RvdB

God kan wel zeker een atheïstisch persoon tot geloof brengen. Het zou wat zijn zeg, als Hij de hele universum heeft geschapen en dan niet iemand tot geloof kan brengen.

Wat hieronder volgt is mijn mening. Ik ben gewoon een mens, maak ook fouten en kan geen garanties geven dat het ook daadwerkelijk zo is. Echter, dit is hoe ik het zie:

Dat gezegd hebbende, denk ik niet dat God je ex-vriend zomaar gelovig zal maken. De hele reden dat er zoveel ongelovige mensen rondlopen op de wereld, is omdat God niet aanbeden wilt worden omdat mensen het MOETEN. Mensen (zoals jij en je ex-vriend) hebben een vrije wil gekregen, een keus om te geloven en God te aanbidden, en Hem lief te hebben. Hoe zou jij het vinden, als iedereen aardig tegen je doet, en je aanbidt, maar het niet willen. Ze doen het alleen omdat jij het ze vraagt (of zegt). Dan voel je je toch niet geliefd?

God weet wel al, of je vriend zich in een later stadium zal gaan bekeren en ook tot geloof zal komen. Als jij tekenen van Hem ontvangt dat dat zo zal zijn, dan zal dat zo zijn. Maar wanneer? Dat weet geen mens, alleen onze Heer. Ik moest in het begin (toen ik 20 / 21 was) ook helemaal niets van het geloof weten, ondanks dat anderen mij erover vertelde. Dat ik een paar jaar later totaal veranderd zou zijn, is voor mij (en mensen om me heen) nog steeds een wonder. Nadat ik tot geloof was gekomen, wilde ik me laten dopen. Ik wist dat dat het juiste was om te doen, maar daarna begon ik te twijfelen. Moest ik me wel laten dopen? Was ik niet te laat? Word ik wel gered als ik gedoopt ben?

Allemaal werk van de duivel, mensen aan het twijfelen brengen. En daar is hij goed in, kijk maar naar Adam en Eva! Dus; als jij tekenen ontvangt van God dat je ex-vriend tot geloof zal komen, dan is daar geen speld tussen te krijgen. Heb geduld, blijf voor hem bidden en vraag je Heer wat je verder kunt doen. Laat Hem jou gebruiken om tot je ex-vriend te komen. Ik denk niet dat je het proces kan versnellen, alles heeft tijd nodig.

Ik hoop dat dit je helpt, succes!

-----

Nu ik op 'bevestig' druk zie ik nog een reactie van Wonderfulstar. Inderdaad, als je je ex-vriend blijft pushen, zal het hem alleen maar verder van God afbrengen. Het heeft mij heel erg geholpen dat mensen niet pushen, maar geleidelijk aan wat dingen vertelden en mij nieuwsgierig maakten. Je moet zeker niet alleen maar afwachten, maar pas wel op dat je niet te ver gaat.

En iemand vertellen dat het Gods plan is dat hij tot geloof zal komen, dat zal niet werken bij een atheïst. Mijn advies zal dan ook zijn om het je ex vriend niet te vertellen. Wellicht dat het op een later moment (als hij bijvoorbeeld Christen is geworden) nog ter sprake komt.

Nogmaals: alles wat ik geschreven heb ik geen garantie dat het ook zo zal gaan. Ik heb mijn best gedaan het zo goed mogelijk te verwoorden en dat het je zal helpen.

Krav maga lijkt mij altijd ook nog wel wat om te doen. @HTV: ik verwacht dat er tegenwoordig (niet veel) meer zulke dingen gebeuren, met afgodsbeelden.

Het is hoe je er zelf naar kijkt denk ik. Ik heb voor mezelf bepaald dat als mijn hart bij God is, en ik groet de leraar en tegenstander bijvoorbeeld door te buigen, dat dat niet verkeerd is.

