LianneD

Inderdaad! Het lastige is (vind ik) vooral dat het zitten in die 'luchtballon' niet altijd een bewuste keuze is, maar soms meer een soort onbewust, automatisch ontsnappingsmechanisme. Dat maakt dat 'pluk de dag' dan soms een behoorlijke opgave kan zijn. @Ursa: dank!

Voor mij was en is het altijd een beetje vervelend als mensen spreken over wat je gaat doen ‘als je later groot bent’. Sinds de brugklas ben ik eigenlijk niet meer gegroeid dus ‘groot’ is een wat onbereikbaar doel voor mij. Bij 1 meter 58 stopt het voor mij toch echt. Toch lijkt het erop dat ik met mijn afstuderen ben beland bij het stadium van ‘later’ en ‘groot’. Allemaal leuk en aardig, maar wat heb je eraan in deze periode waarin het ‘even’ wat minder makkelijk is om werk te vinden? Wat blijft er dan over van ‘als ik later groot ben’? Ik merk dat de laatste tijd zo

Is dit dezelfde discussie als de kwestie of wij kunnen zeggen dat wij de HEER zegenen? (bijvoorbeeld Psalm 134) Of bedoel je iets anders, zoals wat Ursa suggereert? Ik ben wel benieuwd welke andere voorbeelden er te noemen zijn.

Via verschillende kanalen vernam ik dat het nieuwe liedboek gepresenteerd is aan het grote publiek. Inmiddels hebben, naar protestants gebruik, al diverse geledingen binnen de PKN aangekondigd dit resultaat van zes jaar geploeter niet te accepteren. Het aantal liederen is toegenomen van 491 naar 1016, maar nog steeds voelt niet iedereen zich voldoende bediend. Ik snap het niet. Echt niet. Dit niet-snappen is niet zomaar een beetje onbegrip. Het is eerder een diepe verwarring. Natuurlijk heeft iedereen lievelingsliederen en liederen die je liever niet zingt, maar moet nou echt voldaan worden

Dat was vooral vermoeiend eigenlijk, haha. Het is (voor mij) te kort om er echt van te vervreemden, maar je ontdekt in zo'n week wel dat het eigenlijk best lekker is om te kunnen concluderen dat dingen ook echt gebeurd kunnen zijn als ze niet op Facebook/ Twitter staan. Aan de ene kant is het wel fijn om weer een beetje op de hoogte te komen van alles en iedereen (je krijgt ook een week niets mee van het nieuws), maar tegelijkertijd realiseerde ik me ook des te meer dat het je veel tijd en aandacht scheelt als je het af en toe links kunt laten liggen. Die 30-60 minuten red ik niet in m'n d

 Dit jaar miste ik alle chauvinistische hoogtijdagen: zowel abdicatie en inhuldiging als Dodenherdenking en Bevrijdingsdag gingen volledig langs mij heen. De reden: ik verbleef een week in Taizé. In stilte. Een week in stilte klinkt als een soort zelfverkozen marteling. Je kunt de regels deels zelf bepalen, maar voor mij hield de week toch echt in dat ik 1. mijn mond hield, 2. mijn mobiele telefoon niet gebruikte en 3. geen muziek luisterde. Volgens velen moet je goed gek zijn om daar vrijwillig aan deel te nemen, maar dat nam ik op de koop toe. Een week in stilte bestaat deels uit vaste

@Michiel: Dat zal zeker wel invloed hebben ja. Toch hoeft dat er - denk ik - niet per se toe te leiden dat er gekunstelde/ minder begrijpelijke taal gebruikt wordt.

@Ursa: Goede vraag. Het grote verschil met een gesprek met een vriend(in) is natuurlijk dat die niet bij je is als je even het kleine kamertje opzoekt, terwijl Jezus altijd bij je is. Je zou dus eigenlijk ook gewoon je gesprek kunnen voortzetten, al voelt dat - voor mij in ieder geval - wat ongemakkelijk/ oneerbiedig. Dat Jezus helpt om het gesprek weer op gang te brengen, zie ik vooral als dat Hij je aanmoedigt om de draad van het gesprek weer op te pakken en niet eerst weer wat anders te gaan doen. Het is bij mij ook niet zo dat dit aan de lopende band voorkomt, maar ik gebruik dit als een v

 Van kleins af aan is mij verteld dat bidden ‘praten met God’ is. Toch heb ik altijd moeite gehad met bidden. In de kerk en bij andere bijeenkomsten wordt er vaak gebeden in lange zinnen, bestaand uit een aaneenrijging van formele en goedgekozen woorden. Een soort voordracht van een zakelijke brief, compleet met aanhef en slotformule. Mijn gebeden stranden vaak na enkele zinnen; ik raak verstrikt in mijn eigen woorden, mijn gedachten dwalen af naar mijn agenda, mijn telefoon roept, ik moet opeens naar de wc, of ik val gewoon in slaap. Lange tijd dacht ik dat dit een soort zeldzame afwi

