Jongeren ervaren schuldgevoelens over hun seksuele ervaringe

[Aviator 0]

[preview]Christelijke jongeren moeten met elkaar over seks durven praten," vertelt journaliste Esther Kaper. Zij schreef het boek 'Hot Issues'. Welke seksuele keuzes maken jongeren? Betrek je je geloof in God daarbij? Waarom wel of niet?"[/preview]

Zelf was ze tijdens haar eerste serieuze relatie op zoek naar een goed boek over dit onderwerp, maar kon er eigenlijk geen vinden. Ze schreef nu ze inmiddels al een poosje is getrouwd er een boek over. "Het wordt hoog tijd dat we het aandurven om taboes te doorbreken. Ik geloof dat we als christenen een belangrijke bijdrage kunnen leveren aan de maatschappelijke discussies over seksualiteit. Waar draait het nu werkelijk om in een relatie? Wat betekent het eigenlijk om seks met iemand te hebben? Het zou fantastisch zijn als we jongeren kunnen wijzen op de schoonheid van een trouwe, seksuele relatie. En de diepgang die je daarin kunt vinden. Maar zonder belerend te zijn. Zonder te pretenderen dat wij als christenen één manier kennen waarop je met seks zou moeten omgaan."

In veel kerken en ook in de christelijke sociale kring is er weinig ruimte voor een zoektocht op het vlak van seksualiteit. "Veel jongeren zitten in een fase waarin ze ontdekken wat het geloof voor hen betekent. Ze denken erover na of en hoe ze dit concreet willen toepassen in hun leven. Het omgaan met seksualiteit is één van de keuzes waar jongeren voor komen te staan. Christenen zijn volgens mij snel geneigd om van jongeren te eisen dat ze kerkelijke Bijbelse principes klakkeloos aannemen en volgen. Zo werkt het niet. Toen ik een relatie kreeg, merkte ik dat de hartstocht het snel wint van het principe, omdat wachten met seks geen persoonlijke overtuiging was. Ik had massa's vragen over seksualiteit. Is zelfbevrediging een zonde? Wat mag je doen tussen zoenen en de 'daad'? Als je met iemand seks hebt gehad, houdt God dan nog wel van je?" Jongeren moeten ontzettend veel lef hebben om deze vragen in de kerk te durven stellen, constateert Esther. Bovendien is er een soort "onhandigheid" als het om de antwoorden gaat. "Het barst van de clichés en volwassenen zijn vaak niet open over hun eigen praktijkverhaal. Jongeren hebben een eerlijk en concreet verhaal nodig."

"Ik ben ervan overtuigd dat veel jongeren de kerk verlaten in de fase dat ze een relatie krijgen," vertelt de journaliste. "Hun seksuele keuzes passen niet bij dat wat ze in de kerk horen en ze raken vervreemd. Daarbij durven ze hun vragen niet te stellen en zijn ze bang voor veroordeling. Als we in de kerk en ook als christenen onderling elkaar meer ruimte geven om de zoektocht aan te gaan dan geloof ik dat jongeren ruimte ervaren om in de kerk zichzelf te mogen zijn." De seksuele moraal is belangrijker dan christenen zich realiseren. "De kerk heeft altijd voorgeschreven wat er seksueel wel en niet is toegestaan. Door zo hoog van de toren te blazen, leg je een verwachting neer. De maatschappij om ons heen verwacht dat christenen puur met seks omgaan. Helaas wijst de praktijk vaak anders uit, omdat we het moeilijk vinden om toe te geven dat ook wij 'gewone' mensen zijn. Ik geloof dat we als christenen in eerste instantie niet de heersende seksuele moraal moeten bestrijden, maar dat we vanuit onze waarden kunnen laten zien dat seks veel meer is dan een snelle kick of goedkoop entertainment. Ik geloof dat veel mensen openstaan voor deze boodschap. Als we het maar vanuit onze eigen ervaring brengen, zonder met onze vinger te wijzen."

Esther: "Veel christelijke jongeren ervaren schuldgevoelens over hun seksuele keuzes en ervaringen. Vergeet niet dat de kerk heel lang heeft gepredikt dat seks ten diepste zondig is. We denken dat onze generatie daarmee heeft afgerekend, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat veel christenen nog steeds schuld ervaren over seksuele gevoelens en handelingen. Bovendien hangt er een enorm taboe rond seksuele zonden. Schuldgevoel heeft een functie. Het is een alarmbel als we zondigen en dat is alleen maar goed. Het zet ons aan tot verandering. Maar in mijn boek schrijf ik over een vals gevoel van schuld. Een loodzwaar schuldgevoel dat tussen jou en God in komt te staan, omdat je ervan overtuigd bent dat je te vies en te zondig bent om nog bij God te komen. Ik geloof dat we met dat zware schuldgevoel mogen afrekenen en dat we ook tegenover elkaar de schijn niet hoeven op te houden. We mogen eerlijk zijn over onze vragen, schuldgevoelens en gebrokenheid. Het belangrijkste is dat we elkaar onderling niet veroordelen, maar erkennen dat we allemaal mens zijn. We mogen samen op zoek gaan naar Gods bedoeling met onze seksualiteit!"

Bron en verdere informatie: Christelijk Informatie Platvorm

[Ursa 1]

Goede zaak, dit!