Moet je predikant zijn om zendeling te kunnen worden?

[JoostG 27]

Moet je predikant zijn om zendeling te kunnen worden? Die vraag wordt regelmatig gesteld. De achtergrond is meestal de gedachte dat predikant-zijn belangrijk is voor het bedienen van de sacramenten doop en Heilig Avondmaal. Er zit een hele goede kant aan deze vraag. Dat is de realisatie dat het in de zending niet zomaar gaat om het doorgeven van het Evangelie, en dan maar zien wat er gebeurt. De verkondiging van het Evangelie hoort uit te lopen op het planten van kerken. En de ambten zijn een van de dingen die God aan de Kerk gegeven heeft om haar op te bouwen. Dus hoe zit dat in de zending? Marten Visser (foto), kerkplanter in Thailand, geeft uitleg.

De ambten predikant, ouderling en diaken, zoals gereformeerde kerken die kennen, zijn ambten voor plaatselijke kerken. Ik zie trouwens geen enkele aanleiding in de Bijbel om een groot verschil te maken tussen predikanten en ouderlingen. Een predikant is een ouderling met de bijzondere taak ook te preken (zie 1 Tim.5:17). De traditie dat alleen een predikant de sacramenten mag bedienen, lijkt me dan ook geen bijbelse grond te hebben. Er kan een redenering opgehangen worden waarom woordbediening en sacramentsbediening samen horen te gaan. Maar meer dan dat, een redenering, is het niet. Ik vind het heel bijbels als alle ouderlingen de sacramenten mogen bedienen; en in het geval van het Heilig Avondmaal is er zelfs veel voor te zeggen dat het iets is dat gevierd moet worden, niet bediend, dus dat het helemaal niet aan een ambt gekoppeld hoeft te zijn.

Christelijk werk buiten de plaatselijke kerk is belangrijk, en daarom heeft de kerk dat in bepaalde gevallen ook ambtelijk gemaakt. Maar in feite is dat een verlegenheidsoplossing. Predikanten, ouderlingen en diakenen zijn bedoeld voor de plaatselijke kerk. Een zendeling past dus nooit gemakkelijk in die structuur. Als je naar de Bijbel kijkt, kun je zendelingen het beste vergelijken met wat in het Nieuwe Testament een aantal keren 'apostelen' genoemd wordt. Daarmee bedoel ik niet de 12 apostelen en Paulus, die een unieke positie innamen. Er is ook een bredere kring mensen die soms de titel 'apostel' toebedeeld krijgen- oftewel uitgezondene, zendeling. Dan denk ik aan Barnabas (Hd. 14:14), Silas en Timotheus (1 Ths.1:1 en 2:6) en Apollos (1 Ko.4:6-9). Mensen die zo uitgezonden zijn, hebben geestelijk gezag. Ze mogen zelfs ouderlingen aanstellen (zie Ti. 1:5- tussen haakjes, ouderlingen aanstellen is veel meer in overeenstemming met de Bijbel dan ouderlingen kiezen). Het is vanzelfsprekend dat ze de dingen die daaraan vooraf gaan, namelijk evangeliseren, dopen, preken en het Avondmaal vieren, ook doen.

Het is dus mijn overtuiging dat zendelingen, op grond van hun uitgezonden zijn, alles mogen doen wat nodig is om een kerk te planten. Het is het mooiste als de uitzendende kerk of kerkgenootschap dat erkent en duidelijk zegt en mensen met die opdracht uitzendt. Maar als dat niet gebeurt, wil dat niet zeggen dat de uitgezonden zendeling zich daardoor altijd beperkt hoeft te voelen. Behalve de uitzendende kerk, is er in vrijwel alle gevallen ook een kerkgenootschap op het zendingsveld waar de zendeling deel van uit gaat maken. Deze kerk bepaalt zelf wie welke werkzaamheden mag verrichten. In veel gevallen kan de zendeling de bevoegdheid tot preken en sacramentsbediening krijgen van de kerk op het zendingsveld.

Ik hoop dat de Nederlandse kerken de bijzondere positie van zendelingen meer gaan erkennen, en hen uitzenden als kerkplanters met volle bevoegdheden, ook als ze geen Nederlandse predikantsopleiding hebben genoten. Maar zolang dat nog niet zo is, zullen we in Isaan, wellicht ten overvloede, zendelingen bevestigen als ambtsdragers van de Isaanse kerk.

bron: CIP.nl

[Eulogía 0]

Goed en waar artikel!