Als ik later groot ben

[LianneD 0]

Voor mij was en is het altijd een beetje vervelend als mensen spreken over wat je gaat doen ‘als je later groot bent’. Sinds de brugklas ben ik eigenlijk niet meer gegroeid dus ‘groot’ is een wat onbereikbaar doel voor mij. Bij 1 meter 58 stopt het voor mij toch echt.

Toch lijkt het erop dat ik met mijn afstuderen ben beland bij het stadium van ‘later’ en ‘groot’. Allemaal leuk en aardig, maar wat heb je eraan in deze periode waarin het ‘even’ wat minder makkelijk is om werk te vinden? Wat blijft er dan over van ‘als ik later groot ben’?

Ik merk dat de laatste tijd zowel bij anderen als bij mezelf af en toe een flinke neerslachtigheid de kop opsteekt. De euforie van het klaar zijn met studeren maakt al gauw plaats voor het onvoorspelbare gat dat na de zomervakantie opdoemt. Veel mensen bepalen hun zelfbeeld (deels) op basis van datgene wat ze kunnen, wat ze doen, waar ze goed in zijn. Hoe moet dat dan, als je droombaan niet blijkt te bestaan of als er tientallen kandidaten zijn die beter geschikt schijnen te zijn voor ‘jouw’ droombaan?

De grootste oorzaak van die neerslachtigheid zit ‘em volgens mij in het feit dat je als kind/ jongere vooral gevraagd wordt naar wat je wilt worden. Veel minder wordt de vraag gesteld wat/ wie je nu bent of wilt zijn. Toch sta je volgens mij echt een stuk steviger in je schoenen als je hier voor jezelf goed over hebt nagedacht.

Ook op school ontdekte ik tijdens de godsdienstlessen die ik gaf dat leerlingen het moeilijk vinden om antwoord te geven op de vraag ‘wie ben jij?’. Op de een of andere manier geven we op de vraag ‘wat wil je worden?’ gemakkelijker een inhoudelijk antwoord. Toch denk ik dat de laatste vraag niet werkelijk beantwoord kan worden wanneer het antwoord op de eerste vraag ontbreekt.

First things first. Voor mij heeft dus ook de vraag ‘wie ben ik?’ eerst prioriteit. Niet als ik later groot ben, maar nu. Nu ik klein ben.

Terug naar blog

[Henriëtte 0]

'Als ik later groot ben' is voor veel mensen een soort zwevende luchtballon waar ze maar al te graag in zitten zodat ze niet in contact hoeven te blijven met de realiteit, het heden. Begrijpelijk maar wat bereik je met constant in de toekomst te leven, ver weg van het nu? Wat jij zegt Lianne, dan kan neerslachtigheid de kop opsteken want voor het eerst in je leven moet je je bezig houden met wat je bént i.p.v. wat je wordt als je later groot bent. Tja, herkenbaar zullen we maar zeggen.

[Ursa 1]

Mooi geschreven!

[LianneD 0]

'Als ik later groot ben' is voor veel mensen een soort zwevende luchtballon waar ze maar al te graag in zitten zodat ze niet in contact hoeven te blijven met de realiteit, het heden. Begrijpelijk maar wat bereik je met constant in de toekomst te leven, ver weg van het nu? Wat jij zegt Lianne, dan kan neerslachtigheid de kop opsteken want voor het eerst in je leven moet je je bezig houden met wat je bént i.p.v. wat je wordt als je later groot bent. Tja, herkenbaar zullen we maar zeggen.

Inderdaad! Het lastige is (vind ik) vooral dat het zitten in die 'luchtballon' niet altijd een bewuste keuze is, maar soms meer een soort onbewust, automatisch ontsnappingsmechanisme. Dat maakt dat 'pluk de dag' dan soms een behoorlijke opgave kan zijn.

@Ursa: dank!

[brabbeldasje 0]

ik kwam laatst ook tot de schokkende ontdekking... toen ik voor de spiegel stond dat "als ik later groot ben" ...nu is.

en dat "je bent nog jong je hebt nog zat tijd om de liefde te vinden" ook wel redelijk ...nouja nu begint te worden.

stom he ouder worden.

[Ursa 1]

Zo oud ben je nou ook weer niet.

[brabbeldasje 0]

I know maar oud genoeg!!