james

Nou ik weet het niet hoor. Volgens mij ben je ook niet goed bezig als je uren per dag christelijke games speelt. Maar ik ben wel beïnvloed door 'beeldscherm, brein en bidden' Dat geef ik toe. Misschien denk ik nu wel te zwart/wit

Hier heb ik een tijdje over na gedacht. Ik denk dat ik je punt begrijp. En er zit zeker wat in. Iedereen heeft z'n talenten enz. Maar even na aanleiding van het boekje, waarin het ook gaat over tijdsbesteding. Een Christen moet toch - wat hij verder ook doet - voldoende aandacht besteden aan bidden en het lezen van de bijbel. En zouden die twee activiteiten niet heel snel in de verdrukking komen als je (te) veel tijd aan internet besteedt? Bij mij wel ben ik bang, maar ik snap dat dit heel persoonlijk kan zijn.

Daar ben ik het dan niet mee eens. Iemand die zes uur of meer per dag gamed besteedt zijn tijd volgens mij echt niet goed. We krijgen onze tijd toch van God.

Ja, maar kunnen we dat? Er op een goede manier mee omgaan? Als ik naar jongeren in mijn omgeving kijk denk ik: nee dat lukt ze echt niet. En bij mezelf heb ik twijfels. Soms zo een tijd op facebook en daarna weer spijt van de tijdverspilling. Het klinkt goedkoop, maar het slokt je wel snel op.

Als de helft waar is van wat er in die boeken, zoals Beeldscherm brein en bidden staat, dan maken we ons er als christenen denk ik wel veel te weinig druk om. (ik tenminste wel.)

Herstel: inmiddels weet ik dat er mensen zijn die er zich wel druk over maken.

Helemaal prima. Dat is ook een andere discussie. Maar die over het boekje 'Beeldscherm, brein en bidden' houdt me - ook naar recente gesprekken - nog steeds binnen. Als internet echt de grootste bedreiging voor ons geloof is, zoals die Christelijke professor uit de V.S. zegt (en dit boekje toch ook wel met zoveel woorden, al geeft het ook de voordelen aan.) Waarom maken we ons er dan zo weinig druk om???

Een beamer gebruiken. Is dat niet een andere discussie?

Bonjour, ik denk dat ik het daar mee eens ben

Ik heb ook wel eens goede 'gesprekken' via internet gehad, al moet ik eerlijk zeggen dat een gesprek onder vier ogen toch iets anders is. Lichaamstaal schijnt meer dan de helft van onze gesprekken uit te maken. (ik weet even niet of ik dat in Beeldscherm brein en bidden of in een ander boek heb gelezen.) Wat die opmerking over 'echte boeken' betreft: dat heb/had ik ook. Een ereader vind ik persoonlijk niets. En n.a.v. het lezen van het boekje heb ik besloten weer meer boeken te gaan lezen. (nu nog uitvoeren)

Zet wat namen neer, dan kunnen we googlen. Hier zou ik nog op terugkomen. Behalve dan Susan Greenfield ook Nicolas Carr en Gerry Small. Nog meer trouwens. Ik dacht ook Nederlanders.

Van vissen houd ik niet, maar in het boek wordt wel aangeraden de natuur in te gaan en zo. Dat soort dingen schijnt dan dus wel weer goed voor je hersenen, concentratie enz enz te zijn. Maar internetten dus niet.

Is dat niet een beetje te simpel? Volgens mij wel. Als heel je manier van denken door veel internetgebruik zou veranderen, wordt het ook steeds moeilijker om tot een ander patroon over te gaan. Dat geldt tenminste voor mij eerlijk gezegd wel. Ik heb vaak gewoon geen rust meer om een boek te lezen, terwijl ik dat vroeger (voor mijn gevoel) veel gemakkelijker kon. De vraag voor mij blijft. Heeft dit boek gelijk en zijn mijn hersens in een bepaald opzicht veranderd? Of is het overdreven?

Wat mij het slechts bevalt is dat volgens het boek je hersenen door het vele internetten zo zouden veranderen, dat het juist steeds lastiger wordt om te lezen, bidden enz enz. Is dat echt zo? Zo ja, dan is dat toch wel een probleem.

En wat moeten we daarmee? Dat is natuurlijk de vraag. Het boek geeft allerlei adviezen, o.a. meer lezen. Maar redden we het daarmee?