Mariel van der Hoek

Ik heb een angst. Gisteren werd die angst weer gekieteld en dat is is een naar gevoel. Wanneer ik denk aan het feit dat ik ooit de mensen ga verliezen waar ik van hou, word ik heel onrustig en bang. Heel bang. De dood blijft voor mij een angst. Angst omdat het mensen wegrukt uit mijn leven. Angst omdat het verandering brengt.

Dan denk ik aan 1 Kor. 15: 
"En wanneer dit vergankelijke lichaam is bekleed met het onvergankelijke, dit sterfelijke met het onsterfelijke, zal wat geschreven staat in vervulling gaan: ‘De dood is opgeslokt en overwonnen. Dood, waar is je overwinning? Dood, waar is je angel?’ De angel van de dood is de zonde, en de zonde ontleent haar macht aan de wet. Maar laten we God danken, die ons door Jezus Christus, onze Heer, de overwinning geeft. Kortom, geliefde broeders en zusters, wees standvastig en onwankelbaar en zet u altijd volledig in voor het werk van de Heer, in het besef dat door de Heer uw inspanningen nooit tevergeefs zijn."

Wanneer komt het moment dat ik met overtuiging kan zeggen: Dood, waar is je overwinning? Dan moet je overtuigd zijn dat er iets groters is dan de dood. En dat is er! Dat maak je ook van dichtbij mee: als je voor God staat. Die belofte blaast mijn zorgen weg...

Het is al bijna een week geleden: vorige week woensdag mocht ik exit polls afnemen bij een stembureau in mijn woonplaats. Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat kwamen er mensen voorbij om te stemmen. Af en toe vroeg ik aan een voorbijganger of ze een enquête wilde invullen. In de tussentijd bekeek ik de mensen en bedacht ik welk karakter ze hadden en wat hun passies zijn.

Het waren zoveel verschillende soorten mensen: oud & jong, allochtoon & autochtoon, klein & groot... 

Op die dag merkte ik zo sterk dat ik - en veel andere mensen - een vertekend beeld hebben van bepaalde groepen et cetera door de media. Momenteel speelt ook die ophef over de Mohammed-film. En dan hoor je om je heen: 'Moslims zijn gevaarlijk', of 'Moslims zijn niet te vertrouwen'. Eerlijk toegegeven, die tv-beelden over de verschillende opstanden maken veel bij mij los. Maar ik heb tijdens die verkiezingsdag gezien dat je mensen niet in een groep kan stoppen. Ieder persoon is anders. Ieder mens kan mij verrassen met zijn of haar enthousiasme, vriendelijkheid, oprechtheid en geloof. 

Soms word je door mensen in de steek gelaten of ben je teleurgesteld door iemand. Maar ik hoop dat je ook met andere ogen naar mensen mag - én kan - kijken. Door de ogen van Jezus. Daar mag je voor bidden, in Jezus naam!

Dit voelt voor mij weer als een nieuwe start. De zomervakantie is voorbij en de schelle stemmetjes van fietsende schoolkinderen klinken door de straat. Ik zit momenteel op mijn kamer, achter mijn laptop. Ik staar naar buiten en bekijk met een glimlach de natuur. Groene achtertuinen, gezinnen in het zonlicht, huisdieren en de wind die met de bomen speelt. Ik geniet ervan.

Dan komt opeens de vraag in mijn hoofd: 'hoe zal de nieuwe aarde eruit zien?' Mijn gedachten gaan naar de toekomst. Ik denk na over de terugkomst van Jezus en de hemel. Het nieuwe Jeruzalem. Ik kan niet bevatten hoe alles zal zijn. Maar de gedachte dat het in eeuwigheid is, kan niet bij mij landen. De eeuwigheid. Het stopt dus nooit. Nooit! 

Hoe gek het ook klinkt: ik kreeg het benauwd. Het menselijk leven en de tijd zit zo in mij vastgebakken. Je ziet dagelijks dat mensen geboren worden of sterven. Je ziet duidelijk het begin en einde. Maar later zal er dus geen einde zijn. Het is namelijk voor eeuwig. 

Wat zijn jouw gedachtes over de toekomst en over de eeuwigheid? 

Soms heb je van die momenten dat alles goed gaat. Alles lijkt je voor de wind te gaan. Je hebt weinig zorgen en de zegeningen stapelen zich op. En je relatie met God? Ook prima. Maar dan heb je een week waarin God lijkt verdwenen. Er gebeuren vervelende dingen en je werpt een vragende blik naar boven. God, wat wilt U met mijn leven? 

