"Wanneer je het christenleven zat bent heb je een voorbeeld

[JoostG 27]

"Verschillende keren heb ik iemand horen zeggen: ‘christen zijn… allemaal mooi en aardig, maar ik heb het nu even helemaal gehad,'" vertelt John Kamphuis, jongerenwerker bij Stichting HeartCry (foto midden). "Vaak zit achter zo’n opmerking een geschiedenis, een biografie. Iemand kan geweldige teleurstellingen hebben te verwerken of ervaart het kruis dragen achter Jezus aan als een vermoeiende last."

"In het pastoraat hoor ik het nogal eens als iemand telkens weer toegeeft aan een verzoeking en zondigt, terwijl hij voor eigen beleving keihard heeft gevochten. En toch gaat het weer mis. En opnieuw. En opnieuw. 'Nou, waar is God dan? Is dit alles wat Hij mij te bieden heeft?' Sommigen zeggen het boos, de meesten echter zijn intens verdrietig. Ze zitten er geestelijk dan even helemaal doorheen. Op die momenten moet je niet veel meer willen doen dan meeleven. Om daarna ook samen eerlijk de realiteit onder ogen te zien en te zoeken naar een uitweg. Een uitweg naar hernieuwde passie voor Hem. Want dat is nodig wanneer je 'even geen christen wilt zijn'."

Dat mensen het idee kunnen hebben even geen christen te willen zijn, in een moment of langdurige periode, is volgens Kamphuis "niet zoals het hoort te zijn." Hij voegt toe: "Wat je veel onder gelovigen ziet, is dat men op de pijler van het gevoel gaat zitten om vervolgens vanuit dat gevoel te gaan leven. Dat zit in onze cultuur, een egocentrische insteek. Nu is er op zich niets mis met gevoel – God gebruikt het ook echt, maar het moet niet zo zijn dat gevoel je verstand gijzelt. Omdat er in Nederland ook veel op het gevoel wordt gepredikt, kan het zo zijn dat gevoel een grotere rol gaat spelen dan de waarheid van Gods Woord. In de charismatische wereld ligt 'gevoel' er soms zo dik op dat ervaring als het ware zegeviert van de waarheid. Je moet dan om God te kennen eerst een uur juichen, springen en zingen voordat je Hem ervaart. Met lofprijzing is niets mis – ik vind het zelf vaak geweldig mooi – maar ik zie in Nederland wel een bepaalde verschuiving tussen lofprijzing en Bijbelstudie."

"Ervaren van God lijkt meer aandacht te krijgen dan ondervinding in Gods Woord, terwijl deze samen moeten gaan. Het kan niet zo zijn dat een gelovige op een moment denkt Jezus ver van zich vandaan te hebben, en later dichtbij. Dat kan wel voor het gevoel, en de zalving op iemands leven kan sterker zijn dan voorheen, maar wanneer Jezus in ons leeft, is Hij altijd dichtbij. Dan zijn we één Plant (Rom. 6, red.) met Hem geworden. Als we het hebben over gevoel heb ik ook een geweldige zorg bij de reformatorische gezindte. Wat ik zie is massa’s twijfelende kerkgangers vol geloofsonzekerheid, omdat hen uitvoerig wordt uitgemeten in de prediking in welke ‘gestalten, bevindingen en ervaringen’ Gods kinderen zich bevinden. Wat kan het draaien om onszelf. Maar we moeten zien op Hem en op Zijn betrouwbaarheid. Dan varen we goed!"

Om te voorkomen dat mensen 'even geen christen willen zijn' speelt kennis van de Waarheid en bekering een grote rol. "Bepaalde waarheden moeten we omklemmen om nooit meer los te laten. Bijvoorbeeld dat God mij alle dingen doet meewerken ten goede (Rom. 8:28, red). Soms snap ik niet waarom God iets doet zoals Hij het doet, maar ik wil me telkens als daad van overgave onderwerpen aan deze waarheid. Er ligt in de Bijbelse waarheid een enorme vreugde. De waarheid maakt vrij! De omstandigheden zullen misschien niet veranderen, maar ik verander wel op het moment dat ik de waarheid aantrek."

"Ik zie veel mensen moeite hebben met het volgen van Jezus. Vaak komt dat door een ongeopend kamertje in iemands leven," vertelt John. "Het blijven hangen met de pink achter de rotzooi van de wereld, geen volledige overgave. Soms wordt de geur van de wereld zo sterk dat iemand afhaakt. Is zo iemand opnieuw geboren? Is zo iemand inderdaad een nieuwe schepping? Ik zet daar soms grote vraagtekens bij. Het is zeer zeker niet het geval als iemand zich ronddraait in de zonde, als een varken in de blubber. Wel kan het zo zijn dat een kind van God nog niet tot een complete overgave is gekomen. Misschien wel met de mond en met oprechte intenties, maar niet daadwerkelijk. Liggen gelovigen werkelijk compleet op het altaar? Samen met hun portemonnee, toekomst en kostbare relaties?"

John Kamphuis: "Ik raad mensen die het christen-leven zat zijn aan iemand in de omgeving te zoeken die wandelt met God en daar zichtbaar uit leeft. Zo iemand heeft een voorbeeld nodig, iemand die iets van Jezus uitstraalt. Iemand die ook moeilijke momenten en strijd kent, maar ervan getuigt hoe hij daarin zijn vuur en passie voor Hem blijft behouden. God is machtig! God is altijd groter dan ons probleem en onze omstandigheden."

"Gelukkig is God groter dan onze demotivatie. We moeten Maranathachristenen zijn: zien op wat komen gaat. Het beste deel komt nog. En we moeten kruischristenen zijn: zien op wat de bloedende Heiland heeft gedaan. Als Hij zoveel voor ons heeft over gehad, zouden wij dan niet alles aan Hem geven?! Je zou het ook zo kunnen zien: hoe haal je het in je hoofd even geen christen te willen zijn door terug naar Egypte te gaan?"

auteur: Rik Bokelman | copyright: www.cip.nl