Anonymous77

Ach, je hart luchten kan soms ook best fijn zijn toch?

Oke, de meningen zijn daar denk ik tussen christenen ook over verdeeld. Jij ziet het natuurlijk ook bij je ouders. Zorgde dat bij jou weleens voor extra twijfel, zo van, papa gelooft niet en mama wel? Wat moet ik nu geloven? Of was jij al vrij snel overtuigd van het geloof? Ik heb voor mezelf besloten een relatie aan te gaan met een gelovige. Puur omdat het risico bestaat dat die ander niet gelovig wordt en je er dan heel je huwelijk alleen voor staat (wat het geloof betreft). Zeker omdat geloof toch de kern is van je hele levensstijl en je beslissingen, en je dit dan niet met je levenspartner kunt delen. Je kunt mensen ook in aanraking met God laten komen door vriendschap. Die teksten van Prediker zijn inderdaad erg goed ook! Sowieso vind ik Prediker en Psalmen erg mooie boeken!

Zeker, je hart luchten is hartstikke fijn. Van opkroppen word je ongelukkig, zo is mijn ervaring.

Ik vond het juist wel wat hebben dat ik een ouder had die wel en niet gelovig was. Zo kon ik echt helemaal zelf beslissen wat ik nou eigenlijk vond, ik kwam immers met beide kanten in aanraking.

Wat je zegt over het 'er alleen voor staan', hier heb je wel een beetje gelijk in. Dat vindt mijn moeder soms ook wel moeilijk. Mijn vader laat mijn moeder echter wel helemaal in haar waarde. Ze zegt ook altijd dat ze nooit zonder mijn vader zou kunnen, dus wat betreft zit het wel goed. Sowieso komen de normen en waarden van mijn vader in principe wel overeen met die van het christendom (eerlijkheid, rechtvaardigheid, anderen helpen, enzovoort). Ik denk dat dat ook al enorm helpt.

Mijn favoriete boeken zijn inderdaad ook Psalmen en Prediker, maar vooral Spreuken! Ik denk vooral omdat hier ook de schaduwkanten van het leven sterk naar voren komen (met name in de Psalmen). Dit spreekt mij wel aan, hoe mensen hier in de Bijbel mee omingen.

Volgens mij houden de meeste vrouwen niet van mannen die te lief proberen te doen en zichzelf in allerlei bochten wringen om leuk gevonden te worden. Wees gewoon jezelf dan kom je vanzelf wel weer iemand tegen die zich tot je aangetrokken voelt.

Ik denk dat je gelijk hebt. Dit is het belangrijkste dat ik van mijn relatie heb geleerd.

Ik geloof dat ik het voor het eerst met je eens ben.

Het probleem is dat je tegenover de mening van de ene historicus die van een andere kunt zetten. Olorin is bijvoorbeeld bezig met bronnenstudie naar juist dit onderwerp en komt met meer genuanceerde conclusies dan jij op basis van secundaire bronnen. Wat jij doet is ideologische conclusies trekken terwijl je nu zelf toegeeft dat je er geen verstand van hebt. Dat irriteert mij.

Daarbij is je claim dat je op de universiteit studeert niet bijzonder indrukwekkend aangezien je daarin bepaald geen uitzondering bent op dit forum. Zelf studeer ik iets anders maar ik weet dat Olorin en Ursa ook geschiedenis studeren. Zo eenduidig is het allemaal niet en je hoeft jezelf geen autoriteit aan te matigen die je niet hebt.

Ik matig mijzelf helemaal geen autoriteit aan. Met dat ik op de universiteit zit wilde ik alleen zeggen hoe ik aan mijn 'kennis' kom, dat is helemaal niet bedoeld om autoriteit te claimen.

Dat Olorin bronnenstudie naar dit onderwerp doet vind ik mooi, daar kan ik van leren. Hij slaat echter niet zo'n geïirriteerde toon tegen mij aan dan jij doet, en dan is een mens ook eerder geneigd iets aan te nemen van een ander.

Ik vind het grappig dat je mij bekritiseert, terwijl je zelf verkeerde conclusies over mijn motieven (het claimen van autoriteit) trekt. Dat getuigt ook niet echt van objectiviteit.

Wat kan het mij schelen dat een bepaalde historica iets in haar boek schrijft. Met zulke claims (ik heb het op een universiteit gehoord, het staat in een boek dat veel mensen goed vinden) haal je mij niet over de streep. En ik neem aan dat niemand die enige academische vorming heeft genoten nu meteen omver geblazen wordt door een dergelijk autoriteitsargument.