Ook met taekwondo heb je het groeten en dergelijke. Zelf ook even bij stil gestaan hoe ik hier nu precies over moet denken dus snap wat je bedoeld. Ken helaas geen christelijke sportscholen of dojo's, weet uberhaupt niet of die bestaan. Met betrekking tot het groeten heeft RobertF volgens mij wel gelijk.

Wat bedoel je eigenlijk met actergronden van vechtsport?

Ik heb persoonlijk ook zoiets dergelijks meegemaakt. Niet zo extreem als dat jij nu ondervindt maar ik wil er nog wel wat over kwijt.

Persoonlijk vind ik het niet kunnen dat je man afspreekt met iemand waarmee hij in het verleden seks mee heeft gehad. Waarom zou hij er mee afspreken? ik snap zulke vriendschappen niet zo. En al helemaal omdat jij er ook mee zit. Hij moet nu niet aan zichzelf denken maar aan jou! jij voelt je er niet goed bij dan vind ik dat hij dat moet accepteren. Misschien moet je hem dat ook duidelijk maken. Hij gaat over jou grens heen, je moet je grens niet gaan verleggen, hoeveel je ook van je man houdt. blijf jezelf.

Ik vind dat je best ver gaat hier. Ik ben al jaren bevriend met een ex en ga ook niet liegen tegen nieuwe dames. (in die tijd nog geen Christen, dus ging er toen nogal makkelijk mee om). Maar als een nieuwe vrouw het niet leuk vond dat ik met 'mn ex' afsprak (gewoon vriendschappelijk) dan was het over voor mij hoor. Ik vind het écht te ver gaan als je vriendschappen moet opgeven vanwege je 'nieuwe vriendin'.

En daarnaast zeg je: 'Hij gaat over jou grens heen, je moet je grens niet gaan verleggen, hoeveel je ook van je man houdt. blijf jezelf.'. Hoe denk je dat die man het ervaart? In 'mijn' geval gaat die vrouw over een grens heen. Mij verbieden een vriendschap aan te houden met een ex. Gelukkig is mn vriendin van nu erg begripvol en vind het ook niet erg. Gaan regelmatig dingen met zn allen doen.

Bovenstaand stuk was puur bedoeld als reactie op onderzoeker33.

Terugkomend bij Sel-S-7: Niet al mn exen zijn zoals diegene waar ik nu nog een vriendschap mee heb. Heb lange tijd gezeur gehad. Ik zat die tijd niet goed in mn vel en ontmoette iemand. Zij was (en is) eigenlijk helemaal geen goede invloed op mij, maar ik kon er niet los van komen. Ook zij bracht altijd drama mee en het heeft voor mij echt lang geduurd voor ik me daar vanaf kon zetten en haar gewoon links kon laten liggen. Dat jou man er zelf zo moeilijk vanaf komt (van die ex), zal deels te maken hebben met het feit dat hij seks met haar heeft gehad. Je hoort van anderen (en uit eigen ervaring zelf meegemaakt) dat het zo veel lastiger is wanneer je echt een intieme relatie met die persoon hebt gehad, om daar een punt achter te zetten. Je voelt toch een soort van verbondenheid (hoewel het in die situaties meer 'gebondenheid' is). Voor mij is het echt beter geweest die ene aan de kant te zetten en waarschijnlijk zal voor jou man hetzelfde gelden. Het is echter inderdaad zo, dat je het hem moeilijk kan verbieden en zal het aan hem zijn om er zelf achter te komen en dit in te zien. Je kan natuurlijk wel de confrontatie aangaan wanneer hij daardoor afspraken met jou (zoals je beschreef met de Sabbat) misloopt. Dat is natuurlijk nooit goed voor een relatie.

Mannen zijn niet zo slim, en zien hints ook nooit zo snel / goed(tenminste, in mijn omgeving niet ). Ik denk dat duidelijk zijn zonder echt boos te worden nog het beste helpt. Als ik je verhaal goed begrijp (van het hele drama queen), dan hoop ik voor jou én voor je man dat hij de juiste beslissing maakt.. Succes!

