Mijn verhaal

[Gast Anon_phpbb]

Hoi allemaal,

Mijn naam is Shannon. Ik ben 21 jaar en in het dagelijks leven werk ik in de PR voor een theater. Ik hou van tijd spenderen met mijn vrienden en zingen is mijn passie.

In mijn leven heb ik al veel meegemaakt en ik wil mijn levensverhaal hier vertellen om andere mensen te bemoedigen dat hoe erg je situatie ook is, je nooit alleen bent. Dat er echt Iemand is die om je geeft en dat er altijd hoop is.

Mijn verhaal:

12-07-1990. Mijn geboortedag. Normaliter ben ik nooit zo snel. Als het om rennen gaat ben ik altijd de laatste. Maar niet op mijn geboortedag. Nee, ik was zelfs zo snel, dat er niet eens genoeg tijd was om naar het ziekenhuis te gaan.

Ik was een blij kind. En mijn geboorte was 1 van de weinige blije momenten in mijn familie.

Naarmate ik opgroeide kreeg ik het steeds meer in de gaten. De ruzies. Niet alleen tussen mijn ouders maar ook tussen de families. De familie van mijn vader gaf mijn moeder de schuld van de slechte relatie tussen haar en mijn vader. Andersom ook.

Je merkte het op verjaardagen. Verder zag ik ze eigenlijk nooit. Bij mij thuis was er sprake van huiselijk geweld. Mijn vader sloeg mijn moeder regelmatig. Ik was daar samen met mijn zus en broertje regelmatig getuige van. Het gaat je niet in de koude kleren zitten, maar dit was niet het enige waar ik me bezig hield.

Ikzelf had wel wat meer aan mij hoofd. Want naast mijn slechte thuissituatie ging het op school ook niet goed. Vanaf groep 3 werd ik vreselijk gepest. Niet alleen met woorden, ik heb ook wel eens een pak slaag gehad. Elke dag op school was weer een nieuwe hel. Dit heeft tot de 3e klas van de middelbare school geduurd. Ik had namelijk niet de nieuwste kleding aan en mijn houding was nogal teruggetrokken en ik had geen zelfvertrouwen. Ik was niet goed in gym en vond het moeilijk nieuwe vrienden te maken. Voor de kinderen reden genoeg om mij te treiteren.

In 1997 werd mijn zus erg ziek. Ze moest naar het ziekenhuis en ze hebben allebei haar nieren verwijderd. Ze lag aan de dialyse en mijn ouders waren 2 weken continu in Utrecht. Ik moest bij vrienden van de familie logeren. Samen met mijn broertje.

Wat mijn vader alleen niet wist is dat (ik noem hem voor het gemak jaap) verslaafd was aan porno. Hij keek dit regelmatig waar ik met mijn toen 4 jarig broertje bij zaten. Ik was 7. Op een dag vroeg hij mij bij hem op schoot te zitten. Ik deed dit en opeens voelde hij met zijn hand bij mijn vagina. Onder mijn rok. Hij betaste me, ook onder mijn ondergoed en deed hetzelfde bij mijn broertje. Dit is meerdere keren gebeurd. Hij zei dat als we iets vertelden aan iemand. Hij ons door een raam heen zou duwen.

Mijn vader kwam ons na 2 weken ophalen. Mijn broertje deed heel raar. Begon tegen mijn moeder op te rijden enz.

Ik weet nog dat mijn vader me op het aanrecht neerzette, mij in mijn ogen keek en vroeg of er iets gebeurd was. Eerst hield ik vol van niet, maar uiteindelijk gaf ik toe. We hebben aangifte gedaan, maar de man is nooit opgepakt.

Ondertussen ging het thuis van slecht naar nog erger. In 1999 besloten mijn ouders te scheiden en sindsdien hebben ze een veel betere relatie. Gewoon als vrienden. Mijn vader kreeg al snel een nieuwe vriendin. Een geweldige vrouw!

