Duistere liefde

[Redactie 0]

Music of the night - Phantom of the Opera

Eindelijk heeft ze haar Engel van Muziek ontmoet, die haar zoveel succes bracht. Een mysterieuze, gemaskerde man, die haar nu meeneemt naar zijn domein en absolute overgave van haar vraagt. Overgave aan de nacht, aan niets dan hem en haar. Geen vrome gedachten, geen afleidende herinneringen, geen bijzondere ervaringen, maar enkel hem, de muziek, de vervoering. Enkel hetgeen dat beiden tot eenzame hoogten stuwt.

Ja, zijn liefde voor haar gaat zo ver dat hij er alles voor doet om haar te veroveren. Een ieder die zijn oogappel tegenwerkt of in de weg staat, wordt gruwelijk vermoord. Een ieder die niet aan zijn wensen voldoet, krijgt met rampspoed te maken. Hij wordt gevreesd of veracht door hen die hem niet begrijpen, maar zij wordt heen en weer getrokken door de liefde voor hem en… de liefde voor die ander. Die andere man, haar jeugdliefde.

Een groot geheim draagt hij mee, achter zijn masker. Tekenen van een lijden zo gruwelijk, dat men elkaar vermaant de handen op ooghoogte te houden als men hem ziet. Niemand kan zijn echte werkelijkheid zien en in leven blijven. Ook haar jeugdliefde waarschuwt haar. Geesten bestaan niet en hij is levensgevaarlijk. Maar zij trok ooit het masker van het gezicht weg en zij heeft gezien. Zij kan nooit meer vrij zijn, zo riep hij woedend.

Hij duldt hem dan ook niet aan zijn zijde en wil hem uit de weg ruimen. Uiteindelijk, na een list, dwingt hij haar te kiezen. Kiest ze voor die allesverloochenende liefde, kiest ze voor volledige overgave aan de muziek van de nacht, door het lijden heen? Of kiest ze toch voor de meer alledaagse liefde, die minder dodelijk is, maar ook minder verheffend? Zal ze de man achter het masker ooit begrijpen? Ze kiest voor de ander.

Als ze hem, recht op het door lijden getekende gezicht, dan een kus geeft, breekt hij en laat hij haar gaan. Hij verdwijnt, maar niemand weet waarheen. Zij weet het echter wel. Hij is in haar hart, in haar lijden. En wie ze ook zal beminnen, wie ze ook zal liefhebben, het zal altijd met de liefde van de nacht zijn, met de duistere liefde van het lijden. Nooit zal hij meer sterven, altijd zal hij in en met haar verblijven. Zij is het masker dat hij draagt.

Robert Frans

Terug naar frontpage

[Michiel 14]

Mooi geschreven.