Tsja, als er een bepaalde concensus over een onderwerp bestaat, in dit geval: de stijl van de Moderne Devotie kan met de stijl van de protestantse beweging worden geassocieerd (niet het was een protestantse beweging, dit had ik zoals ik al zei verkeerd verwoord), dan ben geneigd daar in mee te gaan als ik er zelf geen onderzoek naar heb verricht. En aangezien ik van mezelf geen diepgaande interesse in het onderwerp heb, heb ik dit niet gedaan.

Als anderen, zoals jij, hier aanmerkingen op hebben en het beeld corrigeren heb ik hier geen enkel probleem mee. Dat is juist de bedoeling van dit soort gesprekken, me dunkt. Ik vind je toon echter wel een beetje aanvallend, en daar houd ik eerlijk gezegd niet zo van.

De Moderne Devotie (of bijv. de beweging rond Savonarola) onder het protestantisme is een ideologisch anachronisme. Hoe ver wil je dan teruggaan? Wil je de franciscanen en dominicanen er ook onder scharen?

Als je historicus wilt worden zou ik maar wat kritischer nadenken want dit soort propaganda van een docent slikken met als argument dat het op een universiteit is verkondigd is allesbehalve kritisch.

Dat kan jij vinden, maar blijkbaar wordt dit door historici zelf zo gezien, nogmaals in het historische werk 'A Short History of the Middle Ages' van Barbara Rosenwein (p. 342). Google het en je zult zien dat dit boek gewoon goed staat aangeschreven bij historici van allerlei verschillende universiteiten.

EDIT: Ik heb het wellicht wel iets verkeerd verwoord. Het boek zegt dat de stijl van deze beweging later met protestantse groepen zou worden geassocieerd.

Dankjewel!

Vaak is het natuurlijk het geval dat een beeld kan worden genuanceerd, het is nooit zo zwart-wit. Maar ik heb inderdaad wel altijd gehoord dat de katholieke leken door de geestelijkheid (in het algemeen) zoveel mogelijk dom werden gehouden door altijd het Latijn te gebruiken. Zo kon men bijvoorbeeld zaken als de aflatenhandel verantwoorden (of eigenlijk hoefde men het hierdoor juist niet te verantwoorden). Klopt dit dan helemaal niet?

Dat weet ik niet, ik kan me het best voorstellen van wel. Althans, je hebt flink wat misbruik gehad. IIg had je ook geestelijken die dat volkstaal ding maar niks vonden. Maar daar kan ook dat hele ´sacrale´ van het latijn een rol in gespeeld hebben.

Maar, tegelijkertijd had je ook dat bijbels en andere religieuze geschriften in de volkstaal vertaald werden en er ook in de volkstaal gepredikt werd. Als ik me het goed herinner vervulden daar oa. bedelordes als de Dominicanen en Fransiscanen daar een rol in.

In de Nederlanden had je de moderne devotie, die beweging bestond deels uit geestelijken en deels uit 'leken'. Zij hebben zich ook ingezet voor het vertalen in de volkstaal en stonden voor het navolgen van Christus. Dit was een religeuze opwekking en had ook enorm veel kritiek op misstanden in de kerk zoals misdragingen van geestelijken. Maar het was gewoon een katholieke beweging, ook op theologisch vlak.

Wat je dus eigenlijk hebt is dat het allemaal wat genuanceerder ligt. Je hebt binnen de kerk misstanden en groepen die daar weer tegen reageren en de boel willen 'hervormen'. Dat kunnen groepen zijn binnen de kerk, of groepen die buiten de kerk terecht kwamen. Er hebben dergelijke misstanden plaats gevonden tot aan de paus aan toe, maar dergelijke misstanden zijn tevens bestreden onder leiding van de paus.

Ja, juist, ik dacht al ongeveer dat het zo zat. Luther zelf wilde zich niet eens afscheiden van de kerk, maar deze hervormen. Ik heb ook gelezen dat de Moderne Devotie later min of meer onder protestantse bewegingen werd geschaard (oa, Barbara Rosenwein; A Short History of the Middle Ages). Maar goed, bedankt voor je reactie. Ik zal er nu maar over ophouden omdat het behoorlijk offtopic is .