Jij dient met je onvolmaaktheden en slechte gewoonten niet meer of minder de duivel dan wie dan ook.

Beste harde uitspraak. Het zal niet persoonlijk bedoeld zijn, maar wellicht in het algemeen. Dan alsnog, lijkt het zo dat iedereen die enige vorm van onvolmaaktheden heeft, de duivel dient.

Back on topic: zelf jaren als niet gelovige rondgelopen, maar je kon zeker niet zeggen dat ik de duivel diende. Ik wist gewoon niet beter (en wilde niet beter weten). Ik hield me er niet mee bezig, en wanneer er mij iets aangereikt werd, legde ik het naast me neer. Zo een goede vriend van me ook, houdt zich er nooit meer bezig en vind het eigenlijk wel prima zo. Als ik wat vertel erover, luistert hij wel, maar soms is het gewoon aan dovemansoren gericht. Gezien zijn levensstijl is hij echt niet iemand die denkt van, laat ik satan dienen (op wat voor manier je dat ook kunt zien). Ongeinteresseerd in het onderwerp. Wellicht dat dat een derde groep is...

En heeft die gemeente ok nog een naam, Saint_eve?

Alle gemeenten waar ik tot nu toe ben geweest of van gehoord heb, hebben we in enige mate (of meer) een soort van 'show' of dingen die (mijns inziens) niet overeenkomen met het woord. Dus daarom ga ik ook niet naar zo'n gemeente.

Allereerst is het natuurlijk altijd vervelend als zulke dingen gebeuren. Ik merk het bij een ex van mij ook. Note: toen we iets hadden en daarna uit elkaar gingen, was geen van beide Christelijk. Het is altijd heel gezellig als ik haar zie en heb gelukkig die gevoelens van vroeger niet meer, maar sommige uitlatingen van haar, of hoe ze over dingen denkt of doet, weet ik gewoon dat als we bij elkaar waren gebleven en ik Christen werd, dat er een dusdanig grote kloof zou zijn dat het inderdaad niet goed zou komen op de lange termijn. Je bent toch heel verschillend van elkaar, andere opvattingen, andere normen en waarden etc.

Daarnaast is een relatie natuurlijk geen evangelisatieproject, waarin je hoopt dat de anders zich zal bekeren. Het is heel goed om je vertrouwen in God te stellen, en te blijven bidden voor hem en te hopen dat hij zich ooit zal bekeren. Wie weet wat er daarna zal gebeuren.

Of het Gods oplossing is, ik weet het niet. Jij zal dat vast zelf op een bepaalde manier ervaren, en net zoals Aviator dat zegt, ben ik ook wel nieuwschierig hoe je dit beleefd.

Sterkte in deze moeilijke tijd!

Als het met een Christen in dit (wereldse) leven beduidend beter af zou gaan dan niet Christenen, dan zou iedereen Christen worden.

Ik denk dat het meeste al weg gezegd is, toch nog even kort mijn verhaal.

Ik ben pas sinds een aantal jaar Christen, en daarvoor dus niet zo geweest. Mijn tijd op de middelbare school en t HBO was ik dus ook 'gewoon' losbandig en ook een aantal bedpartners gehad. Na mijn 'bekering' zag ik in dat mijn vorige levensstijl Bijbels gezien niet echt door de beugel kan. Op dit moment een vriendin, die van alles weet (ik heb ervoor gekozen eerlijk te zijn over de meeste zaken, en ze weet ook dat ze niet alles hoeft te weten). Zij is haar hele leven Christen en maakt er gelukkig geen punt van dat ik vroeger een ander leven leidde en in het begin vond ze het lastig dat ik bepaalde exen nog spreek, maar nu gelukkig niet meer. Mensen kunnen veranderen, of beter gezegd: God kan ervoor zorgen dat mensen veranderen.

