Aan de voeten van Jezus

[LianneD 0]

Vorige week werd er een aflevering van Jong uitgezonden (hier te bekijken) waarin het ging over jonge mensen met een burn-out. Twee mensen, 21 en 30 jaar oud, vertelden over hoe hun leven er tot voor kort uit zag en hoe zij verdronken in hun ambities, die uiteindelijk in niet veel meer resulteerden dan een complete burn-out.

Aangrijpend is hier denk ik het juiste woord; waar op deze wereld veel jonge mensen lijden onder een zogenaamd gebrek aan kansen, verzuipen hier in Nederland bosjes mensen in de stortvloed aan kansen die zij voor zich zien. Het stelt je voor de vraag wie hier nu eigenlijk de ‘kansarmen’ zijn en wie de ‘kansrijken’ – ben je nu werkelijk ‘kansrijk’ als je bovengemiddeld veel middelen tot je beschikking hebt en als je bovengemiddeld veel mogelijkheden hebt om je op intellectueel, sportief, etc. vlak te ontwikkelen?

Het doet me denken aan het verhaal over Marta en Maria: de twee vrouwen ontvingen Jezus en zijn discipelen allervriendelijkst, maar terwijl Maria aan de voeten van Jezus zat om naar Hem te luisteren sloofde Marta zich uit om haar gasten van alle gemakken te voorzien. Marta beklaagt zich op een gegeven moment dan ook bij de Heer: “ kan het u niet schelen dat mijn zuster mij al het werk alleen laat doen? Zeg tegen haar dat ze mij moet helpen.†Jezus’ antwoord is meteen raak: “Marta, Marta, je bent zo bezorgd en je maakt je veel te druk. Er is maar één ding noodzakelijk. Maria heeft het beste deel gekozen, en dat zal haar niet worden ontnomen.†(Lucas 10:38-42, NBV)

Eerst aan Jezus’ voeten gaan zitten om te luisteren naar wat Hij te vertellen heeft en dat sloven komt daarna wel een keer, zo lijkt het devies. Vanuit het oogpunt van efficiëntie misschien niet de meest logische lijfspreuk; multitasken is voor veel mensen – waaronder mijzelf – een soort tweede natuur geworden. Bovendien is het toch zo dat men aan de vruchten de boom herkent? Vrucht dragen, dat moeten we toch?

Waarschijnlijk is dat de reden waarom ook binnen de kerk burn-outs geen zeldzaamheid zijn; we denken vaak dat we vooral vrucht moeten dragen – is het niet ten behoeve van een ander, dan wel ten behoeve van onszelf. Jezus geeft echter een erg goede reden om toch eens te overwegen om Zijn voeten op te zoeken: al dat harde werken van Marta is hartstikke mooi, maar Maria heeft het deel gekozen dat haar niet zal worden ontnomen. Alles wat we hier in onze ijver proberen te bewerkstelligen kan ons dus wel worden afgenomen, zo zegt Jezus eigenlijk.

Voel en kies, dat was het advies van een van de coaches die in Jong aan het woord kwam: neem dat wat je voelt serieus en durf te kiezen. Een keuze maken tussen Jezus’ voeten enerzijds en je uitsloven voor een ander of jezelf anderzijds is niet altijd makkelijk, maar we hoeven hopelijk ook weer niet de hele dag aan Jezus’ voeten te zitten; het is niet definitief het één of het ander. Misschien had die coach dus wel een beetje gelijk met haar “voel en kiesâ€: voel aan wat God van je vraagt en maak steeds weer die keuzes, want je hoeft niet alles te doen. Zijn we dan kansarm of kansrijk? Wat mij betreft kansrijk, net als al die andere mensen aan de voeten van Jezus.

Terug naar blog

[Michiel 14]

Het boven gemiddeld tot je beschikking hebben van middelen maakt het wel makkelijker om kansen om te zetten. Maar het is goed om het alles ten alle tijde in perspectief te plaatsen dat die boven gemiddelde middelen ook niet vanzelf zijn komen aanwaaien. We vergeten soms om daarvoor ook dankbaar te zijn naar God toe om Hem te danken voor datgene wat wij in het dagelijks leven tot onze beschikking hebben. Vanuit die dankbaarheid mogen we aan Zijn voeten zitten om zo in het hier en nu met Hem door het leven te gaan en wetende dat Hij ons zegent in ons doen en laten.

[LianneD 0]

(Late reactie...)

Inderdaad, mooi gezegd!

Wat ik ook bedoelde is dat materiële 'kansrijkdom' soms heel gemakkelijk kan leiden tot geestelijke 'kansarmoede' en dat het daarom nog maar de vraag is wie de kansarmen zijn in deze wereld; geestelijke rijkdom kan je namelijk niet ontnomen worden, materiële rijkdom wel.