Baptistendominee stapte over naar Protestantse Kerk

[Michiel 14]

SEBALDEBUREN – Ds. I. de Graaf ging over van het baptisme naar de Protestantse Kerk. In het Friese Sebaldeburen deed hij dinsdag verslag van zijn zoektocht.

De predikant van de hervormde gemeente te Zwaagwesteinde sprak in Sebaldeburen tijdens het halfjaarlijks beraad van de Gereformeerde Bond met predikanten en voorgangers uit de noordelijke provincies. Zo’n 25 predikanten en kerkelijk werkers waren aanwezig.

Ds. De Graaf groeide op in de baptistische kerk in het Friese Lemmer en werd in 1998 voorganger van een baptistengemeente in De Panne in België. In 2002 stapte hij over naar de Verenigde Protestantse Kerk in België (VPKB) en werd hij verbonden aan de gemeente van Ronse. Vorig jaar keerde hij terug naar Nederland.

Voor zijn overgang naar de traditionele kerk gaf de predikant dinsdag als eerste reden de eenheid, de katholiciteit. De mentaliteit van scheuren en splitsen, zoals hij die volgens hem bij evangelische gemeenten meegemaakt heeft, werkt die eenheid tegen. Ds. De Graaf: „De motieven voor onafhankelijke gemeentestichting zijn vaak kleinmenselijk. Het is beter om van binnenuit te proberen dingen te verbeteren.â€

Als tweede punt noemde ds. De Graaf de heiligheid van de kerk die veel evangelischen nastreven. Een heilloze weg vindt hij dat. „Het begint bij scheuringen en het eindigt in splintergroepjes. Een zuivere kerk wordt hier op aarde niet bereikt.â€

De predikant kreeg het „niet meer gehesen om een kind later nog eens te dopenâ€, zo zei hij. Hij hecht aan de ene doop en vindt het een misvatting dat men in evangelische kringen „begint en blijft bij het Nieuwe Testament. Daarin komt de kinderdoop weliswaar niet voor maar er is een verbinding tussen het Evangelie van Jezus en het verbond dat God gesloten heeft met Abraham. Door dat verbond is er verband tussen de kinderdoop en de besnijdenis.â€

Ds. De Graaf voelt zich aangetrokken tot „een wat meer ingetogen liturgie.†Hij weet zich niet alleen aangesproken door het zingen van psalmen maar ook door de gebeden uit de oude kerk en het belijden van die kerk en van de kerk der Reformatie.

De predikant kijkt niet in wrok terug. „Ik heb mijn evangelische broeders lief en deel veel met hen. We hebben dezelfde Heer.â€

Als sterk punt van de evangelische beweging noemde hij het geloofsenthousiasme, dat in traditionele kerken vaak ontbreekt. Ook de missionaire bewogenheid toont volgens hem een goede kant van de evangelischen. Andere pluspunten ziet hij in de „spirituele passie†en de manier van communiceren met de hedendaagse samenleving.

Bron: Reformatorisch Dagblad