Geen vrolijke dag

[Redactie 0]

Geen vrolijke dag vandaag. Een meisje pleegde zelfmoord, zo las ik, omdat ze de eigen bijdrage voor psychische hulp niet kon betalen. Daardoor vroeg ze geen hulp meer aan. En vandaag gaat er een kliniek open die mensen wil helpen bij euthanasie als de huisarts dat weigert. De Levenseindekliniek, opgericht door de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde. Het doet mij weer stilstaan bij de waarde van het leven.

Ook in mijn buurt pleegde een tijd geleden een meisje met psychische problemen uiteindelijk zelfmoord. Pijnlijk detail is dat zij christelijk was. Nu kende ik dat meisje niet zo goed, zag haar maar enkele keren, maar het raakte me wel. Leer je eerst heel vroom dat Gods liefde je nergens brengt waar Gods genade je niet kan dragen, en dan krijg je dit. Blijkbaar is het leven niet in zo’n simpel spreukje te vangen. Vrome spreuken hebben niet altijd gelijk.

Zeventig mensen willen zich laten inschrijven voor die kliniek. De NVVE zelf heeft 130.000 leden. Mensen die zelf eruit willen stappen als het lijden te zwaar wordt. Kan lijden dan te zwaar zijn? De vrome in mij zegt dat met Jezus geen enkel lijden te zwaar zou moeten zijn, maar dan denk ik weer aan dat christelijke meisje. En ze zal wel niet de enige christen zijn die zichzelf van het leven heeft beroofd. Vrome mensen hebben niet altijd gelijk.

Het is maar een vreemd iets, het leven. Je krijgt het zomaar in de schoot geworpen, zonder dat je erom vraagt, en je mag het niet beëindigen. Dat is aan God, zo zegt men, maar God laat het nogal eens op een drama uitlopen. De meest verschrikkelijke ziekten of ongevallen worden daarvoor uit de kast getrokken. Geen wonder dat veel mensen daarop niet zitten te wachten en liever maar zelf een waardig einde aan het leven willen regisseren.

Of God nu zelf mensen ziek maakt of niet, dat is een punt van discussie, maar Hij laat het wel toe. Ook bij zijn kinderen. Blijkt dat de uitspraak dat zijn juk zacht is en zijn last licht, veel ruimer geïnterpreteerd moet worden. Daarvoor moet je je dan eerst aan het lijden overgeven, of voldoende geloven om ervan te genezen. Met soms als enige troost de hemel. Voor dat christelijke meisje was zelfs die troost echter niet meer genoeg. Moge zij rusten in vrede.

Robert

Terug naar frontpage

[JoostG 27]

Ik ben er even stil van..

[Morphogenesis 4]

Ik hoorde het op de radio. Verschrikkelijk.

(offtopic note: Je kan mooi schrijven, Robert )

[joon 0]

(offtopic note: Je kan mooi schrijven, Robert )

Ik dacht net hetzelfde..

De tekst is echt een waarheid, vind ik.

Ik denk dat velen met die gedachten zitten (ivm lijden enzo), maar weinig die hem durven uitspreken.

[Josephina 0]

Interessante column Robert! Kom er misschien in het weekend wel even op terug. Nu moet ik eigenlijk leren