hann

beetje bizar om die voorbij te zien komen tussen het scheldtopic haha. zaagselhoofd

Maar als je aan de beademing legt en iemand heeft daardoor de kans om weer gewoon verder te leven als hij/zij beter wordt dan verleng je niet alleen het leven, maar dan krijgt diegene ook weer een bepaalde kwaliteit van het leven. Niet alleen maar kwantiteit. Stel dat iemand eerst longkanker heeft en diegene wordt geopereerd, daarna zal hij/zij weer gewoon verder kunnen leven met nauwelijks of geen bijwerkingen. Hiervoor moest hij/zij wel tijdelijk aan de beademing, maar de kans dat hij/zij er zelf weer bovenop zou komen was zeer groot. Dan heb je dus de afweging gemaakt: verbeterd de kwalitei

Dus veel gelovigen die een bepaald geloof aanhangen geloven allemaal iets anders? nee dat zeg ik niet, ik zeg alleen dat heel veel mensen beïnvloed worden door de omgeving en daardoor misschien een andere invulling kunnen geven aan het geloof. Maar het blijft hetzelfde waar ze in geloven. In Nederland heb je toch ook hervormd, baptist, evangelisch etc. toch geloven we allemaal in 1 God alleen op een andere manier, zo is dat ook met moslims zo. Maar ik bedoelde meer dat mensen alles wat ze van jongs af aan meekrijgen meenemen de rest van hun leven. Als geloof daar onderdeel van uitmaakt denk

Ik denk dat het een hele sterke invloed heeft. Je omgeving bepaalt je gedrag, waarom dan niet je geloof? Als jij vanaf dat je een kind was al mee werd genomen naar de moskee of kerk en je kreeg daar te horen dat het waar was en dat je moet geloven, dan neem je dat altijd nog een stukje mee. Zelfs al zet je je later tegen deze dingen af, het zal altijd een rol blijven spelen. Al is het op de achtergrond. Natuurlijk kun je als christen moslim worden, als moslim christen en dat soort dingen. Maar aangezien je opvoeding je vormt en religie ook je soort opvoeding vormt blijft er altijd een stukje v

@Lobke hopen dat je wint dan ik ben vandaag blij met een ochtendje rust thuis en dat ik omringt ben met hele mooie boeken die ik allemaal kan lezen!

maar het ging hier toch niet om de euthanasiekwestie? Volgens mij gaat het hier meer over het voor God spelen, het zij dan door een einde aan een leven te maken het zij door een leven langer te rekken dan eigenlijk goed is. En nou is het eerste punt: eind aan een leven maken al veel meer besproken dan het andere punt: namelijk het leven te lang rekken. Volgens mij denken we hier te veel richting Euthanasie is goed of slecht en draaien we om het discussiepunt dat morphogenesis hier neerzette heen.

pannenkoek! (okee stiekem is dat wel een koosnaampje want pannenkoeken zijn lekker!)

aardvarken

nee, dit denk ik niet. Het is een deel kwantiteit en kwaliteit. Je kan iemands leven heel lang rekken, maar als dat daardoor veel pijnlijker wordt zie ik de meerwaarde er niet van in. Als jij 83 bent en altijd goed gezond bent geweest en je krijgt een hartaanval, laat je je dan nog reanimeren? Je kan alsnog sterven, je breekt hoogstwaarschijnlijk een paar ribben, je kan nog meer verwondingen oplopen. Hierdoor kan je de rest van je leven alleen nog maar doorbrengen in een verzorgingstehuis en zal je nooit meer alles kunnen wat je hiervoor kon. Wat kies je dan? En als je kiest voor reanimatie, d

blobvis

octoberbaby, supermooie film.

dat klinkt niet al te best haha! zelfzuchtige chimpansee

winterrrrr

Dat lijkt me alleen het geval als het een ongelukje betreft en je er nog over twijfelt. Of als je eerst altijd zei "Ik wil echt nooit kinderen", maar nu je ineens zwanger bent daar anders over begint te denken. Maar als je echt niet zit te wachten op een kind (voor wat voor reden dan ook), dan is die emotionele band volledig afwezig. Dat 'ding' dat in je zit kan je niet anders zien dan als een parasiet die je er gewoon zo snel mogelijk uit wilt. Die liefdevolle band van de moeder en andere familieleden die het embryo/de foetus waarde gaven is er niet. We hadden het net over dingen die het leve

sukkeldraak

alle potjes op een deksel.

okee sorry, waarschijnlijk iets te gepikeerd gereageerd. excuus.

arrogante opdonder, betweterige zeur, pietluttige muts

wat is dit dan? het wekelijkse ontmoedigingspraatje om me ooit nog ergens voor aan te melden of überhaupt nog zelf te denken?

nou, ik weet wel wat ik ongeveer vrij geef en wat niet. Ik kan waarschijnlijk ook zo opgezocht worden. Maar als ik hier bv. mijn facebookaccount aan zou koppelen zou ik nog veel meer vrijgeven. Ook dingen die ik misschien wel eens niet wil vrijgeven en het zou veel onbewuster gaan.

toch ben ik gesteld op de schijn van privacy, want ik kan zelf beslissen hoeveel ik vrijgeef en wat ik voor mezelf hou.

sorry voor deze off topic post, maar ik zou de rest ook proberen te redden. al zou ik niet mn leven willen geven daarvoor denk ik. Misschien ook wel niet voor mijn zusje/nichtje/familie maar dan zou ik me langer schuldig blijven voelen denk ik. Dat is ook iets wat meespeelt, wij hebben een geweten en ik heb toch echt geen idee of dieren dat ook hebben. Dus misschien ligt daar ook wel iets van het waardevolle van menselijk leven.

@Diaken heb je wel een zusje? Want als ik drie mensen ergens zou zien verdrinken en één ervan zou mijn zusje of nichtje of weet ik veel wat zijn dan zou ik nieteens aan die andere mensen denken. Slecht? Misschien. Maar ik denk dat het gewoon iets is wat ingebouwd zit. Met die andere mensen heb je geen band, je kent ze niet en hebt geen gedeelde herinneringen ermee.

nou, ook dan is er een emotionele band aanwezig. Want hoewel misschien niet gewenst geef je alsnog die helft van de genen af én groeit het binnenin je, leeft het omdat jij leeft en ontwikkeld het zich door jou. Voel je dingen die je nog nooit hebt gevoeld en verwonder je over die dingen. Het is zeker een hele andere band, maar desondanks denk ik nog steeds emotioneel.

In den beginne van Meir Shalev en ik heb net Spijkerschrift van Kader Abdollah uit. Allebei geweldige schrijvers en op hun hele eigen manier. In den beginne gaat over eerste keren in de Bijbel, de eerste liefde, de eerste keer dat er iemand doodging, dat iemand droomde. Zeer interessant én vermakelijk. Spijkerschrift is een heel ander boek, het is ontzettend poëtisch en laat je heel anders kijken naar Iran en zet de tijd gewoon heel even stil met zijn mooie zinnen die je niet meer los willen laten.