Dromer

[Redactie 0]

Soms zou ik wel even dictator willen zijn en over de hele wereld willen heersen. En dan zou ik al die dingen waar ik me aan erger kunnen veranderen.

Ik zou bijvoorbeeld smaakjesthee verbieden. De echte thee, de Engelse melange, is het lekkerste drankje dat ik ken. Maar dat is steeds moeilijker te krijgen. Kom ik bij iemand op visite, dan krijg ik van alles aangeboden: muntthee, groene thee, aardbeien met slagroomthee, chocoladeijsthee. Maar gewone thee is er lang niet altijd meer. Schande! Als dictator steek ik daar meteen een stokje voor.

Maar nog belangrijker: als ik echte macht had, zou ik wat kunnen doen aan al het onrecht. Dan zou ik een beetje geld weghalen van 85 rijksten op aarde, die bij elkaar net zoveel hebben als de helft van de wereldbevolking. En dat geven aan een project om te voorkomen dat elke dag 22.000 kinderen sterven aan armoede. Ik zou de prachtige natuur op de Noordpool en het regenwoud redden. En eindelijk die gewapende groepen in de Democratische Republiek Congo aanpakken, zodat die verschrikkelijke oorlog eindelijk ophoudt die al vijf miljoen mensen het leven heeft gekost.

Maar dat gaat allemaal niet. Want ik ben maar een doorsneepersoon en ik heb geen macht. En als ik die macht wel zou hebben, zou ik er waarschijnlijk toch een potje van maken. Want al die problemen op de wereld zijn zo groot en complex, dat er geen simpele oplossing voor is. Bovendien ben ik niet zo geniaal en goed dat ik altijd precies het goede doe.

Ik merk het nu al: zelfs met de kleine dingetjes die ik doe, lijkt het alsof ik geen goed kan doen. Dan koop ik Fair Tradeproducten, maar de armoede blijft bestaan. Bovendien hoor ik mensen zeggen dat Fair Trade helemaal niet zo 'fair' is. Doneer ik geld aan een goed doel, hoor ik dat dit geld vooral na de hoge salarissen gaat van de directeuren van de stichting. En hoe vaak ik ook de auto laat staan en andere milieuvriendelijke dingen doe, de natuur wordt steeds meer vernietigd.

Soms word ik er moedeloos van.

Maar op die moedeloze momenten, moet ik denken aan wat iemand ooit tegen me zei: “God vraagt je niet de wereld te redden. Hij vraagt je alleen te doen wat jij kan.â€

De wereld redden kan je als mensje niet. En als je dat wel gaat proberen, kom je alleen maar bedrogen uit en word je alleen maar teleurgesteld en cynisch. Ik zie het bij veel mensen om me heen. Ze hebben geen zin meer om zich in te zetten voor vrede op aarde, want na jaren ploeteren is de wereld nog steeds niet beter geworden. Waarom zou je er dan nog moeite in steken?

Zelfs een klein beetje verbeteren van de wereld, kan jij niet in je eentje. Maar je kunt wel je eigen leven veranderen. Niet omdat je daarmee op slag iedereen uit de armoede verlost en alle regenwouden redt. Maar wel omdat God je vraagt wat jij kan doen om onrecht tegen te gaan.

En met al die kleine, stuntelige stapjes, kan God iets groots en iets moois maken. Die druppels op de gloeiende plaat van actieve mensen, kan Hij omvormen tot een krachtige waterstroom. Misschien zien we dat nog op deze wereld, misschien pas op de volgende. Maar wat jij en ik doen voor God en voor onze medemens, is nooit nutteloos.

Dus ook als je geen dictator bent, wees een wereldverbeteraar. Denk na wat jij kan doen voor een betere wereld en wees een druppel op een gloeiende plaat. En o ja, koop alsjeblieft geen smaakjesthee meer.

Karin
Time To Turn
 

Terug naar blog