mj00131

Ik heb me aangemeld voor een jongeren-reis naar Italië met Beter-Uit. Het is alleen geboekt op aanvraag, dus het is nog even spannend. Ik durf me er ook pas op te verheugen als het 100% zeker is.

Laatst poste ik hier over mijn problemen met mijn VCH-piercing, ik kan vertellen dat ik 'm eruit heb gehaald. Hij was (voor zover ik weet) niet ontstoken ofzo, maar het wondje ging gewoon niet dicht. Gisteravond wist ik het ineens zeker; hij ging eruit. En ik denk dat het een hele goede beslissing is. Het gaf me toch zelfs ook een fijn idee nu weer helemaal puur natuur te zijn. Misschien had God dit al een hele tijd in gedachten, maar negeerde ik dit de hele tijd. Ik ben in elk geval blij met mijn beslissing, nu hopen dat het gaatje mooi dichtgroeit zonder problemen.

Als het zo'n probleem geeft kan je ook de vraag stellen of het wijsheid is de piercing te laten zitten.

Ik heb er zelf 0,0 last van. Ik ben alleen liever zeker van me zaak dat het niets abnormaals is, dan dat ik er te makkelijk over denk en het wel mis gaat .

Draag ik alleen nog maar . Mijn voorraad mooie kanten ondergoed ligt te verwaarlozen in de kast, haha. Op het piercingforum zeggen ze dat het misschien aan de grootte van de bolletjes ligt. En dat zou nog wel eens goed kunnen kloppen. Dan zou ik onder een kleiner bolletje nemen. Ook al zie ik het niet zo zitten dat zelf te doen, helemaal omdat ie nog niet dicht is. Als dit al de goede oplossing is.

Ik heb geen te klein staafje, hij steekt zelf iets uit aan de onderkant. Ik heb zonet een berichtje geplaatst op het piercingforum, bedankt voor de tip. Ik spoelde het eerst met ochtendurine en verder water, nu alleen water. En dat gewoon 1 keer per dag. En ik draag wel regelmatig weer me skinny's, omdat ik niet veel andere opties heb. Maar die zitten ook niet loeistrak ofzo, veel van mijn broeken zijn eigenlijk zelfs iets te groot. Mijn benen schuren ook niet langs elkaar. Ik ga 'm vanavond anders wel weer even spoelen met een zeezoutoplossing, voor de rest blijf ik er gewoon zo veel mogelijk vanaf. Ik houd jullie wel op de hoogte. In elk geval bedankt voor de tips!

Daar ben ik weer met zorgen over mijn piercing. Ik heb mijn vch nu bijna vier weken, en hij is nog niet dicht. Ik heb er geen last van en het doet ook geen pijn, maar hij gaat gewoon niet dicht. Hij zakt steeds een beetje naar onder waardoor het gaatje (volgens mij) groter is geworden. En er blijft wondvocht in het wondje zitten :S. Volgens mij accepteert mijn lichaam het gewoon niet? Hij doet niet raar, maar genezen doet ie ook niet. Dat is toch vreemd?

Een kind van verzoening van Francine Rivers. Prachtig boek, zoals ik van de schrijfster gewend ben.

Even een update over mijn piercing: Het gaat goed, ik merk nauwelijks dat ie er zit. Eerst was er af en toe een klein stipje wondvocht maar volgens mij houdt dat nu ook op. Ik denk niet dat het al helemaal dicht is, maar het gaat de goede kant op!

