mijn getuigenis

[rolff 0]

Dag lieve mensen,

Ik kwam gisteren op dit forum terecht omdat ik op zoek was naar een christelijk forum. Ik zag dat er ruimte was voor het vertellen van je getuigenis. Daar ik nooit een kans voorbij laat gaan om dat te doen, bij deze.

In de zomer van 2000 liep ik stage op een biologische tuinderij in Zuid-Frankrijk voor de opleiding Tropische Landbouw. Het was een prachtige omgeving, glooiende heuvels, in een zeer prettig klimaat. Ik woonde 6 weken lang in een net iets te kleine caravan geparkeerd tegen de heuvels boven de tuinderij.

Ik ging op stage terwijl het allesbehalve goed met me ging. Ik liep met mijn ziel onder de arm, was depressief, dood- en doodmoe, liep letterlijk met hoofd gebogen en heel traag vooruit, en had last van een dwangstoornis.

Ik was op zoek naar de Waarheid. Wist niets van Jezus of de Bijbel. Ik wist diep van binnen als ik de Waarheid ken dan heb ik vastigheid om mijn leven verder op te bouwen. Nu was ik afhankelijk van de meningen van mensen, maar ja de een zegt dit de ander het tegenovergestelde dus wat moet je dan.

Ik zocht en zocht en belandde in boeken van Louise Hay - Je kunt je leven helen (affirmaties) en Mansukh Patel, een hindoeist als ik het me nog goed herinner. Ik had zware nachten en stond doodsangsten uit. De caravan stond letterlijk in de wildernis in the middle of nowhere en kon niet op slot. 's Nachts allerlei vreemde geluiden, het koude zweet brak me soms uit. Ik schreef en schreef in mijn dagboek en zocht wanhopig naar:

a)wat is een mens

b)waar komt hij vandaan

c)waar gaat hij naartoe

Toen, op een ochtend, ik stond gebukt in mijn caravan omdat ik er rechtop niet in paste. Ik stond voor de geopende klerenkast en toen........opende de Hemel zich!!! In één FLITS viel alle depressie, alle moeheid van me af. De dwangstoornis werd weggevaagd naar de hel waar hij vandaan kwam. Er was zojuist een echt wonder gebeurd. Ik kon vanuit mijn diepste wezen proclameren:"Ik geloof in God", terwijl ik helemaal niet op zoek was geweest naar God!!! Ik was op zoek naar de Waarheid. Conclusie: GOd is de Waarheid! Hallelujah.

Gebroken ging ik op stage, wedergeboren kwam ik terug, zelfs fysiek was ik veel sterker geworden. Het ging 1,5 week goed, toen werd mijn geloof minder en een paar maanden later moest ik zwaar depressief van school af.

Om het verhaal niet te lang te maken maken we nu een tijdsprong van 6 jaar.

6 jaar later was ik net een eigen biologische tuinderij begonnen. Daarbij was ik weer op zoek naar de Waarheid, hoe vreemd ook, ik had hem immers toch al eerder gevonden? Ik wist wel al dat God de Waarheid was, maar ik wist nog niet genoeg, Jezus kende ik nog niet.

Ik was nu bezig met een boek van Rudolf Steiner, grondlegger van de Antroposofie. Het boek heet "Wegen naar Christus". Dus ik wist eigenlijk toch al wel dat ik bij Christus moest zijn.

Ik liep door het centrum van Zwolle en kwam op straat 2 mensen tegen die aan het evangeliseren waren. Ik praatte er 3 kwartier mee en dacht toen nee leuk voor jullie maar ik ga toch mijn eigen weg. Een half jaar later kwam ik dezelfde persoon tegen op straat die weer tegen me begon te getuigen. In mijn hart wist ik dat ik een keuze moest maken. Op straat prevelde ik een bekeringsgebed maar ik was er niet echt bij. Ik werd uitgenodigd om een kerkdienst bij te wonen. Bij de eerste dienst bij de "altar call" kwam ik naar voren en gaf mijn hart over aan Jezus. Nu kon ik beginnen met groeien.

Groetjes,

Rolf

[joon 0]

Welkom Rolf, en heel fijn om te lezen.

God zag jouw zoekend hart naar de waarheid. En er staat geschreven: God laat zich vinden, voor diegene die hem zoeken. En jij zocht Hem, al was het dat je de waarheid zocht, maar net zoals je zegt: God=waarheid.

God heeft mooie dingen voor jou in petto.

En, buiten de te kleine caravaan en dat ze niet op slot geraakte, maar het lijkt me heerlijk om daar in frankrijk te verblijven.

[Eulogía 0]

Geweldig getuigenis

[rolff 0]

Bedankt voor jullie antwoorden, joon en Eulogía.

Joon, het was idd. een heerlijke tijd in Frankrijk, vooral na die ervaring.

[Gast]

On the street I murmured a prayer, repentance, but I was not really there. I was invited to attend a church service. At the first service at the "altar call........