Antonius

Ja, bij ons in de parochie hebben ze nog zo iemand, die in het Duits 'Kirchenschweizer' wordt genoemd. Hij vervult ook een belangrijke rol bij het plechtig binnentreden van de priester(s), diaken, schola etc. voorafgaand aan de Mis, waarbij hij toeziet op de juiste volgorde.

Mag het ook op de tong zijn? Persoonlijk wil ik met mijn niet-gewijde handen niet de H. Hostie aanraken, waarvan ik geloof dat het door de consecratie het H. Lichaam van de Here Jezus zelf is.

En inderdaad is een veilige manier om gelovigen toch onder beiderlei gedaante te laten communiceren, de priester de hostie in de wijn te laten dopen en die de communicant dan op de tong te leggen. Gebeurt in mijn woonplaats altijd op Witte Donderdag. Idealiter ook nog met een misdienaar die er een pateen onder vasthoudt (een soort schaal), waarop eventuele kruimels of druppels kunnen worden opgevangen.

Ja, ongetwijeld ook, en daarnaast, wanneer de programmering start, dagelijks een H. Mis, Rozenkrans, getijdengebed (Laudes en Vesper), een programma waarin mensen gebedsintenties kunnen opgeven en nog meer.

Ik ken Radio Maria uit Oostenrijk, waar de zender een groot succes is. Hopelijk gaat dat hier ook werken!

Antonius Maria of Johannes Maria voor een jongen en Anna Maria voor een meisje.

Verder kan ik me ook niet voorstellen, dat ouders hun kinderen soms met belachelijke namen opzadelen. Twee voorbeelden uit de praktijk (ja, echt gebeurd):

Ik ken iemand die van oude Franse auto's houdt, op zich niets mis mee (integendeel!), maar om je dochters dan Peugette en Micheline te noemen... (echt waar!).

Of iemand die de Italiaanse coureur Mario Andretti bewonderde (voor de jongere lezers: wereldkampioen Formule 1 in 1978). Dat hij zijn ene zoon Mario noemde, kan ik me nog voorstellen, maar Andretti als voornaam... Die jongen zit er z'n hele leven mee!

Radio Maria, 675 kHz AM (Middengolf), vanaf mei van dit jaar.

In het Duits wordt dat met drie kernbegrippen omschreven: "eucharistisch, marianisch, papsttreu" - leven met de H. Eucharistie als middelpunt, met Maria als weg naar Christus als Verlosser en trouw aan de paus. Dit alles als "typisch katholieke" elementen, ter aanvulling van dat wat, als het goed is, aan de basis ligt van het geloof van álle Christenen, namelijk de tien geboden en het geloof in Jezus als Verlosser. De combinatie van die elementen beschouw ik ook als het echte katholieke geloven. Meer wellicht op een later tijdstip.

Een hele waslijst, deels privé, deels beroepsmatig:

Katholiek Nieuwsblad, Elsevier, Autovisie, Autosport, Motorsport Aktuell, Motorsport, Formule 1, Octane, Classic & Sportscar.

Ja, ik doe iets met auto's, en met autosport.

ik ook!

Zoals je weet woon ik in Duitsland, en heb ik ook een redelijke "Duits-katholieke" opvoeding gehad. In de Duitstalige katechismus die ik heb, staat in ieder geval dat van iedere katholiek verwacht wordt dat hij of zij op vrijdag een offer brengt, en dat kan bijvoorbeeld zijn door het niet eten van vlees, of het achterwege laten van iets anders dat je graag doet.

Vroeger was het niet eten van vlees ("abstinentie") de gangbare methode, en daar komt het nog steeds bij veel mensen wel bekende begrip "vrijdag-visdag" vandaan - hoewel bij de visprijzen van vandaag de dag vis misschien nog wel meer als luxe mag gelden dan vlees.

Overigens zijn er wel uitzonderingen, bijvoorbeeld voor mensen die op reis zijn, die ziek zijn etc. Ik schreef ook "indien mogelijk": soms (vaak) ben ik zelf ook onderweg en dan kan je niet in alle gevallen uitzoeken wat en hoe je eet. Maar als het enigszins kan, houd ik me daaraan.

