en het is zo stil in mij.....

[Noddy 0]

Hallo,ik ben Noddy en ben op 12-01-2005 gered.

Ik zit op een beetje dood punt in mijn leven en vond dit forum.

Toen bedacht ik me dat ook al praat ik niet de hele tijd over God ik genoeg met Hem heb meegemaakt om daar wat van te vertellen.

Ik ben Christelijk opgevoed in een NH/vergading gezin en mijn ouders hebben alles gedaan om mij een goede ondergrond te geven.

Maar toen ik 15 werd overleed mijn Oma,verloor ik mijn vriendinnetje aan leukemie en pleegde mijn leukste neef zelfmoord door voor de trein te springen...

Dat zorgde ervoor dat mijn geloof in die goede God overging in bitterheid en woede en op dat moment nam ik een besluit om anti-christelijk te worden.

Alles wat naar God rook, was voor mij een geur des doods.Iedreen die wilde praten over God kreeg wel 1000 argumenten om zijn oren waarom er allemaal nix van klopte.

Ik begon alcohol te drinken en hash te roken toen ik 15 was.Tot het moment waarop ik begon met af en toe Heroine te roken.Op mijn 17e was ik daar ook verslaafd aan.Toen was verslaafd zijn pas een woord en wist ik nog niet hoever mijn moraal nog zou dalen door die verslaving.Wat echt verslaafd zijn betekend kom je pas te weten als je het bent.

Op mijn 18e begon ik met het spuiten van heroine en doordat ik een opleiding in het ziekenhuis deed(waar erg veel misbruikt werd)kwamen daar nog veel andere stoffen bij.Ik spoot in die tijd slaapmiddelen die ik stal in mijn spieren,en al met al was dit niet zo'n goede tijd.

Ben wezen afkicken op terschelling, in Oostenrijk, in Luxemburg en altijd knakte ik weer.

Na een longontsteking kwam ik in een afkickcentum terecht en kwam daar helemaal clean vandaan.Kreeg op de dag dat ik terug kwam een XTC pilletje....

en ging de Hardcorescene in met alle leegheid en pillen en snuifsels.Hing daar jaren rond met weekenden van donderdag tot maandag.

Na een scheiding van mijn eerste vrouw hield ik het nog een jaar vol om niet te gebruiken,maar mijn hart was zo kapot,dat ik toch weer aan de dope begon...

Maar door de jaren heen kwam er af en toe een jongen langs om te vragen of ik in God geloofde en ik zei, ja, en God geloofd in mij.

Hij vertelde me dat ik eerst tot bekering moest komen voordat God iets Kon doen in mijn leven.En hij bleef soms langskomen door de jaren heen.Hij had iets wat ik niet had, dat zag ik in zijn ogen.

Op een feestje begin 2005 krijg ik wat CDs in mijn hand geduwd door een vriend en ik lees een tekst:

God,

grant me the serenity to accept the things i cannot change,

grant me the courage and strenght to change the things i can

and grant me the wisdom to know the difference.

en die tekst bleef maar door mijn hoofd spoken.

Maar ik kon niet meer en wilde een eind aan mijn leven maken.Toen ik dit wilde doen kon ik het niet en begon ik te bidden.

Ik zei tegen God dat ik dit leven niet meer wilde en dat het van mij op mocht houden.En dat ik het vanaf nu op Gods manier ging doen, want mijn leven was falliet verklaard.

Op dat zelfde moment hoor ik in mijn slaapkamer de stem van de jongen die steeds aan mijn deur was geweest om mij het evangelie te vertellen, die zegt:

Je moet tot bekering komen!

Ik wist gewoon dat dit Gods antwoord was,want ik was echt heel erg alleen daar in mijn kamer.

OK, God wilde dat ik tot bekering kwam maar hoe doe je dat?

Op zoek naar die jongen die steeds aan mijn deur was geweest en natuurlijk zorgde God dat ik hem vond.

Ik belde hem op en zei dat ik tot bekering wilde komen.

Hij kwam die avond en bad een eenvoudig zondaarsgebed en ik dacht ,is dit alles?

1 keer naar de kerk geweest en 3 dagen geen Heroine gebruikt,maar toch weer die draak opgezocht en weer Heroine gehaald.

Maar ik had zo'n verschrikkelijke spijt dat ik huilend naar de kerk ben gekomen en te vertellen dat ik weer gebruikt had.