Die vraag stelde ik pas geleden ook aan God. Waar bent U en wat voor plan heeft U met mij? Ik zag op een moment mijn uitgedachte plannetje voor mijn leven langzaam verdwijnen. Toen dacht ik bij mezelf: Mariel, waarom maak je er zo'n punt van? 
Ik ben een perfectionist. Ik wil graag weten wat er gaat gebeuren en ik plan graag alles. En nu moest ik opeens mijn plannen loslaten. Begrijp me niet verkeerd: het is een hele goede les voor mij. Ik vergeet namelijk zo vaak dat ik mijn leven in de handen van God moet leggen. Hij is tenslotte de Maker en de Bedenker van mijn talenten. Ik moet niet focussen op mijn plan, maar op Zijn plan.

Hoe leg jij jouw leven in de handen van God? Of heb jij ook zoveel moeite om jouw plannen los te laten en op Hem te vertrouwen. Let me know! Ik hoor het graag. 

Ik blader door mijn Bijbel. Soms heeft een vers een roze kleur gekregen, omdat de woorden mijn hart raken. Zelfs Prediker heeft kleur! Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik soms negatief ga denken door dit bijbelboek. De schrijver kijkt goed om zich heen. Hij zuigt de bezigheden van mensen als een spons op. Dan komt hij tot de vraag: wat heeft het voor zin om zo te stressen in je leven? Goeie vraag Prediker!

Wat dat betreft is er een grote overeenkomst tussen de bijbelfiguren en de mensen van vandaag: we zijn zo druk. Druk met school, werk of hobby. Ook ik heb het druk. Druk met mijn studie, druk met schrijven, druk met van alles. Vaak schieten daar mijn vrienden bij in.
Maar juist dan komt Prediker als een held om de hoek kijken. 'Enjoy' joelt hij. Geniet! 'Het is daarom maar het beste voor de mens dat hij zich aan eten en drinken te goed doet en volop geniet van alles wat hij moeizaam heeft verworven.' Geniet van je leven als student, van de prachtige zonsondergang die je bekijkt uit het raampje van de trein, van het geslaagde project op het werk. Want weet je? Genieten is de kroon van God op ons werk. 'Geniet op alle dagen van je leven die God je heeft gegeven. Het bestaan is leeg en vluchtig en je zwoegt en zwoegt onder de zon, dus geniet op elke dag. Het is het loon dat God je heeft gegeven.'
Soms lijken die opdrachten wel eindeloos of onbereikbaar. Maar God geeft je rust. Hij geeft je rust om terug te blikken en daarvan te leren. Hij geeft nieuwe kansen, open deuren en mogelijkheden. Jij krijgt talenten waar je met volle teugen van mag genieten.

Optimaal genieten volgens onze Abba? Je talenten gebruiken voor Zijn koninkrijk. Ik zou zeggen: Enjoy!

Mag ik jou een vraag stellen: waarom geloof jij? Misschien heb je daar een heel mooi antwoord op. Of misschien moet je er heel goed over nadenken. We zouden er waarschijnlijk uren over kunnen praten. Hoe mooi God is, hoe liefdevol, hoe Hij een rol speelt in jouw leven, of juist helemaal niet. 

En wat als ik jou vraag wat nu de échte reden is dat je gelooft. Mag ik je vragen: geloof je omdat je bang bent om in de hel terecht te komen? 

Misschien vind je dit heel moeilijk. Ik tenminste wel. Soms bekruipt mij dat gevoel: kom ik later wel echt in de hemel? Dan ga ik nadenken over al die stomme en verkeerde dingen die ik in mijn leven heb gedaan. En geloof me: dat zijn er heel wat. Zijn mijn zonden ook werkelijk vergeven? Of heb ik er te weinig spijt van gehad om ze te laten vergeven?