De irritatie is helemaal weg, maar ik ben toch even langs gegaan. Het ziet er prima uit, niets aan de hand. Hij is ook niet te zwaar, het bolletje zit niet in het wondje o.i.d. De piercer zei dat het logisch is dat het balletje op de huid rust, en het dus kan lijken alsof er een deukje zit terwijl dit niet zo is (als ik het goed uitleg). Ik vertelde ook dat ie van de week wel geïrriteerd was, en dat ik toen met water/zeezout heb gespoeld. Ze zei dat ik dat weer zou kunnen doen mocht ie weer gaan irriteren. Zoals zij het nu zag, zag ie er perfect uit. Toen ze de piercing iets bewoog om er naar te kijken vroeg ze ook of het pijn deed, en dat deed het helemaal niet. Nu hopen dat het zo goed blijft gaan, het is wel een enorme opluchting. Bedankt voor de gebeden (jullie mogen dit nog steeds blijven doen natuurlijk ), God verhoort! En zeker ook bedankt voor de goede tips.

Deed het niet vreselijk pijn om te laten plaatsen? Bij de gedachte alleen al krijg ik kramp en ik heb geeneens een CH.

Ik hoop voor je dat het snel mag genezen.

Het is even een venijnige prik, en als het balletje vastgedraaid wordt voelt dat ook even niet prettig, maar daarna heb je er geen last meer van. Het schijnt een makkelijke piercing te zijn.

Ik heb trouwens vandaag geen tijd gehad om naar de piercer te gaan (druk, druk, druk), ik ga echt me best doen morgen even langs te gaan. De irritatie lijkt nu weg, maar me bovenste bolletje drukt dus wel een beetje in de huid (heb er geen last van, maar zo ziet het eruit), waardoor de onderkant van het staafje ook wat meer zichtbaar is. Ik denk dus echt dat ie een beetje te zwaar is. Hopelijk zakt ie niet verder, en kan ik snel andere balletjes of bioplast krijgen. Nu dus ook al twee keer met water/zeezout gespoeld, zometeen weer. Dan maar weer even niet denk ik toch? Anders kan het wondje ook niet helen want volgens mij blijft het wel open door die oplossing (of zeg ik nu iets heel stoms?).

Me piercing lijkt een stuk minder geïrriteerd, maar dus wel iets gezakt. Ik ga vanmiddag even langs en dan vraag ik naar bioplast. Ik houd jullie op de hoogte.

Het lijkt trouwens wel dat de piercing geïrriteerd is omdat het onderste bolletje te zwaar is. Die is namelijk een stukje groter dan het bovenste bolletje. Nu lijkt de irritatie iets minder, maar de piercing ook een heel klein beetje gezakt. Ik zie namelijk bij het onderste bolletje nu ook een heel klein stukje van het staafje, eerst niet. Maar dat kan ook komen omdat de zwelling nu minder is. Dat ga ik toch even vragen bij de piercer als ik er ben. Dat bioplast is ook een stuk lichter toch?

Aha, het gebed waar je hier om vroeg zou dus eigenlijk gericht moeten zijn op genezing van eigenwijsheid.

Of hulpeloosheid ? Ik kan moeilijk zonder broek de straat op, haha. Maar ik probeer in elk geval meteen als ik thuis ben een joggingbroek o.i.d. aan te doen. Ik heb zelfs het idee dat het al iets minder rood is. Ik ben net thuis van me werk, ik ga het straks even schoonmaken met water/zeezout. Willen jullie blijven bidden? Ik ben echt heel dankbaar dat jullie dat willen doen.

Ik weet niet met wat voor materiaal en sieraad je bent gepierced maar als dit blijft irriteren na je zeezout behandeling zou je eventueel bij je piercer kunnen vragen om anti allergeen kunststof als Bioplast. Maar ik hoop voor je dat het zo al goed zal gaan. Heb je ook met gewone sieraden als ringen en kettingen allergische reacties?

Ik ben gepierced met chirurgisch staal. Ik ben van plan (als het lukt qua tijd) maandag even langs de piercer te gaan. Gewone sieraden draag ik niet heel veel, ik weet in elk geval wel dat ik niet goed tegen nepgoud kan. Nepzilver dan weer wel. Ik zal de tip in elk geval onthouden. Vanavond ga ik het weer schoonmaken met water/zeezout.

Aha, het gebed waar je hier om vroeg zou dus eigenlijk gericht moeten zijn op genezing van eigenwijsheid.

