Privacy

[LianneD 0]

Volgens mij heb ik een naamgenoot die al een aardige poos veel mailtjes misloopt doordat ze de helft van de tijd mijn e-mailadres doorgeeft bij allerlei websites en webshops, bouwbedrijven en zelfs haar werk... Nee, maat XXL is voor mij met mijn 1 meter 58 toch echt te groot, ik hoef géén nieuwe kozijnen en heb al helemaal niets te maken met wijzigingen in het werkrooster van een kinderdagverblijf ergens aan de andere kant van het land. Ik besluit ook deze keer toch maar weer terug te mailen naar het betreffende bedrijf en enkele vriendelijke e-mails verder lijkt het – wederom – rechtgezet te zijn.

Privacy lijkt tegenwoordig een soort toverwoord te zijn, iets wat ten allen tijde beschermd en gekoesterd moet worden en wat af en toe ook verdedigd moet worden tegen serieuze aanvallen. Je LinkedIn is sinds vandaag namelijk niet meer veilig, adverteerders volgen al je gangen op het internet en als je op je vrije zondagmiddag even een relletje wilt schoppen met je vrienden dan loop je kans om plotseling met je hoofd op de website van de regionale politie te staan.

Maar wat is dat eigenlijk, “privacyâ€? Het klinkt mij nogal Engels in de oren en na wat gegoochel vertelt een grote zoekmachine mij dat het Engelse “privacy†het beste te vertalen is met het oer-Nederlandse woord “privacyâ€. Juist. Gelukkig zijn er ook nog alternatieven; op mijn scherm verschijnen “geheimhoudingâ€, “afzondering†en “eenzaamheidâ€. Onze heilige koe kan volgens deze internetgigant dus omschreven worden met deze drie woorden.

Geheimhouding, afzondering en eenzaamheid. Natuurlijk kan privacy op nog vele andere manieren omschreven worden, maar toch roepen deze woorden een bepaalde sfeer op die onmiskenbaar verbonden is met dit begrip. Tegenwoordig horen we vaak dat ook religie steeds meer iets wordt – of moet worden – wat tot het privédomein behoort en wat dus in het publieke domein niet al te veel zichtbaar is. Anders gezegd: de trend zou zijn dat religie steeds meer tot onze “privacy†gaat behoren. Geheimhouding, afzondering en eenzaamheid dus. Is dat ook werkelijk de kant die we nu op dreigen te gaan? Is dat wel wat we willen?

Volgens mij eindigt het evangelie niet voor niets met de uitzending van de discipelen. Jezus zegt niet: “Ga dus naar huis en hou je geloof alsjeblieft een beetje voor jezelfâ€, Hij zegt: “Ga dus op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen.†(Mt 28:19) Ga op weg, naar de mensen toe! De geheimhouding, afzondering en eenzaamheid zijn ver te zoeken als we Jezus’ opdracht volgen.

Ik krijg nog steeds mailtjes die eigenlijk voor iemand anders bedoeld zijn. Ik ken diegene niet, maar ik heb zo een vermoeden dat zij zich niet altijd even druk maakt om haar privacy. Privacy is op bepaalde gebieden zeker geen overbodige luxe en moet af en toe ongetwijfeld beschermd worden. Geloof is volgens mij echter niet iets waar je vier muren omheen moet bouwen of waar je een wachtwoord op moet zetten dat niet te kraken is. Misschien is het niet zo gek om je als christen net zo op te stellen als mijn naamgenoot; zoals zij af en toe schijnbaar willekeurig haar mailtjes naar mij toe laat sturen, zo kan ook een christen af en toe eens een berichtje rondstrooien. In real life welteverstaan.

Als een hacker dan ons wachtwoord wil kraken, dan zou dat geen probleem moeten zijn. In het meest ideale geval bestaat hij dan volgens mij uit zes letters: welkom! Maar is dat ook echt zo, of vinden we het zelf eigenlijk wel lekker rustig om ons geloof binnen onze privacy te laten vallen?

Terug naar blog

[Michiel 14]

De reactie die het opwekt bij anderen lijkt ons terug te werpen naar ons private domein. Het is lastig om te getuigen, dat is een extra stap voor jezelf zetten. Geloof is prive hoor je wel eens, maar dat neemt niet weg dat je ervan mag uitdelen.