Wat ik ook schrijf, propaganda, is zeker niet het juiste woord er voor. Ik ben zelf namelijk niet protestants. Wat ik schrijf is dan ook niet mijn eigen mening, maar wat ik heb geleerd. Als jij gelijk hebt ben ik dus aan de Rijksuniversiteit Groningen verkeerd voorgelicht. Dit zou natuurlijk kunnen als het onderzoek naar wat jij zegt zeer recent is. Dan zal de lesstof volgend jaar waarschijnlijk worden aangepast.

Dit onderzoek is nog steeds gaande geloof ik. Het zijn wel onderwerpen die ik ook pas in latere colleges en eigen onderzoek gehad heb. Wat jij daar beschrijft komt op mij iig sterk over als wat dus vanuit protestantse zijde geopperd werd (althans de dingen waar ik op reageer) en daarmee ook een kritiek vanuit de Reformatie was. In die zin is het ook geschiedenis en in colleges over de Reformatie relevant. Maar wat ik bedoel te zeggen dat er gekeken naar de praktijk in de late middeleeuwen, dat beeld wel te nuanceren valt.

Gefeliciteerd met je P trouwens.

Dankjewel!

Vaak is het natuurlijk het geval dat een beeld kan worden genuanceerd, het is nooit zo zwart-wit. Maar ik heb inderdaad wel altijd gehoord dat de katholieke leken door de geestelijkheid (in het algemeen) zoveel mogelijk dom werden gehouden door altijd het Latijn te gebruiken. Zo kon men bijvoorbeeld zaken als de aflatenhandel verantwoorden (of eigenlijk hoefde men het hierdoor juist niet te verantwoorden). Klopt dit dan helemaal niet?

Gefeliciteerd dan!

Het directe onderzoek van Corbinelli is inderdaad recent, maar de notie bestaat al langer. Via het recente onderzoek werd in beeld gebracht in hoeverre de Bijbel onder leken in gebruik was vóór de Reformatie. Ook voor een instelling als de RuG is het soms moeilijk de propaganda uit de geschiedenis te filteren. Vergeet niet dat alles ter discussie staat, een discussie met argumenten. Wat je dus in je eerste jaar gehoord hebt is dus niet méér waar omdat het universitair onderwijs is.

Dit denk ik ook niet hoor! De kijk op geschiedenis zal sowieso altijd blijven veranderen, denk ik. Immers zijn we er zelf niet bij geweest en staat of valt alles met hoe de bronnen worden geïntrepteerd.

In welk jaar zit jij dan?

Dit is ook mijn eigen mening. Ik weet eerlijk gezegd ook niet zeker hoe katholieken er tegenwoordig over denken. In die tijd (16e, 17e eeuw) was de situatie echter als door boven mij geschetst.

Nee, dat was de propaganda.

Om je een voorbeeld te geven: Recentelijk is er nog een historisch onderzoek verschenen over het bijbelgebruik in de volkstaal, door leken in de late middeleeuwen, dus vóór de Reformatie. Het heeft de kranten zelfs gehaald en je kunt de artikelen wel op Credible ook terug vinden. Hoewel trouwens het feit dat leken in de middeleeuwen bijbels in de volkstaal lezen onder historici wel al bekend was.

Het zelfde met de persoonlijke relatie met Christus. Bewegingen als de Moderne devotie nota bene hamerde daar al enorm op. Dat was een beweging die voor een deel uit leken bestond. En dat was een middeleeuwse katholieke beweging.

Wat ik ook schrijf, propaganda, is zeker niet het juiste woord er voor. Ik ben zelf namelijk niet protestants. Wat ik schrijf is dan ook niet mijn eigen mening, maar wat ik heb geleerd. Als jij gelijk hebt ben ik dus aan de Rijksuniversiteit Groningen verkeerd voorgelicht. Dit zou natuurlijk kunnen als het onderzoek naar wat jij zegt zeer recent is. Dan zal de lesstof volgend jaar waarschijnlijk worden aangepast.

@ Ursa: Ik ga volgend jaar naar het tweede jaar. Ik heb net mijn propedeuse gehaald .

EDIT: Dan nog een aanvulling op mijzelf . Het tweede grote verschil tussen het katholicisme en het protestantisme was de manier waarop de genade van God te verkrijgen was. Volgens de protestanten kon dit door geloof in God, en alleen door geloof in God. De katholieken zochten de genade van God door het doen van zogenaamde 'goede werken'.

Ook vierde in deze periode de aflatenhandel hoogtij. De kerk beweerde dat men zijn of haar tijd in het vagevuur kon verkorten door bepaalde documenten, aflaten, van de kerk te kopen. De protestanten zagen dit als een grove misstand binnen de kerk. Toen de bekende aflatenhandelaar Tetzel in de buurt van waar Luther woonde zijn handel dreef, vormde dit voor Luther de spreekwoordelijke druppel die hem deed besluiten zijn stellingen op de kapel te Wittenberg te timmeren.

