Helena

Ja, hier moest ik vandaag aan denken. Mijn vorige vriendje was gelovig, maar 't geloof stond niet echt vooraan in de relatie. Sinds het uit is zijn der veel dingen gebeurt en ik heb toen besloten der 100% voor te gaan. En dat houd voor mij ook in dat ik geen relatie wil met een ongelovige jongen. Dat zou zelfpijniging zijn voor mij, of hij er nou dat beetje respect voor op zou brengen of niet, maakt al niet meer uit. Ik wil gewoon samen kunnen bidden, praten en op dezelfde hoogte zitten. God is niet meer weg te denken voor me en als ik door een relatie verder van Hem af zou komen te staan,

Quote: Op zondag 25 september 2005 14:42:24 schreef RobertF het volgende: Sjaloom Rei,, Er zijn geen bijbelteksten die zeggen dat je er geen herinneringen meer hebt, dus daaruit kun je concluderen dat we er elkaar en ons aardse leven zullen herinneren. Maar ja, er zijn ook geen teksten die zeggen dat je er nog herinneringen hebt, dus tja... Ach... Geluk is geluk. En hoe die Hemel ook in elkaar zit, ik denk dat niemand er zal hoeven te klagen...

Quote: Op zondag 25 september 2005 12:51:41 schreef jeroeno het volgende: [...] als we nu in de hel leven vind ik de hel nog niet zo erg. ik stel de hel veel erger voor. Idd... God is hier bij je. Daar niet hoor!

Quote: Op zondag 25 september 2005 12:47:29 schreef jeroeno het volgende: [...] maar de goeie herinneringen dan?

Quote: Op zondag 25 september 2005 12:40:55 schreef Kate het volgende: [...] Nee, niet voor eeuwig, maar tot de dood je scheidt. Overigens, in de hemel wordt niet gehuwd en ten huwelijk genomen! Maar de dood is overwonnen...

Quote: Op zondag 25 september 2005 12:39:20 schreef Kate het volgende: Ik geloof zeker dat we elkaar in de hemel zullen herkennen! Immers, Petrus, Johannes en Jakobus herkenden Mozes en Elia bij de verheerlijking op de berg. Zo zullen we dus zelfs mensen herkennen die we nog nooit ontmoet hebben... Wat onze herinneringen betreft, ik denk niet dat we die in de hemel nog zullen hebben. Er zijn een hoop nare herinneringen in een mensenleven, en in de hemel is alles volmaakt. Wij zijn daar ook volmaakt, een nieuwe schepping met een nieuw lichaam, en een vernieuwde geest. Kwalijke herinne

Sooow.... Ik heb geen flauw idee, eigenlijk. Maar ik hoop van wel natuurlijk... Alleen als je mensen kent daar, en de herinnering, zijn er dan geen mensen die je mist daar? Dat lijkt me geen hemels gevoel, btw... Maar neem het huwelijk, zij zullen één zijn, voor eeuwig verbonden, toch? Als je op aarde geestelijke banden hebt, kan ik me niet voorstellen dat deze in de hemel niet meer hebt. En betreft de hel, volgens mij is er dan de dood en niets meer. Geen leuke ontmoetingsplek, iig. Met een beetje redenering komen der wel wat ideetjes.