Ik snap je verwarring wel, ze is niet eerlijk geweest. Ik zou dat ook niet op prijs stellen. Maar om van die aantal bedpartners nu een probleem te maken vind ik wat te ver gaan (zeker als ik weet hoe het bij mezelf is gegaan). Dat is het verleden, focus je op de toekomst. Hoeveel heeft God van jou wel niet vergeven (bij mij is dat zoveel, dat ik van de meeste dingen niet eens kan opnoemen wat het is), en hoe mooi zou het zijn als jij ook anderen zou kunnen vergeven.

En ik moet toch even zeggen dat ik je reactie naar Anastasia wel erg overdreven vind. Ik krijg sterk het gevoel dat je jezelf helemaal fantastisch vind. Ik heb dus (zie boven) ook nog contact met bepaalde exen / scharrels. Daar werkte een relatie gewoon niet, en vriendschap wel. Zo nu en dan komen zulke dingen ook voor...

Laten we vooropstellen dat eerlijkheid in een relatie toch wel cruciaal is. Daarnaast zullen we het gesprek over relatie met een ongelovige maar niet aansnijden

Komt misschien lullig over als ik je de vraag stel, maar heb jij een grote liefde in je leven?

Ja dat heb ik zeker. En inderdaad, het is er één. Ik hoor ook wel eens van mensen (in mijn directe omgeving) dat ze het oneerlijk vinden als andere oordelen over een vrouw die samen is met een vrouw, en een man met een man. Zij vinden bijvoorbeeld dat deze relaties prima kunnen en ze soms nog beter zijn dan andere christenen waarvan de relatie wel bestaat uit twee geslachten. Ik zal daar nooit over oordelen, altijd heb ik namelijk de volgende tekst in mijn achterhoofd:

Ik ben zelf verre van perfect, no doubt about that. Maar ik probeer wel zo goed als ik kan naar Bijbelse maatstaven te leven. En als die mij vertellen dat ik een monogame relatie moet hebben en dat mijn partner van het andere geslacht moet zijn, dan probeer ik daarnaar te leven.

Nog steeds heb ik gevoelens (niet op relationeel vlak) waarvan ik weet dat ze niet juist zijn. Ik zal het concreter maken, ik heb in het verleden veel gegokt en weet dat ik, wanneer ik er weer tijd aan ga besteden, er zo weer verslaafd aan kan raken. Zelfde geldt voor het (veel) drinken van alcohol of het gebruiken van drugs. Ik probeer hier dus mijn tijd niet aan te besteden, ondanks dat het goed kan voelen.

Ik vind het heel vervelend voor je dat je zulke reacties van iedereen krijgt. Het zal waarschijnlijk allemaal hard aankomen, maar hoop dat je het niet direct weggooit als 'onbenullig' en 'niet bruikbaar'. We bedoelen het allemaal goed, ga ik even van uit.

Nem-biztos, dat jij bepaalde gevoelens krijgt bij bepaalde mensen (liefdes gevoelens) wil niet zeggen dat deze per definitie goed zijn. Ook in mijn leven heb ik gedachten en gevoelens gehad waarvan ik weet dat deze niet Bijbels zijn en ook niet kunnen zijn. Satan doet 24 uur per dag, 7 dagen per week zn best om ons weg te houden van God. Zoals we in Job kunnen lezen, heeft satan veel macht op aarde. Heerser van de wereld wordt hij ook wel genoemd. Sorry dat ik dit misschien zeg, maar dat jij je ergens goed bij voelt, geeft niet per definitie aan dat het goed is.

Ik voel me ook wel eens goed, als ik wraak neem. Of blij ben wanneer iemand die mij iets heeft aangedaan, en vervolgens zelf problemen krijg. Vroeger voelde ik me goed als ik veel dronk, maar dit alles geeft niet aan dat het ook goed ís.

Ik zie het probleem ook niet zo. Geen probleem volgens mij dus.