Ik had ook al een keer over die alfatenhandel gehoord, maar was toen als een grap en geloofde het toen niet.

Het ging toen echter niet om "de kwijtschelding voor God van tijdelijke straffen", maar om de verkoop van stukken grond in paradijs door de kerk etc.

Ik kan je verzekeren dat de aflatenhandel echt heeft plaatsgevonden. Het was één van de zaken waardoor de katholieke kerk van die tijd door mensen als Luther als uiterst corrupt werd beschouwd, en deze mening wordt gedeeld door historici.

Nog even een aanvulling: Het grootste verschil tussen het katholicisme en het protestantisme is de hoedanigheid van de relatie tussen mens en God. Volgens de katholieken was er een medium nodig dat je in contact bracht met God, namelijk de priester. Luther (en andere protestanten) dacht echter de openbaring te hebben gekregen dat elk mens een persoonlijke relatie met God had, of kon hebben.

Hiermee is de vertaling van Bijbels in de volkstalen begonnen, omdat men het belangrijk begon te vinden dat gelovigen zelf de Bijbel konden lezen om een relatie met God op te bouwen. In de katholieke kerk was men afhankelijk van preken in het Latijn die voor 99% van de bevolking onverstaanbaar waren.

Overigens bestonden tussen belangrijke protestantse stromingen als het calvinisme en het lutheranisme ook nog enorme verschillen.

EDIT: Dan nog een aanvulling op mijzelf . Het tweede grote verschil tussen het katholicisme en het protestantisme was de manier waarop de genade van God te verkrijgen was. Volgens de protestanten kon dit door geloof in God, en alleen door geloof in God. De katholieken zochten de genade van God door het doen van zogenaamde 'goede werken'.

Ook vierde in deze periode de aflatenhandel hoogtij. De kerk beweerde dat men zijn of haar tijd in het vagevuur kon verkorten door bepaalde documenten, aflaten, van de kerk te kopen. De protestanten zagen dit als een grove misstand binnen de kerk. Toen de bekende aflatenhandelaar Tetzel in de buurt van waar Luther woonde zijn handel dreef, vormde dit voor Luther de spreekwoordelijke druppel die hem deed besluiten zijn stellingen op de kapel te Wittenberg te timmeren.

Dat is dus een wel erg protestants-propagandistische interpretatie die historisch gezien volstrekt onwaar is.

Hier zou ik graag een toelichting op krijgen. Ik studeer namelijk Geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Groningen en ik heb zojuist exact weergegeven wat ik over het onderwerp heb geleerd.

@Pujsol

Dit is ook mijn eigen mening. Ik weet eerlijk gezegd ook niet zeker hoe katholieken er tegenwoordig over denken. In die tijd (16e, 17e eeuw) was de situatie echter als door boven mij geschetst.

Ik ken wel Bijbelgedeeltes uit mijn hoofd, maar dat is wel omdat ik ze zo vaak heb gelezen. Niet omdat ik bijvoorbeeld door mijn kerk verplicht was ze te leren. Ongetwijfeld zullen er kerken bestaan waarin dit wel verplicht is.

Een andere vraag:
Ik hoor vaak over Reformatie en gereformeerde kerk. Wat houdt dat precies in?

Hoi Pusjol,

via deze link kun je meer (basale) informatie vinden over de Reformatie. Traditioneel wordt het begin van de Reformatie gesteld in 1517 na Christus, het jaar dat de monnik Luther zijn 95 stellingen publiceerde en moest komen opdraven op de Rijksdag in Worms. De Reformatie heeft een grote verandering betekend voor de christelijke kerk. Naast de Rooms-Katholieke Kerk ontstonden nu nieuwe kerken, die zich 'gereformeerd' of 'hervormd' hebben (wat in principe hetzelfde betekent) en zich verzetten tegen Rome. Vele praktijken en leerstellingen van de RKK werden door de protestanten (de refomatoren) afgewezen. Zij verwierpen bijvoorbeeld voor een groot deel de Katholieke traditie en wilden terug naar de Bijbel. Binnen de protestantse traditie kreeg de Bijbel dan ook een groter gezag. Heden ten dage zijn er (in Nederland) verschillende kerken die zich 'Protestants', 'Hervormd', 'Gereformeerd' of 'reformatorisch' noemen, en allen komen zij voort uit de Reformatie.