Momenteel lees ik het boek 'Geloof jij ook in Jezus om niet in de hel te komen?' van Henk Rothuizen. In het eerste gedeelte schrijft hij over Satan. Satan is een hemelwezen die door God met een vermoedelijk derde van de engelen op de aarde werd neergeworpen. Ook schrijft hij dat de hel niet als hel is geschapen. God schiep namelijk door Zijn woord en de hel is eerder een plaats waar God niet heeft gesproken, daar is Hij niet. Die plaats was er al voordat de mens in het spel was. Die plek was niet bestemd voor de mensen. God had namelijk de hof van Eden als plaats gemaakt voor de mensen. 
Maar toen schreef Rothuizen het volgende, waar ik nog steeds over nadenk: "De duivel werd in het begin van de tijd op de aarde neergeworpen. Die aarde was een deel van Gods schepping en hoogstwaarschijnlijk mooi en vol van leven. Diezelfde aarde kende nog geen morele wezen. Op deze aarde wordt de duivel losgelaten. Hij maakte de aarde woest en ledig. In deze visie is er dus sprake van een zekere breuk tussen het eerste en tweede deel van Genesis 1. Dan zweeft Gods geest over de wateren. Dit is een teken dat God gaat handelen en God begint met een prachtig plan. Hij begint met de schepping of misschien een herschepping. De discussie omtrent een wel of niet herschepping is de moeite waard om te overwegen."

Ook maakt Rothuizen duidelijk dat het niet waar is dat God liefdeloos is als er ook mensen naar de hel gaan. De hel is namelijk een plek waar God niet is. God wil een relatie op basis van wederkerigheid. Dat houdt in dat er ruimte moet zijn voor hen die dat niet willen. Dit is dus niet zijn plan maar een gevolg. Het is een 'oplossing' om degenen die absoluut niet in Zijn aanwezigheid willen leven, een plaats te geven buiten Zijn aanwezigheid. 

Om eerlijk te zijn vind ik dit een lastig onderwerp. Maar het is goed om eens goed na te denken over de reden waarom jij gelooft - of niet  - in God. Uit welke basis bestaat de relatie tussen jou en God? Ik ben benieuwd naar jouw reactie!

Een nadenkertje voor dit weekend.

Ik ben waarschijnlijk niet helemaal duidelijk geweest in mijn blog. Sorry daarvoor!

Ik weet niet hoe het komt dat mijn gedeelte overkwam dat je jezelf continu overgeeft aan Jezus. Ik denk niet dat als je eenmaal bekeerd bent - is dat trouwens één keer in je leven of meerdere keren? - dat je dan niet klaar bent. Het is eigenlijk hetzelfde wat veel mensen denken: als je eenmaal een christen bent, is je leven vol met vrolijkheid en wandel je makkelijk door het leven. Dat is niet zo, integendeel.

Ik denk dat je iedere dag jezelf ertoe moet zetten om bij Jezus te blijven. Klinkt misschien heel zwaar. Maar ik zie mezelf ook als een mens wat totaal niet zonder zonden kan leven. Daarom is het goed om je telkens bewust te zijn wat Jezus voor jou heeft gedaan. Ik loop vaak weg van Hem, maar ik mag ook altijd weten dat ik mij mag omkeren en met mijn gezicht naar Hem toe mag leven. De stappen die ik beschreef, ga je telkens opnieuw af: je omkeren,

veranderen van denken en willen, verandering van richting, afkeren van het kwaad en de heroriëntatie.

Ik denk dat het een dagelijkse strijd is. Als je je eenmaal hebt bekeerd, kan je je ook heel makkelijk weer omdraaien en verkeerde dingen doen en denken. Daarom is het zo mooi dat we altijd terug kunnen komen bij God.

Dankjewel voor je reactie. Dat vind ik echt tof!

Het ligt er aan Kyran wat je verstaat onder 'een beter leven'. Is het goede dingen doen voor de wereld om je heen zonder direct contact met God, Jezus en de HG, of is het een leven dat je toewijdt aan God?

Ik denk persoonlijk het laatste. Jezus zei ook zelf dat Hij de weg, de waarheid en het leven is. In mijn ogen kan je alleen tot God komen door Jezus heen. Daarom heb ik ook geschreven dat je met alles naar het kruis kan gaan, omdat Hij alles heeft overwonnen en jouw leven daardoor kan veranderen.

Wat vind jij daarvan?

Morgen doe ik het echt. Zeg jij dat ook zo vaak? Morgen verander ik echt God. Morgen zal ik niet meer die stomme fouten maken in mijn leven. Ik zal altijd een volgeling zijn van U en ik zal doen wat U van mij vraagt. 
Je weet vast wel uit eigen ervaring wat die volgende dag zal gebeuren. Je maakt dezelfde fouten en maakt verkeerde keuzes. Je baalt ongelofelijk van jezelf. Hoe stom kun je zijn? Wat moet God nu van mij denken?