Persoonlijk zou ik wel in hetzelfde huis willen wonen als je gaat trouwen (of in ieder geval daarna )

Omdat de topic titel mij wel aansprak (spreekt) zal ik hier wel (even) op reageren.

Ik zal jou (en niemand niet) ooit veroordelen over hoe jij je leven indeelt. Uiteindelijk is dat je eigen keus, hoewel ik wel kan verwachten dat veel mensen er anders over denken. For the record: zelf ben ik ook 'voorstander' van een monogaam huwelijk / monogame relatie. Dit puur omdat dit Bijbels gezien (volgens mij) de manier is van leven zoals God dit bedoelt heeft. Nogmaals: ik bedoel hier helemaal niets slechts of negatiefs richting jou mee.

Een ander punt was voor jou geloof zonder kerk. Mijn vriendin is gereformeerd vrijgemaakt en zo nu en dan bezoek ik haar kerkdiensten ook. Omdat ik voorstander ben van de 'volwassendoop' zoals ze dat noemen, ga ik dus al in tegen een punt wat voor die kerk erg belangrijk is. Verder vind ik het een prima gemeente. Een andere vorm van kerk (één van de velen) ga ik niet heen. Wel kom ik regelmatig bijeen met andere Christenen die er op dezelfde manier over denken.

Soms vraag ik me af, wat als Jezus nu, op dit moment, terug zou keren op aarde. Er van uitgaande dat dat niet het einde is, welke kerk zou Hij dan kiezen? Al die verschillen, op z'n bést kan er maar één gelijk hebben. Tot op heden heb ik die nog niet gevonden. Dus mochten er mensen zijn die dat wel hebben gevonden, dan zou ik dat graag horen want daar wil ik me wel bij aansluiten.

Om bij de topictitel aan te komen, ik denk dat er zeker geloof zonder kerk kan zijn. Kerk in de zin van hoe het hedendaags gebruikt worden. Een bijeenkomst van gelovigen in een gebouw waar ze samen God kunnen aanbidden, voor Hem zingen en een preek of schriftlezing kunnen houden over Zijn Woord. Wel is het belangrijk om regelmatig contact te hebben en onderhouden met Christenen (dit is mijn eigen mening). Ik merk namelijk dat dat mij erg sterkt in het geloof, naast het 'standaard' Bijbel lezen.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt!

Er is niet voor niets ooit een scheiding gekomen.

Die scheiding was er tussen NGK en GKv. De Christelijke Gereformeerde Kerken hebben nooit een serieuze afscheiding gehad en hebben ook geen gezamenlijke kerkgeschiedenis met die twee kerken. En het zijn juist de CGK die niet mee kunnen gaan in een 'fusie' van NGK en GKv.

Ik van onder geen van allen trouwens, ben volledig objectief.

En bar slecht geïnformeerd.

Dus zoals je zelf al constateert, is er wel degelijk een scheiding tussen de NGK en GKv. Waarom is die scheiding er gekomen? Juist: omdat ze beide ergens net iets op een andere manier over denken. Hoe gaan ze 'straks' nu hun kerkgangers leren wat juist is als de ene helft het ene verkondigd en de andere helft iets anders?

Je laat jezelf wel bijster intelligent overkomen met je argument dat ik slecht geïnformeerd ben. Waar baseer je dit op?

Ik snap dat mensen het soms handig vinden, is het ook natuurlijk. Maar waar ik zo nu en dan wel eens kom zijn er dan twee (voor de twee 'helften', niet iedereen kan het anders zien) en dat vind ik ergens ook gewoon overdreven. Alles moet tegenwoordig duur mooi en luxe, en ondertussen maar giften vragen omdat ze zo krap bij kas zitten (niet iedereen natuurlijk ).

Er is niet voor niets ooit een scheiding gekomen. Ondanks dat de verschillen klein zijn, zullen er altijd compromis gemaakt moeten worden waar niet iedereen blij van wordt. Juist vanwege kleine verschillen worden hele nieuwe kerken gesticht.

