VDWeide

Al vier jaar lang ben ik vrijwilliger bij een organisatie die jonge asielzoekers op weg helpt naar zelfredzaamheid en economische zelfstandigheid. De laatste tijd laaien de discussies weer hoog op omtrent deze vluchtelingen. Dit raakt mij ontzettend. Het beeld dat de media van asielzoekers geeft is zwaar negatief. Ja, ik zie inderdaad het grootste deel van de stroom minderjarige vluchtelingen ongemotiveerd en zwaar depressief zijn. Stress door de slopende asielprocedure, trauma’s die hen ’s nachts uit hun slaap houden, huilend aan de telefoon met de nog overgebleven familieleden die ze maar eens in de zoveel tijd kunnen spreken. Kun je ze dit kwalijk nemen? Is dit niet een ontzettend menselijke reactie? Bovendien zijn dit dezelfde jongens die ondanks alle ellende nog steeds elke dag opstaan, ontzettend gastvrij zijn en je altijd een dankbare glimlach schenken.

Het is gemakkelijk om vanuit je veilige huiskamer te roepen dat de politiek ergens grenzen moet trekken en dat Nederland op een gegeven moment vol is. Denk eens twee keer na over het feit hoe vanzelfsprekend het is om een onderdak, materiële bezittingen en familie en vrienden om je heen te hebben. En beeld je eens in dat als je dit allemaal niet zou hebben en je in je eentje al die duizenden kilometers hebt gereisd om een nieuw bestaan op te bouwen, jij net als al deze vluchtelingen graag opgevangen en verder geholpen zou willen worden. Want als het andersom was geweest – zo gastvrij als ze zijn - zouden ze je met open armen ontvangen.