Lollige executie

[Redactie 0]

"Profeteer nu eens voor ons, messias. Wie was het die je heeft geslagen?" zo riep ik lachend hem toe. Ik was als de jongste altijd al wel een beetje het pispaaltje. Ze vonden me te slap, te zacht en ook niet erg slim. Terwijl ik gewoon netjes alle bevelen opvolgde en meedeed met wat we verder moesten doen. Maar dat maakte niet uit: eenmaal de naam gekregen, bleef je hem behouden. Dus werd ik nog weleens gepest en viel ik buiten de groep.

Een van onze taken was het executeren van misdadigers. Niet mijn favoriete werk, zeker niet gezien de wreedheid van de executies, maar mijn kameraden zagen dat toch heel anders. Ze hadden de grootste lol in het mishandelen, vernederen en bespugen van de terdoodveroordeelden. En bij hem was dat niet anders. Omdat ik er toch bij probeerde te horen, deed ik met hen mee en wist daarmee toch ook wel waardering te oogsten.

Op die dag bespotte ze hem, omdat hij zo hoog van zichzelf op zou hebben gegeven. De koning der joden, zo noemden ze hem. Ze deden hem een mantel om, lieten hem een rietstok dragen en sloegen hem er daarna mee. En ik deed mee, wetende wat hij doorstond. Maar ze wilden nu weleens meer van me zien. Toen bedacht ik iets verschrikkelijk wreeds. Ik maakte een soort kroon van scherpe doornen en zette die op zijn hoofd.

Toen moesten mijn kameraden erg lachen en terwijl ze hem nog eens sloegen, zeiden ze dat ik dat mooi gedaan had. Daardoor voelde ik iets van trots, en al snel voerden we hem weg, al lachend en schreeuwend. En uiteindelijk sloegen we hem aan het kruis, zoals we wel vaker hadden gedaan. Ik zag dat hij zwaar lijdde, maar lachte gewoon met mijn kameraden mee. Toch kreeg ik een gevoel van spijt, want wat had hij nou misdaan?

Uiteindelijk stierf hij, nadat hij zelfs bad dat wij vergeven zouden worden. De aarde beefde en de zon was inmiddels verduisterd. Ik keek naar zijn gelaat en besefte me ineens waar ik mee bezig was. Dit was niet goed, dit was echt niet goed. Ik weet niet hoe het kwam, maar ineens kon het me weinig meer schelen. Ik kon niet meer zwijgen, ook al wist ik de gevolgen. Dus keerde ik naar mijn kameraden en zei: “Werkelijk, Hij was de Zoon van God.â€

Robert

Terug naar frontpage

[Gast Anon_phpbb]

kippenvel