Als je hier vragen over hebt dan hoor ik die graag.

Nog even een aanvulling: Het grootste verschil tussen het katholicisme en het protestantisme is de hoedanigheid van de relatie tussen mens en God. Volgens de katholieken was er een medium nodig dat je in contact bracht met God, namelijk de priester. Luther (en andere protestanten) dacht echter de openbaring te hebben gekregen dat elk mens een persoonlijke relatie met God had, of kon hebben.

Hiermee is de vertaling van Bijbels in de volkstalen begonnen, omdat men het belangrijk begon te vinden dat gelovigen zelf de Bijbel konden lezen om een relatie met God op te bouwen. In de katholieke kerk was men afhankelijk van preken in het Latijn die voor 99% van de bevolking onverstaanbaar waren.

Overigens bestonden tussen belangrijke protestantse stromingen als het calvinisme en het lutheranisme ook nog enorme verschillen.

EDIT: Dan nog een aanvulling op mijzelf . Het tweede grote verschil tussen het katholicisme en het protestantisme was de manier waarop de genade van God te verkrijgen was. Volgens de protestanten kon dit door geloof in God, en alleen door geloof in God. De katholieken zochten de genade van God door het doen van zogenaamde 'goede werken'.

Ook vierde in deze periode de aflatenhandel hoogtij. De kerk beweerde dat men zijn of haar tijd in het vagevuur kon verkorten door bepaalde documenten, aflaten, van de kerk te kopen. De protestanten zagen dit als een grove misstand binnen de kerk. Toen de bekende aflatenhandelaar Tetzel in de buurt van waar Luther woonde zijn handel dreef, vormde dit voor Luther de spreekwoordelijke druppel die hem deed besluiten zijn stellingen op de kapel te Wittenberg te timmeren.

Ik zou geen enkel meisje afwijzen vanwege het feit dat ze ongelovig is. Ik weet in ieder geval zeker dat ze via mij in aanraking met God zal komen, en ik vertrouw er op dat dat voldoende zal zijn. En anders is het haar eigen keuze. Dit zou ik uiteraard heel jammer vinden, en ik zou er ook zeker met haar over proberen te praten. Maar het blijft altijd een kwestie van vrije wil, vind ik. Ik denk ook dat een relatie tussen een gelovig en een ongelovig persoon kan werken, dit kan ik zien bij mijn ouders (mijn moeder is gelovig, mijn vader niet). Natuurlijk is er wel eens wrijving, maar dat is met alle dingen zo waarover je het met elkaar niet eens bent. Het belangrijkste is dat je elkaar in je waarde laat.

Loslaten en overgeven is zeker het beste, daar ben ik me van bewust. Dit is eigenlijk het enige (juiste) dat ik kan doen. Inmiddels ben ik hier nog vooral mijn hart aan het luchten, zo lijkt het . Al hoewel er nu ook weer interessante vragen ontstaan over wat God's rol precies is. Maarja, hier is het min of meer onmogelijk om een goed antwoord op te vinden.

Bedankt voor je Bijbelteksten. Ik kan er zeker wat mee. Vooral Psalm 37:4, deze was ik zelf ook al tegengekomen! In het boek Prediker staan ook enkele teksten die mij heel erg hebben geraakt, ze zijn lekker direct. Misschien dat andere mensen hier ook nog iets aan kunnen hebben:

Prediker 7:9

"Heb een lange adem en beheers je rusteloosheid, want rusteloosheid heerst in het hart van de dwazen."

Prediker 7:10

"En vraag jezelf niet af waarom het vroeger beter was dan nu. Het getuigt van weinig wijsheid als je daarnaar vraagt."

Vooral de laatste .

Je hoeft er niet over in te zitten dat ik er eeuwig over zal treuren . Ik heb er precies één dag om getreurd, en sinsdien is het een kwestie geworden waarover ik een paar vragen heb die nog niet beantwoord zijn maar in principe toch wel belangrijk vind, verder niet.

Ik geloof inderdaad dat het Gods wil is dat alles altijd van een leien dakje zal gaan voor mij. De enige die dit kan verpesten ben ik zelf, door mezelf van God te verwijderen.

Dat mijn verkering is stukgelopen zou je dan dus in beide 'theoriën' (A: God laat de verkering bewust stuklopen om mij iets te leren, B: Het is Gods bedoeling dat ik de rest van mijn leven bij dit meisje blijf, maar het is enkel en alleen door mijn eigen schuld fout gegaan) kunnen zetten.

