Belijdenis doen?

[Gast Anon_phpbb]

Hallo iedereen,

Mijn naam is Douwe en ben nieuw op dit forum. Ik ben hier terecht gekomen omdat ik op dit moment mijn geloof probeer te versterken. Ik hou van God en wil Hem graag volgen. Toch is dit voor mij erg moeilijk omdat er heel vaak een stem in mijn hoofd is die me remt hierin. Vaak is deze stem erg sterk en overheerst het boven God’s stem. Soms is dit ook niet het geval, vaak zijn het de periodes dat ik het erg moeilijk heb in mijn leven en dat ik niet gelukkig ben, ik nijg dan erg naar God en voel ook echt dat ik getroost wordt door zijn aanwezigheid. Vervolgens komen er vaak perioden dat het dan weer beter met me gaat en dan raak ik God’s geloof en liefde weer kwijt .

Dit speelt nu al enkele jaren en het voelt een beetje als een achtbaan. Ik ben hier totaal niet gelukkig hiermee. Ik geloof 100% in God, ik hou van hem en ik probeer mijn leven voor hem te gebruiken maar dit gaat dus soms erg moeilijk.

Ik ben eigenlijk erg passief in mijn geloof, ik lees nooit in de bijbel en kom zelden in de kerk. Dit laatste komt ook vooral omdat onze kerk voor mij niet erg uitnodigend is, de diensten zijn erg traditioneel en ik kan gewoon niet mijn aandacht bij preken houden doordat diezelfde stem constant verleid tot andere gedachten waardoor ik de preek niet mee krijgt, dit zal deels ook komen omdat de manier van vertellen etc. mij niet erg aanspreekt. Ik ben daarom op zoek naar een nieuwe kerk en zal al mijn moed bij elkaar schrapen om deze ook te vinden. Mijn zoektocht naar God ervaar ik alleen wel als erg eenzaam en dit komt omdat ik mijzelf niet goed kan uiten in woord. Dit is erg raar want normaal ben ik een open boek met al mijn gevoelens etc. Maar ik vind het gewoon moeilijk om hier met mensen over te praten.

Ik heb een tijdje geleden een soort droom/gedachte gehad. Ineens leek het alsof God mij toesprak, hij was kalm en zei me dat ik belijdenis moest gaan doen zodat ik mijn geloof kon verankeren en kon bouwen aan een goede relatie met God. Dit voelde heel erg puur en heeft me veel moed gegeven. Mijn vraag is alleen of ik er klaar voor ben om belijdenis te gaan doen, hoe hebben jullie dit ervaren? Hoe sterk was jullie geloof toen jullie besloten belijdenis te gaan doen en hebben jullie misschien tips voor me? Op dit forum vind ik het toch makkelijker om te communiceren omdat het gewoon anoniemer is.

Groetjes,

Douwe

[Michiel 14]

Welkom op Credible!

Het is voor ieder een afweging die gemaakt wordt over het wel of niet doen van belijdenis. Ik heb het ervaren als een bevestiging in datgene wat ik geloof. De relatie met God moet ook groeien en daar moet je ook de tijd in steken. Het feit dat je wel de dienst bezoekt is typerend voor je, het geloof zegt je genoeg, anders zou je al niet meer gaan. Dat je gelooft in een achtbaan is de gang van het leven. Als het goed gaat is het makkelijk God uit het oog te verliezen. Na het afleggen van de belijdenis zal dat ook niet anders zijn, het is vallen en weer op staan.

Vandaag postte ik een youtube filmpje dat het vallen en opstaan ook illustreert (meer detail over de skit is hier te vinden).

[Ursa 1]

Hoi Douwe, en welkom hier.

Bedankt voor je eerlijke verhaal. Je zegt dat je je niet zo thuis voelt in je traditionele kerk. Mag ik vragen naar welke kerk je gaat? Ik ga zelf naar de Gereformeerde Kerk (vrijgemaakt), soms ook wat traditioneel maar inhoudelijk altijd goed. Het kan soms lastig zijn je aandacht er goed bij te houden, als het warm is, of niet al te meeslepend, of je hebt het allemaal eens eerder gehoord. Herkenbaar? Het is van belang bezig te blijven met je geloof.

Je schrijft dat je weinig bidt of Bijbel leest. Misschien moet je daar simpelweg eens mee beginnen dan. Een boekje of dagboekje kan daarbij helpen. Soms kan het heel simpel zijn, en moet je er gewoon energie in steken. Ik weet uit ervaring dat dat soms lastig kan zijn, maar met God werkt het denk ik net als in een gewone relatie. Als je zegt Hem lief te hebben mag je ook wel energie steken in die relatie.