Mijn vorige blog op deze website dateert van 4 oktober 2012 (heel toevallig de naamdag van een zekere heilige, maar dat terzijde). Ik begon toen met de woorden “Soms laat een blog even op zich wachtenâ€. Ware woorden, zo blijkt nu weer. Het is mijn voornemen om dit gemiddelde wat op te schroeven, wat volgens mij geen onmogelijke opgave zou moeten zijn… Het kan, denk ik, geen kwaad om je soms even terug te trekken: wat minder mensen om je heen, wat minder taken en wat meer rust, meer ruimte ook om prioriteiten te bepalen. Voor mij geldt dat deze periodes af en toe broodnodig zijn, om niet

Soms laat een blog even op zich wachten. Natuurlijk zijn hier vele verschillende redenen voor te bedenken, maar de belangrijkste is – naast de vakantie – toch vooral twijfel. Twijfel over de relevantie van deze schrijfsels, twijfel over de boodschap die ik wil communiceren en twijfel over hoe de Bron van alle relevantie, van alle boodschap en van alle inspiratie zich laat horen. Wie die Bron is en hoe Hij zich laat benaderen, dat is voor mij geen voorwerp van twijfel. Hoe die Bron tot ons, kleine mensjes, spreekt is echter wel een voortdurende zoektocht. Die expeditie is de ene keer sterk

Haha, ik ben nu toch wel zeer benieuwd naar hoe hij (ik neem n.a.v. de "luisterrrr"op de een of andere manier toch aan dat het een man was ) op creatieve wijze op dat punt uit wist te komen, maar dat inderdaad terzijde. Ik denk dat veel mensen dat inderdaad hebben, dat ze veel bezig zijn met hoe anderen over hen denken. 'Men' zegt dat het vooral iets is van pubers omdat zij de werkelijkheid ervaren alsof alles om hen draait en iedereen zich met hen bezighoudt, maar ik denk dat er toch ook heel veel niet-meer-pubers zijn voor wie de mening van anderen bepalend is voor hoe zij over zichzelf de

Soms zijn er van die preken die blijven hangen. Het gebeurt me niet vaak, maar als het een keer voorkomt dan blijven ze me ook gelijk jaren bij. Op de meest gepaste en ongepaste momenten komen ze dan opeens weer tevoorschijn. Zo ook de preek die een predikant eens hield waarbij het ging over identiteit. Hij citeerde een auteur die stelde dat er eigenlijk drie soorten mensen zijn wanneer het gaat om de vraag waar wij onze identiteit aan ontlenen: er zijn mensen die zich identificeren met wat ze hebben, mensen die zich identificeren met wat anderen over hen zeggen en mensen die zich identificer

 Misschien is het je ontgaan – laat me dan wel even weten onder welke steen je, je precies bevindt – maar sinds een aantal dagen is er een groot voetbalevenement gaande. Opvallend genoeg neemt hiermee niet alleen de hoeveelheid voetbal maar ook de hoeveelheid religieuze uitingen op de beeldbuis enorm toe. Van tatoeages tot ten hemel geheven handen en van schietgebedjes tot het slaan van kruisjes: christelijke symbolen en gebaren lijken onlosmakelijk met deze sport verbonden. Hoe moeten we dit alles duiden? Zien we de talloze verwijzingen van voetballers naar het geloof als overdreven

Volgens mij heb ik een naamgenoot die al een aardige poos veel mailtjes misloopt doordat ze de helft van de tijd mijn e-mailadres doorgeeft bij allerlei websites en webshops, bouwbedrijven en zelfs haar werk... Nee, maat XXL is voor mij met mijn 1 meter 58 toch echt te groot, ik hoef géén nieuwe kozijnen en heb al helemaal niets te maken met wijzigingen in het werkrooster van een kinderdagverblijf ergens aan de andere kant van het land. Ik besluit ook deze keer toch maar weer terug te mailen naar het betreffende bedrijf en enkele vriendelijke e-mails verder lijkt het – wederom – rechtgez

Het pinksterweekend is weer achter de rug en volgens mij heeft een groot deel van de Nederlanders zich prima vermaakt: Opwekking en Pinkpop trokken vele duizenden bezoekers en ook de stranden en recreatieplassen werden door veel mensen opgezocht. Op zich prima dus, zo’n vrije maandag ergens tegen het einde van mei; lekker lang weekend, aardige kans op mooi weer, iedereen blij. Toch gaan er ook stemmen op die pleiten voor een afschaffing van dergelijke christelijke feestdagen. Veel mensen weten namelijk toch niet meer wat er op deze dagen gevierd wordt en het zou slecht voor de economie zij