De consequenties zouden echter compleet verschillend zijn, logischerwijs. In het geval van theorie A is de kans groot dat ik uiteindelijk met een ander meisje zal eindigen, in het geval van theorie B zal dit meisje wellicht bij me terug komen...

Ik ben nog steeds niet zeker van mijn mening. Het is ook maar net wat je als goedheid interpreteert.

Zelf ben ik hier eerlijk gezegd niet helemaal zeker van. Ik zou er zeer zeker het nut van inzien als God dit deed. Ik bedoel stel je voor dat je de 'ware' ontmoet en je gedraagt je net zoals ik heb gedaan. Aan de andere kant kan ik dit niet rijmen met het feit dat ik geloof dat in God alleen maar goedheid is. En hoewel ik zoals ik in mijn openingpost aangaf verbazingwekkend weinig ( dus niet 'geen'!) verdriet ondervind van mijn verbroken relatie, is het toch ook zeker geen gebeurtenis die ik onder 'goedheid' zou scharen.

Althans op dit moment, want wie weet ben ik met behulp hier van over tien jaar gelukkig getrouwd met een andere vrouw, en ben ik er juist dankbaar voor. Wie zal het zeggen?

Daarom vind ik dit ook zo'n lastige kwestie. Er bestaat, zoals over andere onderwerpen, geen zeer duidelijke bijbeltekst die zegt: "Die en die is voor jouw de vrouw met wie je de rest van je leven zult delen!".

Beste Loveispatient en Wonderful Star

Bedankt voor jullie reactie. 'Leuk' dat er mensen zijn die in een vergelijkbare situatie zitten, Loveispatient. Het advies dat jullie, en eigenlijk Patrick Matthias ook al, geven kan ik me erg vinden. En als je er logisch over nadenkt is het in principe ook de enige werkbare oplossing.

De bedoeling van het openen van dit topic was eigenlijk denk ik ook meer een soort van zoeken naar troost. Ik stel eigenlijk vooral mijn vraagtekens bij mijn eigen objectiviteit, zoals ik al zei. Houdt ik echt nog van haar, of is het meer een soort gevoel van jaloezie? En dan bedoel ik niet eens de jaloezie dat er iemand anders bij haar kan zijn, maar jaloezie dat er iemand zou kunnen zijn die haar wél (op die manier) gelukkig maakt, wat ik blijkbaar niet kon. De ene keer slaat de balans voor mijzelf de enen kant op, de andere echt de andere kant. Maarja, niemand op dit forum zal mijn situatie zo goed kennen om dit goed te kunnen beoordelen, althans dat vermoed ik.

Dan misschien nog iets anders, een soort extra vraag. Geloven jullie dat God je ook relaties kan geven waarvan je veel wijzer wordt, maar die uiteindelijk op niks uitlopen? Dat het eigenlijk een soort oefening voor de 'echte' relatie uit je leven is? Want wat ik in ieder geval kan zeggen is dat ik echt enorm veel heb geleerd van mijn relatie met dit meisje.

EDIT: @ Loveispatient: Het meisje in kwestie was niet christelijk! Ik heb haar dit verhaal dan ook maar niet verteld. Achteraf gezien is dit misschien een goed voorbeeld van het 'niet mezelf zijn' tijdens de relatie .

Ik ben een enorme fan van de Duitse hardrockband The Scorpions. Zij spelen al vanaf de jaren 1960 en zijn momenteel met hun afscheidstour bezig. In mijn beleving hebben ze een prachtig repertoire dat zowel schitterende powerballads bevat, als keiharde hardrock-nummers.

Hun bekendste liedjes zijn waarschijnlijk wel '(Rock you like a) Hurricane', 'Wind of Change' en 'Send me an angel', maar dit vind ik zeker niet hun beste nummers. Mijn persoonlijke favoriet is 'We'll burn the sky' uit 1977. Het gaat over een dierbare die is overleden, ik vind het persoonlijk de mooiste songtekst die ik ooit heb gezien.

Dan nog een leuk feitje: de huidige gitarist van The Scorpions, Matthias Jabs, is een christen. Niet echt relevant voor de muziek, maar ik vind het persoonlijk toch leuk om te weten.

Zijn er nog andere Scorpions fans op dit forum? Hieronder 'We'll burn the sky', misschien dat sommigen nog geneigd zijn hier hun mening over te geven .

