Geluk

[BookerT 0]

Er is eigenlijk niets zo ongrijpbaar als geluk. Er valt veel over te zeggen. Er zijn boeken over geschreven, er worden cursussen gegeven, en als je het allemaal niet meer weet, en naarstig op zoek bent naar 'het geluk', is er altijd nog geluk.startpagina.nl. Het voorziet blijkbaar in een behoefte. En als de buurvrouw ook naar zo'n cursus gaat, dan hoeft men er zich niet meer voor te schamen.

Vandaag las ik in een krant die ik hier niet zal noemen, dat pessimisten vaak gelukkiger zijn dan optimisten omdat ze er meer rekening mee houden dat het verkeerd kan gaan, en daarom hun kansen beter inschatten. Ik ben een pessimist en ik vrees dat ik dit soort onderzoeken niet vertrouw. Niet in de laatste plaats omdat er elders in de wereld vast wel een blootvoetse positiviteitsgoeroe is, die in een ''revolutionair onderzoek' kan aantonen dat het tegenovergestelde waar is. Dat verschillende onderzoeken verschillende uitkomsten kunnen hebben, stemt tot nadenken. Het stemt mij ook tot nederigheid, wanneer ik besef dat ik geen statisticus ben, en de methoden waar mee gewerkt word dus niet ken. Opvallend is het wel.

Het bracht me echter wel een stukje zonneschijn, op deze druilerige herfstdag. Ik zal uitleggen waarom: ik herkende mezelf in het profiel van de pessimist. In ieder geval van het soort pessimist dat in dit onderzoek genoemd werd. Je leven word een stuk makkelijker, als je accepteerd dat dingen fout kunnen gaan, dat het hoogste niet haalbaar is. Al moet je er wel, zoveel als je kan, naar streven. Toen ik mij, bijna 1,5 jaar geleden liet dopen, probeerde ik een supergelovige te zijn. Ik was bij het minste of geringste al bang dat (ik ben dan wel een neo-katholiek maar ik zal hier een protestants lied citeren uit oecumenische motieven) de toegang tot de Lichtstad met haar paarlen poorten mij ontzegd zou worden. Nou valt er over redding en hoe die te verkrijgen veel te zeggen. Ik laat dat liever aan anderen over. Het was een enorme bevrijding dat, na een paar keer onderuit te zijn gegaan, ik besefte dat Onze Lieve Heer niet zozeer perfectie verlangt, maar integriteit, en het streven naar het goede. Het nastreven van perfectie is een vrij frustrerende bezigheid. Omdat het onhaalbaar is.

En geluk: hoe gelukkig te worden. Ik denk dat gelukkig willen worden het geluk in de weg staat. Je hoort mensen wel eens zeggen(vaak niet met zoveel woorden): als ik dit en dat heb, dan word ik gelukkig. Natuurlijk is het niet zo dat als je weinig hebt, je per definitie gelukkig ben,of als je veel hebt, per definitie ongelukkig.Het is zelfs niet zo dat een column op Credible je van het ene moment totaal veranderd. Maar het krampachtige 'positief blijven', of 'positief denken', dat is iets wat verlamt. De fixatie op het foutloos bereiken van een ideaal, zorgt er niet voor dat je het bereikt. Het kan zelfs zijn dat je je lamgeslagen voelt. Gelukkig kan je niet worden, omdat het niet iets rationeels is, geen duidelijk omlijst iets wat je op een bepaalde manier kan bereiken. Geluk kan je niet bereiken door maar door iedereen aardig gevonden te worden, door dingen voor anderen te doen uit plichtsbesef(plichtsbesef is niet per se verkeerd he, begrijp me goed). Geluk ontstaat niet door iets wat je doet. Het is gezien worden door God en door mensen, maar ook vooral door jezelf. Misschien is dat het wel; leren leven met jezelf.

[Dubito 0]

Een mooi stuk tekst, zowel in stijl als in opbouw als in inhoud. Ga zo door BookerT

[annzie 1]

Wauw, zo wil ik wel meer van je lezen

[Morphogenesis 4]

Mooi geschreven

[JoostG 27]

Je schrijft erg mooi voor een autoverkoper, BookerT