Gelukkig heb ik die ambitie niet zo heel erg, anders werd het een saaie vakantie in Oostenrijk, zo zonder schnitzels

Weet dan overigens wel, dat een echte "Wiener Schnitzel" van kalfsvlees is, en een gepaneerde Schnitzel van varkensvlees (zoals die in 95% van de restaurants wordt verkocht, want goedkoper!) volgens de officiële regels eigenlijk alleen maar als "Schnitzel Wiener Art" mag worden aangeduid.

Oh ja, en als orthodox-katholiek eet ik op vrijdag indien mogelijk helemaal geen vlees, omdat het een goed katholieke traditie is om op vrijdag een bepaald offer te brengen, ter nagedachtenis aan het feit dat Jezus op een vrijdag voor ons gestorven is. Sinds het 2e Vaticaans Concilie geldt er op vrijdag officieel geen abstinentie van vlees meer (een ander offer is ook goed), maar het mag natuurlijk nog wel!

@RobertF: sorry, het is niet Boxtel, maar Boxmeer, en (zoals je weet) niet al te ver van Kevelaer weg. Er is een jaarlijkse "Boxmeerse Vaart" als processie en verder weet ik van een jaarlijkse georganiseerde bedevaart vanuit Kevelaer naar Boxmeer.

Meer informatie is te vinden op de site van het Meertens-instituut:

link

De verwijzing naar deze thread en het verzoek om hier wellicht ook een reactie op te leveren stond al een paar dagen in mijn mailbox, maar tot nu toe kwam het er niet van. En dat terwijl ik – hoewel niet erg actief met posten – ook tot de groep van “nieuwe katholieken†behoor. Mijn opname in de Kerk met mijn eerste biecht, eerste H. Communie en H. Vormsel vond plaats in juli 2004 in de kloosterkerk van Heiligenkreuz in Oostenrijk, en ik had me geen mooiere plaats ervoor kunnen wensen.

Het was inderdaad, zoals veel mensen dat beschrijven, een gevoel van “thuiskomenâ€, de geruststellende gedachte ergens mijn spirituele plek te hebben gevonden. Mijn nieuwsgierigheid, later gevolgd door verlangen, naar de rooms-katholieke kerk is hoogstwaarschijnlijk ontstaan tijdens vele vakanties als kind met mijn familie in Beieren en Oostenrijk, waar ik in eerste instantie werd aangesproken door de uiterlijke schoonheid van de kerken aldaar (heel anders dan de lege kerken bij ons), en daarna ook eens een Mis bijwoonde en gefascineerd raakte door de beleving daarvan. Gaandeweg ging ik op zoek naar het hoe en waarom, las veel, sprak met mensen en ontdekte niet in de laatste plaats ook het internet als een bron van antwoord op tal van vragen.

Daarbij kwam ik, gereformeerd opgevoed en in een goed-protestantse traditie groot geworden, tot de ontdekking dat heel veel (voor)oordelen die ik over de katholieke kerk met de paplepel had ingegoten gekregen (katholieken aanbidden beelden en Maria en de paus, en meer van dat kaliber), gewoon waren gebaseerd op onwetendheid en dat de praktijk helemaal niet zo erg bleek als mij vaak, hoewel met alle goede bedoelingen, was voorgehouden. Integendeel zelfs! Er gebeurde niets vervelends toen ik voor de eerste keer een kruisteken maakte bij mijn avondgebed in bed, en ook na het heel voorzichtig bidden van mijn eerste Weesgegroetje volgde geen zware straf. Wederom, integendeel. Langzaam maar zeker zette ik mijn zoektocht voort.

Achteraf bezien denk ik dat het een paar keer bijwonen van een H. Mis tijdens vakanties en het lezen daarover in het “Gotteslobâ€, het Duitstalige liedboek, waarin ook precies staat beschreven wat er tijdens een Mis allemaal gebeurt, mijn begrip voor en mijn verlangen naar het toetreden tot de r.k. kerk het meest hebben versterkt. Ik was (en ben) zo onder de indruk van het mysterie van de Eucharistie, dat het geen enkele moeite kostte te geloven dat, zoals de priester bij het hooggebed tijdens de consecratie bidt, door de werking van de Heilige Geest brood en wijn kunnen veranderen in lichaam en bloed van onze Here Jezus Christus. En dan is het, althans volgens mij, alleen maar logisch dat je daarvoor wilt neerknielen! Zo kwam ik ooit een keer terecht in een kerk in Tirol waar op dat moment ’s avonds een Eucharistische aanbidding plaatsvond, en daar heb ik vele uren doorgebracht.