I'm in love with the sunshine

I'm in love with the falling rain

Everything seems to call your name

Yesterday you were leaving

Leaving life and all the pain

Everything wants you back again.

I've found myself through you

And there was love in my life

I felt always naturally high and my love had a home

But now my mind has started to roam

You're my life giving fire and you carried all my love

Through you I was so inspired

You're engraved deep in my heart

My dreams recall us being one

I've searched for you to be free

My force of life you have always been

I Feel blue since you've gone

Your breath of love surrounded me

When can I rejoin you to be free

Wait, can this be a dream

There is a voice in my head

It belongs to you, it say's

Don't cry, no need to be sad

There's a way to stay with you again

It's more than you ever had

And no death brings us apart

Our timeless love always grows

Because you are in my other heart

I know we've never been apart

Your love sets fire to my heart

We'll burn the sky

When it's time for me to die

We'll burn the sky...

Bedankt voor je reactie en welkom!

Ik denk dat je gedeeltelijk gelijk hebt met je commentaar op mijn 2e 'lange alinea', dat wil zeggen over dat God er misschien niet bij haar voor heeft gezorgd dat zij gevoelens voor mij kreeg. Ik ben echter zeker dat Hij mij openbaarde dat ik mij enigszins terug moest trekken, zodat mijn houding positief veranderde, zoals jij dat noemt. Bovendien had ik Hem gevraagd mijn gevoelens weg te nemen als het niet Zijn bedoeling was om een relatie met het meisje te krijgen.

Ik ben het niet met je eens dat er niet één ware is, ik geloof namelijk dat dit wel zo is. Beide valt echter denk ik moeilijk te bewijzen. Met wat je voor de rest zegt heb je helemaal gelijk, en ik moet zeker van mijn verleden leren. Ergens ben ik me hier wel van bewust, en in principe doe ik dit in het dagelijkse leven ook wel, maar soms houdt het me toch nog wel bezig.

Ik weet ook zeker dat het goed zal komen, of met dit meisje, of met een ander meisje. God is een goede god en ik zou er goed aan doen Hem meer te vertrouwen, zoals ik dat eerder deed. Echter is het soms gewoon goed je hart te luchten bij andere mensen, die je misschien advies kunnen gevan dat hen door God is ingegeven.

Beste bezoekers van Credible,

Als eerste wil ik diegenen die de moeite nemen om mijn complete verhaal te lezen alvast bedanken. Ik hoop dat sommigen mij van waardevol advies kunnen voorzien.

Al enkele jaren verkeer in de overtuiging dat ik houdt van een bepaald meisje. We hebben gedurende een periode van een dik halfjaar ook een vaste relatie gehad, nadat we al enkele maanden van elkaar wisten dat we elkaar meer dan aardig vonden.

Al voor de verkering was ik al zeer lange tijd verliefd op haar, maar zij niet op mij. Het is waarschijnlijk goed voor te stellen dat dit voor mij absoluut niet leuk was. Talloze malen heb ik tot God gebeden om hulp, maar die leek niet te komen. Er kwam echter een doorbraak toen ik min of meer per ongeluk het licht zag. Ik zag in dat ik het zelf was die God dwarsboomde om mij te helpen. Ik probeerde het bewuste meisje namelijk op mijn eigen manier voor mij te winnen, ik probeerde het zelf te doen. God liet mij dit zien, en op dat moment heb ik ongeveer het volgende tot God gebeden: "Heer, als het Uw bedoeling is dat ik een relatie met dit meisje krijg, zorg er dan voor dat het gebeurt. Als het niet Uw bedoeling is, neem dit gevoel van verliefdheid dan alstublieft uit mij weg." Vanaf dit moment probeerde ik op geen enkele manier meer een relatie met het meisje te krijgen. Enerzijds was dit moeilijk voor mij, aan de andere kant zorgde het ook voor opluchting. Tot mijn eigen grote verbazing begon het meisje enkele weken nadat dit gebeurd was plotseling steeds vaker gesprekken met mij aan te knopen. Het ging dan over van alles, van serieuze dingen tot koetjes en kalfjes. Hierop volgde een periode van enkele maanden waarin ons contact zich steeds meer opbouwde tot het moment waarop ik haar te kennen gaf dat ik verliefd op haar was. Zij gaf toen ook toe dat zij mij meer dan aardig vond. Dat dit gebeurde wekte alom verbazing bij mijn vrienden. Zij waren op de hoogte van mijn liefde voor het meisje, en wisten ook dat zij dit nooit beantwoordde. Zelf was ik denk ik nog het meest verrast, en ik heb God tot tranen toe geroerd bedankt. Nog steeds ben ik er van overtuigd dat God er voor heeft gezorgd dat zij op de een of andere manier gevoelens voor mij heeft gekregen, zeker omdat dit gebeurde meteen nadat ik het bovenstaande gebed had gebeden.

