Identiteit

[LianneD 0]

Soms zijn er van die preken die blijven hangen. Het gebeurt me niet vaak, maar als het een keer voorkomt dan blijven ze me ook gelijk jaren bij. Op de meest gepaste en ongepaste momenten komen ze dan opeens weer tevoorschijn.

Zo ook de preek die een predikant eens hield waarbij het ging over identiteit. Hij citeerde een auteur die stelde dat er eigenlijk drie soorten mensen zijn wanneer het gaat om de vraag waar wij onze identiteit aan ontlenen: er zijn mensen die zich identificeren met wat ze hebben, mensen die zich identificeren met wat anderen over hen zeggen en mensen die zich identificeren met wat ze doen.

Normaal gesproken vind ik zulke categorieën vaak nogal simpel en generaliserend. Er is namelijk altijd overlap, er zijn nog allerlei andere aspecten te verzinnen en bij identiteiten is het ook nog eens zo dat ik denk dat ze vloeibaar zijn en dus niet zomaar in een bepaald vakje te vangen. Toch is deze indeling even simpel als confronterend. Er zullen namelijk weinig mensen zijn die zich niet in tenminste een van deze categorieën herkennen.

Elk van deze drie manieren om je identiteit te bepalen is echter vluchtig, vergankelijk en onzeker. Bezit kan immers als sneeuw voor de zon verdwijnen, dat wat anderen over ons zeggen is niet altijd de waarheid en kan van de ene op de andere dag veranderen en dat wat we doen lijkt af en toe heel belangrijk, maar is tegelijkertijd vaak nogal onbeduidend. Stel je voor dat het zo zou zijn dat we ons ‘ik’ zouden verliezen wanneer we onze welvaart kwijt zouden raken, dat we ons ‘zelf’ zouden moeten missen wanneer anderen ons niet meer mogen, of dat we onze eigenheid zouden verspelen wanneer we onze bezigheden niet meer (kunnen) uitvoeren.

Daarom kunnen de categorieën die deze dominee in zijn preek benoemde er steeds weer voor zorgen dat we ons realiseren waaraan we werkelijk onze identiteit aan mogen ontlenen of, beter, aan Wie. Vooral op momenten dat we ons weer eens van de ene naar de andere plek haasten, dat we balen over ons banksaldo of op momenten dat we horen dat anderen negatief over ons praten, kan dat een grote verademing zijn. Falen en vallen doen we namelijk allemaal, maar dat doet niets af aan wie wij ten diepste zijn en van Wie wij ten diepste zijn. Daar mogen we steeds weer aan herinnerd worden: kind van God zijn, dat neemt niemand je af! Een vierde categorie dient zich hier dus aan: je identiteit ontlenen aan van wie je bent.

Toch kun je, je hier als mens volgens mij niet altijd volledig van bewust zijn – mij lukt het tot nu toe in ieder geval niet. In welke categorie herken jij je vooral? Wat bepaalt jouw identiteit?

Terug naar blog

[Ursa 1]

Een preek die ik me altijd zal herinneren is die van em. G. te M., die met een kunstige redenering het zo wist te brengen dat op basis van de dagelijkse bijeenkomsten van het volk Israël bij de tent der samenkomst de christenen van nu tweemaal per zondag naar de kerk moesten. Dit gedrocht werd gelardeerd met, door de lezer extra aangezet: 'Luisterrr wat de Geest tot de gemeente zegt!'

Maar dat terzijde.

Ik denk dat ik nog het meest in de categorie zou vallen van mensen die hun identiteit laten afhangen van hoe anderen over hen denken. Andermans opinie is vaak wel erg belangrijk voor mij geweest, en ik werd daar vaak onzeker van. Ik ben daar wel wat in gegroeid gelukkig, want uiteindelijk moet ik het allemaal zelf bedenken. Wie je bent is belangrijker dan wat je hebt, wat je kunt of hoeveel mensen je aardig vinden.

[LianneD 0]

Haha, ik ben nu toch wel zeer benieuwd naar hoe hij (ik neem n.a.v. de "luisterrrr"op de een of andere manier toch aan dat het een man was ) op creatieve wijze op dat punt uit wist te komen, maar dat inderdaad terzijde.

Ik denk dat veel mensen dat inderdaad hebben, dat ze veel bezig zijn met hoe anderen over hen denken. 'Men' zegt dat het vooral iets is van pubers omdat zij de werkelijkheid ervaren alsof alles om hen draait en iedereen zich met hen bezighoudt, maar ik denk dat er toch ook heel veel niet-meer-pubers zijn voor wie de mening van anderen bepalend is voor hoe zij over zichzelf denken.

Ik ben zelf vooral van het doen, maar uiteindelijk speelt de mening van anderen over hoe je iets doet daarbij ook onvermijdelijk een rol (vandaar overigens ook mijn opmerking over die overlap).