Chealder

Goede vraag, want er kunnen veel beweegredenen zijn waarom iemand een ander vermoordt. Als je het puur zwart-wit wegzet, nee, dan niet. Maar situaties zijn vaak niet zwart-wit. Ik weet nog dat de EO eens een fictieve situatie schetste: je loopt ergens alleen in de natuur en je komt een man tegen die al meerdere mensen heeft vermoordt en jou ook zal vermoorden. Echter heb je de kans hem te doden voordat hij jou doodt. Doe je dat? Dergelijke situaties zijn lastig, want het is vrijwel zeker dat als jij de man niet vermoordt hij na jou wellicht meerdere mensen zal vermoorden. Maar dan moet je w

Daarom hebben wij ook geen recht om te oordelen. We zien alleen het gevolg van iemands handelen, maar niet zijn of haar intentie of beweegreden.

Haha, nee, Ursa. Ik heb de foto er niet bij geplaatst of ernaar gelinkt omdat het in eerste instantie niet relevant is voor het statement wat ik wilde maken in dit blog. Maar voor wie interesse heeft: Klik.

Even wat achtergrondinformatie over de foto: Deze komt niet uit de media, maar is van iemand die zelf besloot foto's van allerlei mensen op straat te maken (met hun goedkeuring natuurlijk) en hen vragen te stellen, vaak over een moment in hun leven om bij de foto te plaatsen (en voor hem vast ook om in gesprek mee te gaan).

De man op de foto is in het zwart gekleed. Zijn hoofd is gladgeschoren op een flinke hanenkam na. Enkele tatoeages zijn zichtbaar op zijn mouwloze armen en hij kijkt langs de camera heen: Niet op een agressieve manier, maar wel alsof niemand hem iets kan deren. De tekst bij de foto geeft een fragment van zijn verhaal weer: Voor 8,5 jaar heeft hij in de gevangenis gezeten vanwege een poging tot moord. Hij vertelt ook waarom: Een volwassen man viel zijn toen twaalfjarige zusje lastig en daarom probeerde hij hem te doden. De reacties die ik toen las waren overweldigend. Van: ‘de verkeerde is n

Ik denk dat Robert Frans bedoelt dat je je identiteit niet laat beïnvloeden door andere mensen: Wat anderen van jou vinden doet niet af aan jouw waarde als mens. Dat is heel iets anders dan je niets aantrekken van anderen om je eigen gewin te zoeken, wat wél egocentrisch is. Je gedrag kun je wel laten beïnvloeden door de mensen om je heen om zo rekening met hen te houden. In die zin zou ik zeggen dat het je kan beïnvloeden. Maar het raakt niet je identiteit, wie je als mens bent. Is dat wat je bedoelt? Ik zou het jammer vinden als een gesprekswisseling al zo snel afgelopen zou zijn...

Ik denk dat het ook een kwestie is van je eigen grenzen kennen. Als je je ervan bewust bent wanneer iemand over je grens heen gaat, kun je ook een bewuste keuze maken of je het toe laat of niet. Soms kan ruzie ook veel duidelijkheid geven over jezelf en de ander. Hoe reageer jij en de ander in zo'n situatie? Hoe kun je in het vervolg in eenzelfde situatie handelen? Daarbij geef je door het ruzie maken je emotie ook erkenning en ruimte zodat het niet blijft woekeren.

Wie heeft de wedstrijd Brazilië tegen Nederland gezien afgelopen zaterdag? Ik heb gekeken en ik vond dat de scheidsrechter wel wat beter had mogen fluiten. Dat vond Arjen Robben kennelijk ook, want hij heeft zich af en toe flink boos gemaakt. Als er dan een overtreding komt tegen Robben waarbij er niet gefloten werd en er eigenlijk (volgens de commentator in elk geval) een penalty had moeten komen, ligt Robben op zijn rug in het gras te lachen van ongeloof. Hij weet dat hij het niet meer hoeft te proberen om de discussie aan te gaan. Ik ga er vanuit dat de commentator gelijk had over de pen

‘…Gaaaaap…! … Ohja, stille tijd!’ Het is al avond, bijna tijd om te slapen. Ik ga zitten en leg mijn Bijbel naast me. “Heere God…†begin ik mijn gebed. Ik vertel God alles wat er in me opkomt. Over hoe mijn dag was, mijn zorgen, mijn vrienden of familie… Over van alles. Dan ben ik uitgepraat en uitgebeden. Tijd voor de Bijbel. Ik pak ‘m op en sla ‘m open. Hardop lees ik een passage, want dan blijft het me beter bij. Zodra ik klaar ben lees ik het geheel in stilte nog eens door. En daarna nog een keer. Geluidloos spreek ik de woorden nog eens uit. Ik word er rustig van,