Nou, als ik berouw had, gingen we er weer voor bidden.En laat me even proberen uit te leggen wat er in het hoofd van een verslaafde gebeurd,je denkt de hele dag aan dat zelfde spul, waar je het gaat halen of waar het geld vandaan moet komen.Altijd gehaast en opgejaagd in je denken, want als je het niet op tijd hebt voel je je zo beroerd,zooo beroerd,afschuwelijk!

De pastor en die jongen legden hun handen op mij en alles wat ik me herinner is dat ik hun hoorde bidden in vreemde tongen en toen ze amen zeiden was het stil.

Ik bedoel ECHT STIL, geen gehaaste rare gedachten, gewoon helemaal stil in mijn hoofd en in mijn hart.

En ik had alles geprobeerd om die rust te vinden en ik vind het in 1 gebed,en wist in 1 keer dat God wel bestond!

Mijn lichamelijke afkick was verschrikkelijk maar daar kwam ik doorheen ddordat ik geestelijk vrij was en opeens Nee kon zeggen.

Op de methadonpost ben ik op de eerste dag begonnen te proclameren dat ik gered was en bevrijdt en dat ik hier niet zo lang zou blijven.

En ze vroegen zich af wat ik nu weer voor drugs op had.

Ben later teruggegaan en heb Jezus verhaal daar aan erg veel mensen kunnen vertellen en probeer een voorbeeld te zijn voor de mensen daar die alle hoop hebben opgegeven en vast worden gehouden door de verslavingszorg.

Om een lang verhaal nog langer te maken wist God dat ik hulp nodig had en toevallig was op de zelfde dag als ik ook een meisje uit de flat waar ik woonde tot bekering gekomen.Ik kwam haar tegen en vroeg of ze mij wel eens in de kerk kon hebben gezien. ik zei ,dat kan want ik ben tot bekering gekomen en heb Jezus heel hard nodig.

Toen ze mij het zelfde vertelde, draaide mijn wereld op zijn kop,iemand anders die Jezus nodig heeft?!?

Ze bleek stemmen te horen en schiszophreen te zijn.

We zijn voor elkaar gaan bidden en hebben elkaar bevrijdt zien worden, maar daar getuig ik een andere keer wel over.

We zijn inmiddels bijna 4 jaar getrouwd en hebben een dochter van 2 jaar,Tabitha en een zoon van 8 maanden Timothy.

Soms is het beter te beseffen hoe dankbaar ik mag wezen voor alle zegeningen in mijn leven die God mij gegeven heeft, dan me zorgen te maken of ik wel op de plaats ben waar God me wil hebben.

Hij is de enige die al wist waar ik me nu zou bevinden!

[de vegaloog 0]

Quote:

Op dinsdag 23 juni 2009 08:26:39 schreef Noddy het volgende: God, grant me the serenity to accept the things i cannot change, grant me the courage and strenght to change the things i can and grant me the wisdom to know the difference.

Ken ik. Die tekst, voor zover ik weet, heeft ergens in de vorige eeuw een priester uit de V.S. opgeschreven, en wordt veel gebruikt in de A.A. (niet de familie van de Oranjes, maar de Anonieme Alcoholisten).

Quote:

De pastor en die jongen legden hun handen op mij en alles wat ik me herinner is dat ik hun hoorde bidden in vreemde tongen en toen ze amen zeiden was het stil.

Pastor? Was het een RK Kerk? Dan moet dat met die vreemde tongen iemand van de charismatische vernieuwing geweest zijn.

Quote:

Om een lang verhaal nog langer te maken

Deze zin vind ik echt de topper uit deze draad!

Quote:

en toevallig was op de zelfde dag als ik ook een meisje uit de flat waar ik woonde tot bekering gekomen.

Eh... geloof jij in toeval, of geloof jij in God?

Quote:

Hij is de enige die al wist waar ik me nu zou bevinden!

Prachtige draad, prachtig beschreven, prachtige slotzin. Bedenk jij deze prachtige proza tijdens het spuitgieten of zo? Ik ben nieuwsgierig geworden naar meer van jou. Kun je je profiel verder invullen? Dan kunnen de andere crediblisten ook kleine boodschapjes aan jou persoonlijk in je profiel plaatsen.

