij: 23 ik in hen en u in mij. Dan zullen zij volkomen één zijn en zal de wereld begrijpen dat u mij hebt gezonden, en dat u hen liefhad zoals u mij liefhad."

Ef. 4:13

"...totdat wij allen samen door ons geloof en door onze kennis van de Zoon van God een eenheid vormen, de eenheid van de volmaakte mens, van de tot volle wasdom gekomen volheid van Christus."

en

1 Kor. 12:12

"Een lichaam is een eenheid die uit vele delen bestaat; ondanks hun veelheid vormen al die delen samen één lichaam. Zo is het ook met het lichaam van Christus."

Ik denk dat bij Christus' wederkomst de Waarheid openbaar zal worden, zichtbaar en begrijpelijk voor alle mensen, en dat er dan sprake is van eenheid.

naar de H. Mis van morgen, en overmorgen, en ...

Een van de - vele - voordelen van de RKK is dat ook een H. Mis op zaterdagavond als vervulling van de zondagsplicht geldt, en in veel kerken zijn er ook op zondag meerdere H. Missen.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet weet of die tekst ook in het Nederlands bestaat, heb ik in ieder geval nog nooit gehoord. Ik ken hem wel in het Duits:

Gegrüßet seist Du, Königin

Mutter der Barmherzigkeit.

Unser Leben, unsere Wonne

und unsere Hoffnung, sei gegrüßt.

Zu Dir rufen wir, verbannte Kinder Evas

Zu Dir seufzen wir, trauernd und weinend

in diesem Tal der Tränen.

Wohlan denn, unsere Fürsprecherin,

wende Deine barmherzige Augen uns zu.

Und nach diesem Elende, zeige uns Jesus,

die gebenedeite Frucht Deines Leibes.

Oh gütige, oh milde, oh süße Jungfrau Maria!

Ik kan me voorstellen dat ze het "Salve Regina" zongen, daarmee wordt normaal gesproken de compleet (het laatste daggebed van het getijdengebed) afgesloten.

Salve regina, mater misericordiae

Vita dulcedo, et spes nostra salve.

Ad te clamamus, exsules filii Evae

Ad te suspiramus, gementes et flentes

In hac lacrimarum valle.

Eia ergo, advocata nostra,

illos tuos misericordes oculos

ad nos converte.

Et Iesum, benedictum fructum ventris tui

nobis post hoc exilium ostende.

O clemens, o pia, o dulcis

Virgo Maria!

Als het mag, voor mij liever zo:

[afbeelding]

(al is dit plaatje, uit Amerika, wel heel traditioneel: vrouwen zelfs met hoed of hoofddoek. Dat gebeurt in Europa in de meeste katholieke kringen niet meer).

Ik heb mijn betere helft leren kennen bij een gebedsactie voor ongeboren kinderen in München, waar ik min of meer toevallig verzeild was geraakt. Ze leek me toen al erg aardig en het viel me op dat ze mooi zong, maar voor de rest heb ik geen actie ondernomen. Toen ik dat voorjaar weer een tijdje in München was heb ik haar in de kerk gezien. Later dat jaar heb ik haar een keer aangesproken en haar e-mail-adres gekregen, toen heb ik haar een keer een mailtje gestuurd en gevraagd of we eens wat konden afspreken, want dat ik met haar over een aantal geloofsdingen wilde praten. Ze studeerde namelijk theologie, en ik was net katholiek geworden. Enfin, zo gebeurde, we hebben ergens samen ontbeten en lang gesproken, waarbij ze me vertelde dat ze er serieus over nadacht om het klooster in te gaan. Nota bene bij de karmelitessen, een vrij streng contemplatieve orde. Dat vond ik wel jammer, want ik vond haar echt heel aardig, maar zo'n roeping mag je niet in de weg staan (vond en vind ik).