Uiteindelijk was de weg naar het katholiek worden nog niet zo eenvoudig. In Nederland was de katholieke kerk heel anders dan ik in Beieren of Oostenrijk meemaakte. Vanwege mijn werk was en ben ik echter veelvuldig in die regio’s, en zo deed ik daar ook een aantal contacten op met mensen die mij geholpen hebben, de stap uiteindelijk te zetten, met als gevolg dat ik in juli 2004 dus “thuisgekomen†ben. Ik kijk zeker niet in teleurstelling terug op mijn protestantse jeugd, verre van dat zelfs. Ik ben ervan overtuigd dat mijn ouders mij naar beste eer en geweten zo hebben opgevoed, en daarvoor ben ik ze dankbaar. Maar ik ben ook blij dat ik mijn thuis nu in de katholieke kerk gevonden heb. Zoals de priester zei toen ik in de kerk werd opgenomen: “Je geeft niets op, maar je krijgt er oneindig veel bijâ€. En zo is het inderdaad!

Natuurlijk bestaat het gevaar bij mensen die “nieuw†zijn, dat ze doorslaan in hun streven. Mensen die net gestopt zijn met roken zijn vaak de fanatiekste anti-rokers, en dat kan ook in het geloof gelden. Daar probeer ik voor te waken. Ik geef graag blijk van mijn dankbaarheid en enthousiasme, maar probeer daarin wel enige matigheid te betonen en respect te houden voor mensen die een andere mening zijn toegedaan. Een “afzetten tegenâ€, zoals je bijvoorbeeld wel tegenkomt bij ex-protestantse schrijvers, wil ik beslist niet. Wel merk ik dat ik door er lange tijd zo bewust mee bezig te zijn (geweest), het geloof voor mij een belangrijker rol speelt dan vroeger. Vroeger was het meer iets vanzelfsprekends, nu is het meer een bewuste keuze.

Voor het beleven van mijn geloof is het heerlijk dat ik sinds twee jaar in een Duits bedevaartsoord woon, waar er wat dat betreft volop mogelijkheden zijn. Er worden hier iedere dag zes H. Missen gevierd, er is iedere dag Eucharistische aanbidding en mogelijkheid tot biechten, er zijn meerdere prachtige kerken, dus wat dat betreft is het een oase. Natuurlijk, niemand is verplicht om overal aan mee te doen, maar het is mooi dat het kan. Ik zing in het lokale koor en verzorg af en toe de (Nederlandstalige) lezing tijdens de zondagse Hoogmis. En niemand vindt het hier gek als je knielt voor het ontvangen van de H. Communie, en als je de Communie op de tong wilt ontvangen. Het hoeft niet, maar het kan. Voor mensen die houden van meditatief dansen is hier net zozeer plaats als voor liefhebbers van een traditioneel gevierd H. Mis in het Latijn, met veel wierook en mooie muziek. En dat allemaal binnen de bandbreedte van die ene katholieke kerk. Dat is misschien wel het mooiste van katholiek zijn. Ik kan het van harte aanbevelen!

Ik vond het een plezierige en inspirerende bijeenkomst. Mooi om met z'n allen de Mis te mogen meevieren, en het aansluitende samenzijn met prima verzorgde lunch (weg2: hulde en dank, alsmede voor het organiseren!) en interessante mensen, ondanks hun verschillende achtergronden toch ook met vele overeenkomsten. Dankbaar dat ik dit heb mogen meemaken, en dat geldt ook voor mijn verloofde.

Van die "sommige katholieken" ben ik er één, en mijn betere helft ook. Ga er gemakshalve maar van uit dat dat zondag ook geen probleem hoeft te zijn

Ik kom, en wel met z'n tweeën

Sluit ik me van harte bij aan! Ik weet - uit ervaring - hoe heerlijk het is om geloof met iemand te kunnen delen! Heel veel zegen toegewenst!

Iggi, ik zou je in dit verband graag een boek willen aanraden dat ikzelf heel waardevol vond en waarvan ik veel geleerd heb bij mijn overstap van de gereformeerde naar de rooms-katholieke kerk: "Maria, Königin des Himmels" van Scott Hahn, een Amerikaanse theoloog die zelf van de protestantse (Presbyterian) naar de rooms-katholieke kerk is overgestapt.

