Michiel 14 Geplaatst 9 maart 2010 Rapport Share Geplaatst 9 maart 2010 [preview]Het is morgen biddag. De historie van de vasten- en bededagen gaat ver terug.[/preview] Het waren indrukwekkende bijeenkomsten toen Israël samengeroepen werd om zich voor God te verootmoedigen in een belijdenis van schuld, onwaardigheid en afhankelijkheid. Honderdduizenden mensen –mannen, vrouwen en kinderen– kwamen daarvoor bijeen. Tegenwoordig beperken we ons meestal tot een oproep voor een biddag voor gewas en arbeid op vaste data. Deze gewoonte is vanuit Zeeland en later ook vanuit Overijssel in zwang gekomen. Het is ongetwijfeld een goede gewoonte en het is triest als we de gemeenten niet meer bij elkaar zien komen voor een gemeenschappelijk belijden van afhankelijkheid in al ons werk. We belijden in onze Heidelbergse Catechismus „de almachtige en alomtegenwoordige kracht Gods, door welke Hij hemel en aarde, mitsgaders alle schepselen, gelijk als met Zijn hand nog onderhoudt, en alzo regeert, dat loof en gras, regen en droogte, vruchtbare en onvruchtbare jaren, spijze en drank, gezondheid en krankheid, rijkdom en armoede, en alle dingen, niet bij geval, maar van Zijn vaderlijke hand ons toekomen.†Laat dit meer dan woorden zijn. Alleen als we blind zijn, zien we niet hoe laag Gods oordelen hangen vanwege onze volkszonden in de media, discotheken, houseparty’s, sportverdwazing, het bannen van kerk en christendom uit de samenleving, de moord op tienduizenden ongeborenen, de euthanasiepraktijk, de seksuele verloedering, het materialisme, de goddeloze reclamepraktijken en in heel de uitgaanscultuur. Laten we als boetelingen bidden om de afwending van verdiende oordelen. Laten we ons ook niet beperken tot de gewone biddagen, maar ook bijzondere bijeenkomsten beleggen bij bijzondere noden. Hele artikel: Reformatorisch Dagblad Link naar bericht Deel via andere websites
Aanbevolen berichten