Anoniem92

Ik weet niet zo goed hoe het is om verslaafd te zijn aan porno.

Misschien kan je bij jezelf nagaan wat de reden is?

Heb je een gemis aan iets? Bijvoorbeeld aan vrienden of een persoonlijke/emotionele connectie met iemand?

Het kan zijn dat je zo iets dan opvult met je verslaving.

Ik kan nu alleen maar zeggen: Blijf bidden en hoop op God

Sterkte

Liefs

Excuses als ik misschien iets oprakel terwijl dat niet nodig is, maar weet je misschien waarom hij geen gevoelens heeft bij, zich niet afhankelijk voelt van, en geen relatie voelt met God?

Nouja, hij is nooit zo opgevoed. Zijn familie heeft er helemaal niks mee. En zo iets groeit heel langzaam (denk ik) Maar goed, ik denk dat hij dat wel weet maar of hij dat ook begrijpt dat weet ik niet. Hij voelt gewoon op dit moment dat het persoonlijk niets voor hem betekend. Dus ik heb besloten om niet te gaan wachten.. Of in ieder geval: Niet te wachten binnen een relatie.

Dank jullie wel allemaal voor jullie steun en gedachtegang.

@Joon, volgens mij spreekt de bijbel erover dat geloof genoeg is, wat betekent dat aannemen dan eigenlijk?

Om met de Heidelberger Cathechismus te spreken is geloven een zeker weten én een vast vertrouwen. Geloven is dus niet alleen maar weten dat er een god is, maar ook je vertrouwen in God stellen.

En verder geef ik inderdaad veel credits aan die jongen. Maar ik zou ook zeggen dat het aan hem is om van gedachten te veranderen, hij is duidelijk degene die tot de conclusie is gekomen dat het niet zou gaan werken.

Inderdaad dat vertrouwen, dat bedoel ik. Ik denk dat er verschil bestaat tussen geloof, in de zin van iets weten, en geloof: Er iets mee doen, op God vertrouwen, bij Hem willen horen, willen doen wat Hij in de bijbel van ons vraagt..

Er zijn denk ik zoveel mensen op de wereld die wel weten dat God bestaat. Ze vertrouwen alleen niet op Hem. Ikzelf vind het ook heel moeilijk om te begrijpen natuurlijk, ik weet ook alleen wat hij me verteld.

Ik denk dat jouw ex een wijs persoon is in de wijze waarop hij opmerkt dat het in een relatie tussen jullie op veel punten niet goed zou werken omdat God het belangrijkste is in jouw leven en bij hemzelf niet. Tegelijk moet ik hem ook veel credits geven voor het idee dat hij zegt dat het beter voor jou is als jullie niet samen zouden gaan. Ik moet zeggen dat ik onder de indruk ben...

Voor jou is zoiets natuurlijk niet leuk, ik wil je er ook veel sterkte mee wensen. Maar negeer de wijze woorden van je ex niet zou ik zeggen. Weet ook dat God voor hem zorgt en dat jij niet verantwoordelijk bent voor zijn depressieve gevoelens. Jij kunt hem niet redden, dat kan alleen God doen. Hij heeft een bijzonder christelijke daad van zelfopoffering laten zien, als hij hiermee niet op weg is om zijn Redder te ontmoeten, dan weet ik het ook niet meer.

Ik vind hem inderdaad ook een heel wijs persoon. Qua karakter heeft hij alles mee. Ik vind zelf dat hij qua eigenschappen meer op een christen lijkt dan ikzelf.. Daarom dacht ik dat alles wel goed zou komen. Het is zelfs zo dat hij zichzelf wegcijfert voor mij, omdat hij wil dat ik gelukkig wordt. Ik heb er nu meer vrede mee dat het uit is. Op dit moment zie ik ook geen andere mogelijkheid. Ik blijf voor hem bidden.

Ik wens je veel sterkte. Zo te zien gelooft hij toch eigenlijk wel? Maar misschien doet hij er niet zo veel mee. Ik vind het eigenlijk wel heel wat dat hij een gelovige opvoeding wel ok zou vinden, ondanks zijn eigen standpunten. Hoe oud zijn jullie?

Wil je toch wel even meegeven dat twee gelovige ouders geen garantie geven op gelovige kinderen. Je kan kinderen onderwijzen in het geloof, zo veel mogelijk Gods liefde laten ontdekken, maar ze gelovig maken kan Hij alleen en dat moeten kinderen ook willen. Het kan dus heel goed dat twee gelovige ouders kinderen hebben die ooit liever niet naar de kerk gaan. Dat kan veranderen, maar dat kan ook zo blijven.

We zijn beide 21. We hebben nog nagepraat en het begint me steeds duidelijker te worden dat hij vooral voor mij naar de kerk ging.. Ook zegt hij nu dat hij niet begrijpt waarom God zoveel "regels" oplegt.. Ik heb hem proberen uit te leggen hoe wij de wet zien. (Als een spiegel, dat ze gegeven zijn voor ons geluk omdat God het beste met ons voorheeft, etc) En het lijkt er op dat hij toch echt een ander standpunt heeft. We hebben daarom besloten dat we toch niet verder kunnen met elkaar. Ik ben alleen bang dat hij nu negatief tegenover het geloof staat en er in de toekomst nooit meer iets mee zal doen.. Dat doet wel heel erg pijn..

Foutje

Hallo iedereen,

Ik zit met een probleem. Ik ben erg gelovig en zie God als het belangrijkst in mijn leven. Ik heb nu ruim 2 jaar een relatie. Hij is ongelovig.

Mijn vriend vond het wel fijn om meer over het geloof te weten te komen. Ook heeft hij altijd geloofd dat God bestaat (en misschien ook nog wel wat meer dan dat). Hij heeft hier alleen geen gevoelens bij. Dus hij voelt zich niet afhankelijk van God. Hij voelt zeg maar geen relatie met God.

Hij weet dat ik mijn leven niet met iemand zou kunnen delen die ongelovig is.. Ook met opvoeding van kinderen enzo. Hij vind het prima dat ze naar een christelijke school gaan en naar de kerk enzo, maar hij zou dit niet aan ze kunnen doorgeven.

Daarom heeft hij aangegeven dat het beter was een eind te maken aan de relatie. Hij heeft zichzelf eigenlijk weggecijferd voor mij. Hij houd zoveel van mij en ik van hem, maar omdat hij weet dat hij mij niet gelukkig kan maken op dit gebied, biedt hij mij op deze manier een betere toekomst. In eerste instantie wilde ik helemaal niet zonder hem verder, maar misschien is het toch beter zo. Ik vond dit in ieder geval erg moedig van hem.

Maar nu voelt hij zich erg depressief en hij kan niet zonder mij. Ik kan eigenlijk ook niet zonder hem, maar ik vind troost bij God en mijn familie/vrienden.

Ik weet niet of ik hem ooit kan vergeten. Daarnaast denk ik er ook aan dat hij misschien toch nog tot geloof komt als we bij elkaar blijven.. Dat doet echt veel pijn omdat de toekomst niet te voorspellen is.

Ook ben ik bang dat wanneer wij eventueel kinderen krijgen later deze liever (zoals mijn vriend) niet naar de kerk gaan en zo niet de liefde van God kunnen beleven.

Dit was het eigenlijk wel. Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen/meningen/tips.

Liefs