We weten wat zaaien en oogsten is (blog van maart), we hebben het over akkers gehad en wat over het Hemelse Koninkrijk tonen in je daden (blog van april). Hoog tijd om het over taal en spraakverwarringen te hebben! Als ik voor een paar maanden naar Frankrijk ga en ik wil kunnen communiceren met de mensen daar dan is het handig als ik Frans spreek. Nu is mijn Frans zeer beperkt en kan ik wel goed Engels of Nederlands tegen ze praten, maar als zij die talen niet spreken, dan houdt het op. We zullen elkaar niet begrijpen. Mensen die allemaal dezelfde moedertaal hebben kunnen ook communicatiep

Bedankt voor alle reacties! Klopt, de ene zaait, de ander oogst! In mijn voorgaande blog had ik daar wat meer over geschreven. @MysticNetherlands: Bij mij is het andersom. Toen ik me net had bekeerd vond ik het juist heel spannend. Toen ik echt net christen was had ik zelfs ontkend dat ik religieus was, al had ik dat later weer rechtgezet. Hoe ik er nu mee omga is dat ik er niet mee te koop loop, maar het niet verberg. Als mensen vragen wat ik in het weekend doe dan noem ik vaak ook 'ik ga naar de kerk' in het rijtje. Of als men vraagt wat ik naast mijn studie doe dan noem ik mijn studente

Hoe zaai ik nu eigenlijk? Dat was de vraag die in mij op kwam, na het plaatsen van mijn vorige blog. (Klik hier als je deze nog eens wilt lezen.) Nu, een poosje verder, wil ik met jullie delen wat ik over dit onderwerp ontdekt heb toen ik me er wat meer mee bezig ging houden. Wat bedoel ik nu eigenlijk met ‘zaaien’? Eigenlijk gebruik ik het gewoon als fancy woord voor ‘evangeliseren’, zoals ik het ook gewoon zou kunnen noemen. Maar omdat we daar allemaal veel te veel associaties mee hebben (zoals mensen die op straat staan en roepen: ‘Bekeert u!’) noem ik het ‘zaaien’. En ook

Het is maart, het is bijna lente. Voor iedereen die van tuinieren houdt is het nu tijd om de tuin onder handen te nemen. Zelf houd ik ook wel van tuinieren en ga samen met een aantal anderen in mijn buurt een moestuin aanleggen in één van onze tuinen. Al heel wat planten hebben we eruit getrokken -allemaal onkruid- en de aarde woelen we om. Na al deze inspanning doen we de zaadjes in de grond en bedekken we ze weer met wat aarde. Tot slot besproeien we ze met wat water. Zo, de zaadjes zitten in de aarde. En nu? Daar sta ik dan, te kijken naar de pas gezaaide bloemen en planten. Maar de aar

Ik weet dat ik in mijn blogpost vooral de nadelen van onze cultuur heb belicht en de mooie dingen ervan niet noem. Door het zo zwart-wit weg te zetten heb ik het idee dat mijn punt wat duidelijker over komt. Natuurlijk is niet alles in onze cultuur kommer en kwel. Integendeel, er zijn ook hele goede dingen. Toch zijn er ook genoeg punten die missen, die in andere culturen meer naar voren komen. Ik wil mensen hierover aan het denken zetten, niet vertellen hoe ze erover moeten denken.

Veel dingen zijn toegestaan. Althans, in Nederland. Ieder mens heeft stemrecht, iedereen mag een eigen mening hebben –en laat die dan ook vaak stellig, luid en duidelijk horen. Velen zijn druk met een studie of baan waar ze voor hebben gekozen. Men kiest ervoor om een gezin te willen vormen. We spelen wat met de kinderen, gaan af en toe bij een vriendin op de koffie of met vrienden de kroeg in en we kiezen voor een leuke hobby of sport. Zo vullen we de tijd in ons leven en houden we onszelf steeds bezig. In onze westerse cultuur zijn er weinig keuzes die je niet kan maken. We hebben het goe

Ja, want vaak ga je dan te hard en als je te hard gaat, ga je vaak ook aan belangrijke dingen voorbij. Maar het hoeft niet altijd, je kan ook te veel dingen op je nemen. Bijvoorbeeld door geen 'nee' te zeggen. Als je het dan ook nog eens allemaal lekker zelf wil doen, zonder God erbij te betrekken, dan raken je handen al snel vol met de dingen om je heen. En dan kan je niet je handen gebruiken om Gods werk te doen.

