FdenG

Geeft niet. Mijn post kwam ook wat heftig over denk ik. En je hebt gelijk dat ik moet proberen meer ruimte in te nemen thuis. Die ruimte kan je wel vragen, maar kan er veelal niet zijn omdat de aandacht uitgaat naar het kind met de klachten. Klopt, Michiel. Ik denk dat dat in veel gezinnen met Brusjes zo is. Als kind voel je toch aan dat je ouders het al druk en moeilijk genoeg hebben zonder dat jij daar je dagelijkse zorgjes aan toevoegt.

De vorige reactie vond ik wel erg heftig. Mijn ouders hebben mij in liefde opgevoed en me zoveel mogelijk ruimte gegeven om gewoon kind te zijn. Dat dit onder de gegeven omstandigheden (misschien onbewust) niet is gelukt zoals dat in andere gezinnen wel kan, is niet iets waar zij schuldig aan zijn. Je kiest er als ouders niet voor om bijvoorbeeld kinderen met autisme te krijgen. (Waarmee ik niet wil zeggen dat er iets mis is met autistische kinderen.) Wanneer je een autistisch kind hebt, kost dit veel meer energie en zorgen dan bij een normaal kind. Wat het natuurlijk moeilijker maakt om de an

Hier nog eentje. Eigenlijk heb ik nog nooit iets op dit forum gepost, maar ik zat stiekem altijd te hopen dat er een keer een dergelijk topic werd geopend. Mijn twee broers en mijn zusje hebben verschillende psychiatrische problemen, evenals mijn ouders. Daarom ben ik ook een KOPP-kind (kind van ouders met psychische problemen). Herkennen jullie dit ook? Alles bij elkaar heeft dit ervoor gezorgd dat ik al een tijdje 'overspannen' ben thuis en nu ook therapie krijg. Ik kan daar nog niet met mijn ouders over praten, omdat ik zo gewend ben geraakt om alles voor mezelf te houden. Ik voel me ook