Ik van onder geen van allen trouwens, ben volledig objectief. Naar mijn mening mogen ze trouwens wel samen hoor, kan me er niet druk om maken. Denk ook niet dat het oorspronkelijk de bedoeling was om zo gigantisch veel verschillende soorten kerk, gemeenschappen en stromingen te hebben.

Begrijp me niet verkeerd. Ik snap best dat sommige mensen er zo over denken, dat ze zoveel pijn lijden en het slechts een kwestie van weken zal zijn. En ik zal nooit iemand oordelen vanwege zijn of haar keuze voor wel of geen euthanasie. Dat de beste man (zie link in OP) hier geen kerkdienst voor wilt houden snap ik best. Het is onbijbels, en de persoon in kwestie heeft blijkbaar een dusdanige mening hierover gevormd dat hij zo'n dienst niet wilt leiden. Beetje kinderachtig dat ze dan niet met hem verder willen.

Waar trekken we de lijn? Waar mag je op grond van je principes nog nee tegen zeggen?

Gaat idd om euthanasie. En begrijp het standpunt van de beste man wel. Zelfdoding is toch iets wat niet kan volgens de Bijbel.

Maar om verder te gaan met crematie tegenover begraven, begraaf mij dan maar ja. Persoonlijke keuze.

Ik sta volledig achter je als je zegt dat je Gods liefde daarin zit. Daar is geen speld tussen te krijgen. Maar de liefde van God is groter voor een kind van gelovige ouders dan voor een kind van ongelovige ouders?

En hoe is de band van God met een kind in de baarmoeder. Mocht het kind voortijdig komt te overlijden (voordat het gedoopt is), is het dan wel of niet gered? En hoe zit dat met kinderen van ongelovige ouders?

Edit: Nevermind, als dit zo'n wellus niettus verhaal gaat worden hebben we er ook niets aan. Aan het 'wie weet' hebben we niets. Ik kijk naar de Bijbel en heb geen zin om te spculeren met 'wat als, dan dit' blabla

Je kan niet zomaar van een ander persoon zeggen of die wel of niet gelooft. Wel kan je redelijkerwijs aannemen dat een kind van 8 dagen nog niet gelooft. Toch staat het heel duidelijk dat als je alleen maar gedoopt bent, dat dat niet voldoende is.

Ik denk dat besnijdenis en doop inderdaad iets met elkaar te maken hebben. Maar ze zijn niet hetzelfde. In het oude verbond kreeg je 'toegang' middels besnijdenis. Nu is dat via geloof en doop. Volgens mij is gedoopt zijn alleen, nog niet voldoende. Zie ook Marcus 16:16 "Wie gelooft en zich laat dopen, zal behouden worden, maar wie niet gelooft, zal veroordeeld worden"

Leuk onderschrift, Saint_Eve!

Ik ben nu bezig met dat boekje 'over dopen' van Adrian Verbree, maar mijns inziens staan daar heel wat dingen / aannames in waar ik het zo 1 2 3 nog niet mee eens ben.

Kol 2:11-13 staat ook niet dat doop in plaats van besnijdenis is gekomen. Er staat wel dat je besneden bent, maar nu niet door mensenhanden.

Gemakshalve haal ik de NBG erbij. Ik ben niet zo'n fan van de NBV.

De doop houdt in dan je sterft en opstaat met Jezus, toch? Er staat in vers 12: "In Hem zijt gij ook mede opgewekt door het geloof aan de werking Gods, die Hem uit de doden heeft opgewekt". Door geloof.

Dat zit ik bij een kind nog niet gebeuren (niet op de leeftijd waar zij ten doop worden gehouden). Zijn er kinderdopers (voorstanders ervan) die een aantal vragen willen beantwoorden?

Hoe lezen jullie (die dit vervanginstheologie vinden) dan?

Iemand zei me eens dat nergens in de bijbel dit zou staan. Ik wil het dan wel echt weten voordat ik het aanneem Thnx voor de antwoorden