Mijn Getuigenis

[charles alberti 0]

Deze getuigenis staat al op credible, maar ik was mijn email kwijt dus doe ik het ff over Gods Zegen.

Vijf jaar geleden kwam ik aan op Horeb (een christelijke woon en- leefgemeenschap). Ik was 65 kg, totaal psygisch kapot, angstig, onzeker, vol van haat en was ik verslaafd aan drugs, medicijnen en drank. Liefde was voor mij een vreemd woord en mijn leven was vol van agressie, drugs, criminaliteit en onbegrip. De waarom vragen kwamen elke dag en ik vond ook niet dat het in de wereld er eerlijk aan toe ging. Iets klopte niet, maar ik wist niet wat dat was.

Jarenlang vernietigde ik mijn leven. Ik geloofde in alles behalve in De Levende God. Omdat ik in vele leugens geloofde keek ik de dood vaak in de ogen aan. De mate hoe ik dronk en drugs gebruikte werd toen door mijn omgeving genoemd als: Ik ga heel ver, maar hoe ver jij gaat zal ik nooit doen. Wat ze eigenlijk bedoelde was dat ik eigenlijk voortdurend aan het spelen was met de dood. Jarenlang zat ik in de wao ivm een chronische hernia (ohoh wat deed mijn rug pijn zeg en liep ik soms krom van de pijn). De drugs en drank verzachte soms de pijn, maar niet genoeg.

Ik kon de leegte in mijn leven niet vullen: ook niet met drugs of drank. Door een situatie waar ik niet wilde zijn riep ik tot God en zei: als u echt bestaat doe iets. Op dat moment wist ik niet wat ik zei, maar het werkte wel. Eindelijk was het zover: na ruim 15 jaar verslaving, dakloos, gevangenis, angsten, onzekerheden, minderwaardigheidscomplexen kreeg ik eindelijkde kans om mijn leven te veranderen. Ik had al eerder de kans gekregen, maar nu kon ik niet dieper gaan als dat ik was op dat moment.

Daar kwam ik dan aan op Horeb (wat een geweldige plek) ik wist van voor en achter niet meer dat ik leefde. Er werden wat gegevens van mij ingevuld en ik kwam in een barak te wonen midden in de bossen. Ik wist niet wat dit was, maar ik was weg van mijn verleden en kon opnieuw beginnen. Twee maanden gingen voorbij: Elke dag 2x kerkdienst, het verrichten van arbeid, 3 x per dag eten en eigenlijk wou ik weg want wat doe ik hier eigenlijk? Elke dag hoorde je Here Jezus dit en Here Jezus dat en ik dacht werkelijk: Dit is een sekte ik moet hier weg. Ik was echt bang, maar toen kwam er een man naar mij toe en zei tegen mij: Ik heb nog nooit in mijn leven een angstiger iemand gezien dan jij, maar jij gaat het wel redden. Hoe raar het ook klinkt, maar dit bemoedigde mij zoveel dat ik mijn hart opende voor Jezus want ik dacht: Ach wat heb ik te verliezen.

Zonder dat ik het wist had ik iets in werking gezet wat niet meer te stoppen was. Op een dag was er een kerkdienst en ik zag wat gasten met hun handen in de lucht wapperen en ik dacht....mmm ik wil ook zo vrij zijn (ik weet dat God mij die vraag stelde: Wil jij vrij zijn?). Ja, ik wilde vrij zijn. Ik bad tot God en vroeg Hem heel simpel: Ik wil wat hun hebben. Een paar dagen daarna ervaarde ik de liefde van God (om eerlijk te zijn was het dat God in mij kwam wonen) en mijn leven veranderde supersnel. Ik kwam los van heel veel gedachten en los van mijn verleden. Ik kon alles bekennen wat ik fout (zonde) had gedaan en God vergaf mij mijn zonden omdat De Here Jezus voor mijn zonden was gestorven. Ik was vrij voor het eerst in mijn leven en ik was zooooo blij. God heeft mij bevrijd van elke verslaving en genezen van mijn chronische hernia en alle pijn in mijn lichaam.

Nu 5 jaar later ben ik gelukkig getrouwd hebben we pas een babytje gekregen en voelen wij ons zeer gezegend door God. Ik maakte een keuze en dat is genoeg. Elke dag maak ik een keuze zodat ik dicht bij God blijf.

[Eulogía 0]

Echt een geweldig getuigenis!

[Dave 0]

Echt een geweldig getuigenis!

x2

Wat gaaf zeg, mooi om te zien hoe je uit het diepste dal door God wordt gehaald en opgetild naar grote hoogte. Veel zegen toegewenst broeder

[JoostG 27]

Een prachtige getuigenis met een afsluitende boodschap die voor elke christen geldt, ongeacht zijn of haar verleden en/of levensomstandigheid