Michiel 14 Geplaatst 8 februari 2011 Rapport Share Geplaatst 8 februari 2011 Van Amerikaanse presidenten tot arme liedjeszangers hebben de afgelopen 400 jaar uit de King James Version (KJV) van Bijbel geput. Aanvankelijk was het alleen de koning zelf die een nieuwe vertaling wilde. Maar uiteindelijk liep de hele wereld ermee weg. De opdracht tot een nieuwe Bijbelvertaling was in 1604 een van Jacobus’ eerste grote besluiten. En hij is er direct onvergetelijk mee geworden. In 1603 had hij als koning van Schotland het Engelse rijk erbij gekregen. De Engelse jas zat hem duidelijk beter dan de Schotse. Jacobus geloofde dat koningen op de troon van God zaten. Als de Franse Zonnekoning zou hebben gezegd: „De staat, dat ben ikâ€, zou Jacobus als een echte Stuart daarvan hebben gemaakt: „Kerk én staat, dát ben ik.†In Schotland werkte dat niet. Daar had de koning zich te schikken in de besluiten van de presbyteriaanse â€Kirkâ€. In Engeland werd hij daarentegen zelf hoofd van de Anglicaanse Kerk en kon hij via de bisschoppen de koers bepalen. In geen enkel land heeft na de Reformatie de kwestie van de kerkregering tot zo veel verdeeldheid en conflict geleid als in Engeland en Schotland. De titelpagina van de King James Version bevatte daarom een opdracht aan Jacobus, „koning van Groot-Brittannië, Frankrijk en Ierland.†Maar Groot-Brittannië bestond in 1611 nog lang niet en koning van Frankrijk is hij ook nooit geworden. Jacobus leefde in een wenswereld en verlangde dat de Bijbel die wensen zou ondersteunen. Als koning van Engeland droeg Jacobus ook de titel â€verdediger van het geloofâ€. Hij zag zichzelf als de protestantse paus van Europa. Daarom tekende hij in de Nederlanden bezwaar aan tegen de benoeming van Conradus Vorstius als opvolger van Arminius. Zijn protest was een belangrijke steun voor prins Maurits... Lees verder op: Refdag.nl Link naar bericht Deel via andere websites
Aanbevolen berichten