[_Tijn 0]

Zooooo, wat een verhaal man! Wat enorm gaaf hoe goed je terecht bent gekomen.

Ikzelf weet ook het eea van verslavingen en afkering, maar (gelukkig) niet zoveel als jij.

Al ik je verhaal zo lees, dan krijg ik sterk het gevoel dat satan al heel vroeg doorhad dat je wel eens een erg sterk persoon voor Jezus zou kunnen zijn. Hij heeft veel, erg veel ondernomen om je op andere gedachten te brengen, maar het is hem uiteindelijk niet gelukt; je bent gered!

Volgens mij ben / wordt jij iemand die heel goed heel veel mensen over onze Heer kunt vertellen; je weet namelijk erg goed hoe sterk Hij is en je weet heel goed hoe diep de dalen kunnen zijn waar mensen doorheen gaan.

Ik wordt helemaal blij van je getuigenis!

[mirt 0]

Quote:

Op dinsdag 23 juni 2009 08:26:39 schreef Noddy het volgende: Hallo,ik ben Noddy en ben op 12-01-2005 gered. Ik zit op een beetje dood punt in mijn leven en vond dit forum. Toen bedacht ik me dat ook al praat ik niet de hele tijd over God ik genoeg met Hem heb meegemaakt om daar wat van te vertellen.

Ja, een heel mooi verhaal. Bedankt dat je het wilde delen.

Ik heb een voorzichtig advies. Voorzichtig omdat ik die dingen die je beschrijft niet heb meegemaakt. Maar misschien kan je er wat mee. Je hebt op een heel moeilijk punt in je leven ervaren wat het is om gered te worden. Je hoefde daar toen alleen maar voor op God te vertrouwen. Hij heeft het toen gedaan.

Nu heb je andere moeiten dan toen. Het heeft er natuurlijk wel mee te maken, maar nu is het meer de moeite van het volharden en verder keuzes maken in het leven. Toen was de keuze moeilijk, maar duidelijk: van je verslaving afkomen.

Wat doe je nu? Verlang je terug naar de ervaring van toen? Begrijpelijk. Maar de God die je toen vertrouwde en je toen geholpen heeft, is ook nu te vertrouwen en kan je ook nu met andersoortige problemen helpen. En wat je dan gaat voelen, weet je nog niet precies. Probeer het niet teveel te vergelijken met je gevoelens van toen. Wees er heel blij om, met wat je toen hebt meegemaakt en ook later met je vriendin/vrouw. Maar dank dan je God en weet dat diezelfde God je ook nu gaat helpen als je op Hem vertrouwt. En denk niet dat het pas goed zit als je weer precies dezelfde gevoelens als toen zult hebben.

[Noddy 0]

Ben blij dat jullie mijn getuigenis hebben gelezen, maar het echte probleem ligt er nog.De jongen uit het verhaal die zijn tijd en moeite in mij heeft gestopt en op de plaats was waar God hem hebben wilde toen ik gered moest worden, ik wil hem bij naam noemen,Donovan want hij heeft het gebed van een ieder nodig.

Hij was in onze kerk de rode draad en ik heb heel weinig mensen meegemaakt met zoveel passie voor God en voor de mensen om zich heen.Hij heeft echter een ernstig auto ongeluk gehad en ligt sinds 2 jaar in coma.Een paar maanden later hebben we zijn bij de geboorte omgekomen babytje kunnen begraven.

Vanaf dat moment werd het stil in mij.

Vanaf dat moment doet t zeeer om over Jezus te vertellen omdat Donovan altijd wel op een of andere manier voorkwam in mijn getuigenissen.En ik praat normaal heeeeel veeeel!

En ik heb heel veel moeite met vertellen over dat God echt geneest en bevrijdt, terwijl ik zoveel wonderen heb gezien van dichtbij.

Elke keer hoor ik dan weer"en waarom geneest Donovan dan niet?"

En ik weet wel wie dat zegt maar ik ben er langzaamaan heel stil van geworden.

Mijn andere Kerkmaatje, als je t zo mag noemen,sloeg ineens door in mag nu nog 5 maanden in de gevangenis zitten.

Al mijn langer bekeerde maatjes zijn ineens uitgeschakeld en onze levens liepen zo door elkaar heen met Jezus in het midden.

En die bitterheid blijft terugkomen en maakt me stuk.