Na de scheiding nam een vriendin van mijn moeder ons mee naar de kerk. En wt ik toen ervaarde: Liefde, aandacht, en vrienden. Ik hoorde er bij. De kinderen waren aardig en de zondag was de dag dat ik me goed voelde. Er was nog 1 ding wat ik wilde weten: Wie is die God waar ze het telkens over hebben. Op een zondagmorgen tijdens de kinderdienst was het daar. Ik ervaarde het. We zongen een nummer, Uw Naam zo groot. Tijdens het nummer voelde ik warmte. Blijdschap. Het was alsof de gevoelens het vertelden: Ik ben het, Shannon. De Persoon die je zoekt.Ik begon te huilen. Alles kwam er uit. Ik weet nog dat de dienst normaal gesproken om 12 uur afgelopen was en de mensen om 1 uur wel het gebouw uit waren. Ik lag om 1 uur nog op de grond in het lokaal. Te huilen. Met mensen die biddend boven me stonden. Het was de geweldigste dag uit mijn leven!

Ik had God gevonden bleef naar de kerk gaan. Maar thuis ging het niet goed. Mijn moeder stortte emotioneel in en was een wrak. Niemand wist het omdat ze een maskertje opzette als ze bij andere mensen was. Ik ook trouwens. Ik deed alsof alles goed was.

Het enige waar ik me aan vast hield was God en mijn vrienden in de kerk. Ik begon als tiener ook telkens meer te doen in de kerk. Vooral toen ik veel begon te zingen en ik erachter kwam dat dat mijn uitlaatklep was. De mensen zagen het en ik begon mee te zingen tijdens de kinderdiensten. Ik gaf mijzelf helemaal en wilde dat andere kinderen die ervaring kregen die ik ook had gehad. Dat zij Hem ook zouden ervaren.

Ik merkte dat ik zelf ook heelde. De mensen uit de kerk wisten van mijn verleden en er werd regelmatig voor mij gebeden. Het kwam zelfs op een punt dat ik tijdens een gemeenteweekend een punt zette achter alle gevoelens die ik nog had van het misbruiken het geweld. Ik besloot te gaan leven in het heden en de toekomst.

Toen ik 16 was kregen mensen pas in de gaten hoe het er thuis aan toe ging. Ik werd uit huis geplaatst en heb 3 jaar bij iemand van de kerk gewoond. Alleen merkte ik dat ik meer een last was dan gewild. Vooral toen pleegzorg (want daarmee hadden we het geregeld) afliep. Toen werd ik gedwongen op kamers te gaan. Ik merkte alleen dat ik het moeilijk vond. Zonder ouders.

Ik ontmoette een jongen en werd verliefd. Alleen had ik niet in de gaten dat het een loverboy was. Ik liet telkens meer vrienden in de steek. Ik ging minder naar de kerk, om zelfs uiteindelijk mijn rug toe te keren naar het geloof. Financieel ging het niet goed, want ik besteedde al mijn geld aan deze jongen die zei dat hij problemen had en geld nodig had. Het zorgde er wel voor dat ik mijn rekeningen niet meer betaalde. Dat ik in de schulden terecht kwam. Ik woonde nog niet bij die jongen, maar was al wel gevraagd. Op dat moment kwam ik in aanraking met dreigementen en andere dingen. Ik weet dat dat voor mij het moment was dat ik ben gevlucht. Uit mijn eigen huis. Ik weet dat ik mazzel heb, want er zijn niet veel mensen die dat kunnen zeggen.

Er werd aangifte gedaan en ik werd opgenomen in een instelling waar ik even kon verblijven. Op dat moment toen ik in het diepste dal zat, was er een meisje met wie ik goed kon praten. Later begon ze over god. Ze sliep daar ook niet. Ze kwam daar om te evangeliseren. Ik voelde schuld. En dacht dat God me niet meer wou. Na veel met haar gedeeld te hebben, ging ik met haar mee naar de kerk. Ik verwachtte dat de mensen me vuil zouden aankijken. Zo voelde het. Maar ze waren allemaal heel aardig en lief voor me. Ze begonnen me te helpen en de kerk wilde mij helpen financieel op de been te komen door een uitkering aan te vragen voordat ik weer naar school kon. Op een zondag toen ik daar was. Voelde ik het weer. Die liefde en dat gevoel dat Hij iets tegen me wilde zeggen, Ik voelde me vol berouw. Op dat moment heb ik ijn leven echt aan God gegeven en ik ben ondertussen ook gedoopt. Ik studeer nu en krijg studiefinanciering. De kerk heeft borg betaald zodat ik in een kamer kon gaan wonen en ik dus een leefruimte heb. Kwa schulden. Daar ben ik nu nog mee bezig. Ik merk dat het heel moeilijk is, omdat iedere schuldeiser tegelijk zijn geld wil hebben en zelfs met werken naast mijn studie merk ik dat het moeilijk is om de eindjes aan elkaar vast te knopen.

