Hij vertrok

[Redactie 0]

"Ik vertrek." Vader en zoon kuieren samen over het melkwegstelsel. "Dat ziet er naar uit, ja", antwoordt vader (of maak er gerust ‘pa’ van. Geeft een heerlijk geruite kiel-gevoel). Met een berustende blik: "Ik zal je missen."
"Ik jou ook pa."
De twee lopen verder, hemelse rust heerst nog, daarboven. Enkele ogenblikken later zou Jezus naar de aarde gaan, vergezeld door wat engelen. Alsof niemand er wat van merkte. Maar vader wist het.

De TROS heeft een leuk programma en dat heet Ik vertrek. Ik vertrek gaat over Nederlanders die op het punt staan een toekomst op te bouwen in een ander land. Zweden, Frankrijk, Spanje... Er komt van alles voorbij. Inclusief huilende kinderen en dominante ouders, beslist een aanrader maar niet bepaald aantrekkelijk als je zelf wilt gaan emigreren.
Jezus 'emigreerde' ook, voor een bepaalde tijd in Zijn leven. Hij die met Zijn Vader in de hemel met de wilde dieren speelde, verruilde de hemel voor de aarde. En liep niet tussen de leeuwen of engelen, maar tussen de mensen. Mensen die Hem aanbaden en mensen die Hem het liefste (dood) achter het behang wilden plakken.
De ongelukkigste campinghouder is er niets bij, hoe geliefd ook op het platteland. Jezus vertrok en zorgde voor opschudding. Zieken die genazen, Hij dreef demonen uit, Hij veranderde water in wijn, Hij was divers. Hij was daadkrachtig. Hij had Zijn mondje wel bij. Hij speelde niet de toerist maar ging op in het volk. Hij had vrienden (meer dan 12) en vijanden. En uiteindelijk vertrok Hij opnieuw maar Hij liet een presentje achter. De Heilige Geest.

Kerst nadert. De kunstbomen zag ik vandaag in de HEMA alweer staan. Versierd met rood en goud, de ouderwetse kleuren. Traditioneel getrouw gaat de buurvrouw van 3 huizen verderop naar de kerk. De tweede keer van het jaar, na Pasen. Ik hoop dat ze de rest van het jaar ook de kerk ontmoet, christenen die de moeite nemen om een praatje te maken. Oeps! Kom ik automatisch bij mijzelf uit. Met Kerst moeten we ons niet afvragen wie er op aarde kwam, maar wanneer we zelf vertrokken. Zo druk met onze 'eigen toekomst' om ons vervolgens nauwelijks om de boodschap van Jezus te bekommeren: Dienen. Redden. Behouden.

Terug naar blog