Ik heb het in het Duits gelezen, het origineel is natuurlijk in het Engels, heb geen idee of er ook een Nederlandse vertaling van bestaat. Het maakt in ieder geval de rol en positie van Maria heel duidelijk, als iemand die niet zelf vereerd wil worden, maar mensen naar haar Zoon leidt. Hahn maakt de vergelijking met een koningin-moeder, heel interessant.

Verder is er een boekje van een Nederlandse (protestantse) dominee over Maria, maar helaas kan ik je op dit moment niet met auteur en titel helpen. Zo gauw ik weer in de buurt van mijn boekenkast ben, zal ik het melden.

Daar heb je gelijk in, maar ik denk dat er geen bezwaar is voor rooms-katholieken om deel te nemen aan een oecumenische gebedsviering. Zo lang er maar geen sprake is van een "gezamenlijke avondmaalsviering" of welk etiket men daarop plakt, want dat is voor een rooms-katholiek de facto uitgesloten (of zou dat althans moeten zijn). Maar zelfs hier in mijn woonplaats Kevelaer, toch een katholiek bolwerk bij uitstek, vinden gezamenlijke oecumenische bijbelgesprekken en gebedsvieringen plaats.

Voor mij kunnen op dit moment zowel 4 als 11 februari nog.

Ik vind het ook jammer dat je weg(2)gaat, maar wel begrijpelijk. Ik wens je in ieder geval Gods zegen toe, en hopelijk ontmoeten we elkaar bij de Mis in A'foort.

Als ik mag en kan wil ik ook graag komen, afhankelijk van werk en eventuele dienst als lector.

(voor de goede orde: ik ben katholiek, uit volle overtuiging!)

Wat later pas dit onderwerp ontdekt. Ik ben er ook geweest, afgelopen zondag, al kon ik er niet zo heel lang aanwezig zijn. Maar ik heb er wel van genoten. Het informatieaanbod op de "markt" was heel ruim, van diverse kloosterordes die zoveel mogelijk hun jonge vertegenwoordigers (m/v) hadden gestuurd via het CDA, verantwoorde bananen en het Katholiek Nieuwsblad tot aan de Vereniging voor Latijnse Liturgie en de Landmacht (bien étonnés de se trouver ensemble).

Zoals ik op een ander forum ook al schreef, wat voor mij vooral opviel was de positieve sfeer die er hing. Gelijkgestemden ontmoeten die in al hun verscheidenheid toch één ding gemeen hebben, namelijk de vreugde om te mogen behoren tot de Wereldkerk, de vreugde om jong en katholiek te mogen zijn.

Van de mogelijkheid tot biechten werd, voorzover ik het kon zien, ruimschoots gebruik gemaakt. Ook de aanbidding van het uitgestelde Allerheiligste in de kapel (een voor de gelegenheid omgevormde squashbaan) - waarvan iets verder naar boven een prachtige foto is geplaatst waar je inderdaad helemaal stil van wordt - was een bijzonder indrukwekkende ervaring. Nooit gedacht dat ik nog eens op de houten vloer van een squashbaan op mijn knieën in aanbidding zou liggen, maar dat hangt natuurlijk niet van de locatie af...

Ik vond het zeer de moeite waard en ben blij dat ik er even geweest ben. Volgend jaar beslist weer, en ook langer. En voor wat betreft de leeftijd: ik voelde me er met mijn 33 jaar zeker niet te oud voor.

Overigens: zou het geen idee zijn om er volgend jaar ook een Credible-stand of in ieder geval een ontmoeting te organiseren?

En hier een foto van mijn eerste Heilige Communie op dezelfde dag, een moment waaraan ik nog steeds met zeer veel dankbaarheid terugdenk!

Hier een foto van mijn opname in de rooms-katholieke kerk, het Heilig Vormsel in de kloosterkerk van Heiligenkreuz bij Wenen.

Mooi geantwoord, Robert F! In dit verband wil ik ook graag nog een Bijbelvers noemen, en wel

Joh. 20:23,

waarin Jezus tegen zijn leerlingen zegt:

"Als jullie iemands zonden vergeven, dan zijn ze vergeven; vergeven jullie ze niet, dan zijn ze niet vergeven."

Dat is m.i. ook de Bijbelse onderbouwing voor het sacrament van de biecht.