Of hulpeloosheid ? Ik kan moeilijk zonder broek de straat op, haha. Maar ik probeer in elk geval meteen als ik thuis ben een joggingbroek o.i.d. aan te doen. Ik heb zelfs het idee dat het al iets minder rood is. Ik ben net thuis van me werk, ik ga het straks even schoonmaken met water/zeezout. Willen jullie blijven bidden? Ik ben echt heel dankbaar dat jullie dat willen doen.

Nog even: ik lees net terug dat je een VCH hebt laten zetten.

Voorlopig geen skinny jeans dus

Dat is dus een beetje lastig, ik heb 1 baggy jeans en voor de rest allemaal skinny's. En op me werk moet ik altijd een lange broek aan . Ik zorg in elk geval wel dat ik zoveel mogelijk katoenen ondergoed draag en even niet met me benen over elkaar zit enz.

Oké, bedankt voor de tip! Ik ga morgen als ik tijd heb even kijken voor grof zeezout, en anders lijkt keukenzout me beter dan niets. Ik laat wel even weten hoe het gaat de komende dagen.

Ik heb hem laten zetten bij Amsterdam tattooing & piercing (5 min. lopen van het station). Wat ik heb gelezen is het een goede shop. Ze kwamen ook erg professioneel over. Ze adviseerden mij alleen te spoelen met water (zoals ik normaal ook doe) en 's morgens met -het klinkt nogal vies, maar schijnt goed te zijn- ochtendurine. Dat heb ik ook een paar dagen gedaan, daarna wel meteen met water eroverheen gespoeld. Wat is precies de verhouding voor water met zout? En bedankt voor de snelle reactie.

Ik ben wel van plan even langs de piercer te gaan, maar het is niet om de hoek dus waarschijnlijk lukt het pas maandag op ze vroegst! Over de huisarts heb ik alleen maar verhalen gehoord dat je 'm er uit moet halen, terwijl dat niet het verstandigste is bij een geïrriteerde piercing. De meeste huisartsen zijn nogal tegen piercings. Ik heb trouwens -velen zullen het niets vinden, maar ik vind het juist de enige mooie piercing- een VCH laten zetten. En alsnog wil ik jullie vragen te bidden, want ik geloof dat gebed altijd sterker is (natuurlijk betekent dit niet dat ik het maar zo laat, ik ga dus wel langs de piercer).

Er is al een tijdje niet gepost in dit topic, dus ik hoop dat het niet uitmaakt. Ik heb iets meer dan een week geleden een piercing laten zetten. Toen was er niets aan de hand. Ik houd het gewoon op de 'goede' manier schoon. Nu lijkt het rond de piercing ineens dikker en roder, ik ben bang dat het geïrriteerd is of (beginnend) ontstoken. Ik bid steeds dat het mag genezen en dat het zeker niet erger mag worden. Ik heb die piercing daar namelijk al eerder gehaald en heb 'm er toen uitgehaald omdat ie ontstoken was. Dus, misschien een beetje een rare vraag, zouden jullie voor mij willen bidden om genezing? Ik ben nu de hele tijd aan het stressen . Ik heb er overigens verder geen last van, het is alleen een beetje pijnlijk als ik er tegenaan druk (dit heb ik 1 keer gedaan, verder heb ik helemaal niet aan me piercing gezeten). Hopelijk leest iemand dit omdat het een oud topic is. Alvast bedankt!

Wauw, wat een mooi verhaal! Ik kreeg de tranen in mijn ogen.

(ik weet niet of het erg is dat ik reageer in een oud topic, maar ik vind het een té mooi verhaal om niet op te reageren.