Blijft zeker apart. Ik vond het vooral ook opvallend hoe die Koen onderbouwde dat hij niets met kinderen wilde beginnen; niet omdat hij het verkeerd vond, maar meer met de pragmatische reden dat het waarschijnlijk toch niet zou werken. Het lastige is denk ik vooral dat het voor onze naastenliefde niet zou moeten uitmaken wat voor gedachten iemand heeft en wat iemand doet; Jezus nodigt immers zelfs de moordenaar die naast hem aan het kruis hangt nog uit om bij Hem in het paradijs te komen. Als mens kunnen we natuurlijk sowieso niet tippen aan Gods onmetelijke liefde, maar ik denk dat het toch

Ik denk dat je hier een punt hebt, het lijkt me ook goed om in deze hele discussie het onderscheid te zien tussen pedofielen en pedoseksuelen; pedofielen hebben de verlangens maar brengen ze niet in de praktijk, pedoseksuelen willen wel ook daadwerkelijk seksuele contacten aangaan met kinderen. Feit blijft echter dat zowel pedofielen als pedoseksuelen op dit moment in een hoekje van de samenleving geplaatst worden dat mijns inziens veel gevaarlijker is dan wanneer het onderwerp bespreekbaar zou zijn. De vraag die Ursa aan de orde stelt vind ik wel een heel interessante. Als geaardheid niet zo

De komende twee afleveringen van het EO-programma Jong staan in het teken van een zeer controversieel en gevoelig onderwerp: presentator Manuel Venderbos gaat in gesprek met een pedofiel en met iemand die misbruikt is door zijn voetbaltrainer. Toen de EO aan het begin van dit Jong-seizoen alleen al aankondigde dat dit onderwerp aan de orde zou komen riep dit een stroom van reacties op. Veel mensen vinden dat pedofielen en pedoseksuelen walgelijk, verwerpelijk en weerzinwekkend zijn. In de preview ( ) blijkt dat ook Manuel het niet gemakkelijk vindt om begrip op te brengen voor pedofilie; st

Volgens mij heb je helemaal de goede voor ogen ja: klik. Mooi beeld, maar over de vertaling naar de hedendaagse praktijk lopen de meningen dan vaak weer uiteen.

Volgens mij heb je daar gelijk in ja. Ik vind het bizar om te bedenken dat we elk jaar allerlei feestdagen hebben om gebeurtenissen te vieren die in een ver verleden hebben plaatsgevonden (ze zijn nog steeds relevant hoor, daar niet van), terwijl we die ene grote feestdag die we zelf ooit mogen gaan meemaken voor het gemak lijken te vergeten. We hebben namelijk jaarlijks vaste periodes waarin we ons voorbereiden op feesten als Kerst en Pasen, maar de voorbereiding op de wederkomst van Jezus komt sporadisch 'per ongeluk' eens ter sprake. Tenminste, dat is hoe het in een aanzienlijk deel van de

Morgen is het Hemelvaartsdag: meestal een van de weinige dagen waarop ik er als midden-PKNer in een kerkdienst aan herinnerd word dat Jezus terug zal komen op aarde. Best vreemd eigenlijk, want we maken de grootste plannen voor dingen die soms nog vele jaren voor ons liggen, terwijl we de gebeurtenis die een enorme impact zal hebben op verleden, heden en toekomst ondertussen heel hard links laten liggen. Is het te vaag? Te ongrijpbaar? Duurt het te lang? Of zijn we zo bang voor Jezus’ wederkomst dat we er maar liever niet over nadenken en er al helemaal niet teveel over willen praten? Ik v

Haha, op de plaats waar ik was daar was ook niet iedereen even enthousiast hoor. Ik vond het op een soort halfslachtige poging lijken om de bevrijdingsfestivals van iets meer inhoud te voorzien dan alleen gratis optredens en veel drank. Vraag me alleen af of dit nou ook echt wat toevoegde. De vrijheid 'doorgeven' (of delen, goede toevoeging van WonderfulStar ) is volgens mij toch iets anders dan zo'n zinnetje een paar keer opzeggen.

De afgelopen weken hebben we onze porties oranje, saamhorigheid en historisch besef weer mogen ontvangen. Koninginnedag is voor veel mensen een moment waarop ze zich ‘echt Nederlander’ voelen en rond 4 en 5 mei staan velen vervolgens stil bij de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog en bij de vrijheid die we nu mogen genieten. Op Bevrijdingsdag was daar dan ook het ‘5 voor 5 moment’; om vijf minuten voor vijf werden op 5 mei alle veertien bevrijdingsfestivals met elkaar verbonden om samen, tegelijk, stil te staan bij vrijheid. Dit jaar was de eer aan Nick en Simon om tijdens dit

(Late reactie...) Inderdaad, mooi gezegd! Wat ik ook bedoelde is dat materiële 'kansrijkdom' soms heel gemakkelijk kan leiden tot geestelijke 'kansarmoede' en dat het daarom nog maar de vraag is wie de kansarmen zijn in deze wereld; geestelijke rijkdom kan je namelijk niet ontnomen worden, materiële rijkdom wel.