Dan wat betreft de stem die je hoort: wat moet ik me daarbij voorstellen? Is dat een stem uit jezelf of ervaar je dat als extern? Is natuurlijk een beetje wazig als dat je in de weg zit goed met je geloof bezig te zijn. Maar het kan ook je eigen recalcitrantie zijn die opspeelt, dat je zeg maar het conflict in jezelf ervaart tussen je oude mens (die het liefst uit de kerk wegrent) en je nieuwe mens, die zich aan God wil wijden.

Tenslotte, als je jezelf aan God wilt wijden houdt niets je tegen om belijdenis te doen. Ik ken wel mensen die eerst willen weten of ze het 100% eens zijn met de kerk waar ze in zitten, maar dat vind ik zelf niet per se noodzakelijk. Uiteindelijk kies je voor God, en belijd je dat voor je gemeente.

@Michiel: tof filmpje

[Chappo 0]

Je houdt van God en wil Hem volgen: doe dus belijdenis. Als je wacht totdat je zeker denkt te weten dat je het allemaal kunt en het wel gaat lukken in je (geloofs)leven kun je of lang wachten of komt er een moment dat je jezelf voor de gek houdt. Het leuke is ook dat als je geloof uitspreekt je niet zozeer geloof uitspreekt in jou kunnen om God te volgen, maar in God dat Hij je redder is.

Verder: zonder moraliserend willen te zijn. Probeer echt daar regelmaat in te krijgen; in bidden, bijbellezen, kerkgang etc. Ik begin door schade en schande wijs te worden, maar je hebt dat echt zo ontzettend hard nodig.

[Patrick Matthias 0]

Ik vind het mooi te zien dat je zelf zegt dat je regelemaat mist en op zoek moet naar een kerk. Ik denk dat die twee dingen met elkaar verbonden zijn. De kerk, hoe rot het instituut op zichzelf kan zijn, biedt mij een vriendengroep waarmee ik over het geloof kan praten, en de activiteiten die ik in mijn kerk mag organiseren of deelnemen zorgen ervoor dat je betrokken blijft bij je geloof, om maar niet te spreken van de kerkdienst. Als een dienst je aanspreekt heb ik gemerkt dat ik daar echt weer nieuwe energie van krijgen in m'n geloof! Het is wel essentieel volgens mij dat je aan de lippen gekluisterd kunt zitten van de predikant, want als je keer op keer afdwaalt haal je zoals je zelf al zegt inderdaad niks meer uit de preek.

Je post vond ik in ieder geval erg mooi! Ik herken je vraag omdat ik afgelopen jaar belijdenis heb mogen doen. Bij mij was de situatie zo dat ik een jaar eerder al belijdenis wilde doen, maar dat dit precies in mijn examens viel en ik vond dat dat op dat moment belangrijk was om te halen en mijn keuze voor God in mijn hard al was gemaakt. Bovendien waren er problemen met de predikant waardoor er uiteindelijk helemaal geen traject in is gezet. Een jaar later heb ik wel belijdenis gedaan en ik ben achteraf blij dat ik een jaar gewacht heb omdat ikb ij mijn christelijke studentenvereniging enorm gegroeid ben in mijn geloof. Dat geeft wel aan dat het moment lastig te bepalen is, want alsi k het nog 2 jaar had opgeschoven had ik misschien weer blij geweest dat ik nóg langer had gewacht.

Wat ik wél kan zeggen over het moment is dat je God op dat moment als je Redder aanneemt. Het moment dat je dát kunt zeggen is al een belijdenis op zich, in die zin heb je net al een belijdenis gedaan. Ik zou verder mee willen gaan in de laatste allinea van de post van Ursa, maar daaraan toe willen voegen dat voor mij m'n gemeente wel van fundamenteel belang is. De discussies op verjaardagen in mijn vriendengroep of van gemeenteleden over de kerk, geloof bouwen mij ontzettend op. Het elkaar scherp houden is belangrijk, gemeente zijn doe je samen en is meer dan alleen maar een kerk inlopen en uitlopen met tussendoor de dienst mee maken. Persoonlijk zou ik adviseren dan ook een gemeente te zoeken waar je thuis voelt en als je ergens je plek denkt te kunnen vinden om dan belijdenis te doen. Ik zeg er nadrukkelijk bij persoonlijk, ik vind dat er verstandiger crediblers zijn dan ik, die kunnen je misschien beter helpen.

[nuten 0]

I just can not keep my attention to sermons by the same voice constantly tempted to change his mind................,

[Credible 0]

Admod note:
Spam verwijderd.