Enkele maanden nadat dit gebeurd was, en ons contact weer steeds verder hadden uitgebouwd, kregen het meisje en ik verkering. Dit was voor mij de eerste keer dat ik een serieuze relatie aanging, en ik ben er dan ook grandioos in geslaagd om het te verpesten. Ik meende mijzelf rigoreus te moeten aanpassen om het het meisje zo veel mogelijk naar de zin te maken. Achteraf kan ik zeggen dat ik totaal mijzelf niet was. Mijn ouders en vrienden hebben mij ook verteld dat ook zij vonden dat ik mijzelf niet was. Maar dit is allemaal van achteraf bezien. Op het moment dat ik in de verkering zat zag ik dit absoluut niet zo en was ik er stellig van overtuigd dat ik het juiste deed. Ik heb er dan ook absoluut geen 'hard feelings' over, immers al doende leert men. Het heeft er echter wel in geresulteerd dat het meisje van dromen de verkering verbrak. Ze had geen gevoelens meer voor mij, zei ze. Ik ben hier letterlijk één dag helemaal stuk van geweest, en daarna ben ik met behulp van God verder gegaan met mijn leven. Natuurlijk had ik zo nu en dan mijn zwakke momenten, maar echt diep verdriet heb ik niet gekend. Ook hier dank ik God voor, zonder Hem was het voor mij onmogelijk geweest zo relatief vredig door te leven. Immers was ik al enkele jaren verliefd op het meisje, en dit was niet opgehouden. Overigens geef ik God op geen enkele manier de schuld van hoe mijn relatie is gelopen en uiteindelijk geëindigd. Ik ben mij er van bewust dat hij heeft geprobeerd mij te waarschuwen door mijn vrienden, ouders, en zelfs het meisje zelf. Op het moment dat de verkering uitging was het zelfs maar beter dat dit gebeurde, want ik werd er op dat moment zeer ongelukkig van.

Inmiddels zijn we zo'n acht maanden verder. In die tijd heb ik veel leuke dingen gedaan met mijn vrienden, en op een bepaalde manier het plezier teruggevonden in het leven. Ook denk ik vaak na over mijn relatie, omdat ik nog steeds tot in de diepste grond van mijn hart van het meisje houd. Tot mijn eigen verbazing leidt dit niet tot echt verdriet, hoewel ik het zogezegd op bepaalde momenten wel eens wat moeilijker heb. Ik heb ook nog gewoon leuk contact met haar en mijn voormalige schoonfamilie. Op zich momenten krijg ik zelfs wel eens het gevoel dat zij mij ook nog steeds (of eigenlijk, weer) leuk vindt, maar soms ook juist helemaal niet. Ook dit wordt weer beaamd door mijn vrienden en ouders. Mijn moeder noemt dit altijd 'mixed signals'.

Eindelijk kom ik nu tot de kern van mijn verhaal, ik ben namelijk enigszins in de war en ik acht mijzelf niet in staat objectief te oordelen over wat mij te doen staat. Aan de ene kant wil ik mijzelf geen nadeel berokkenen door mij te blijven focussen op dit meisje. Dit zou kunnen leiden tot (een nieuwe) teleurstelling en de kans dat ik het (echte?) meisje van mijn dromen mis loop. Aan de andere kant zou je kunnen zeggen dat dit meisje de vrouw van mijn leven is. Immers, God heeft er in eerste instantie voor gezorgd dat ik een relatie met dit meisje heb gekregen, en ik heb er zelf voor gezorgd dat de relatie voorbij ging. Persoonlijk voel ik meer voor het laatste, maar zoals ik al zei vind ik het moeilijk om eerlijk te oordelen. Ik vind het ook moeilijk om hierover met God te spreken, aangezien ik ook de gedachtes die bij mij binnenkomen lastig objectief kan beoordelen. Ik ben bang dat deze mij worden ingegeven door valse hoop en de gevoelens die ik nog steeds voor het meisje heb.

Ik ben zeer benieuwd naar de mening van andere christenen, aangezien mijn vrienden dit niet zijn. Nogmaals wil ik degenen bedanken die de moeite hebben genomen om dit hele verhaal te lezen.