Op dit moment heb ik een schuld bij een deurwaarder, 3 incassobureaus en probeer ik dat weg te werken.

Maar ik heb hoop dat dat goed komt en op dit moment zit ik in het minnelijke traject van schuldhulpverlening. Ja, ik geef toe dat ik elke dag geconfronteerd wordt met mijn geldzaken en ja ik eet wel eens brood omdat ik anders geen geld meer heb, maar ik weet zeker dat het goed gaat komen. Ik ben nog bang bij iedere brief die ik ontvang omdat ik bang ben dat het een rekening is die ik niet kan betalen. Maar ik werk er aan. Ik probeer er uit te komen. En God voorziet! Dat heb ik wel gemerkt.

Wat ik wil zeggen is, hoe slecht het ook gaat. God is bij je en Hij voorziet. Misschien wil je geld om schulden weg te werken, maar misschien moet je eens denken aan wat God daarvoor in de plaats voorziet. Namelijk mensen die je helpen.

Vergelijk het met dit:

Er was iemand die vroeg om een vlinder en bloemen

In plaats daarva ontving hij een rups en een cactus

Hij dacht: Hier heb ik niet om gevraagd!

Na een tijdje begon de rups te veranderen in een cocon en daarna de mooiste vlinder

De cactus begon te bloeien met de mooiste bloemen

Uiteindelijk kreeg hij waar hij om gevraagd had. Niet direct, maar de middelen om dat te bereiken.

Zo zie ik het ook. Ik heb geen geld van god gekregen om mijn schulden af te betalen. Maar wel de middelen om te bereiken dat mijn schuld wordt afbetaald. En soms zitten er dagen bij dat ik er doorheen zit. Dat ik geen cent over heb en dat ik geen geld heb om cadeautjes te betalen als iemand jarig is. Dat is vervelend. Maar wetende dt ik naar boven krabbel met iemand die naar boven leidt en niet naar beneden val, voelt ongelofelijk lekker!

[Archillion 0]

Een beetje anticlimax om na zo'n lange post te reageren met een kort zinnetje als; "Wauw, wat heb jij veel meegemaakt, en wat fantastisch hoe God door de mensen uit je kerk werkt," maar meer kan ik er niet over zeggen. Ik wens je al het beste toe. Moge de rekening snel afbetaald zijn zodat je rustig verder kan met je leven.

[@lfred 0]

Wat een bijzonder verhaal, Shannonnie.

Ik vind het ook heel moedig van je om dit te delen op het forum.

Jouw getuigenis is weer een bemoediging voor anderen, er gaan veel mensen door moeilijke tijden. Het bouwt eigenlijk iedereen op die jouw verhaal leest.

God is trouw, zelfs als wij dat niet zijn. Waar God aan begonnen is maakt Hij af, dat betekent ook hoop voor je huidige financiële omstandigheden.

Is het niet geweldig om God van zodichtbij te mogen ervaren?

Alfred.

[WayToHappiness 0]

Prachtig. Ik wens je het allerbeste

[Gast Anon_phpbb]

Daarom heb ik het erop gezet. Omdat ik hoop dat anderen erdoor bemoedigt zullen worden.

@waytohappiness: Ik zie jouw zinnetje; I will praise You in this storm. Dat is het nummer dat ik eigenlijk elke dag luister en het beste mijn emoties omschrijft. Mijn favo nummer eigenlijk.

[Gast Anon_phpbb]

God is geweldig! Vandaag van iemand van de kerk 100 euro gekregen. Maar ze wilde dat ik het ging gebruiken voor mijzelf.

Ik doe eigenlijk nooit iets leuks, ik ga nooit weg ofzo. Ik heb er simpelweg het geld niet voor. Dus dit was wel even fantastisch!

[WayToHappiness 0]

Daarom heb ik het erop gezet. Omdat ik hoop dat anderen erdoor bemoedigt zullen worden.

@waytohappiness: Ik zie jouw zinnetje; I will praise You in this storm. Dat is het nummer dat ik eigenlijk elke dag luister en het beste mijn emoties omschrijft. Mijn favo nummer eigenlijk.

Hihi ja same here!

[Eulogía 0]

Indrukwekkende getuigenissen Shannonnie! Gods zegen.