Bedankt allemaal! Ik zal niet te streng zijn voor mijn vriend en andere vrienden, ik veroordeel ze namelijk niet. En met mijn vriend zijn er meer redenen waarom het niet meer werkt naar mijn idee. Ik ga niet vast naar een kerk, maar ben wel laatst met een kennis naar de kerk geweest waar ik als kind altijd kwam en waar mijn ouders en zus ook nog steeds komen. Hier voelde ik mij alleen wat ongemakkelijk. Misschien ook omdat ik het idee had dat iedereen me zou herkennen van vroeger. Maar ik heb met die kennis afgesproken om binnenkort ook eens te kijken bij de Meerkerk, voor als iemand het hier kent. En ik ga misschien naar een dag voor de jeugd van een messiaans joodse gemeente (als ik het goed zeg), maar dat hangt er nog een beetje vanaf of me zus (ik zou dan met haar gaan) dan kan. Oftewel, ik ben nog een beetje zoekende. Ik hoef niet persé iedere week naar een kerk, maar wil er wel regelmatig heen gaan. Maar eerst neem ik de tijd om te kijken waar ik me op mijn plek voel.

Ik hoop dat ik niemands berichtje onbeantwoord heb gelaten nu .

Beste lezers,

Gistermiddag heb ik mij geregistreerd op dit forum. Ik ben een meisje van 18 jaar en ik wil mij meer met het geloof bezighouden. Op dit moment ben ik mijn leven rigoureus aan het omgooien. Ik zal bij het begin beginnen:

Ik ben gelovig opgevoed, maar in mijn puberteit ben ik heel ver afgedwaald en deed ik eigenlijk alles wat God verboden heeft. In mijn achterhoofd wist ik wel dat wat ik deed niet goed was, maar toch bleef ik mijn grenzen verleggen. Toen ik bijna 16 was kreeg ik ook een vriend (die ik nu nog steeds heb). Al een tijdje ben ik me meer bezig gaan houden met het geloof. Mijn vriend gelooft niet. Hier heb ik nooit problemen mee gehad, maar de laatste tijd vind ik dit wel erg moeilijk. Ook hebben wij al maanden telkens kleine ruzies en irritaties, en heb ik het idee dat we niet meer op één lijn zitten. Dit heb ik trouwens niet alleen met mijn vriend, maar ook met bijna al mijn vrienden. Ik ben veel serieuzer en volwassener geworden in korte tijd, en heb ook andere normen en waarden gekregen. Ik merk echt dat God mijn visie op bepaalde dingen verandert, en daar ben ik heel blij om. Daarom heb ik een week geleden ook besloten een pauze van twee weken in te lassen met mijn vriend. En op dit moment denk ik dat ik volgende week besluit niet met hem verder te gaan. De meeste vrienden van eerst zag ik al een stuk minder (en de meeste waren ook vrienden van mijn vriend), maar nu dus helemaal niet meer. En eigenlijk voel ik mij hier veel beter bij. Het enige wat ik lastig vind, is dat ik eigenlijk helemaal geen christelijke jongeren ken. Hoewel ik het niet erg vind om alleen te zijn -vaak kan ik er echt van genieten- bid ik toch om nieuwe mensen te leren kennen. Mensen die dezelfde visie op het leven hebben als ik, en waarmee ik het gevoel heb op één lijn te liggen. Maar ik denk dat God hierin voorziet, vroeg of laat. Wat ook fijn is, is dat ik zelf (en sommige anderen) al merken dat ik vriendelijker en zachtaardiger wordt. Ik was vervuld met negativiteit (dat viel echt iedereen op), en dat is nu al een stuk minder. God is met mij aan het werk!

Het is nogal een lang verhaal geworden, maar dit is dus wie ik ben. Ik zal misschien niet vaak posten hier, maar ik vind het fijn om hier te lezen, en om raad te kunnen vragen als ik die nodig heb. Ook vraag ik me af of er hier meer mensen zijn die hun leven hebben omgegooid voor God. Ik ben benieuwd!

PS. Sorry als het rommelig is geschreven, ik heb echt puur mijn gedachten opgeschreven en niet echt gelet op mijn schrijfstijl.