Het gevaar is dat mensen dan vaak denken: laat maar zitten, ik kan toch niks meer goed doen in mijn leven. Maar God denkt daar anders over. Hij heeft juist Zijn Zoon gestuurd om dichter bij jou te komen en jouw fouten te vergeven. Maar dat vraagt ook een andere houding van jezelf. Het vraagt om bekering. Bekering is met je gezicht naar God toe leven in plaats van met je rug naar God toe. 

Je omkeren.
Veranderen van denken en willen, verandering van richting.
Afkeren van het kwaad.
Heroriëntatie.

Niemand wordt als gelovige geboren. Je verandert in je leven actief en passief. Passief in de zin van wedergeboorte. Bekering is juist actief. Het is de verandering van je levenswijze. Juist omdat je zonden geen belemmering vormen tussen jou en God, kun je je volledig richten op God en de vruchten van het geloof. Je went je steeds af van de slechte wegen en je gaat de positieve wegen op. Dat maakt je dankbaar. Je legt namelijk de oude mens af en trekt de nieuwe mens aan. De oude mens moet gekruisigd worden. De oude mens heeft de neiging om alleen aan zichzelf te denken en niet aan anderen. Wanneer je beseft dat je God pijn doet, krijg je een afkeer tegen je zonden. Je stopt ermee en je wordt bekleed met de nieuwe mens. Die opstanding van de nieuwe mens is verbonden met de opstanding van Jezus. Jezus geeft jou namelijk een nieuw leven. Maar je kunt je levensstijl niet uit jezelf veranderen. Als je dit buiten Jezus doet, loopt het uit op een frustratie. Bekering roept je op om in beweging te komen.

Kom bij het kruis met je problemen, dan valt alles op zijn plaats 

"Wanneer een mens geniet van rijkdom en bezit, wanneer hem dat door God wordt toegestaan als zijn rechtmatig deel en hij zich verheugt in alles wat hij moeizaam heeft verworven, is dat een geschenk van God." Dit is een gedeelte uit Prediker 5. 

Genieten, lukt jou dat? Ik werd de afgelopen tijd vaak stilgezet bij het woord 'genieten' en de inhoud daarvan. Je hoort het zo vaak: geniet ervan. Maar... doe jij dat wel? 
Om eerlijk te zijn: ik vaak niet. Ik probeer het wel, maar ik wil altijd graag meer. Meer vrije tijd, meer vakantie, meer prachtig lenteweer et cetera. 

Begrijp me niet verkeerd. Ik denk dat het heel belangrijk is om te genieten van de dingen die op je pad komen. Zo heeft God het ook bedoelt. Maar je moet ook iets belangrijks onthouden. Iets wat ikzelf vaak vergeet. Namelijk dat God jou genoeg geeft. Er zal niets ontbreken in jouw leven. Gaaf he? 
Met het idee in je achterhoofd dat alles ook van God is én komt, ga je steeds meer waardering krijgen voor alles wat je gekregen hebt. God geeft jouw eten, kleding, werk, talenten en vrienden. Hij geeft ons de natuur om van te genieten. Maar we moeten er ook voor zorgen. Hij geeft ons verantwoordelijkheid voor de personen en spullen die op ons pad komen. We zijn de beheerders van alles wat God geeft. 

God geeft ons ook tijd. Maar wat doe jij daarmee? Ikzelf ben vaak druk bezig met onbelangrijke dingen, zoals Facebook of televisieprogramma's. Maar waarom besteden we onze tijd niet beter? Ik rooster tijd in voor werkzaken en voor mijn hobby's, maar voor stille tijd maak ik geen notitie in mijn agenda. Waarom eigenlijk niet? Ik weet niet waarom ik dat doe. God geeft ons verantwoordelijkheid, maar we moeten die verantwoordelijkheid ook met beide handen aanpakken. 

Juist als je beseft dat God geeft wat genoeg én goed voor jou is, waardeer je je zegeningen meer. Alles wat je krijgt is van God en dat maakt dat sommige zaken minder belangrijk worden voor jou - zoals kleding en Facebook - en dat zaken die normaal weinig aandacht krijgen - zoals het beheersen van je talenten of de vrouw tegenover je in de trein - nu steeds belangrijker worden in jouw leven. 

Het klinkt misschien heel mooi, maar hoe realiseer je dat in jouw leven? Ik denk met open handen en een open hart. Vraag aan onze Vader of Hij je wilt helpen met de dingen die je krijgt en die op jouw pad komen. Vraag Hem voor dankbaarheid in je hart. Want juist met die dankbaarheid en jouw waardering, vorm je een zegen voor de mensen om je heen.