Houdt stand voor de juiste keuze's

[Redactie 0]

Paul van der Kolk schrijft vanaf deze maand maandelijks voor Credible een blog. Hij is 10 jaar verslaafd geweest aan drugs en verteld daar regelmatig wat over. Deze blog is de eerste op Credible en is eerder verschenen op zijn eigen site.

Afgelopen juni mocht ik mijn getuigenis vertellen bij Assen Zoekt, en volgende maand mag ik weer opnieuw mijn verhaal vertellen aan jong belijdende leden van GKV Assen-West. Ontzettend mooi dat ik dit werk voor God mag doen. Ondanks ik vaak probeer de boodschap over te brengen dat de verslaving een lange worsteling met jezelf is, wordt lang niet altijd begrepen. Dat is jammer. Ik zie regelmatig mede verslaafden terug vallen of uitglijden in het gebruik van middelen. Keuze’s zijn dit, vaak kort termijn keuze’s die je maakt. Veelal licht de aanleiding al ergens voordat je daadwerkelijk besluit om een bepaald middel weer te gebruiken. Je moet dus eigenlijk constant scherp zijn en alles reflecteren. Wat levert gebruik op? Wat als ik niet gebruik? Ben je dan echt ongelukkig? Het zijn wel zaken waar ik regelmatig bijvoorbeeld bij Zelfhulpgroepen mee te maken krijg. De worsteling van mijzelf, en andere mede-verslaafden.

Onlangs hoorde ik iemand nog zeggen dat hij zich eenzaam voelt, juist doordat die persoon geen middelen gebruikte viel zijn sociale leven ook weg. Het is een kwestie van opnieuw je sociale leven opbouwen en eigenlijk weer beginnen bij het nulpunt. En dat is, zeker als je al wat ouder bent, lang niet altijd even gemakkelijk. En hoe gemakkelijk is het eigenlijk niet om in oude gewoontes terug te vallen. Daarom moet je je eigenlijk als verslaafde constant weer op scherp gezet worden en de omgeving voor jezelf zo veilig mogelijk houden.

Als ik naar mezelf kijk, ik heb God mogen leren kennen, ik heb een hele fijne groep vrienden ervoor terug gekregen en via de kerkelijke gemeenschap een grote familie erbij. Maar makkelijk was dit niet aan het begin. Maar het is een keuze die ik gemaakt heb, middelen-vrij en met God het leven door. En eerlijk gezegd, ondanks ik heus wel eens moeilijke dagen heb, ben ik blij met deze keuze, en God dankbaar dat hij mij hier iedere dag weer bij helpt.

Eigenlijk moest ik een paar weken terug best wel lachen om iets wat mij overkwam. Het blijkt maar weer eens van de bekrompenheid van mensen hoe deze tegen verslaafden aan kijken. Ik kwam ‘s avonds thuis en parkeerde de auto op de parkeerplaats. Toen ik naar de entree liep van de flat, stond er een oudere dame buiten met haar hondje. Bij de entree binnen stond een getinte rasta-jongen. Ik weet dat die rasta-jongen, die hier ook in de flat woont, eveneens verslaafd is. De oudere dame voor de flat komt op mij aflopen en vraagt mij vriendelijk of ik met haar de flat in wil lopen. “Die jongen is een junk, dat vindt ik eng,†zegt ze tegen mij. Zonder dat ik over mijn eigen verslavingsachtergrond begin begeleid ik de oudere dame naar binnen. Even samenvattend dus, ik als verslaafde die niet gebruik, breng een oudere dame de flat binnen omdat ze bang is voor een gebruikende verslaafde. Right.. Die rasta-jongen daar in tegen is een hele vriendelijke jongen. Hoewel ik hem thuis niet zo snel zou uitnodigen groeten we elkaar wel altijd. Maar het valt me wel eens op hoe snel mensen bevooroordeeld zijn en echt de meeste vreemde ideeën hebben over verslaafden. Meest gehoord is nog wel het criminelen argument of paupers, daklozen. Terwijl destijds ik in de kliniek zat, er ook mensen zaten met top banen. Het komt in elke bevolkingslaag voor, maar daar wordt veelal omheen gekeken.

Verlossing door je moeiten naar God te brengen!
Onlangs had ik nog een gesprek met wat christelijke jongeren over verslaving en de genezing ervan door in Hem te zijn. Het was een interessant gesprek. Men stelde dat zolang je in Jezus blijft, je totale genezing kan ervaren van je verslaving. Tot op zekere hoogte ben ik het hier mee eens. Maar verslaving blijft een strijd. Totale genezing is zeker mogelijk, hierover kan je veel lezen in de Bijbel. Maar die totale genezing zal er zeker komen wanneer mijn aarde bestaan ooit zal eindigen. Tot die tijd blijf je regelmatig in strijd leven. Want in het aardse bestaan is de duivel ook actief, en deze zal je bij voorspoed, of op een zwak moment, je wederom proberen verslaafd te krijgen. God is met mij, hij heeft me verlost van de verslaving, ik heb Hem opnieuw mogen leren kennen. Maar nu is het aan mij de taak, om standvastig te blijven in me geloof. Zie ook Efeziërs 6:11-17 (stukje uit “Houd Standâ€). Trekt daarom dus de wapenuitrusting van God aan, om stand te houden en te wapen in de strijd. Of het verslavingen zijn, moeiten in het leven, verlies van dierbare, zieken, of waar je ook maar onder gebukt gaat, breng het naar God!

Terug naar blog