Breekt mijn geloof stukje bij beetje af.

Nooit gedacht dat dat kon...

[_Tijn 0]

Misschien is een van de lessen wel dat je je geloof niet op mensen moet baseren, "aan hen hangen" zogezegd, maar aan de Heer.

Dat het dus niet om hen gaat. Blijft wel dat het moeilijk is.

Er zijn ook al zoveel mensen geweest die de vraag hebben gesteld "waarom", net al ik en jij, maar daar komen we toch niet achter. Het heeft m.i. geen zin om daar teveel energie in te steken.

Steek je energie dan in het bidden voor de mensen waar je van houdt en vraag om leiding en bevestiging.

Kijk ook naar jezelf en om je heen; ik ben er zelf achter gekomen dat Hij heel veel bevestigd, maar dat je wel op moet letten daarop. Soms zijn het heel veel kleine dingen.

edit:

Een spreker die ik onlangs gehoord heb (Ken Gott) zei ook dat als je echt voor Jezus wilt gaan, satan alles zal doen om je op andere gedachten te brengen. Je bent een bedreiging voor hem geworden, waar, als je rustig op de bank thuis je leventje leidt, geen bedreiging bent. Die spreker had ook een aantal dierbare mensen verloren, waaronder zijn jonge dochterje.

[Noddy 0]

Nee,maar het waren wel degenen die mij als mens opraapten als ik weer instortte.

Maar ik geloof dat ik ineens wat langer bekeerden gevonden heb met wie ik weer op t spoor kan komen, zodat ik zelf ook t idee heb het goed te doen.Ik ben al meer bemoedigd dan voorheen!!!

[de vegaloog 0]

Go(e)d zo Noddy! Alle mensen kunnen wegvallen, maar God blijft bij je. Mensen zijn vervangbaar, mensen vallen, mensen bloeien op en sterven af. Maar je kracht moet van God alleen komen. Blij te lezen, dat je al meer bemoedigd bent!

[Eulogía 0]

Quote:

Op dinsdag 23 juni 2009 12:01:27 schreef Noddy het volgende: Maar ik geloof dat ik ineens wat langer bekeerden gevonden heb met wie ik weer op t spoor kan komen, zodat ik zelf ook t idee heb het goed te doen.Ik ben al meer bemoedigd dan voorheen!!!

Dat is mooi. Veel zegen!

[trialk 0]

Graag wil ik je ook veel zegen wensen

Ziet hoe de rechtvaardige sterft en niemand neemt het ter harte

De engelen zullen u voeren in het paradijs

O Jezus,zoete nagedachtenis

ff uit mijn geheugen,hoop dat t klopt,was vertaald uit het latijn

Groet!.

[Caesarion 0]

mooi

[de vegaloog 0]

Quote:

Op donderdag 25 juni 2009 02:01:56 schreef trialk het volgende: Graag wil ik je ook veel zegen wensen Ziet hoe de rechtvaardige sterft en niemand neemt het ter harte De engelen zullen u voeren in het paradijs O Jezus,zoete nagedachtenis ff uit mijn geheugen,hoop dat t klopt,was vertaald uit het latijn Groet!.

Heb je daar ook een origineel in het Latijn bij? Want dit lijkt me een samenraapsel. De tweede zin is het begin van het "In Paradisum", een van de laatste stukken uit het Requiem, de derde is het begin van het "O Jesus Dulcis Memoria", een song van de singer-songwriter Bernardus van Clairvaux. De eerste tekst kan ik zo uit mijn hoofd niet vertalen in het Latijn.

[trialk 0]

Quote:

Op donderdag 25 juni 2009 12:46:20 schreef de vegaloog het volgende: [...] Heb je daar ook een origineel in het Latijn bij? Want dit lijkt me een samenraapsel. De tweede zin is het begin van het "In Paradisum", een van de laatste stukken uit het Requiem, de derde is het begin van het "O Jesus Dulcis Memoria", een song van de singer-songwriter Bernardus van Clairvaux. De eerste tekst kan ik zo uit mijn hoofd niet vertalen in het Latijn.

eeen summiere poging geheel uit het hoofd,zoals ooit mij verteld

graag verbeteren

Ecce quomodo moritur justus et neminem pepercit in corde

ad te deducant archangeli in paradisum

o Jesu dulcis memoria

groet aan allen