Izak van Langevelde 0 Geplaatst 3 februari 2022 Rapport Share Geplaatst 3 februari 2022 Mijn 95-jarige moeder reciteert nog wel 'ns onderstaand gedicht, en ik ben nieuwsgierig waar het vandaan komt. Weet iemand hier meer over te vertellen? Citaat Ninansje Het zonlicht was ondergegaan in het westen De starretjes blonken en deden hun best Het maantje scheen helder met vriendelijke glans En bescheen net het bedje van kleine Ninans Een snoeperig Javaantje met wangetjes rond En oogjes zo kunstig die ieder verstond Maar buiten werd het donker, het maantje verdween, want een donkere wolk schoof er vlakke langs heen Het begon ook te lichten, er kwam ook een slag Dat het bedje er van dreunde waar Ninansje in lag Van schrik werd zij wakker, zij gilde van vrees Zij kon niet bedaren, zij schreeuwde zich hees De zendeling kwam bij haar en sprak: “Lieve schat, waarom toch die traantjes, die oogjes zo nat Gij weet toch geen musje zo klein en zo teer Valt zonder Gods wille op aarde dood neer.” Toen ging zij weer liggen en sliep zo gerust Alsof haar Gods engel in slaap had gesust En toen zij ontwaakte en het zonnetje scheen Toen sprak zij “Lieve Heer, nooit zal ik meer bang zijn als Gij spreekt in het weer” Citeren Link naar bericht Deel via andere websites
Aanbevolen berichten
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.