Redactie 0 Geplaatst 5 maart 2013 Rapport Share Geplaatst 5 maart 2013 Schriftlezing Lucas 10:25-37 Wij kennen het verhaal zo goed dat we er bij de priester en de Leviet niet meer bij opkijken dat ze de man laten liggen en we zien de Samaritaan meteen als de held als hij het verhaal binnen komt. Priesters en Levieten, dat waren hypocrieten en die Samaritaan was best een sympathieke gozer. Maar voor de omstanders moet het schokkend zijn geweest om te horen dat uiteindelijk een vijand de held van het verhaal wordt. De Wetsgeleerde krijgt het ook niet over zijn lippen om aan het eind toe te geven dat de Samaritaan de naaste was van deze man, maar noemt hem “de man die medelijden met hem heeft getoondâ€. We zijn zo gewend om de priester en leviet als slechteriken te zien, maar misschien is er wel iets meer over te zeggen. In die tijd en die cultuur was er wel iets voor te zeggen dat ze doorliepen. Als de priester en de leviet van de andere kant kwamen en juist op weg waren naar Jeruzalem, was het goed mogelijk was dat ze dienst moesten doen in de tempel. Daarvoor moesten ze rein zijn en als je een dode aanraakte, werd je onrein en mocht je niet meedoen. Dan was de hele reis voor niets. En überhaupt, het was best gevaarlijk. Was als de rovers nog in de buurt waren? Meestal benadrukken we toch hun gebrek aan liefde en houden we ze netjes op een afstand. Maar als we het naar deze tijd brengen? Als ik iemand in de kou en in de regen langs de weg zie staan met autoproblemen, rij ik rustig door. Ik kan dat naar mezelf toe best verkopen. Ik heb geen verstand van auto’s, ik kan die man helemaal niet helpen. Zelfs al had hij een ongeluk gehad, dan ken ik niet genoeg EHBO om te denken dat ik een verschil maak als er echt iets aan de hand is. En wat als ik iets verkeerd doe en de persoon lijdt schade door wat ik doe, dan krijg ik misschien wel een proces aan mijn broek. Sowieso, voor dat soort dingen hebben we toch de ANWB en ambulances? Ik zou heel goed die priester of die leviet kunnen zijn. Als ik iemand in nood zag op weg hier naartoe, zou ik waarschijnlijk doorrijden omdat ik toch niet te laat voor deze avond kon komen… Het verhaal heeft voor mij een dubbele boodschap. De ene kant van het verhaal is dat vriendelijkheid en redding soms uit onverwachte hoek kunnen komen. Van die zwerver, die Marokkaan of juist die nette meneer van de andere kerk die altijd zo stijf en streng overkomt. Aan de andere kant houdt het me genadig, maar o zo scherp een spiegel voor om te bepalen wie ik zou zijn in het verhaal. Lang niet altijd kan ik die vraag positief beantwoorden. Dan sta ik er weer bij stil hoeveel liefde Jezus had voor ons en anderen en hoe schril ik daarmee soms in contrast af steek. Maar dat mag me dan inspireren om meer zoals Hij te willen zijn en anderen lief te willen hebben. En jij, wie ben jij in dit verhaal? Degene die met allemaal goede redenen en excuses zijn ogen kan sluiten voor de nood van de ander? Of juist degene die soms tegen beter weten in ontferming toont en de ander opzoekt? Timon Terug naar frontpage Link naar bericht Deel via andere websites
Aanbevolen berichten