Dus verder niets gedaan, behalve af en toe eens een mailtje uitgewisseld en elkaar af en toe eens ontmoet als ik weer in München was, en vorig jaar naar een uitvoering van de "Matthäus Passion" in een Beiers klooster gegaan waarvoor ik twee kaarten had. Totdat ze eind vorig jaar een mailtje stuurde met ergens de terloopse opmerking erin dat ze "hoewel ze eerst heel zeker van haar zaak was, nu meer nadacht over het huwelijk en een christelijk gezin". In december was ik weer in Beieren en heb ik haar opgezocht, en we hebben tijdens een urenlange wandeling in de sneeuw heel veel gesproken. Sinds eind januari zijn we officieel samen en sinds ze in februari klaar is met haar studie woont ze bij mij in het dorp, zodat we elkaar vaak zien. Ik ben God erg dankbaar dat ik haar heb mogen ontmoeten!

Op donderdag 03 augustus 2006 08:20:54 schreef wateengedoe2 het volgende: [...] Dat is er al in de Moederkerk, dus waarom moeilijk doen

Precies! Ik reis beroepshalve heel veel, en ik kan waar dan ook ter wereld een H. Mis volgen en innerlijk meebidden zonder te verstaan wat er gezegd wordt. Bij de Latijnse liturgie is dat natuurlijk nog sterker het geval, maar die wordt sinds Vat. II niet op zo grote schaal meer gevierd.

Natuurlijk! Dat zich Gods Heilige Wil aan jou moge vervullen!

Ik bid ook graag geknield, heb ik mijn slaapkamer een soort gebedshoek met een mooie ikoon, een kruis en een kaars, waar ik graag op mijn knieën op een kussen bid. Vaak bidden we hier ook samen als mijn vriendin er is. Soms bid ik ook liggend op de grond in kruisvorm, zoals eerder hierboven beschreven, of ook geknield met de armen uitgestrekt, maar zo bid ik eigenlijk alleen wanneer er niemand anders is. Heel af en toe bidden we ook wel eens zo de rozenkrans samen, waarbij we elkaars armen ondersteunen wanneer het met uitgestrekte armen te zwaar wordt, zoals Aäron bij Mozes. Dat is ook symbolisch, dat je elkaar in een relatie ook (júist) in het geloof ondersteunt.

Mijn morgen- en avondgebed doe ik meestal in bed, en de rozenkrans bid ik ook graag in de auto of in het vliegtuig. In de auto tel ik dan met mijn vingers, God heeft ons immers niet voor niets tien vingers gegeven!

Ik was gereformeerd, maar ben (na lang zoeken) twee jaar geleden rooms-katholiek geworden en heb het idee dat ik "thuis" ben. Daar ben ik dankbaar voor!

Ik heb ook ooit wel eens ergens gelezen dat er verschil was tussen:

"met vakantie gaan" - protestants en

"op vakantie gaan" - katholiek.

Onlangs had ik het zelf als voormalig protestant ook met een katholiek over "een kerkdienst", wat een enigszins vragende blik opleverde; er wordt meestal van een "Heilige Mis" of "viering" gesproken. Tenslotte is ons geloof ook iets wat we in dankbaarheid mogen vieren!

Oftewel: 'Aaahhhhhhhrrrggg, ze wil nu ook al nuchter naar de zondagsmis!' (ze weet dat ik altijd direct ontbijt zodra ik uit bed ben)

Zo reageerde mijn moeder gistermorgen ook, toen mijn ouders bij mij logeerden. Klassiek-protestantse reactie: "Er staat toch nergens in de Bijbel, dat je nuchter naar de kerk moet..."

Overigens, ik ben ook van de protestantse naar de katholieke kerk overgestapt, en kon het na het lezen van bovenstaand citaat niet nalaten even te reageren. Mijn "verhaal" zal ik graag binnenkort een keer schrijven, als ik wat meer tijd heb. Lees al een tijdje hier mee, met veel plezier, en hoop wellicht zo nu en dan eens een bijdrage te mogen leveren.