Je hebt het druk. Er zijn vrienden op bezoek en die wil je allemaal zo goed mogelijk bedienen. Tegelijkertijd denk je aan de klusjes die nog gedaan moeten worden: wat werk afmaken, schoonmaken, strijken, koken… Iemand komt plotseling de keuken binnen en van schrik laat je alles uit je handen vallen. Met een liefdevolle glimlach hurkt Hij neer om de scherven op te ruimen terwijl jij beteuterd ernaar kijkt. Soms moeten we dat gewoon maar eens laten gebeuren: alles uit je handen laten vallen. Veel dingen die je laat vallen zullen stuk vallen. Je kan het dan niet meer oppakken en opnieuw vastho

Leuk, reacties! Bij het schrijven van dit blog heb ik ook steeds Johannes 14:6 in mijn achterhoofd gehouden ('Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij). Ik heb het altijd wel bijzonder gevonden dat Jezus niet zei dat Hij de Waarheid kent, maar dat Hij de Waarheid is. Wat mij betreft kan waarheid een geloof doen maken of breken. Stel dat Jezus niet bestaan zou hebben, dan haalt dat wat mij betreft het Christendom onderuit omdat het dan nergens op gefundeerd is. Het moreel van het Christendom, bijvoorbeeld betreft naastenliefde, zou ik dan wel heel mooi

Wat klopt er nou? Wat is nou waarheid? Vragen die bij mensen kunnen spelen in situaties of (levens)vragen. Want ja, wat is nou waarheid? Dat wil ik eigenlijk ook wel eens weten. Sommigen zeggen dat de waarheid relatief is. Ik heb (nog) nooit iemand gevraagd naar de argumenten achter deze uitspraak, maar tot dusver ben ik het er niet mee eens. Sowieso is die uitspraak al absoluut, maar kan dat wel als je van mening bent dat alles relatief is? Daarnaast geloof ik dat de waarheid absoluut en objectief is. Immers iets is, of iets is niet. Om dat wat duidelijker te maken zal ik een voorbeeld gev

Toen ik de Bijbelstudie over het lijden in elkaar zette, hanteerde ik de volgende definitie voor het lijden: Het ondergaan van pijn, smart en/of ellende. Lijden kan fysiek zijn of geestelijk/mentaal en is altijd subjectief. @MysticNetherlands: Misschien heb ik daar inderdaad wel een beetje te snel een conclusie weggezet. Ik vind het mij dan ook erg moeilijk voorstellen om niet in (een) God te geloven. Ik ben dan niet altijd christelijk geweest, maar ik heb wel altijd in een hogere macht geloofd. Er is veel leed waarvan ik niet kan beseffen hoe erg het is. Er zijn ook veel dingen die ik niet

@Michiel: Daarom vind ik het juist ook wel een interessant onderwerp, omdat het een moeilijker onderwerp is. Ik heb ook eens een Bijbelstudie in elkaar gezet over het lijden. En lijden herinnert ons er ook aan wat Christus voor ons heeft ondergaan en we mogen inderdaad uitzien naar Zijn komst. @MysticNetherlands: Dat 'waarom dan niet?' wat je aanhaalt gaat vooral over waarom iemand niet zou moeten lijden als God niet zou bestaan (of enige andere vorm van een hogere macht). In dat geval heb je namelijk niets om op te wijzen hoe het wel zou moeten zijn. De enige reden die ik dan zou kunnen bed

‘Een mens lijdt nog het meest door het lijden dat hij vreest’, luidt een spreekwoord. Ik weet niet of dat zo is, het zou goed kunnen kloppen. Ik vond het in elk geval een mooie openingszin voor mijn blog. Lijden dus. Een groot onderwerp in deze wereld, want als we zelf niet lijden, zien we het wel om ons heen. Een onderwerp dat in elke religie, levensbeschouwing of geloofsvorm wel ergens terugkomt. Sommige mensen weigeren in (een goede) God te geloven vanwege het lijden in de wereld, sommigen vinden juist de meeste steun bij God als ze lijden. Ondanks het lijden ben ik ervan overtuigd da

Ik studeer zelf fysiotherapie, waarin ik dus ook met medische en fysiotherapeutische diagnoses te maken zal krijgen, die je als labels kan opvatten. Ik ken dus zeker het nut van een label. Als iemand een bepaalde diagnose krijgt, dan is er altijd reden om bij iemand die diagnose te stellen. Het is dan ook niet mijn punt om het allemaal maar de prullenbak in te gooien. Wel is het belangrijk om de mens te blijven zien en niet naar iemand te kijken als een wandelend ziektebeeld. Met name door de "gewone" mensen is het zo makkelijk om een labeltje te plakken; 'Wat is hij druk, hij heeft vast ADHD

Je hebt alleen een labeltje als je die jezelf toe eigent. Ik ken het verhaal, ik heb zelf het boek. Ik vond het echt heel mooi om te lezen!

Wat u wilt dat u niet geschied, Doe dit ook een ander niet. Niemand wil in een hokje worden geplaatst. Niemand wil een stempeltje krijgen, of een etiketje worden opgeplakt. Er zijn tegenwoordig ook zo veel etiketjes; ADHD, te dik, verlegen, autisme, hoogbegaafd, zit in een rolstoel, gothic, depressief, of wat je allemaal nog meer kan verzinnen om ‘niet normaal’ te zijn, in positieve of negatieve zin. Tegenwoordig lijk je eerder abnormaal als je géén stoornis, aandoening of wat-dan-ook hebt. Ondanks dat niemand een labeltje opgeplakt wil krijgen, doen we zelf wel net zo hard mee om an